Αν είχαμε κομμουνισμό στην Ελλάδα, κύριε Γεωργιάδη…

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Κομ­μου­νι­σμό (sic) στην Ελλά­δα δεν έχου­με, ούτε θα ‘χου­με ποτέ». Τα λόγια αυτά ανή­κουν στον υπουρ­γό Ανά­πτυ­ξης και αντι­πρό­ε­δρο της ΝΔ Αδ. Γεωρ­γιά­δη. Τα εκστό­μι­σε σε τηλε­ο­πτι­κή εκπο­μπή ως «απά­ντη­ση» στην παθο­λό­γο του Γ.Κ. Νίκαιας Μαί­ρη Αγρο­γιάν­νη, όταν η τελευ­ταία είπε το αυτο­νό­η­το: την ανά­γκη να γίνουν προ­σλή­ψεις στα νοσο­κο­μεία και να επι­τα­χθεί ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας, καθώς δεν είναι δυνα­τόν κάποιοι να θησαυ­ρί­ζουν την στιγ­μή που πεθαί­νει κόσμος.

«Παλιά μου τέχνη κόσκι­νο» ο αντι­κομ­μου­νι­σμός για τον Γεωρ­γιά­δη, τον οποίο επι­στρα­τεύ­ει κάθε φορά που βρί­σκε­ται πολι­τι­κά με την πλά­τη στον τοί­χο. Ωστό­σο, άθε­λα του και χωρίς να το αντι­λη­φθεί, ο υπουρ­γός Ανά­πτυ­ξης είπε μια μεγά­λη αλή­θεια. Ποιά είναι αυτή;

Κάθε απαί­τη­ση για άνοιγ­μα των νοσο­κο­μεί­ων που έκλει­σαν, επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα της Υγεί­ας και πρό­σλη­ψη υγειο­νο­μι­κού προ­σω­πι­κού είναι περιτ­τή, αν όχι παρά­λο­γη, αφού «κομ­μου­νι­σμό στην Ελλά­δα δεν έχου­με»! Δηλα­δή, αν δεν θέλε­τε να πεθαί­νει κόσμος, να υπάρ­χουν κλει­στά νοσο­κο­μεία, να στοι­βά­ζο­νται ασθε­νείς σε ράν­τζα, να υπάρ­χουν χιλιά­δες άνερ­γοι υγειο­νο­μι­κοί, να υπο­λει­τουρ­γεί το δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας την ώρα που μια χού­φτα επι­χει­ρη­μα­τί­ες κερ­δο­σκο­πούν πάνω στην παν­δη­μία, τότε πρέ­πει να γίνει κομμουνισμός!

Αλλά, όπως το ‘πε ο Γεωρ­γιά­δης, «κομ­μου­νι­σμό στην Ελλά­δα δεν έχου­με». Διό­τι αν είχα­με τότε τα πράγ­μα­τα θα ήταν πολύ δια­φο­ρε­τι­κά και ο λαός μας δεν θα ζού­σε την σημε­ρι­νή τρα­γω­δία των δεκά­δων θανά­των ημε­ρη­σί­ως, των εκα­το­ντά­δων δια­σω­λη­νω­μέ­νων, του κυβερ­νη­τι­κού ανορ­θο­λο­γι­σμού, του κοι­νω­νι­κού αυτο­μα­τι­σμού και των χαρατσιών.

Αν είχαμε «κομμουνισμό»…

— Οι μεγά­λες ιδιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις στον χώρο της Υγεί­ας (που σήμε­ρα, εν μέσω παν­δη­μί­ας, κερ­δο­σκο­πούν ασύ­στο­λα στις πλά­τες του λαού) θα ήταν κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νες, ενταγ­μέ­νες στο δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας και στην υπη­ρε­σία των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών αναγκών.

— Η κεντρι­κά σχε­δια­σμέ­νη οικο­νο­μία θα μπο­ρού­σε να κατα­νεί­μει εργα­τι­κό και επι­στη­μο­νι­κό υγειο­νο­μι­κό δυνα­μι­κό για την ικα­νο­ποί­η­ση των έκτα­κτων ανα­γκών που δημιούρ­γη­σε η πανδημία.

— Οι μαζι­κοί έλεγ­χοι σε χώρους δου­λειάς και μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς θα ήταν πρώ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα ώστε να μην μετα­τρέ­πο­νται αυτοί οι χώροι καθη­με­ρι­νά σε εστί­ες υπερ­με­τά­δο­σης του ιού.

— Ο εμβο­λια­σμός δεν θα ήταν αντι­κεί­με­νο ανορ­θο­λο­γι­κών αντι­λή­ψε­ων και επι­βο­λής κοι­νω­νι­κού διχα­σμού, αλλά «όπλο» για την προ­στα­σία της ζωής και υγεί­ας του λαού.

— Το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας θα ήταν προ­σαρ­μο­σμέ­νο πλή­ρως στις λαϊ­κές ανά­γκες, σύγ­χρο­νο και καθο­λι­κά προ­σβά­σι­μο για το σύνο­λο του πλη­θυ­σμού, με τις ανα­γκαί­ες δομές Πρω­το­βάθ­μιας Φρο­ντί­δας Υγεί­ας, τον απα­ραί­τη­το αριθ­μό ΜΕΘ, την στε­λέ­χω­ση και τον εξο­πλι­σμό που απαι­τούν οι συνθήκες.

— Τα συνο­λι­κά 7,5 δισ. ευρώ που δαπα­νού­νται ετη­σί­ως για το ΝΑΤΟ και «εξο­πλι­στι­κά προ­γράμ­μα­τα» θα διο­χε­τεύ­ο­νταν για την στή­ρι­ξη και ανα­βάθ­μι­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας και Πρό­νοιας, την πρό­ο­δο της – απο­δε­σμευ­μέ­νης από την μέγ­γε­νη του κέρ­δους – επι­στη­μο­νι­κής έρευ­νας στους τομείς της Ιατρι­κής, της βιο­τε­χνο­λο­γί­ας, της φαρ­μα­κευ­τι­κής, κλπ.

Είπα­με όμως, «κομ­μου­νι­σμό στην Ελλά­δα δεν έχου­με». Αντ’ αυτού έχου­με έναν πρω­θυ­πουρ­γό να βγαί­νει προ­κλη­τι­κά και να εκστο­μί­ζει αδια­νό­η­τες μπούρ­δες τύπου «δεν έχω ενδεί­ξεις ότι οι δια­σω­λη­νω­μέ­νοι εκτός ΜΕΘ έχουν μεγα­λύ­τε­ρη θνησιμότητα».

Έχου­με έναν πρώ­ην υπουρ­γό Υγεί­ας, κυνι­κό και θρα­σύ­τα­το, να «κου­νά το δάχτυ­λο» στο λαό από τηλε­ο­ρά­σε­ως επι­χαί­ρο­ντας που έκλει­σε τα νοσο­κο­μεία και βάζο­ντας στην ζυγα­ριά της μακά­βριας στα­τι­στι­κής τους νεκρούς της παν­δη­μί­ας («πανη­γυ­ρί­ζου­με όταν έχου­με 125 θύμα­τα», «το Βέλ­γιο είναι 12 φορές χει­ρό­τε­ρα από τη χώρα μας», κλπ.).

Έχου­με μια κυβέρ­νη­ση που απο­θε­ώ­νει την ατο­μι­κή ευθύ­νη για να κρύ­ψει τις δικές της εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες στην δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας, που μειώ­νει την κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για την Υγεία ενώ αυξά­νει τα «δωρά­κια» σε φαρ­μα­κο­βιο­μή­χα­νους και επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Έχου­με – δυστυ­χώς για τον λαό μας – καπι­τα­λι­σμό. Γι΄αυτό και η ανθρώ­πι­νη ζωή μπαί­νει στο ζύγι του κόστους-οφέ­λους, η δημό­σια Υγεία παρα­γκω­νί­ζε­ται για χάρη της «βιω­σι­μό­τη­τας» της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, οι άνθρω­ποι μετα­τρέ­πο­νται σε αριθ­μούς και στα­τι­στι­κές και ο ανορ­θο­λο­γι­σμός θριαμ­βεύ­ει της επι­στη­μο­νι­κής σκέψης.

Μονα­δι­κή «για­τρειά» για την σημε­ρι­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα και το δυστο­πι­κό μέλ­λον που αυτή προ­οιω­νί­ζε­ται είναι η ανα­τρο­πή του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και η πάλη για μια νέα κοι­νω­νία, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.