Αντικομουνιστικός μπαχτσές!

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Με αφορ­μή τη συζή­τη­ση του νόμου  την «ταυ­τό­τη­τα του φύλ­λου» και τη στά­ση που κρά­τη­σε το ΚΚΕ ένας νέος γύρος ραφι­να­ρι­σμέ­νου αλλά και ωμού αντι­κομ­μου­νι­σμού εμφα­νί­στη­κε στη χώρα μας. Διά­φο­ροι αξιο­σέ­βα­στοι αρθρο­γρά­φοι βρή­καν την ευκαι­ρία να απο­δεί­ξουν αυτό που πραγ­μα­τι­κά είναι αν ξύσεις λίγο τον λού­στρο της «προ­ο­δευ­τι­κό­τη­τας» που τόσα χρό­νια καλ­λιερ­γούν με επι­μέ­λεια για τον εαυ­τό τους και τις από­ψεις τους.

Αντί για επι­χει­ρή­μα­τα που να απα­ντούν στα όσα ανορ­θο­λο­γι­κά, αντιε­πι­στη­μο­νι­κά και κυρί­ως ακραία ιδε­α­λι­στι­κά περιέ­χο­νται στο βασι­κό σκε­πτι­κό του νόμου κατα­φεύ­γουν σε ύβρεις και σε «κλι­σέ».

Αφού δεν ανα­φέ­ρο­νται καθό­λου και κυρί­ως ολο­κλη­ρω­μέ­να  στις θέσεις του ΚΚΕ, με τη μέθο­δο του «κόψε- ράψε» και δημιουρ­γώ­ντας «φαντά­σμα­τα» τα οποία στην συνέ­χεια κατακεραυνώνουν.

Στον κοι­νό αυτό αντιΚ­ΚΕ αγώ­να συνα­σπί­ζο­νται κατά τ’ άλλα «ιδε­ο­λο­γι­κοί αντί­πα­λοι». Οπα­δοί του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και νεο­φι­λε­λεύ­θε­ροι αρθρο­γρά­φοι ή υπο­στη­ρι­κτές της παλιάς «πρά­σι­νης» σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση το συγκε­κρι­μέ­νο νομο­θέ­τη­μα αξιο­ποιεί­ται ως κολυμ­βή­θρα του Σιλω­άμ» αφε­νός για τα όσα καθη­με­ρι­νά κοι­νω­νι­κά – δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα του λαού μας ρίχνο­νται στον Καιά­δα της «καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης» και αφε­τέ­ρου ως το «φύλο συκής» για τους υπε­ρα­σπι­στές της καπι­τα­λι­στι­κής ζού­γκλας στο όνο­μα της προ­στα­σί­ας των «μειο­νο­τή­των» και των «δικαιω­μά­των τους».

Ας πάρου­με  ένα άρθρο από όλα αυτά,του Π. Δημη­τρο­λό­που­λου στα ΝΕΑ (12/10) και στη στή­λη που δια­τη­ρεί με τίτλο «Θεω­ρείο» και που έχει συμπυ­κνω­μέ­να μια σει­ρά τέτοιου είδους ιδε­ο­λο­γή­μα­τα. Με τίτλο «Μέχρι να γίνουν άνθρω­ποι» ανα­φέ­ρει ανά­με­σα στ’ άλλα για το ΚΚΕ:

«…Είναι η ικα­νό­τη­τα του να επι­βιώ­νει πολι­τι­κά ως νεκρός οργα­νι­σμός, είναι το ταλέ­ντο του να αντλεί ζωή από τη θανα­τί­λα του, να τη μετα­τρέ­πει σε ζωο­δό­τη». Το πρώ­το ερώ­τη­μα είναι αν πρό­κει­ται για «νεκρό» πολι­τι­κό οργα­νι­σμό τότε για­τί ασχο­λεί­ται μαζί του και κυρί­ως ρίχνει «χολή;» Άρα­γε τι λογής «θανα­τί­λα» είναι αυτή που τον κρα­τά όρθιο εδώ και 100 χρό­νια τώρα, κόντρα σε «θεούς και δαίμονες;»

Συνε­χί­ζο­ντας ανα­φέ­ρει: « Είναι το μονα­δι­κό του χάρι­σμα να μην κερ­δί­ζει μόνο

επει­δή υπό­σχε­ται ένα άλλο, καλύ­τε­ρο κόσμο. Αλλά κι επει­δή είναι το ίδιο ένας άλλος κόσμος». Εδώ θα δώσου­με εν μέρει δίκιο στον αρθογράφο.

Το ΚΚΕ δεν «υπό­σχε­ται» αλλά δεί­χνει με επι­στη­μο­νι­κό τρό­πο ότι η ιστο­ρία δεν τελειώ­νει στον καπι­τα­λι­σμό που έχει «φάει τα ψωμιά» του αλλά αντι­κει­με­νι­κά, νομο­τε­λεια­κά είναι δυνα­τό αν ο ίδιος ο λαός το θελή­σει να οικο­δο­μη­θεί και στη χώρα μας ένα ανώ­τε­ρο κοι­νω­νι­κό σύστη­μα ο σοσια­λι­σμός-κομ­μου­νι­σμός.  Και αυτό απαι­τεί την επα­να­στα­τι­κή του πρω­το­πο­ρία ‚ένα κόμ­μα που δεν είναι σαν όλα τ’ άλλα σε επί­πε­δο οργά­νω­σης και ιδε­ο­λο­γί­ας, αρχών και ηθι­κής, ένα κόμ­μα βαθειά γειω­μέ­νο στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και γι’αυτό ακρι­βώς ικα­νό να οδη­γή­σει στην επα­να­στα­τι­κή της υπέρβαση! 

Ξεπερ­νώ­ντας τα διά­φο­ρα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα περί «ιδε­ο­λη­ψί­ας» , «γρα­φές του θεού» κ.α απα­ντά­με και στα όσα ανα­φέ­ρει για φινά­λε: «…Το ΚΚΕ δεν ενδια­φέ­ρε­ται να συγ­χρο­νί­ζε­ται με τα αιτή­μα­τα της επο­χής- οι επο­χές εξάλ­λου έχουν στα­μα­τή­σει για το κόμ­μα. Στον ακι­νη­το­ποι­η­μέ­νο χρό­νο που ζει δεν έχει λόγο να επι­διώ­ξει να γίνει πλειο­ψη­φι­κό ρεύ­μα, ούτε όμως συγκι­νεί­ται από τις αγω­νί­ες των μειοψηφιών…»

Θα λέγα­με ότι μάλ­λον το επί­πε­δο της επι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­ας του αρθρο­γρά­φου έχει στα­μα­τή­σει- έστω  και αν το κάνει καλυμ­μέ­να- σε άλλες επο­χές (π.χ μετα­πο­λε­μι­κές) ‚ενώ μόνο συνει­δη­τή άγνοια μπο­ρεί κανείς να δια­κρί­νει αν κάνει λόγο για αιτή­μα­τα της επο­χής, ενώ θα πρέ­πει να γνω­ρί­ζει ότι συχνά – πυκνά το ΚΚΕ ανα­προ­σαρ­μό­ζει τα άμε­σα αιτή­μα­τα του, ανά­λο­γα με τις απαι­τή­σεις της συγκυ­ρί­ας, χωρίς φυσι­κά να παρα­λεί­πει το κύριο που είναι η οργά­νω­ση του αγώ­να για την πραγ­μα­τι­κή ανα­τρο­πή της υπάρ­χου­σας τάξης πραγ­μά­των για να βρουν επι­τέ­λους τα «όνει­ρα εκδί­κη­ση» και να γίνουν πρά­ξη τα δικαιώ­μα­τα των πολ­λών, αυτών που το σύστη­μα που ο αρθρο­γρά­φος υπη­ρε­τεί στε­ρούν καθημερινά.

Όσο δε αφο­ρά τις «μειο­ψη­φί­ες» και τις αγω­νί­ες τους, την μειο­ψη­φία που πολε­μά όλα αυτά τα χρό­νια είναι αυτή της οικο­νο­μι­κής ολι­γαρ­χί­ας που απο­μυ­ζά τον παρα­γό­με­νο κοι­νω­νι­κό πλού­το και ζει – λει­τουρ­γεί παρασιτικά.

Όσο δε την «ατά­κα» του τίτλου του άρθρου του, θα απα­ντή­σου­με πως ναι. Το ΚΚΕ θα συνε­χί­σει τον αγώ­να του μέχρι οι άνθρω­ποι να γίνουν πραγ­μα­τι­κά αφέ­ντες της ζωής και του τόπου τους μέχρι τελι­κά να «ανθρω­πεύ­σει ο άνθρωπος!»