Λάβαμε από τον κ. Στέφανο Πράσσο απάντηση στο άρθρο του Στ. Κανάκη με τίτλο «Ο Σκαμνάκης ψάχνει… σκαμνάκι». Το δημοσιεύουμε μαζί με την απάντηση του κ. Στέλιου Κανάκη, διατηρώντας τη μορφή στην οποία παραλάβαμε τα δύο κείμενα.
Το κείμενο του κ. Στέφανου Πράσσου:
Αλλού τα κανακέματα κι αλλού λάσπη και ψέματα
Ο αρθρογράφος, Στέλιος Κανάκης, επιχειρεί να απαντήσει σε ένα πολιτικό άρθρο του Θανάση Σκαμνάκη, που αφορά κριτική στην ανακοίνωση του ΚΚΕ για τα εκατοντάχρονα (Διακήρυξη για τα 100 χρόνια ΚΚΕ. Λέξεις που σιωπούν! . Και πολύ σωστά θα έκανε αν απαντούσε με πολιτικά επιχειρήματα όπως και πολιτικότατος ήταν ο λόγος του Σκαμνάκη. Αντί αυτού όμως ο εν λόγω αρθρογράφος επιχειρεί να απαντήσει με χαζοχαρούμενα λογοπαίγνια σε σχέση με το επώνυμο του Θανάση (Ο Σκαμνάκης ψάχνει… σκαμνάκι;) υπονοώντας σαφώς ότι ψάχνει για καρέκλα ή έστω για «σκαμνάκι» και συνεχίζει, πιθανά για να πείσει τον εαυτό του, ότι έγραψε ένα πολιτικό άρθρο, με λάσπη, ψέματα και μισές αλήθειες εναντίον συνολικά του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Σε ότι αφορά τον Θανάση Σκαμνάκη δεν χρειάζεται καμιά στήριξη από μένα γιατί τον στηρίζει έτσι κι αλλιώς ο ίδιος ο βίος του. θα πρέπει όμως να γνωρίζει ο κ. Κανάκης ότι ο Θανάσης Σκαμνάκης είχε «καρέκλα» και όχι σκαμνάκι όταν το 1989 φύγαμε από το ΚΚΕ. Κι όμως την παράτησε γιατί αυτό που προείχε ήταν η υπεράσπιση συμφερόντων της Εργατικής τάξης, της Κομμουνιστικής ιδεολογίας και πάνω απ όλα της πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας. Η μετέπειτα πολιτική και επαγγελματική πορεία του Θανάση Σκαμνάκη δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν να σπεκουλάρει ούτε να λασπολογήσει. Αν ήθελε καρέκλα, μπορούσε να την έχει γιατί είχε και το μυαλό και τη γνώση. Μπορούσε να γίνει «Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη» αν το ήθελε. Και επαγγελματικά και πολιτικά. Δεν το ήθελε όμως, δεν έγινε τα σχεδόν τριάντα χρόνια που πέρασαν από τη διάσπαση, και φυσικά ούτε τώρα θα γίνει, που τέλειωσε η επαγγελματική του σταδιοδρομία και βρίσκεται στη «νιότη των γηρατειών». Ξέρω πως φαντάζει παράταιρο στην εποχή μας, αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν ιδεολογία, αρχές και αξίες και μάλιστα τις υπηρετούν μέχρι τέλους.
Δεν είναι στους στόχους μου να θέσω όλα τα πολιτικά ζητήματα της περιόδου τα οποία ο κύριος Κανάκης τα «περνάει ένα χέρι και τα πασαλείβει» χωρίς επί της ουσίας να πει τίποτα αλλά σε κάποια ζητήματα είμαι υποχρεωμένος να σταθώ γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και ο κ. Κανάκης το χρησιμοποιεί κατά συρροή:
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ουδέποτε συνεργάστηκε στο Εργατικό Κέντρο Έβρου με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΚΕ. Ένα μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεργάστηκε με τους παραπάνω και καταγγέλθηκε δημόσια από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (http://antarsya.gr/node/3072) Μισή αλήθεια, ολόκληρο το ψέμα σας κ. Κανάκη.
- «Κοινές παρατάξεις με το ΣΥΡΙΖΑ σε πάνω από 250 συνδικάτα του Δημοσίου». Δεύτερο ψέμα!!! Μήπως γνωρίζεται κ. Κανάκη ότι στα σωματεία που λέτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δικές του παρατάξεις; Εκτός αν εννοείται ότι συμμετέχουν ως άτομα ΣΥΡΙΖΑίοι στις Παρεμβάσεις όπου εκτός από ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν κι άλλες δυνάμεις. Και τι θα έπρεπε να κάνουν οι σύντροφοί μας να ζητάνε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Υπάρχει λοιπόν παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο άλλα κάποιοι Συριζαίοι συμμετέχουν στις παρεμβάσεις. Αυτή είναι η αλήθεια.
- Στηρίξαμε το ΟΧΙ με αστερίσκο; Ψέμα προβοκατόρικο! Οι αστερίσκοι είναι εφεύρεση συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που προβοκάρει μονίμως και σταθερά με ψέματα. Στηρίξαμε το ΟΧΙ χωρίς κανέναν αστερίσκο αλλά με δικό μας πολιτικό πλαίσιο που έλεγε ΟΧΙ στα μνημόνια ΟΧΙ στην ΕΕ, ΟΧΙ στην ΟΝΕ που είναι τα μεγάλα στηρίγματα του κεφαλαίου. Να σας θυμίσω τι έκανε η αστική τάξη της Χώρας μας και απειλούσε ακόμα και με πραξικόπημα γιατί όπως έλεγε «το ΟΧΙ σημαίνει ΟΧΙ στην ΕΕ». Εμείς σηκώσαμε το γάντι, κάποιοι άλλοι προσπάθησαν να στηρίξουν έστω και έμμεσα, με άκυρο τις επιλογές της πλουτοκρατίας. Και λέω προσπάθησαν γιατί το ξέρετε ότι δεν τα κατάφεραν. Τα 8 στα 10 μέλη ψήφισαν ΟΧΙ.
- Κανένα από τα στελέχη που αναφέρετε κ Κανάκη δεν υποστήριξαν συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ψέμα, είναι χοντροκομμένη Προβοκάτσια και σας προκαλώ να δημοσιεύσετε δηλώσεις των στελεχών που κατονομάζετε. Η σπίλωση αγωνιστών που κάνετε κατά κόρον δεν είναι πολιτική άποψη είναι λασπολογία!
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις Περιφερειακές ‑Δημοτικές εκλογές κατέβασε αυτόνομα ψηφοδέλτια σε όλη τη Χώρα εκτός από το Χαλάνδρι. Και σας ρωτάω: Δεν υπάρχει ούτε ένας Δήμος της Χώρας που το ΚΚΕ κατέβασε κοινό υποψήφιο με τον ΣΥΡΙΖΑ; Πριν απαντήσετε σας συμβουλεύω να το ψάξετε. Και μη μου πείτε ήταν ειδική περίπτωση γιατί και το Χαλάνδρι τέτοια ήταν. Όμως μπορείς να θεωρείς ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί σε ολόκληρη τη Χώρα κατέβασε σε ένα δήμο κοινό υποψήφιο; Όχι! Αλλά στα πλαίσια του «γκαιμπελισμού», σκέφτεστε σαν καλός οπαδός του, αν το αναφέρουμε κάτι θα μείνει για να στηρίξουμε την προβοκάτσια: «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ»….
- Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θεωρεί θετικό το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 υπάρχει. Και πράγματι ήταν μια λαϊκή νίκη, όχι γιατί βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά γιατί καταποντίστηκαν όλες οι έως τότες λαομίσητες πολιτικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ κλπ. Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι εμείς συνταχθήκαμε με το ΣΥΡΙΖΑ αντιθέτως προβλέψαμε ότι θα πάει σε μνημόνια και θα υπηρετήσει κατά γράμμα τις επιλογές της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. Τα επίσημα κείμενα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και η αρθρογραφία των στελεχών μας πριν και μετά τις εκλογές υπάρχουν…. Ο Ριζοσπάστης την επομένη των εκλογών της 18ης Οκτώβρη 1981 βγήκε με πρωτοσέλιδο μεγάλη νίκη του λαού, καταποντίστηκε η δεξιά κλπ Και πράγματι ο κόσμος είχε σιχαθεί τη Δεξιά και την έριξε χωρίς να ξέρει σίγουρα τι θα του βγει το ΠΑΣΟΚ. Τι έπρεπε να πούμε για αυτό;
Στο σχιζοφρενικό πολιτικό παραλήρημα του ο κ. Κανάκης προσπαθεί ούτε λίγο ούτε πολύ να μας ταυτίσει με τους οπορτουνιστές που κάναμε τις διασπάσεις κλπ. «Οι γενναίοι του… Μπρανκαλεόνε διέσπασαν το ΚΚΕ το 1989, για να μην το διασπάσουν οι άλλοι οπορτουνιστές, που όμως το διέσπασαν αργότερα………» «Κανάκεια» λογική σκουλικομυρμηγκότρυπας!
Να του θυμίσω λοιπόν:
- Κοινό πόρισμα ΚΚΕ- ΕΑΡ. Σε 10 σελίδες το «κοινό Ευρωπαϊκό μας σπίτι» (ΕΟΚ) αναφέρεται 12 φορές. Το έγραψαν οι οπορτουνιστές; Σίγουρα! Διαφώνησε κανείς από τους σημερινούς νεορθόδοξους;
- Ο Γκορμπατσόφ, η περεστρόικα και η γκλάστνοστ, τα λέγανε και έσταζε το στόμα του μέλι. «θα μας οδηγήσουν στον Κομουνισμό» λέγανε. Όποιος μιλάει εναντίον τους, καθαιρείται, λοιδορείται, διαγράφετε. Σε «πλέρια» συνεργασία οπορτουνιστών και καθαρών κομματικών
- 2 Ιουλίου 1989: Κυβέρνηση σε συνεργασία με την αστική τάξη και «το κατ εξοχήν κόμμα της», τη ΝΔ, με αρχηγό τον πιο λαομίσητο εργατοφάγο ηγέτη, τον Μητσοτάκη! «Για να μη γίνει παραγραφή των σκανδάλων, να μπουν οι ΠΑΣΟΚοι φυλακή». Αγαστή η συνεργασία οπορτουνιστών και ορθοδόξων. Κοινός εχθρός η ΚΝΕ και η αριστερή τάση στο Κόμμα. Τελευταία κάποιοι προσπαθούν να αλλάξουν και τη ιστορία. Πως έδωσαν «ομηρικές μάχες» για να μην περάσουν οι επιλογές της ανανεωτικής λεγόμενης πτέρυγας. Παραμύθια ούτε μια αντίρρηση δεν εξέφρασαν. Τα πρακτικά δημοσιεύτηκαν, υπάρχουν!
- 23 Νοεμβρίου 1989 Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα και με τους «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» μέσα, «για να μη συρθεί η Χώρα σε εκλογές»
- Δημοτικές 1990: Πρώτος γύρος, δεκάδες κοινοί υποψήφιοι με το ΠΑΣΟΚ. Στην Κοζάνη στηρίζουν από τον πρώτο γύρο τον «σοσιαλιστή» Πάρι Κουκουλόπουλο. Στο δεύτερο γύρω στηρίζουν ανοιχτά και επίσημα ΠΑΣΟΚ παντού: Μετά είναι γνωστό πως «οι κλέφτες πήγαν φυλακή» στο ΚΚΕ έγιναν δυο διασπάσεις, διαγραφή ολόκληρης της ΚΝΕ και το ΚΚΕ στο 4%!
Εμείς όλοι (Ο Γράψας, η ΚΝΕ, οι 15 της Κεντρικής Επιτροπής. Ο Κάππος, ο Δεσύλας) αντιταχθήκαμε σε όλες τις παραπάνω επιλογές. Αντισταθήκαμε πρώτα και πάνω απ’ όλα στην ενσωμάτωση του Κόμματός μας στην αστική τάξη. Είμαστε υπερήφανοι γι αυτό και από άλλα μετερίζια πλέον, εδώ και 29 χρόνια δίνουμε τον δικό μας αγώνα για την ταξική ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης και την επαναθεμελίωση του Κομουνισμού. Όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε. Ίσως να έχουμε και λάθος. Μπορεί να γίνει πολιτική αντιπαράθεση και μάλιστα πολύ σκληρή πάνω στις θέσεις μας. Αυτό είναι θεμιτό γιατί πάει μπροστά την κοινό μας στόχο. Αυτό όμως που κάνει ο κ. Κανάκης δεν είναι πολιτική, είναι λιβελογράφημα. Σπίλωση δοκιμασμένων αγωνιστών που έδωσαν όλη τη ζωή τους στο κίνημα και δεν διάλεξαν, όπως πολλοί άλλοι, τη συνδιαλλαγή και την αλλοτρίωση.
Τέλος κύριε Κανάκη, εμείς αντιπαλέψαμε αυτές τις επιλογές που αναφέρω πιο πάνω. Εσείς δεν ξέρω αν τις στηρίξατε. Αν τις στηρίξατε έστω και «με αστερίσκο» για να «κανακέψετε» την τότε ηγεσία, στην οποία κουμάντο έκανε ο Ανδρουλάκης, κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και θα δείτε απ ευθείας τον ορισμό του οπορτουνισμού!!!
Πράσσος Στέφανος Συνταξιούχος
Πρώην Εργάτης Ορυχείων ΔΕΗ Πτολεμαΐδας
* * *
Το κείμενο του κ. Στέλιου Κανάκη
Οι… αναμφίλεκτοι κριτές και το «αμφιλεγόμενο» κόμμα
Μια απάντηση…
Αντιπαρέρχομαι τους διάφορους χαρακτηρισμούς και ξεκαθαρίζω κάτι απ’ την αρχή:
Δεν ασχολήθηκα στο παραμικρό με το να αντικρούσω την όποια και όπως έγινε, κριτική του κου Σκαμνάκη στο άρθρο του για την Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια του[1]. Είχα γράψει πως θα το πράξουν άλλοι καλύτερα από εμένα. Είναι άλλωστε και η ζωή η άτιμη που επιβεβαιώνει πράγματα.
Ο κ. Σκαμνάκης στην κριτική του αποκαλεί το ΚΚΕ ως το «πλέον αμφιλεγόμενο κόμμα της χώρας». Να συμφωνήσουμε πως κανείς δεν είναι απαλλαγμένος κριτικής. Ούτε το ΚΚΕ. Από αυτό όμως μέχρι τους προβοκατόρικους, αήθεις και υβριστικούς χαρακτηρισμούς υπάρχει τεράστια απόσταση. Επ’ αυτού στάθηκα και αυτό σχολίασα μόνο.
Αλλά από πότε μπορεί κανείς να βρίζει το ΚΚΕ και να παραμένει, εν τη «αγιοσύνη» του, στο απυρόβλητο και όποιος αντικρούει τέτοιους χαρακτηρισμούς να βάλλεται ως «εικονομάχος» και αποκαθηλώσας «αγίους».
Αίφνης προέκυψε ένα πόνημα – δήθεν απάντηση σε άρθρο μου, που περί άλλων τυρβάζει αλλά δεν αναφέρεται διόλου στον επίμαχο και αήθη χαρακτηρισμό. Δεν μας είπαν οι διάφοροι «εικονολάτρες», «αγιοποιητές» και οι συν αυτώ, τον αποδέχονται; Μήπως αντί να προχωρήσετε σε οτιδήποτε άλλο, θα έπρεπε να έχετε να σταθεί σ’ αυτόν; Αυτή είναι η ουσία, όπου και επικεντρώθηκα στο άρθρο μου. Το αντιπαρέρχεστε. Κι αμφισβητείτε το δικαίωμά μου να τον σχολιάσω καθώς και αυτόν που τον διατύπωσε. Αμφιλεγόμενο το ΚΚΕ και αναμφίλεκτος ο κος Σκαμνάκης;
Προσωπικά, κύριοι, δεν έχω ανάγκη από «αγίους» — δεν τους αναγνωρίζω, αλλά και στην εντελώς παράλογη και εξ αυτού απίθανη περίπτωση που θα έχρηζα τέτοιων, μάλλον θα κοίταζα στο πλούσιο παρελθόν του ελληνικού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Κι όπως ο Κ. Βάρναλης γράφει:
«Με πάθος την αλήθεια φανερώνω,
μα ποιος μ ακούει;
Κάτι άγουρα παιδιά.
Γυροκοιτάω, κανένας δε με ξέρει,
όπως κι εγώ δεν ξέρω τον εαυτό μου.
Πλήθος μεγάλοι στο Μουσείο της Τέχνης,
αθάνατοι όλοι, λίγοι μόνο ζούνε.»Ως Μαρξιστής-Λενινιστής, έχω κάθε δικαίωμα να υπερασπίζομαι το Κόμμα των 100 χρόνων αγώνων, θυσιών και συνεπούς πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Όσο για το λογοπαίγνιο με το «σκαμνάκι» — τα λογοπαίγνια είναι και μια από τις ομορφιές της γλώσσας μας, είχε να κάνει με την αποχώρηση του κυρίου Σκαμνάκη από το Πριν και την λίαν προσφάτως μετοίκισή του σε φράξια του ΝΑΡ, αποχαιρετώντας, για μια ακόμη φορά, συντρόφους του. Διότι, αν μη τι άλλο, θα συμφωνήσουμε ότι κάπου καθόταν κι επίσης πως κάπου θα κάθεται και στο μέλλον. Άλλωστε η ορθοστασία για μας, τους κάποιας ηλικίας, είναι δοκιμασία.
Πάμε τώρα στα 6 σημεία που υποτίθεται πως αντικρούονται, διανθισμένα με διάφορα επίθετα για τα οποία έχω να παραθέσω:
- Στο Εργ. Κέντρο Έβρου (εκλογές 29/3/15) κατέβηκαν 3 ψηφοδέλτια: Ταξική Αγωνιστική Ενότητα (στηρίζει το ΠΑΜΕ), ΔΑΚΕ και Aνεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων Ν. Έβρου, στον οποίο συμμετέχουν ΠΑΣΚΕ, δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ[2]. Η «εργατική αλληλεγγύη»[3] (αλήθεια την γνωρίζεις;) κάλυπτε την συνεργασία γράφοντας:
«Εργαζόμενοι από πολλούς χώρους του ιδιωτικού τομέα (φάρμακο, ιδιωτικοί υπάλληλοι κτλ) πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν την Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζόμενων με στόχο να δώσουν ζωή στο ΕΚ και να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των εργοδοτών.
Τα αποτελέσματα των εκλογών δικαίωσαν αυτή την προσπάθεια. Η Ανεξάρτητη Κίνηση πήρε 9 έδρες στις εκλογές της Κυριακής 29 Μάρτη, η Ταξική Αγωνιστική Ενότητα (παράταξη του ΠΑΜΕ) πήρε 3, ενώ μια έδρα πήρε η ΔΑΚΕ.»
Είμαι ψεύτης;
- Οι συνεργασίες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι πρόσφατα ήταν πάμπολλες και σε πολλούς τομείς. Με κοινή κάθοδο σε ψηφοδέλτια, αλλά και στην απόλυτη σύμπλευση στα ΔΣ όπου κατέβαιναν ξεχωριστά. Ενδεικτικά (μπορώ και εκατοντάδες άλλες) αναφέρω:
Εκλογές ΤΕΕ 24/11/13, ΠΥΣΔΕ Κεφαλονιάς[4], συνεργασίες σε ΓΕΝΟΠ και Πρωτοβάθμιους Συλλόγους της ΔΕΗ[5].
Στους εκπαιδευτικούς η συνεργασία ήταν σχεδόν διαχρονική και σε πάρα πολλές ΕΛΜΕ. Απολύτως ενδεικτικά, αναφέρω:[(ΕΛΜΕ-ΚΙ, 2013), ΕΛΜΕ ΑΓ΄, ΕΛΜΕ Ε΄ Αν. Αττικής (και μετά τις εκλογές του ’15] καθώς και σε πολλές άλλες, ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), πολιτική συνεργασία ΣΥΝΕΚ – Παρεμβάσεων σε ΟΛΜΕ.
Σε πάνω από 60 ΕΛΜΕ και Συλλόγους Δασκάλων, στις αρχαιρεσίες (11/2012) για τα Τοπικά Υπηρεσιακά Συμβούλια οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Παρεμβάσεις κατέβηκαν σε κοινά ψηφοδέλτια με τον ΣΥΡΙΖΑ για εκλογή «αριστερών αιρετών»[6], ενώ κατέβαιναν ξεχωριστά στα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια, δηλαδή εκτός του ρόλου του «αντικαπιταλιστικού» μαϊντανού και «ότι του λαλεί του (οπορτουνιστή) λωλοστεφανή.
Η κοινή κάθοδος των δυνάμεων ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε 35 Συλλόγους στη ΔΟΕ και 21 ΕΛΜΕ στην ΟΛΜΕ (2011)[7].
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑ 2013, ΑΡΣΥ (ΕΕΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ΣΑΤΑ «Ενιαίο Ενωτικό» (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΛΠ-2016), οι διαχρονικές πολιτικές συνεργασίες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, τα νόθα συνέδρια και ο αποκλεισμός των συμβασιούχων, 35ο συνέδριο ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ (Αγωνιστική Ενότητα συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στήριξη από ΣΥΡΙΖΑ με επίσημη ανακοίνωση)[8].
Ε.Κ. Αγρινίου «Εργατική πάλη οικοδόμων-Αγωνιστικό μέτωπο (ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ) στις εκλογές του 2014, (ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΥΡΙΖΑ) στις προηγούμενες, Ελληνική Κοινότητα Βρυξελλών, εκλογές 2013.
Στα σωματεία των νοσοκομείων «Αγία Όλγα», «Ασκληπιείο» (2015) ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέβηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο. Στο σωματείο του νοσοκομείου ΠΑΓΝΗ στις εκλογές του 2013 οι Αντάρσυοι, ξεπερνώντας εαυτούς, συνεργάστηκαν εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και με τους ΑΝΕΛ (ΕΑΠ).
Συνδικάτο Οικοδόμων Μαγνησίας «Αγωνιζόμενοι Οικοδόμοι» (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΠΑΜ), Απρίλιος 2013.
Και να μην ξεχάσουμε τους Φοιτητικούς Συλλόγους, όπου οι συνεργασίες με τις σκόρπιες δυνάμεις και τα απολειφάδια του Σύριζα έδιναν κι έπαιρναν, εκτός από τις ενδοπαραταξιακές συνεργασίες, τα κοινά ψηφίσματα στα ΔΣ και τα κοινά πλαίσια στις ΓΣ.
Στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήριξαν από κοινού για εκπρόσωπο των εργαζομένων στη Διοίκηση τον Σπ. Δρίτσα (3/2014).
Ξεχωριστή περίπτωση η ΠΟΕΜ όπου η κοινή παράταξη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ («Εργατική Παρέμβαση») σε συνεργασία με την ΠΑΣΚΕ άλωσαν το προεδρείο της Ομοσπονδίας Μετάλλου[9].
Κι ένα κορυφαίο και πολύ πρόσφατο: Ο γνωστός ναυτοπατέρας Νταλακογιώργος (Ένωση Ναυτών) πέρασε στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές του ΕΚ Πειραιά (2016).
Όλα τα παραπάνω παραδείγματα που, επαναλαμβάνω, είναι απολύτως ενδεικτικά και δίνουν μια μικρή εικόνα της συνεργασίας και συμπόρευσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύουν το ρόλο της πρώτης ως «αριστερού» ψάλτη ή «αντικαπιταλιστικού» συνοδοιπόρου του ΣΥΡΙΖΑ και αναχώματος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Άλλωστε, τη συγγένεια ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΥΡΙΖΑ την αναγνωρίζει και το ίδιο το ΝΑΡ:
«Στα μάτια πολλών αριστερών κι εργαζομένων η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φαίνεται σα συνεχές του ΣΥΡΙΖΑ»[10].
Ούτε οι κοινές συγκεντρώσεις (ων ουκ έστιν αριθμός) ξεχνιούνται, όπου ενδεικτικά και πάλι αναφέρω τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ την Δευτέρα 8/10/2012 με Σύριζα, ΚΟΕ, ΕΠΑΜ, Σπίθα, τους «δεν πληρώνω» κλπ, στις 27/11/14 στην πλ. Κλαυθμώνος πάλι σε συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, όπου μάλιστα έφτασαν με προσυγκεντρώσεις. Κατάγγειλαν τα μνημόνια, ο Τσίπρας ζήτησε συστράτευση για να γίνει κυβέρνηση και πορεύτηκαν προς τη Βουλή. Επίσης στις 29/6/15 στη συγκέντρωση-συναυλία «αξιοπρέπειας και δημοκρατίας» συμμετείχε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως «αντικαπιταλιστικό» ντεκόρ.
Είμαι ψεύτης, λοιπόν;
- Το «Όχι», μας γράφουν στην απάντησή τους, το στηρίξανε χωρίς αστερίσκο και το κάνει ακόμη χειρότερο για τους ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν που υποστήριζε τότε:
«Η αναγγελία δημοψηφίσματος έγινε κάτω από την πίεση των λαϊκών δυνάμεων να μπει τέρμα στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής» [11].
Δηλαδή, το δημοψήφισμα θεωρήθηκε προϊόν του λαϊκού αγώνα, ότι προέκυψε δήθεν από «τα κάτω» και όχι ως επιλογή της αστικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό τμημάτων του κεφαλαίου! Άρα, κατά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο αστικός θεσμός του δημοψηφίσματος και το περιεχόμενό του όπως είχε διατυπωθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ήταν κάτι σαν «πεδίο της ταξικής πάλης», απ’ όπου μπορούσαν να βγουν κερδισμένοι εξ ίσου και η εργατική τάξη και το κεφάλαιο. Το λιγότερο που μπορεί να περιγράψει κανείς αυτή την αντίληψη είναι ως κοινοβουλευτική αυταπάτη.
Ξεχάσατε πως ακόμη και την ημέρα του δημοψηφίσματος, όπου δεν έφτανε ο Σύριζα να τα βάλει με τους κομμουνιστές, επιστρατεύονταν το κολαούζο του, η Ανταρσύα. Οι «αντικαπιταλιστές», που το τελευταίο διάστημα πριν το δημοψήφισμα, δεν είχαν λείψει από καμία κυβερνητική συγκέντρωση, έφτασαν στο σημείο, στον Περισσό, να απειλούν τα μέλη του ΚΚΕ ότι θα φέρουν την Αστυνομία αν δε σταματήσουν την εξόρμηση. Στο Αιγάλεω κατάγγελλαν ότι «το ΚΚΕ αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση», αναπαράγοντας τις αθλιότητες που μετέδιδε το «left.gr»[12].
Συμμετείχατε στην παγίδευση του λαού μέσω ενός κάλπικου δημοψηφίσματος, είτε παγιδευμένοι στην… αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ είτε για άλλους λόγους που καλό είναι, να μας τους πείτε κάποτε.
Είμαι προβοκάτορας;
- Το φλερτ με την ιδέα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και της αριστερής κυβέρνησης, βέβαια, δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για έκφραση της πολιτικής γειτνίασής τους. Καταρχήν δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε μια σειρά χώρους, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονταν στενά. Πολλές δυνάμεις τους διακήρυτταν ανοιχτά την ανάγκη της «κυβέρνησης της αριστεράς». Η ΑΡΑΝ, συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υποστήριζε: «Το αίτημα της αριστερής κυβέρνησης σίγουρα σήμερα συναντά την προσδοκία των λαϊκών μαζών. Όμως, θα πρέπει να συνδεθεί με διαδικασίες ρήξης και ανατροπής, διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε νέες ήττες»[13].
Βλέπε ακόμη την παρέμβαση στο ΠΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 50 μελών, στελεχών κλπ[14]
Άλλο στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χαρακτηρίζει τη «συμμετοχή της αριστεράς» σε κυβέρνηση ως «κατάθεση ελπίδας»:
«Ο πυρήνας της κριτικής που κάνει σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την ηττοπαθή και καταστροφολογική πολεμική που κάνει το ΚΚΕ, αυτή την αντίφαση προσπαθεί να αναδείξει. Η συμμετοχή της Αριστεράς στην κυβέρνηση, καθαυτή μια κατάθεση ελπίδας από τη μεριά των λαϊκών μαζών, πρέπει να σημαίνει και αριστερή διακυβέρνηση: δηλαδή ρήξη πραγματική με την κυρίαρχη πολιτική, ενεργοποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, εμπιστοσύνη στη δυνατότητα του αγωνιζόμενου λαού να αγκαλιάσει και να μπολιάσει ένα πρόγραμμα κοινωνικού μετασχηματισμού»[15].
Από κοντά, η «Κομμουνιστική Ανανέωση» προεκλογικά πρότεινε κοινή εκλογική κάθοδο της αριστεράς με στόχο συγκρότησης αντιμνημονιακής κυβέρνησης. Πολλά στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ήταν και υποψήφιοί της υποστηρίζουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα την ανάγκη μιας αριστερής κυβέρνησης (Γιώργος Δελαστίκ, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Σπύρος Μαρκέτος, Λεωνίδας Βατικιώτης, Αλέκος Αναγνωστάκης, Παναγιώτης Σωτήρης κ.ά.) Εδώ βέβαια ορισμένα από αυτά τα στελέχη έφτασαν να υμνούν τον Καμμένο (π.χ. Δελαστίκ)[16].
Οι δυνάμεις ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ με πρωτοβουλία τους το Μάρτη του 2012 κάλεσαν το ΚΚΕ και το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε κοινή δράση. Στην «Επιστολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς» αναφέρεται ως «περιεχόμενο — πλαίσιο της κοινής δράσης»:
«α) Κατάργηση όλων των Μνημονίων και των νόμων που τα συνοδεύουν. β) Άμεση παύση πληρωμών προς τους πιστωτές, μη αναγνώριση και μονομερή διαγραφή του χρέους. γ) Έξοδο από ευρώ, ΟΝΕ και Ευρωπαϊκή Ένωση. δ) Εθνικοποίηση-κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο. ε) Εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις σε βάρος των κερδών του κεφαλαίου και υπέρ του εργατικού — λαϊκού εισοδήματος, με αυξήσεις στους μισθούς, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, σταθερές συλλογικές συμβάσεις, προστασία των ανέργων, ριζική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ριζική αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου».
Αλλού, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμπυκνώνει τα παραπάνω στο στόχο «Αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων»[17].
Ο Π. Παπακωνσταντίνου έγραφε:
«Για να είμαστε δίκαιοι: Δεν εννοούμε ότι είναι εξ ορισμού εσφαλμένη η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προβάλει μια γραμμή, ας το πούμε έτσι, “του καλού ευρώ”- ενός εκ θεμελίων μετασχηματισμού της ευρωζώνης, που θα στηριζόταν σε μεγάλες μεταφορές πόρων και τεχνογνωσίας από τις ισχυρότερες στις ασθενέστερες χώρες, στη γενναία αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των λαϊκών στρωμάτων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα…»[18].
Επίσης, o Δελαστίκ: «Ανεξαρτήτως του συνθήματος περί “κυβέρνησης της Αριστεράς”, το οποίο δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε ότι αντανακλά τις προθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ…»[19].
Οι λιβανωτοί του κου Δελαστίκ (Δ/ντής τότε του Πριν) προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσοι που ανάγκασε τον Χατζηνικολάου σε εκπομπή του 2014 να διευκρινίζει πως δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Πάλι ο Δελαστίκ σε… συριζαϊκή έκσταση, απ’ τη νίκη του Σύριζα:
«Η Κεντροαριστερά της ΕΕ απειλείται από …ΣΥΡΙΖίτιδα. Ανησυχία προκαλεί στο Βερολίνο η στάση των Βέλγων σοσιαλιστών που καλεί σε ενότητα με την Αριστερά για “μια άλλη Ευρώπη», την επομένη των εκλογών[20].
Στα πλαίσια της ασυγκράτητης συριζαϊκής λατρείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με αφορμή τη ΔΕΗ, στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για μέτωπο κοινής δράσης παραβρέθηκαν πρωτοκλασάτα στελέχη της, όπως οι Α. Δραγανίγος, Ν. Γουρλάς, Δ. Τσίτκανος, μαζί με την Θ. Τζάκρη, τον Φωτόπουλο, τον Νικολόπουλο, την Κατσέλη, την Ραχήλ Μακρή και άλλα φυντάνια του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος και του εργατοπατερισμού, που μάζεψε για να φτιάξει μέτωπο ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά χρειάζονταν, φαίνεται, και έναν «αντικαπιταλιστικό επαναστατικό» μαϊντανό, ρόλο που πρόθυμα επέλεξε να παίξει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , δίνοντας «αριστερό άλλοθι» στο όλο εγχείρημα, έτσι για συμπαράσταση στον Λαφαζάνη.
Εύγε παιδιά και εις ανώτερα…
Σπιλώνω… αγωνιστές;
- Η συνεργασία στον Δήμο Χαλανδρίου είναι «ειδική περίπτωση».
Η συνεργασία, στις ίδιες εκλογές, με δυνάμεις του Σύριζα στην Αγ. Παρασκευή ήταν κι αυτή «ειδική περίπτωση».
Η ανοιχτή παρότρυνση του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Π. Κωνσταντίνου για στήριξη του υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ Σακελλαρίδη[21], έστω και «χωρίς αυταπάτες», στο β΄ γύρο των πρόσφατων εκλογών στο δήμο της Αθήνας, ήταν κι αυτή «ειδική περίπτωση»;
Οι άλλες συνεργασίες, σε προηγούμενες Δημοτικές Εκλογές ήταν κι αυτές «ειδικές περιπτώσεις»;
Τίποτα από τα παραπάνω, καθώς και πολλά άλλα δεν είναι ειδική περίπτωση κύριοι. Μάλλον για εξειδικευμένο και καραμπινάτο οπορτουνισμό το κόβω.
Είμαι προβοκάτορας;
- Η απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει συγκεκριμένα: «Η ενίσχυση της αριστεράς, η μεγαλύτερη από το 1958…»[22]. Αριστερά ο… ΣΥΡΙΖΑ. Ουδέν άλλο σχόλιο!
Τέλος, λησμονούν την περίπτωση του Κωνσταντίνου που χειροκροτούσε την… Αραβική άνοιξη και σιωπούν για την πολύχρονη γειτνίασή τους, εν είδη δεκανικιών, με τους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε όλες τις κινητοποιήσεις.
Έτσι είναι, κύριοι! Κάποιοι διέσπασαν το ΚΚΕ το 1989 για να μην το διασπάσουν οι άλλοι οπορτουνιστές αργότερα, που όμως το διέσπασαν κι αυτοί και κάποιοι απ’ τους πρώτους με τον καιρό πέρασαν στους δεύτερους, άλλοι κατέληξαν προσκολλούμενοι λάτρεις των δεύτερων κι οι υπόλοιποι κουβαλάνε νερό στο μύλο τους.
Και απ’ όλους αυτούς, άλλοι κάηκαν ως καιροσκοπικά προσανάμματα στα αναχωματικά τερτίπια της αστικής τάξης κι άλλοι σιγοκαίονται ως κολαούζοι γενικώς και ειδικώς ως αντί… και υποφωτιζόμενοι ως δορυφόροι του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι δε τόσο εξωφρενική ως και σχιζοφρενική η οπορτουνιστική πραγματικότητα που όταν την περιγράφει κανείς, εξανίστανται και δυσκολεύονται να την κατανοήσουν ακόμη και οι δημιουργοί της.
Όσον αφορά τα διάφορα παρελθοντολογικά εις δίκην μελανιού σουπιάς, το ΚΚΕ έχει σταθεί σ’ αυτά τα ζητήματα, πολύ συγκεκριμένα με σοβαρές αναλύσεις και αποφάσεις του που με καλύπτουν απολύτως.
Βεβαίως, αντιλαμβάνομαι απολύτως τη δεινή θέση ορισμένων, χωρίς σε καμία περίπτωση να συμπάσχω, την διαχρονική αγωνία, την πρεμούρα, τον κόπο και μόχθο τους, την απέλπιδα προσπάθειά τους, καθώς και τους αδιέξοδους δρόμους που τους οδηγεί το πρόβλημά τους, να στηρίζουν επί μια τριακονταετία την διάσπαση του Κόμματος της εργατικής τάξης και να αναγκάζονται να αυτοπροσδιορίζονται μέσω αυτής.
[1] https://www.902.gr/eidisi/politiki/149149/diakiryxi-tis-kentrikis-epitropis-gia-ta-100-hronia-toy-kke.
[2] https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/64275/evros-koino-psifodeltio-ton-dynameon-paske-syriza-kai-antarsya-sto
[3] Τεύχος 1167, 1/4/15
[4] http://www.inkefalonia.gr/koinonia/26738-pame-epikindyni-kai-kairoskopiki-i-taktiki-pou-egkainiazei-i-synergasia-ekpaideftikon-enantia-sto-pame
[5] ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Δεκέμβρης 2015.
[6] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7114124&textCriteriaClause=%2B%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%A3%CE%A5%CE%91+%2B%CE%A3%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%96%CE%91
[7] Ριζοσπάστης 25/6/11.
[8] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7104759
[9] Ριζοσπάστης 20/3/16
[10] Εφημερίδα «Πριν», Σάββατο 7 Ιούνη 2014, σελ. 19, «ΝΑΡ για την κομμουνιστική απελευθέρωση. Πρώτα συμπεράσματα από την εκλογική μάχη, κατευθύνσεις για την επόμενη μέρα».
[11] Ανακοίνωση ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 27/6/15
[12] Ριζοσπάστης, 6/7/15, σελ. 9
[13] Ανακοίνωση του Πανελλαδικού Γραφείου της «Αριστερής Ανασύνθεσης». Εκτιμήσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα. 9/5/2013.
[14] http://www.topontiki.gr/article/35608/paremvasi-melon-antarsya-koino-eklogiko-metopo-me-ton-syriza
[15] Παναγιώτης Σωτήρης, http://www.aristerovima.gr/details.php?id=3441
[16] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6863156
[17] Δημόσιο κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το «Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής».
[18] Πέτρος Παπακωνσταντίνου, «Γιατί χαίρεται ο κόσμος;», http://www.iskra.gr/index. php?option.
[19]Γ. Δελαστίκ στην εφημερίδα «Εθνος», 15/7/2013
[20] Επίσης «Έθνος»
[21] Συνέντευξη στην «Αυγή» στις 20/5/2014, του Π. Κωνσταντίνου, υποψήφιου δήμαρχου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα. Ο οποίος λέει σε απάντηση ερωτήματος της «Αυγής» για το δεύτερο γύρο: «Λέμε ότι χρειάζεται να οργανωθεί με πολύ σκληρό τρόπο η μάχη για να ρίξουμε την κυβέρνηση (…) Γι’ αυτό στο μεν δεύτερο γύρο των εκλογών στο δήμο της Αθήνας χρειάζεται να είναι πραγματικά γύρος ήττας του ίδιου του Καμίνη και ταυτόχρονα η ψήφος στο Σακελλαρίδη να μην έχει αυταπάτες ότι θα ξηλωθεί με αυτόματο τρόπο η συγκυβέρνηση της Δεξιάς».
[22]Ανακοίνωση του Πανελλαδικού Γραφείου της «Αριστερής Ανασύνθεσης». Εκτιμήσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα. 9/5/2012:
«Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί μια σημαντική νίκη του λαού που επιφύλαξε μια συντριπτική ήττα στο “μαύρο μέτωπο” του Μνημονίου και στράφηκε κατά κύριο λόγο προς την Αριστερά…».
«Η ενίσχυση της Αριστεράς, η μεγαλύτερη από το 1958, είναι καρπός της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης από τις πολιτικές των μνημονίων, των αγώνων που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα… Το μήνυμα της κάλπης δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους και όλο το λαό για να κλιμακώσουν τους αγώνες τους».
Στέλιος Κανάκης