Ανακοίνωση της ΚΝΕ με αφορμή την έναρξη της δίκης της Σάρα Μαρντίνι και άλλων 23 κατηγορουμένων στη Λέσβο

Ανα­κοί­νω­ση του Γρα­φεί­ου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ με αφορ­μή την έναρ­ξη της δίκης της Σάρα Μαρ­ντί­νι και άλλων 23 κατη­γο­ρου­μέ­νων στη Λέσβο:

“Άλλο ένα ρεσι­τάλ υπο­κρι­σί­ας και ψεύ­τι­κης αντι­πα­ρά­θε­σης γύρω από τα δικαιώ­μα­τα των προ­σφύ­γων και την έκφρα­ση αλλη­λεγ­γύ­ης στους ξερι­ζω­μέ­νους, εκτυ­λίσ­σε­ται τις τελευ­ταί­ες ημέ­ρες, με αφορ­μή την έναρ­ξη της δίκης της Σάρα Μαρ­ντί­νι και άλλων 23 κατη­γο­ρου­μέ­νων στη Λέσβο, που διώ­κο­νται για κατα­σκο­πεία και παρά­νο­μη δια­κί­νη­ση μεταναστών.

Η ΝΔ φορά­ει το προ­σω­πείο του προ­στά­τη του «νόμου και της τάξης», που δήθεν κατα­πο­λε­μά τα κυκλώ­μα­τα των δια­κι­νη­τών και των ύπο­πτων για τη δρά­ση τους ΜΚΟ. Ο ΣΥΡΙΖΑ φορά το προ­σω­πείο του «ανθρω­πι­σμού» και του «υπε­ρα­σπι­στή της αλλη­λεγ­γύ­ης». Όμως και οι δυο τους κρύ­βουν ότι τα επι­κίν­δυ­να ταξί­δια και οι χιλιά­δες νεκροί και αγνο­ού­με­νοι πρό­σφυ­γες στη Μεσό­γειο, η δρά­ση των κυκλω­μά­των δια­κι­νη­τών, ο εγκλω­βι­σμός στα hotspotsκαι τα σύγ­χρο­να στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης, οι επα­να­προ­ω­θή­σεις και οι απε­λά­σεις, η ενί­σχυ­ση της Frontex, η έντα­ση της κατα­στο­λής έχουν τη σφρα­γί­δα της δικής τους πολι­τι­κής και της ΕΕ. Είναι η σφρα­γί­δα του Κανο­νι­σμού του Δου­βλί­νου, της Κοι­νής Δήλω­σης ΕΕ-Τουρ­κί­ας, του προ­ω­θού­με­νου νέου Συμ­φώ­νου της ΕΕ για τη Μετα­νά­στευ­ση και το Άσυλο.

Πάει πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ να χύνει σήμε­ρα κρο­κο­δεί­λια δάκρυα, όταν μάλι­στα η Σάρα Μαρ­ντί­νι συνε­λή­φθη επί των ημε­ρών της κυβέρ­νη­σής του, τον Αύγου­στο του 2018!

Η εικό­να χιλιά­δων νέων ανθρώ­πων με όνει­ρα και ελπί­δες, ανά­με­σά τους της Σάρα Μαρ­ντί­νι και της αδελ­φής της Γιούρ­σα που έφτα­σαν κολυ­μπώ­ντας στη Μυτι­λή­νη το 2015, ήταν και είναι γρο­θιά στο στο­μά­χι! Απο­τέ­λε­σμα του καπι­τα­λι­στι­κού κόσμου, που φέρ­νει τους νέους ανθρώ­πους αντι­μέ­τω­πους με τη φρί­κη του πολέ­μου και του ξερι­ζω­μού. Είναι, όμως, ταυ­τό­χρο­να και εικό­να ελπί­δας για τη δύνα­μη του ανθρώ­που, που μπο­ρεί να ξεπε­ρά­σει ακό­μα και ανυ­πέρ­βλη­τα φαι­νο­με­νι­κά εμπό­δια. Αυτή η δύνα­μη μπο­ρεί να γίνει οργα­νω­μέ­νος αγώ­νας για αυτό που στοι­χειώ­νει τα όνει­ρα των εκμε­ταλ­λευ­τών: Την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας τους και την ανα­το­λή ενός κόσμου χωρίς πολέ­μους, εξα­θλί­ω­ση, πεί­να και ξεριζωμό.”

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα