Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανεπιφύλακτα

Οι σκλη­ρές σκη­νές του πολέ­μου στο Ισρα­ήλ και στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη κατα­κλύ­ζουν τις οθό­νες και το δια­δί­κτυο. Νεκροί, τραυ­μα­τί­ες, όμη­ροι, βομ­βαρ­δι­σμοί… Στην πλειο­ψη­φία όμως των μέσων, ο πόλε­μος παρου­σιά­ζε­ται σαν να ξεκί­νη­σε χτες! Σαν να μην υπάρ­χουν τόσα χρό­νια κατο­χή και κατα­πί­ε­ση, εποι­κι­σμός και δολο­φο­νί­ες από το κρά­τος του Ισρα­ήλ. Σαν να μην υπάρ­χουν χιλιά­δες φυλα­κι­σμέ­νοι και βασα­νι­σμέ­νοι Παλαι­στί­νιοι στα κάτερ­γα, με την κάλυ­ψη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ και όλων των ελλη­νι­κών κυβερ­νή­σε­ων και κομ­μά­των, που στη­ρί­ζουν τη στρα­τη­γι­κή συμ­μα­χία με το κρά­τος — δολο­φό­νο και γι’ αυτό δεν εφαρ­μό­ζουν την ομό­φω­νη από­φα­ση της Βου­λής από το 2015 για ανα­γνώ­ρι­ση του Παλαι­στι­νια­κού κρά­τους. Σαν να μην είναι όλα αυτά «επει­σό­δια» ενός μακρό­χρο­νου πολέ­μου, που τη συνέ­χεια και την κλι­μά­κω­σή του ζού­με σήμε­ρα. Οι δολο­φο­νί­ες Παλαι­στι­νί­ων, η κατα­στρο­φή ολό­κλη­ρων χωριών με μπουλ­ντό­ζες, η επέ­κτα­ση των εποι­κι­σμών, η δολο­φο­νία ακό­μα και μικρών παι­διών, που είναι καθη­με­ρι­νό φαι­νό­με­νο στο Ισρα­ήλ και στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη, περ­νά­νε συνή­θως από τις ειδή­σεις ως μονό­στη­λα, ως «ταρα­χές». Σαν κάτι το συνη­θι­σμέ­νο δηλα­δή, με το οποίο δεν αξί­ζει να ασχο­λη­θεί κανείς. Αντί­θε­τα, τώρα αφιε­ρώ­νο­νται ώρες ατε­λεί­ω­τες ακό­μα και σε προ­σω­πι­κές ιστο­ρί­ες των θυμά­των από την πλευ­ρά του Ισρα­ήλ, ενώ στο­χο­ποιού­νται ως φιλο-τρο­μο­κρά­τες όσοι υπε­ρα­σπί­ζο­νται το δικαί­ω­μα του Παλαι­στι­νια­κού λαού να απα­ντά­ει στη βία του Ισρα­ήλ και να διεκ­δι­κεί την πατρί­δα του. Κανείς τους δεν λέει ότι ο λαός του Ισρα­ήλ πλη­ρώ­νει την πολι­τι­κή του κρά­τους και των κυβερ­νή­σε­ών του, που παί­ζουν ρόλο σερί­φη για τα ευρω­α­τλα­ντι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στην πολύ­πα­θη περιο­χή, παρα­σύ­ρο­ντάς την σε μεγά­λες και επι­κίν­δυ­νες δίνες. Ανε­πι­φύ­λα­κτα και αδια­πραγ­μά­τευ­τα λοι­πόν με τον λαό της Παλαι­στί­νης και με το δικαί­ω­μά του να παλεύ­ει ενά­ντια στην κατο­χή! Ο τερ­μα­τι­σμός της είναι άλλω­στε ο μόνος δρό­μος για να κατα­λα­γιά­σει η έντα­ση στην περιοχή.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο