Αθανάσιου Βαβλίδα, «Θηριώδεις καιροί»

Layout 1

 Αθα­νά­σιου Βαβλί­δα, «Θηριώ­δεις καιροί»
(Ανθο­λό­γιο διη­γή­σε­ων 1999–2015)
εκδό­σεις Οδός  Πανός, 2015

Μπο­ρεί να είναι θηριώ­δεις οι και­ροί μας ή να φαντά­ζουν κάπως έτσι στα μάτια μας, όμως, οι  «Θηριώ­δεις και­ροί», αν τους δια­βά­σου­με προσεκτικά,εμπεριέχουν και ανθρω­πιά, τρυ­φε­ρό­τη­τα, ποί­η­ση, αλλη­λεγ­γύη προς τον κόσμο των φυτών και των ζώων.  Πρό­κει­ται για το δωδέ­κα­το βιβλίο του λογο­τέ­χνη Αθα­νά­σιου Βαβλί­δα (και το τρί­το με διη­γή­σεις), μία συλ­λο­γή από πρω­τό­τυ­πα, σύντο­μα και αυθόρ­μη­τα κεί­με­να, όπου κυριαρ­χούν η πλού­σια φαντα­σία, το ποι­η­τι­κό στοι­χείο και το απροσ­δό­κη­το. Έχουν όλα, εκτός από ένα, γρα­φτεί μετα­ξύ 1999 και 2015 προ­τάσ­σο­ντας εικό­νες, συναι­σθή­μα­τα και σκέ­ψεις ενός κόσμου που μοιά­ζει να ζει στην ψευ­δαί­σθη­ση, ενώ ταυ­τό­χρο­να το περι­βάλ­λον του καταρ­ρέ­ει και οι ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις φθεί­ρο­νται ανε­πα­νόρ­θω­τα. Η ζωή,
ωστό­σο, δεν είναι ποτέ μονο­σή­μα­ντη κι όταν επι­θυ­μού­με κάτι πολύ ή προσ­δο­κού­με ενδό­μυ­χα την έλευ­σή του, εκεί­νο έρχεται.
Κάθε διή­γη­ση, από τις δεκα­πέ­ντε συνο­λι­κά, έχει να μας προ­σφέ­ρει κάτι δια­φο­ρε­τι­κό, ακό­μα και σε σχέ­ση με το προη­γού­με­νο βιβλίο του λογο­τέ­χνη με τίτλο «Χωρίς παρόν», όπου το όνει­ρο, το παρα­μύ­θι, η φαντα­σία και η μετα­φυ­σι­κή υπέ­κυ­πταν σε μια ατε­λέ­σφο­ρη προσ­δο­κία, αν και με το περι­τύ­λιγ­μα ενός γοη­τευ­τι­κού μύθου κάθε φορά.
Ενδια­φέ­ρον παρου­σιά­ζει και η εικα­στι­κή εμφά­νι­ση του βιβλί­ου τόσο με τις ελκυ­στι­κές φωτο­γρα­φί­ες στο εξώ­φυλ­λο (Νίκος Καλύ­βας) και στο οπι­σθό­φυλ­λο (Αντώ­νης Ανα­γνώ­στου), όσο και με κάποια σχέ­δια στο εσω­τε­ρι­κό των σελί­δων ή με  κεί­με­να σε ανά­πο­δες θέσεις, που παρά­γουν ένα επι­πλέ­ον σχό­λιο. Σε μια επο­χή με εύθραυ­στες ισορ­ρο­πί­ες και περίσ­σεια εκμε­τάλ­λευ­σης, οι διη­γή­σεις του συγ­γρα­φέα οδη­γούν με στέ­ρεη τεχνι­κή και καί­ριες νύξεις σε νέα σημεία ισορ­ρο­πί­ας κι ανα­ψη­λά­φη­ση της αβε­βαιό­τη­τας. Το όνει­ρο, το παι­γνί­δι, η μου­σι­κή, τα ζώα, η φύση δεν είναι παρά ένας τρό­πος για να εκτεί­νου­με τα όριά μας και ταυ­τό­χρο­να να μεί­νου­με αυτό που πραγ­μα­τι­κά είμα­στε: άνθρωποι.

Σύντο­μο βιο­γρα­φι­κό του συγγραφέα
Ο λογο­τέ­χνης Αθα­νά­σιος Βαβλί­δας γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1964. Σπού­δα­σε Οικο­νο­μι­κές Επι­στή­μες και ξένες γλώσ­σες (αγγλι­κά, γαλ­λι­κά, γερ­μα­νι­κά, ισπα­νι­κά). Ασχο­λεί­ται συστη­μα­τι­κά, μετα­ξύ άλλων, με την ποί­η­ση, τον πεζό λόγο, τις μετα­φρά­σεις και την κρι­τι­κή. Εμφα­νί­στη­κε στα γράμ­μα­τα το 1985 και από τότε έχουν εκδο­θεί μέχρι σήμε­ρα δώδε­κα βιβλία του με ποί­η­ση, θέα­τρο, δοκί­μια, διη­γή­μα­τα, κατά κύριο λόγο από τις εκδό­σεις «Δωδώ­νη»  και «Οδός Πανός». Συνερ­γά­ζε­ται τακτι­κά με τα περιο­δι­κά «Ήχος» και «Οδός Πανός». Ποι­ή­μα­τά του έχουν μελο­ποι­η­θεί από τους συν­θέ­τες Δημή­τρη Ανδρώ­νη, Νίκο Αθα­να­σά­κη, Γιώρ­γο Κου­λου­ριώ­τη,  Αλέ­ξαν­δρο Μού­ζα, Χάρη Σιακαντάρη
Νώντα Παπα­μι­χα­ήλ και Κώστα Φλε­ρια­νό ( των δύο τελευ­ταί­ων έχουν κυκλο­φο­ρή­σει και σε δίσκο ακτί­νας). Είναι μέλος των ακό­λου­θων συλλόγων:Ελληνική Συντε­χνία φλο­γέ­ρας από καλά­μι, Σύλ­λο­γος Φίλων της κιθά­ρας Δ. Φάμπας, Ένω­ση Ελλή­νων κρι­τι­κών μου­σι­κής και θεά­τρου, Καλ­λι­τε­χνι­κό Εργα­στή­ρι Ελευ­σί­νας, Εται­ρεία Ελλή­νων Λογο­τε­χνών, Εται­ρεία Φίλων του Αρχαιο­λο­γι­κού Μουσείου.