Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αργεντινή: Εθνικό πένθος για τον θάνατο του Κίνο, κατακλύστηκε από λουλούδια το άγαλμα της Μαφάλντα

Οι Αργε­ντι­νοί θρη­νούν σήμε­ρα τον αγα­πη­μέ­νο γελοιο­γρά­φο της χώρας, τον Κίνο, η «κόρη» του οποί­ου, η Μαφάλ­ντα, η πανέ­ξυ­πνη μικρή με τα μαύ­ρα μαλ­λιά και τις ισχυ­ρές πολι­τι­κές από­ψεις, απέ­κτη­σε λάτρεις σε όλον τον κόσμο.

Οι σημαί­ες στα δημό­σια κτί­ρια της Αργε­ντι­νής κυμα­τί­ζουν μεσί­στιες, ενώ στους ιστο­τό­πους κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης όλοι απο­χαι­ρε­τούν τον καλ­λι­τέ­χνη και «εθνι­κό θησαυ­ρό» της χώρας, ο οποί­ος θα κηδευ­τεί σε στε­νό, ιδιω­τι­κό κύκλο λόγω της παν­δη­μί­ας του νέου κορονοϊού.

Πολι­τι­κοί και καλ­λι­τέ­χνες, όπως ο τρα­γου­δι­στής Ρίκι Μάρ­τιν αλλά και ο καλα­θο­σφαι­ρι­στής Μανού Τζι­νό­μπι­λι απέ­τι­σαν φόρο τιμής στον Χοα­κίν Σαλ­βα­δόρ Λαβά­δο, όπως ήταν το πραγ­μα­τι­κό όνο­μα του Κίνο ο οποί­ος πέθα­νε την Τετάρ­τη, σε ηλι­κία 88 ετών. Ο Κίνο χρη­σι­μο­ποί­η­σε τη φαι­νο­με­νι­κή αθω­ό­τη­τα της Μαφάλ­ντας για να ασκή­σει κρι­τι­κή στην πολι­τι­κή κατά­στα­ση της Αργε­ντι­νής και τις δικτα­το­ρί­ες στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή γενικότερα.

«Ελά­χι­στα πράγ­μα­τα είναι τόσο λυπη­ρά όσο το γεγο­νός ότι ο Κίνο έφυ­γε», έγρα­ψε ο Κολομ­βια­νός συγ­γρα­φέ­ας Ρικάρ­ντο Σίλ­βα Ρομέρο.

Μια ανι­ψιά του Κίνο είπε στον Τύπο ότι η σορός του θα απο­τε­φρω­θεί σε μια λιτή, μικρή τελετή.

Με λου­λού­δια και μηνύ­μα­τα ευγνω­μο­σύ­νης, χιλιά­δες άνθρω­ποι όχι μόνο στην Αργε­ντι­νή αλλά και σε όλον τον κόσμο τίμη­σαν τον «μπα­μπά» της μικρής επα­να­στά­τριας που ονει­ρευό­ταν έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, υπε­ρα­σπι­ζό­ταν τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα και κατήγ­γει­λε τις κατα­χρή­σεις εξουσίας.

«Αντίο, δάσκα­λε», έγρα­ψε ο Αργε­ντι­νός κομί­στας Χουάν Μαρ­τίν «Τού­τε» Λουα­ζό, στο κόμικ που δημο­σιεύ­σε στην τοπι­κή εφη­με­ρί­δα La Nacion. «Ήταν ένας φιλό­σο­φος του χιού­μορ και, ταυ­τό­χρο­να, ένα 10χρονο παι­δί. Όπως συμ­βαί­νει με τις ιδιο­φυί­ες, εξα­κο­λου­θούν να μας μιλούν, εξα­κο­λου­θεί να μας προ­κα­λεί», εξή­γη­σε, σε μια συνέ­ντευ­ξη που παρα­χώ­ρη­σε σε ένα τοπι­κό τηλε­ο­πτι­κό κανάλι.

Το άγαλμα της Μαφάλντας, τόπος προσκυνήματος

Το άγαλ­μα της Μαφάλ­ντας, του κορι­τσιού που μισεί τη σού­πα και λατρεύ­ει τους Beatles, κατα­κλύ­στη­κε από λου­λού­δια, από ανα­γνώ­στες που πήγαν να τιμή­σουν τον δημιουρ­γό της στην ιστο­ρι­κή συνοι­κία Σαν Τέλ­μο, στο κέντρο του Μπου­έ­νος Άιρες.

«Αυτό το μέρος είναι πολύ σημα­ντι­κό για εμάς επει­δή είναι σχε­δόν σαν τόπος προ­σκυ­νή­μα­τος. Κάθε Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο οι του­ρί­στες κάνουν ουρά εδώ», είπε ο 55χρονος κοι­νω­νι­κός λει­τουρ­γός Ντα­μιάν Λοσάδα.

Η Μαφάλ­ντα γεν­νή­θη­κε από το πενά­κι του Κίνο το 1964, μετα­φρά­στη­κε σε 27 γλώσ­σες και εξα­κο­λου­θεί να δια­βά­ζε­ται σε όλον τον κόσμο λόγω της οικου­με­νι­κό­τη­τας των ιδε­ών της. Ήταν το κόμικ που χάρι­σε παγκό­σμια ανα­γνω­ρι­σι­μό­τη­τα στον Κίνο. Τα στριπ δημο­σιεύ­ο­νταν αρχι­κά στην εβδο­μα­διαία εφη­με­ρί­δα Primera Plana. Το πρώ­το άλμπουμ της Μαφάλ­ντας σημεί­ω­σε τόση επι­τυ­χία που εξα­ντλή­θη­κε μέσα σε πέντε ημέρες.

«Στην Αργε­ντι­νή, από τη γενιά μου και μετά, όλοι μαθαί­να­με ανά­γνω­ση δια­βά­ζο­ντας τη Μαφάλ­ντα», είπε ο κομί­στας Ρικάρ­ντο Σίρι ή «Λίνιερς», συγκρί­νο­ντας τον Κίνο με τους Beatles ή τον Τσάρ­λι Τσάπλιν.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο