Αποχαιρετισμός στον Σπύρο Πομώνη

Γρά­φει ο Γιώρ­γος Μου­σγάς //

Ο παλαί­μα­χος ποδο­σφαι­ρι­στής της ΑΕΚ Σπύ­ρος Πομώ­νης, που έφυ­γε απ’ τη ζωή σε ηλι­κία 76 χρο­νών, ήταν ο σκό­ρερ του τέρ­μα­τος στη μονα­δι­κή νίκη της Εθνι­κής Ελλά­δας  ενα­ντί­ον της Ιτα­λί­ας στις 4 Μάρ­τη 1972. Το Πανελ­λή­νιο τον απο­χαι­ρε­τά το Σπύ­ρο Πομώ­νη στις 12:30 το μεση­μέ­ρι στις 30 Ιού­νη 2020 στο κοι­μη­τή­ριο του Κόκ­κι­νου Μύλου.

Ο Σπ. Πομώ­νης είχε μόνο πέντε συμ­με­το­χές στην Εθνι­κή Ελλά­δας. Εκεί στα …γήπε­δα του Κάτω Κόσμου ο Σπ. Πομώ­νης  θα συνα­ντή­σει τρεις συμπαί­κτες του και έναν αντί­πα­λό του από εκεί­νο το αξέ­χα­στο ματς:  Το Μήτσο Δημη­τρί­ου του ΠΑΟ, τον Τάκη Συνε­τό­που­λο του Ολυ­μπια­κού, το Δημή­τρη Παρί­δη του ΠΑΟΚ  και τον  Τζα­τσί­ντο Φακέ­τι  τον  αρχη­γό της μεγά­λης Εθνι­κής Ιτα­λί­ας εκεί­νης την εποχή.

Εκεί­νο το Σάβ­βα­το της 4ης Μάρ­τη του 1972 οι 20.000 θεα­τές κάθη­σαν χωρίς ιδιαί­τε­ρη διά­θε­ση στις εξέ­δρες του Στα­δί­ου Καραϊ­σκά­κη. Με την ίδια ψυχο­λο­γία πήραν θέσεις μπρο­στά στις λιγο­στές, τότε, ασπρό­μαυ­ρες τηλε­ο­πτι­κές οθό­νες και οι φίλα­θλοι όλης της χώρας για να παρα­κο­λου­θή­σουν το φιλι­κό αγώ­να Ελλάδας-Ιταλίας.

Δυό βδο­μά­δες πρίν, στις 16 Φλε­βά­ρη 1972 στο ίδιο γήπε­δο η Εθνι­κή Ολλαν­δία είχε φιλο­δω­ρή­σει την Ελλά­δα –σε επί­σης φιλι­λό μάτς- με πέντε γκόλ (Δύο του Κρόϊφ, άλλα δύο του Χουλ­τσόφ και του Νέε­σκενς).

Η Ιτα­λία ήταν από τις κορυ­φαί­ες ομά­δες στον κόσμο αφού δύο χρό­νια πριν είχε παί­ξει στο Μεξι­κό στον τελι­κό του Μου­ντιάλ με τη Βρα­ζι­λία. Μάλι­στα εννέα από τους έντε­κα παί­χτες ήταν στην ομά­δα που είχε αγω­νι­στεί στο παγκό­σμιο κύπελλο.

Κι όμως! Εκεί­νο το παι­γνί­δι έδει­ξε πως γίνο­νται οι ανα­τρο­πές όχι μόνο στο ποδό­σφαι­ρό αλλά και στην ίδια τη ζωή. Τα «επί­και­ρα» εκεί­νης επο­χής διέ­σω­σαν κάποιες στιγ­μές εκεί­νης της μεγά­λης νίκης.

Η εφη­με­ρί­δα «Μακε­δο­νία» έγρα­ψε στην πρώ­τη σελί­δα της την επό­με­νη μέρα (5/4/1972): «Από τας μεγα­λυ­τέ­ρας της ιστο­ρί­ας της η μεγά­λη νίκη της εθνι­κής μας: Υπέ­τα­ξεν την πανί­σχυ­ρον εθνι­κήν ομά­δα της Ιτα­λί­ας». Και στην πέμ­πτη σελί­δα είχε τον τίτλο: «Οι διε­θνείς μας ήσαν υπέ­ρο­χοι. Ακό­μη και οι ηττη­μέ­νοι εκφρά­ζουν τον θαυ­μα­σμό των δια την από­δο­σιν της εθνι­κής μας».

Στο 12’ λεπτό του αγώ­να, ο Μίμης Δομά­ζος, όπως περιέ­γρα­ψε η «Μακε­δο­νία», πήρε την μπάλ­λα από το Σταύ­ρο Σαρά­φη και μπή­κε από τη θέση του έξω δεξιά. Ενώ η ιτα­λι­κή άμυ­να προ­σπα­θού­σε να ανα­κό­ψει τους Έλλη­νες κυνη­γούς, ο Δομά­ζος έκα­νε μια έξυ­πνη χαμη­λή σέντρα και έστει­λε την μπά­λα στο Γιώρ­γο Κού­δα, που δεν μπό­ρε­σε να σου­τά­ρει για­τί ήταν μαρ­κα­ρι­σμέ­νος. Έκο­ψε όμως τη μπάλ­λα στον επερ­χό­με­νο Αντώ­νη Αντω­νιά­δη, ο οποί­ος κεραυ­νο­βό­λη­σε το Ντί­νο Τζόφ, ανοί­γο­ντας το σκόρ.

Οι Ιτα­λοί ισο­φά­ρι­σαν στο 19΄με το Ρομπέρ­το Μπο­νι­σέ­νια, με ένα χλια­ρό σούτ, καθώς ο Νίκος Χρη­στί­δης δεν υπο­λό­γι­σε καλά την τρο­χιά της μπά­λας. Στο 34΄ο Δομά­ζος έκα­νε ωραία σέντρα, ο Αντω­νιά­δης γύρι­σε την μπά­λα με το κεφά­λι στον Πομώ­νη, ο οποί­ος σού­τα­ρε απευ­θεί­ας. Σε εκεί­νη τη φάση ο Τζόφ έδει­ξε την κλά­ση του, που με μια εξαι­ρε­τι­κή εκτί­να­ξη έστει­λε τη μπά­λα κόρνερ.

Από ένα κόρ­νερ στο 55΄ξεκίνησε και το νικη­τή­ριο γκόλ της Εθνι­κής Ελλά­δας. Ο Τζόφ απέ­κρου­σε σε κόρ­νερ μια κεφα­λιά του Κώστα Παπαϊ­ω­άν­νου. Το εκτέ­λε­σε ο Δομά­ζος με μια γυρι­στή τρο­χιά της μπά­λας. Ο Αντω­νιά­δης μαρ­κα­ρι­σμέ­νος το Φακέ­τι γύρι­σε με κεφα­λιά τη μπά­λα στον Πομώ­νη, ο οποί­ος έχα­σε την ισο­ρο­πία του. Πρίν πέσει στο έδα­φος ο Πομώ­νης πρό­λα­βε όμως και με ένα γυρι­στό αρι­στε­ρό σούτ έστει­λε την μπά­λα στα δίχτυα του Τζόφ.

«Είμαι ευτυ­χής για­τί συνέ­τει­να και εγώ στη νίκη της ομά­δας μας» δήλω­σε ο Πομώ­νης μετά το τέλος του αγώ­να. Και ο μεγά­λος Φακέ­τι παρα­δέ­χτη­κε με την ειλι­κρι­νή δήλω­σή  του: «Είχα έναν φοβε­ρό προ­σω­πι­κό αντί­πα­λο, τον Αντω­νιά­δη. Ομο­λο­γώ ότι βρέ­θη­κα εκτός πραγ­μα­τι­κό­τη­τας στο σημε­ρι­νό ματς. Έχα­σα πολ­λές κεφα­λιές και είχα μια από­δο­ση για την οποία δεν έμει­να ικα­νο­ποι­η­μέ­νος. Ίσως αυτό να οφεί­λε­ται και στο γεγο­νός της αλλα­γής της θέσε­ως, οτι δηλα­δή έπαι­ξα στο κέντρο της αμύνης».

Για την ιστο­ρία: Οι εθνι­κές ομά­δες Ελλά­δας και Ιτα­λί­ας έχουν συνα­ντη­θεί δέκα φορές και από αυτές μόνο οι τέσ­σε­ρις είχαν επί­ση­μο χαρα­κτή­ρα. Ο απο­λο­γι­σμός είναι έξι νίκες των Ιτα­λών, τρείς ισο­πα­λί­ες και η νίκη της Ελλά­δας στο φιλι­κό παιγνίδι.

Οι συν­θέ­σεις και τα στοι­χεία του αγώ­να: Σάβ­βα­το, 4 Μαρ­τί­ου 1972, Πει­ραιάς (Στά­διο Καραϊσκάκη)

Ελλά­δα –Iτα­λία 2–1 (1–1) Φιλι­κός αγώνας

Ελλά­δα:  Νίκος Χρη­στί­δης, Μήτσος Δημη­τρί­ου, Τάκης Συνε­τό­που­λος, Από­στο­λος Τόσκας, Θανά­σης Αγγε­λής, Σταύ­ρος Σαρά­φης (70′ Κώστας Ελευ­θε­ρά­κης), Γιώρ­γος Κού­δας, Μίμης Δομά­ζος (αρχη­γός), Αντώ­νης Αντω­νιά­δης, Μίμης Παπαϊ­ω­άν­νου (67′ Δημή­τρης Παρί­δης), Σπύ­ρος Πομώ­νης (79′ Κώστας Παπαϊωάννου)

Προ­πο­νη­τής: Μπί­λι Μπί­γκαμ (Βόρεια Ιρλανδία).

Ιτα­λία: Τζοφ, Μπούρ­νιτς, Φακέ­τι, Ντε Σίστι, Ροζά­το (66′ Μπε­τίν), Τσέ­ρα, Σάντρο Ματσό­λα, Μπε­νέ­τι (46′

Μπερ­τί­νι), Μπο­νι­σέ­νια, Σάλα, Ρίβα.

∆ιαι­τη­τής: Ραντού­τσεφ (Βουλ­γα­ρία).

Σκό­ρερς: 12΄ Αντω­νιά­δης, 19′ Μπο­νι­σέ­νια, 55′

Πομώ­νης.

Θεα­τές: 20.000

Υ.Γ.: Ο γρά­φων είδε το μάτς σε μια τηλε­ό­ρα­ση ενός καφε­νεί­ου στην Άρτα. Ακό­μα παρα­μέ­νουν έντο­να στη μνή­μη του, εκτός απ’ την εξαι­ρε­τι­κή από­δο­ση του Πομώ­νη, τα «κεντή­μα­τα» του Δομά­ζου, τα ξεπε­τάγ­μα­τα του Κού­δα και οι μονο­μα­χί­ες του Αντω­νιά­δη με το Φακέ­τι. Όμορ­φες ανα­μνή­σεις, που θυμί­ζουν και τα όνει­ρα των παι­διών εκεί­νης της εποχής…