Ελάτε να μας … αποκομμουνιστικοποιήσετε!

Γρά­φει ο Παύ­λος Μουρουζίδης //

Είναι να απο­ρεί και να εξορ­γί­ζε­ται κανείς, αν δεν ανα­ρω­τιέ­ται αφελώς:

– Μα πώς γίνε­ται, τριά­ντα χρό­νια μετά την κατάρ­ρευ­ση (πιο σωστά, την αντε­πα­νά­στα­ση σε συν­θή­κες κατάρ­ρευ­σης) του σοβιε­τι­κού μπλοκ, όλο το αντί­πα­λο πολι­τι­κό φάσμα να μην αρκεί­ται στη λοι­δω­ρία και τη χλεύη του πρώ­ι­μου σοσια­λι­σμού, αλλά να συνε­χί­ζει να εκφρά­ζει τόσο μίσος και μένος απέ­να­ντι σε οποιον­δή­πο­τε κομ­μου­νι­στι­κό συμ­βο­λι­σμό, χωρίς να υπάρ­χει κάποιος ορα­τός «κίν­δυ­νος»;

Φίλος από το Μεσό­βου­νο Εορ­δαί­ας, μου μετέ­φε­ρε χαλα­ρή κου­βε­ντού­λα σε ομή­γυ­ρη, που διε­μεί­φθη μετα­ξύ μπρά­βου παλιού δεξιού βου­λευ­τή της περιο­χής, με … ένση­μα παλαιώ­θεν στις ακρο­δε­ξιές χου­ντο­μα­ζώ­ξεις «μνή­μης» στο Γράμμο:

– Το Μεσό­βου­νο πρέ­πει να αποκομμουνιστικοποιηθεί!

Η γλώσ­σα όμως είναι δηλω­τι­κή και των προθέσεων!

Το ακρο­δε­ξιάς έμπνευ­σης-προ­έ­λευ­σης λεξι­λό­γιο δεν δηλώ­νει απλώς την απέ­χθεια του απέ­να­ντι στο τοπι­κό ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ και τους ψηφο­φό­ρους του, αλλά προ­κρί­νει ως λύση τη μόνη λύση που μπο­ρεί να δια­νοη­θεί ο σάπιος εγκέ­φα­λος των πολι­τι­κών γόνων των χαφιέ­δων, των γερ­μα­νο­τσο­λιά­δων και των απα­ντα­χού κοπρι­τών και τεμπελ­χα­νά­δων, δηλα­δή της δεξιάς πολυ­κα­τοι­κί­ας που τους εκφράζει:

– Τι εννο­εί ο μπρά­βος, λέγο­ντας «απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­ση» ενός ολό­κλη­ρου ιστο­ρι­κού και ηρω­ϊ­κής παρά­δο­σης χωριού;

Απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­ση στην ακρο­δε­ξιά αργκό λοι­πόν σημαί­νει, ριζι­κή-ορι­στι­κή λύση σε συν­θή­κες «πολε­μι­κού καπι­τα­λι­σμού», δηλα­δή εξώ­θη­ση σε μάχη ώστε να εξο­ντω­θούν οι εχθροί και απο­κλει­σμός των γραμ­μών ανε­φο­δια­σμού με χρή­ση κάθε μέσου (εκβια­σμοί, δολο­φο­νί­ες, εκκε­νώ­σεις, δολιο­φθο­ρές κλπ), μηδε­νι­κή ανο­χή σε κάθε έκφρα­ση ή τρο­φο­δό­τη­ση σχε­τι­κών ιδε­ών κλπ. Ως γνω­στόν οι κατσα­πλιά­δες του Μιχά­λα­γα στην περιο­χή της Κοζά­νης, του Αντών Τσα­ούς στις Σέρ­ρες, του Κισά Μπα­τζάκ στο Κιλ­κίς, του Σούρ­λα στη Θεσ­σα­λία και του Μαγ­γα­νά στην Πελο­πόν­νη­σο κ.ά., δεν χαρα­κτη­ρί­ζο­νταν από τα … ανθρω­πι­στι­κά τους ιδε­ώ­δη παρά μόνο για την αγά­πη τους στις … εγγλέ­ζι­κες λύρες.

Ένας μπρά­βος επώ­νυ­μου στε­λέ­χους της ΝΔ δεν εκφρά­ζει απλώς την καφρί­λα που κου­βα­λά­ει στον τεμπέ­λι­κο δυσώ­δη εγκέ­φα­λό του αλλά προ­φα­νώς αντα­να­κλά και την σαπί­λα του περί­γυ­ρού του. Εκφρά­ζει αντι­κομ­μου­νι­σμό ο οποί­ος, εν αδυ­να­μία κοι­νω­νι­κής εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης των κρα­τού­ντων, απο­τε­λεί το μόνο συνε­κτι­κό ιδε­ο­λό­γη­μά τους.

Το έχου­με ξανα­γρά­ψει πολ­λές φορές, σε συν­θή­κες βαθιάς κρί­σης του καπι­τα­λι­σμού, ιδί­ως σε συν­θή­κες του Γ’ εν εξε­λί­ξει παγκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, κατά τις οποί­ες δεν υπάρ­χει από πλευ­ράς των κρα­τού­ντων σοβα­ρή δυνα­τό­τη­τα ενσω­μά­τω­σης και συμ­μα­χιών με τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, υπάρ­χει, αντι­κει­με­νι­κά, απου­σία θετι­κής πρό­τα­σης διε­ξό­δου από την κρί­ση και κοι­νω­νι­κής προοπτικής.

Τα παρα­πά­νω δεν απο­τε­λούν ζήτη­μα υπε­ρά­σπι­σης μιας κάποιας κομμουνιστικής/κομματικής ταυ­τό­τη­τας ή ιστο­ρι­κή εμμο­νή κάποιων νοσταλ­γών του ηρω­ϊ­κού παρελ­θό­ντος. Πρό­κει­ται για δημο­κρα­τι­κό ζήτη­μα που αφο­ρά κομ­μου­νι­στές, ενταγ­μέ­νους (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.), ανέ­ντα­χτους καθώς και δημο­κρά­τες ευρύ­τε­ρα. Και τίθε­ται έτσι από την ίδια την κυβέρ­νη­ση των εκκε­νώ­σε­ων (δασών, χωριών και κατα­λή­ψε­ων) από τη στιγ­μή που η ίδια το έθε­σε πολ­λα­πλώς: ζητού­με­νο είναι η ήττα των αρι­στε­ρών ιδεών.

Απέ­να­ντι σε όλη αυτή την άερ­γη σαπί­λα, τους απα­ντά­με: ελά­τε να μας αποκομμουνιστικοποιήσετε!

Υ.Γ.: Μιας και ανα­φερ­θή­κα­με στην προ­σφι­λή τακτι­κή των εκκε­νώ­σε­ων της ΝΔ για τις πυρ­κα­γιές (τυχαίο πως πρό­κει­ται για τη μόνη «τακτι­κή» τους αντι­με­τώ­πι­σης κρί­σε­ων «πυρ­κα­γιών», δασι­κών ή κοι­νω­νι­κών, ενώ η πυρ­κα­γιά στη Δια­διά μπή­κε στην τρί­τη βδο­μά­δα που κατα­καί­ει ανε­ξέ­λεγ­κτα). Σύμ­φω­να με επί­ση­μα στοι­χεία, η Κού­βα στη διάρ­κεια των 60 χρό­νων του σοσια­λι­σμού από την επα­νά­στα­ση του ’59 τρι­πλα­σί­α­σε τις δασι­κές της εκτά­σεις. Εδώ, στο καπι­τα­λι­στι­κό μετεμ­φυ­λιο­πο­λε­μι­κό κρά­τος της ΕΡΕ; Ε συγ­γνώ­μη … της ΝΔ;