«Αρουραίοι» της δημοσιογραφίας σε αντικομμουνιστικό παραλήρημα

Την… δόξα ακρο­δε­ξιών εφη­με­ρί­δων, όπως της «Δημο­κρα­τί­ας» και της «Εστί­ας», φαί­νε­ται πως ζήλε­ψε το «Ποντί­κι» και σε πρό­σφα­το κεί­με­νο του επι­δί­δε­ται σε εμε­τι­κό αντικομμουνισμό.

Στο παρα­λή­ρη­μα του, ο συντά­κτης του άρθρου κάνει λόγο για «σοβιε­τι­κό βατι­κα­νό της ελλη­νι­κής δημο­κρα­τί­ας» και ανα­ρω­τιέ­ται αν το ΚΚΕ απο­λαμ­βά­νει κάποιου είδους «ιδιαί­τε­ρο καθε­στώς προ­νο­μί­ων». Το λιβε­λο­γρά­φη­μα περι­λαμ­βά­νει, βέβαια, την απα­ραί­τη­τη «γαρ­νι­τού­ρα» περί «εγκλη­μά­των του κομ­μου­νι­σμού» ενώ δεν παρα­λεί­πει να κάνει λόγο για «συντε­ταγ­μέ­να τάγ­μα­τα ροπαλοφόρων».

Αφού συγ­χα­ρού­με τον συντά­κτη του κει­μέ­νου για τα άπται­στα χρυ­σαυ­γί­τι­κα με τα οποία επι­τί­θε­ται στο ΚΚΕ, οφεί­λου­με να κάνου­με τα εξής σχόλια:

Πρώ­τον, ο αρθρο­γρά­φος του «Ποντι­κιού» έρχε­ται δεύ­τε­ρος και καταϊ­δρω­μέ­νος στο δια­γω­νι­σμό του ποιός θα γρά­ψει το χυδαιό­τε­ρο λιβε­λο­γρά­φη­μα ενά­ντια στο ΚΚΕ. Τον πρό­λα­βαν φυλ­λά­δες όπως η «Εστία» και η «Δημο­κρα­τία», σάιτ τύπου «liberal.gr», ενώ δεν πρω­το­τύ­πη­σε ούτε στην αντι-ΚΚΕ φρα­σε­ο­λο­γία την οποία μπο­ρεί κανείς να βρει αυτού­σια στα ναζι­στο­σάϊτ της Χρυ­σής Αυγής.

Δεύ­τε­ρον, κατα­νο­ού­με την πρε­μού­ρα του συντά­κτη του «Ποντι­κιού» να υπε­ρα­μυν­θεί της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας και του σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Εύλο­γη, λοι­πόν, η ανη­συ­χία του για το αστι­κό σύνταγ­μα και την αστι­κή «νομι­μό­τη­τα». Έκα­στος εφ ω ετά­χθη και οι γρα­φί­δες του αστι­κού Τύπου πιστές στο κεφά­λαιο και τα αφε­ντι­κά του πλούτου.

Τρί­τον, θα υπεν­θυ­μί­σου­με στον συντά­κτη του αντι­κομ­μου­νι­στι­κού λιβε­λο­γρα­φή­μα­τος ότι το μόνο «Βατι­κα­νό» και η μόνη «ιερή αγε­λά­δα» σε αυτήν τη χώρα είναι το κεφά­λαιο. Το μόνο καθε­στώς προ­νο­μί­ων είναι το καθε­στώς της άρχου­σας αστι­κής τάξης, την οποία ο αρθρο­γρά­φος του «Ποντι­κιού» υπη­ρε­τεί. Αυτό, αν μη τι άλλο, το ξέρει καλά.

Ενδε­χο­μέ­νως, του συντά­κτη της — πάλαι ποτέ προ­ο­δευ­τι­κής — εφη­με­ρί­δας να μην του φτά­νουν οι εκα­το­ντά­δες δικα­στι­κές διώ­ξεις συν­δι­κα­λι­στών, η εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία και τα λοι­πά εμπό­δια που το αστι­κό κρά­τος βάζει στο εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα. Μπο­ρεί να ονει­ρεύ­ε­ται απα­γο­ρεύ­σεις κομ­μου­νι­στι­κών κομ­μά­των και συμ­βό­λων, όπως αυτές που λαμ­βά­νουν χώρα σε κρά­τη-μέλη της «δημο­κρα­τι­κής» Ε.Ε.

Όσο για το «Ποντί­κι», αυτό το κεί­με­νο είναι ένα στίγ­μα, ένας ανε­ξί­τη­λος λεκές…