Βαγγέλης Περπινιάδης

Βαγ­γέ­λης Περ­πι­νιά­δης, γιος του Στελ­λά­κη Περ­πι­νιά­δη, από τον οποίο επη­ρε­ά­στη­κε. Γεν­νή­θη­κε στην Κοκ­κι­νιά την 1 Σεπτμ­βρί­ου 1929. Παι­δί ήθε­λε να γίνει παπάς κάτι που πραγ­μα­το­ποί­η­σε αλλά στη συνέ­χεια το εγκα­τέ­λει­ψε για να αφο­σιω­θεί στη μεγά­λη του αγά­πη, το τρα­γού­δι. Στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’40 πραγ­μα­το­ποιεί τις πρώ­τες του ερα­σι­τε­χνι­κές εμφα­νί­σεις σε διά­φο­ρες ταβέρ­νες. Η πρώ­τη του εμφά­νι­ση στο πάλ­κο έγι­νε το 1948 ενώ η πρώ­τη του δισκο­γρα­φι­κή παρου­σία το 1956 με το τρα­γού­δι «Κλάψ­τε με φίλοι κλάψ­τε με».

Μεγά­λη επι­τυ­χία έκα­νε στις δεκα­ε­τί­ες ’60-’70 γρά­φο­ντας και ερμη­νεύ­ο­ντας τρα­γού­δια όπως: «Θέλεις να πεθά­νω», «Αμα θες να κλά­ψεις κλά­ψε», «Τα νέα της Αλε­ξάν­δρας», «Για­τί γλυ­κιά μου κλαις».

Εκτός από τα τρα­γού­δια που έγρα­ψε και ερμή­νευ­σε ο ίδιος, τρα­γού­δη­σε συν­θέ­σεις γνω­στών μεγά­λων συν­θε­τών του ρεμπέ­τι­κου και του λαϊ­κού τρα­γου­διού, όπως των Βαμ­βα­κά­ρη, Τσι­τσά­νη, Μπα­για­ντέ­ρα, Παπαϊ­ω­άν­νου, Περι­στέ­ρη, Χιώ­τη, Μανι­σα­λή, Βίρ­βου, Ροβερ­τά­κη, Δημό­που­λου και άλλων γνω­στών δημιουργών.

Ένα ιδιαί­τε­ρο κεφά­λαιο της ζωής και του τρα­γου­διού για τον Βαγ­γέ­λη Περ­πι­νιά­δη ήταν οι εμφα­νί­σεις του στα πανη­γύ­ρια, γεγο­νός που τον κρά­τη­σε πολύ ψηλά στη συνεί­δη­ση του κόσμου. Επί 50 χρό­νια τρα­γου­δού­σε και δια­σκέ­δα­ζε τον λαό στα πανη­γύ­ρια της Αττι­κής και της υπό­λοι­πης Ελλά­δας. Παράλ­λη­λα, έκα­νε τον γύρο του κόσμου και τρα­γού­δη­σε για τον Ελλη­νι­σμό, σε Αμε­ρι­κή, Αυστρα­λία, Κανα­δά και Ευρώπη.

Πέθα­νε στις 12 Μαΐ­ου 2003 χτυ­πη­μέ­νος από τον καρ­κί­νο σε ηλι­κία 74 χρόνων.