Αμόλα καλούμπα… Κοίτα ψηλά σα χαρταετός

Γοη­τεύ­ει μικρούς και μεγά­λους ο χαρ­τα­ε­τός. «Όποιος δεν έπαι­ξε ποτέ του με χαρ­τα­ε­τό», ανα­φέ­ρει ο λαο­γρά­φος Δημ. Λου­κά­τος, «δεν κοί­τα­ξε όσο χρειά­ζε­ται ψηλά. Όποιος δεν ένοιω­σε την αντί­στα­ση της καλού­μπας, δεν κατά­λα­βε τη δύνα­μη του αέρα. Όποιος δεν φώνα­ξε με την ευθύ­νη και την πρω­το­βου­λία του παι­διού, που βλέ­πει να κιν­δυ­νεύ­ει στο μετε­ω­ρι­σμά του ο αετός, δεν ένοιω­σε τη χαρά, του να τα βγά­ζει πέρα μόνος του με την φύση».

Ένας χαρ­τα­ε­τός στο γαλά­ζιο ουρα­νό είναι η δίψα του ανθρώ­που για τα μεγά­λα ύψη. Είναι ένα όνει­ρο στην απε­ρα­ντο­σύ­νη του ουρα­νού. Ένα επα­να­στα­τη­μέ­νο όνει­ρο που βρί­σκει το δρό­μο του.

Πολ­λά επα­να­στα­τη­μέ­να όνει­ρα ψηλά σαν χαρταετοί

Οι χαρ­τα­ε­τοί! (Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ)

Οι χαρ­τα­ε­τοί, του Κοσμά Πολίτη