Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βαγγελιώ Καρακατσάνη: Αδέρφια

Αδέρ­φια είμα­στε μα οι ζωές μας χώρια
δεν τη ποθή­σα­με ποτέ τη λευτεριά
και κρε­μα­σμέ­νοι απ’ του τοί­χου τα ρολόγια
ψάχνου­με να βρού­με αλλού παρηγοριά.

Κυλά­ει στο αίμα μας το ίδιο μοιρολόι
αυτό που κάνα­νε παλιά μες στα χωριά
κάθε που χάνο­νταν απ’ το παζλ ένα κομμάτι
πριν ξεψυ­χή­σει η παλιά δρακογενειά.

Τώρα φωνά­ζω μες στα ρυά­κια της ζωής μας
μ’ από­κρι­ση δεν παίρ­νω που­θε­νά, SOS
δεν που­λιέ­ται στα παζά­ρια η ψυχή μας
θα ξαναν­θί­σου­με και θάν’ πρωτομαγιά.

Βαρύ το ζάλο μας, βαριά κλη­ρο­νο­μιά μας,
μα αν σηκώ­σου­με στα αστέ­ρια τα σπαθί
θα ακου­στεί από μακρυά η ανα­πνοή μας,
και θα γεν­νή­σου­με υπέ­ρο­χα παιδιά.

Βαγ­γε­λιώ Καρα­κα­τσά­νη //
ΑμΕΑ, Λογο­τέ­χνης, Αντι­πρό­ε­δρος Συλ­λό­γου Γυναι­κών Αρχα­νών ‑ΟΓΕ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο