Αντιπρόσωποι Κομμουνιστικών Νεολαιών που συμμετέχουν στο 48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή ξεναγήθηκαν στην Αθήνα

Για την πρωτιά της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» στις φοιτητικές εκλογές

Τελειώ­νο­ντας ο περί­πα­τος, οι αντι­προ­σω­πεί­ες μπή­καν μέσα στο συγκρό­τη­μα του Πολυ­τε­χνεί­ου και τους μοι­ρά­στη­καν συμ­βο­λι­κά κόκ­κι­να γαρί­φα­λα κάνο­ντας ανα­φο­ρές στον Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη και τη δίκη του, αλλά και στα χιλιά­δες ψηφο­δέλ­τια με το γαρί­φα­λο που έπε­σαν φέτος στις κάλ­πες των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την «Παν­σπου­δα­στι­κή ΚΣ» μετά από 36 χρό­νια πρώ­τη δύνα­μη πανελ­λα­δι­κά στους Φοι­τη­τι­κούς Συλ­λό­γους της χώρας.

Για αυτή την επι­τυ­χία και την πρω­τιά της «Παν­σπου­δα­στι­κής ΚΣ» μίλη­σε στις ξένες αντι­προ­σω­πεί­ες ο Παντε­λής Αρζό­γλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, σημειώ­νο­ντας μετα­ξύ άλλων: «Κατ’ αρχάς τα κατα­φέ­ρα­με επει­δή παρά τις δυσκο­λί­ες κρα­τή­σα­με ψηλά τη σημαία του αγώ­να. Φρο­ντί­σα­με να συζη­τή­σου­με την πολι­τι­κή γραμ­μή του Κόμ­μα­τος με χιλιά­δες νέους και νέες μέσα στα Πανε­πι­στή­μια. Απο­τέ­λε­σε μια απαι­τη­τι­κή προ­σπά­θεια ζύμω­σης με τις μάζες, στην οποία συνέ­βα­λε συνο­λι­κά η δρά­ση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, σε κάθε χώρο δου­λειάς, συνο­λι­κά όπου χτυ­πού­σε η καρ­διά του αγώ­να. Σε αυτούς τους αγώ­νες προ­σπα­θή­σα­με να προ­βά­λου­με εύστο­χα αιτή­μα­τα που θα αγκα­λιά­σουν τα “θέλω” και τους προ­βλη­μα­τι­σμούς των φοι­τη­τών, που θα συγκρού­ο­νται με τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα που καλ­λιερ­γεί η κυρί­αρ­χη αστι­κή ιδεολογία».

Έκα­νε ανα­φο­ρές στην ίδρυ­ση του Μετώ­που Αγώ­να Σπου­δα­στών πριν 13 χρό­νια και τις προ­σπά­θειες ανα­σύ­ντα­ξης του φοι­τη­τι­κού κινή­μα­τος, αλλά και τις πρό­σφα­τες δρά­σεις την περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας που η κυβέρ­νη­ση κρα­τού­σε τα Πανε­πι­στή­μια κλει­στά, τη μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση για την Πρω­το­μα­γιά το 2020 και τις μεγά­λες μαθη­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις την ίδια χρο­νιά, τονί­ζο­ντας μετα­ξύ άλλων: «Η ΚΝΕ, με τη στή­ρι­ξη του Κόμ­μα­τος, έδω­σε “πνοή” και δύνα­μη στους αγώ­νες της νεο­λαί­ας. Κυρί­ως κατά­φε­ρε ένα πλήγ­μα στο κυρί­αρ­χο αφή­γη­μα ότι στις κρί­σι­μες στιγ­μές ο λαός και η νεο­λαία δεν πρέ­πει να διεκ­δι­κούν, πρέ­πει να απο­δέ­χο­νται τις επι­λο­γές των αστι­κών θεσμών και αν δεν τους αρέ­σουν, να ενα­πο­θέ­τουν τις ελπί­δες τους σε κάποιον “λιγό­τε­ρο κακό” δια­χει­ρι­στή της βαρβαρότητας.

Κατα­φέ­ρα­με να πρω­το­στα­τή­σου­με στους αγώ­νες μέσα και έξω απ’ τα αμφι­θέ­α­τρα, για­τί δεν συμ­μορ­φω­θή­κα­με στις υπο­δεί­ξεις των “αντο­χών του συστή­μα­τος”, της λογι­κής του “κάνου­με ό,τι καλύ­τε­ρο μπο­ρού­με με τις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν”. Απέ­να­ντι στους ανέ­μους κατα­στο­λής, που έσπει­ρε η κυβέρ­νη­ση, “θέρι­σε” υψω­μέ­νες γρο­θιές και χαμό­γε­λα αισιο­δο­ξί­ας, παρά την έντα­ση της κρα­τι­κής καταστολής».

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα