Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βουλή: Αποφάσισε ομόφωνα την άρση ασυλίας της Ρένας Δούρου

Την άρση ασυ­λί­ας της βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Ρ. Δού­ρου απο­φά­σι­σε ομό­φω­να η Ολο­μέ­λεια της Βου­λής, κάνο­ντας δεκτό το αίτη­μά της, όσο και το αίτη­μα της εισαγ­γε­λι­κής αρχής, καθώς η βου­λευ­τής είναι ανά­με­σα στους κατη­γο­ρού­με­νους της δίκης για τη φονι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι. Το σχε­τι­κό αίτη­μα του εισαγ­γε­λέα έφτα­σε στη Βου­λή την περα­σμέ­νη Παρασκευή.

Ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ Γιάν­νης Γκιό­κας, παίρ­νο­ντας τον λόγο στην Ολο­μέ­λεια ως κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος, επι­σή­μα­νε ότι «είναι αυτο­νό­η­τη η θέση» και η «σύμ­φω­νη γνώ­μη του ΚΚΕ» για την άρση ασυ­λί­ας της Ρ. Δού­ρου, επι­ση­μαί­νο­ντας ότι «πρό­κει­ται για μια υπό­θε­ση προ­φα­νώς που δεν σχε­τί­ζε­ται με βου­λευ­τι­κά καθή­κο­ντα και επί­σης λαμ­βά­νε­ται υπό­ψιν και το αίτη­μα, η βού­λη­ση της κ. Δούρου».

Διευ­κρί­νι­σε ωστό­σο, όσον αφο­ρά τη δια­δι­κα­σία που ακο­λου­θή­θη­κε, ότι «μόνο κατ’ εξαί­ρε­ση γίνε­ται απο­δε­κτό το γεγο­νός ότι στη συγκε­κρι­μέ­νη υπό­θε­ση παρα­κάμ­φθη­κε η Επι­τρο­πή Δεο­ντο­λο­γί­ας της Βου­λής. Δεν θα γίνει ανε­κτό από δω και στο εξής».

Ο Γ. Γκιό­κας ανέ­δει­ξε τις πολι­τι­κές ευθύ­νες, τις δια­χρο­νι­κές κυβερ­νη­τι­κές ευθύ­νες όσον αφο­ρά τη δια­χεί­ρι­ση αλλά και τις συνέ­πειες της κατα­στρο­φής, τονί­ζο­ντας πως «σε λίγες μέρες συμπλη­ρώ­νο­νται πέντε χρό­νια από την κατα­στρο­φή στο Μάτι και οι κάτοι­κοι εκεί ακό­μη δεν έχουν ξανα­φτιά­ξει τις ζωές και τα σπί­τια τους, έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με ένα ειδι­κό πολε­ο­δο­μι­κό σχέ­διο που δεν αντα­πο­κρί­νε­ται σε καμία περί­πτω­ση στις ανά­γκες και στα αιτή­μα­τά τους, και το Δημό­σιο, αυτήν τη στιγ­μή που μιλά­με, ασκεί αγω­γές κατά απο­φά­σε­ων που δικαιώ­νουν και επι­δι­κά­ζουν απο­ζη­μιώ­σεις σε πληγέντες».

Πρό­σθε­σε πως «από την προη­γού­με­νη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή θητεία εμείς είχα­με ζητή­σει το Δημό­σιο να παραι­τη­θεί από ένδι­κα μέσα και αν χρειά­ζε­ται να υπάρ­χει και νομο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση γι’ αυτόν τον σκο­πό. Αρα μιλά­με για συγκε­κρι­μέ­νες πολι­τι­κές ευθύ­νες, που προ­φα­νώς δεν αφο­ρούν μόνο το Μάτι, αφο­ρούν συνο­λι­κά την Ανα­το­λι­κή Αττι­κή, την Αττι­κή, όλη την Ελλά­δα με τις κατα­στρο­φές που και αυτές τις μέρες βλέ­που­με να συμ­βαί­νουν — Κου­βα­ράς, Κερα­τέα, Λαγο­νή­σι, Σαρω­νί­δα, Δερ­βε­νο­χώ­ρια, παντού — ως απο­τέ­λε­σμα των τρα­γι­κών ελλεί­ψε­ων στην πρό­λη­ψη, στον σχε­δια­σμό, στα κενά στην Πυρο­σβε­στι­κή και στη Δασι­κή Υπη­ρε­σία. Αυτά είναι τα μεγά­λα ζητήματα».

«Ολα αυτά — συνέ­χι­σε — πολ­λές φορές τα έχει επι­ση­μά­νει το ΚΚΕ και δεν μπο­ρούν να κρύ­βο­νται κάτω από το βολι­κό άλλο­θι της κλι­μα­τι­κής κρί­σης και της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής, που θα απαι­τού­σε ακό­μη περισ­σό­τε­ρα μέτρα από τη μεριά του κρά­τους και των κυβερ­νή­σε­ων για την αντι­με­τώ­πι­ση τέτοιων καταστροφών».

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο