Β. Τομπουλίδης: Βάζουμε τα δυνατά μας, για ΚΚΕ τρίτο κόμμα στη Θεσσαλονίκη!

Τις τελευ­ταί­ες ώρες, μέχρι την Κυρια­κή, δεν στα­μα­τά­με ούτε λεπτό την προ­σπά­θεια να ανέ­βει ακό­μα πιο ψηλά το ΚΚΕ, το μονα­δι­κό αυθε­ντι­κό στή­ριγ­μα για τον λαό, σε ψήφους, ποσο­στά και βου­λευ­τές, τόνι­σε στον χαι­ρε­τι­σμό του ο Βασί­λης Τομπου­λί­δης, υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής Α’ Θεσ­σα­λο­νί­κης και υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης με τη «Λαϊ­κή Συσπείρωση».

Και πρό­σθε­σε: «Εγι­νε ένα βήμα στις 21 του Μάη, με την άνο­δο του ΚΚΕ σε ποσο­στά και ψήφους. Και εδώ, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπου το ΚΚΕ αύξη­σε τα ποσο­στά του πάνω από 2% και κερ­δί­σα­με 12.400 παρα­πά­νω ψήφους από το 2019, άνο­δο 33% δηλαδή!

Πάμε τώρα να κάνου­με τα επό­με­να βήμα­τα, να κάνου­με το άλμα! Ναι, πάμε να βάλου­με τα δυνα­τά μας για να είναι στις 25 Ιού­νη το ΚΚΕ τρί­το κόμ­μα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, να συμ­βά­λου­με στην προ­σπά­θεια για εκλο­γή και δεύ­τε­ρου βου­λευ­τή στην Α’ Θεσσαλονίκης!

Γι’ αυτό, δεν αφή­νου­με ώρα χαμένη.

Να μην αφή­σου­με σπί­τι, δρό­μο, γει­το­νιά, πλα­τεία, χώρο δου­λειάς, μικρο­μά­γα­ζο που να μη φτά­σει το κάλε­σμά μας, παντού με το ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ στο χέρι.

Για­τί χρειά­ζε­ται πιο δυνα­τό ΚΚΕ, για να είναι ακό­μα πιο δυνα­τό το αντί­πα­λο δέος. Οι εργα­ζό­με­νοι της πόλης μάς ξέρουν και έζη­σαν ότι οι κομ­μου­νι­στές μπή­καν μπρο­στά, οργά­νω­σαν — στή­ρι­ξαν κάθε αγώ­να διεκ­δί­κη­σης. Από τις μεγά­λες απερ­για­κές μάχες και συγκε­ντρώ­σεις στις 6 Απρί­λη του προη­γού­με­νου χρό­νου, μέχρι τις μεγα­λειώ­δεις κινη­το­ποι­ή­σεις για να μη συγκα­λυ­φθεί το έγκλη­μα στα Τέμπη πριν λίγους μήνες. Για να ανα­δει­χθούν τα πραγ­μα­τι­κά αίτια και οι υπεύ­θυ­νοι, κάτι που συμπυ­κνώ­θη­κε στο σύν­θη­μα που τρά­ντα­ξε την πόλη: “Τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας”.

Μπαί­νου­με στην πρώ­τη γραμ­μή για την υπο­γρα­φή ΣΣΕ σε χώρους δου­λειάς, όπως στον ΟΑΣΘ, για αυξή­σεις στους μισθούς αλλά και πιο ασφα­λείς συν­θή­κες εργασίας.

Για την υγεία και την ασφά­λεια των εργα­ζο­μέ­νων στον σιδη­ρό­δρο­μο, αλλά και στην καθα­ριό­τη­τα στον δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης, που μετρά εκα­το­ντά­δες εργα­τι­κά “ατυ­χή­μα­τα”.

Είμα­στε μπρο­στά σε κάθε εργα­τι­κό αγώ­να που ανα­πτύ­χθη­κε στην πόλη μας, ενά­ντια στην εργο­δο­σία στη “Μαλα­μα­τί­να” και σε άλλα εργο­στά­σια, στην ΕΥΑΘ ενά­ντια στην παρα­πέ­ρα εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του νερού, στο πολύ­πα­θο έργο της κατα­σκευ­ής του Μετρό για μόνι­μη δου­λειά, στα μεταλ­λεία χρυ­σού στη Χαλ­κι­δι­κή ενά­ντια στις απο­λύ­σεις συν­δι­κα­λι­στών και άλλων εργα­ζο­μέ­νων, για να παρ­θούν πίσω.

Πρω­το­στα­τού­με στα βήμα­τα που γίνο­νται για την οργά­νω­ση των εργα­ζο­μέ­νων, με την ίδρυ­ση νέων κλα­δι­κών αλλά και επι­χει­ρη­σια­κών σωμα­τεί­ων σε μεγά­λες εται­ρεί­ες νέων τεχνο­λο­γιών, αλλά και σε άλλους κλάδους.

Είμα­στε περή­φα­νοι για τις σκλη­ρές μάχες που δώσα­με μέσα στην παν­δη­μία οι κομ­μου­νι­στές υγειο­νο­μι­κοί και άλλοι πρω­το­πό­ροι, διεκ­δι­κώ­ντας προ­σλή­ψεις, μηχα­νή­μα­τα, ΜΕΘ, την επα­να­λει­τουρ­γία του Λοι­μω­δών και του “Πανα­γία”.

Συνε­χί­ζου­με τη μάχη για δημό­σια, δωρε­άν Παι­δεία, με δικαιώ­μα­τα και αξιο­πρέ­πεια σε κάθε χώρο μόρφωσης.

Λιώ­σα­με τους πάτους των παπου­τσιών μας για να σώσου­με κάθε λαϊ­κό σπί­τι από τα νύχια των “κορα­κιών” από τα funds και τις τρά­πε­ζες, σε κάθε γει­το­νιά, όπως κάνα­με στην Τού­μπα, στις Συκιές, στην Καλα­μα­ριά, στα Βασι­λι­κά. Και θα συνεχίσουμε!

Θα συνε­χί­σου­με να διεκ­δι­κού­με τα έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας που έχει ανά­γκη η πόλη μας, για να μην πνί­γο­νται οι άνθρω­ποι και να μην κατα­στρέ­φο­νται περιου­σί­ες, όπως στην Πολί­χνη, στις Συκιές και αλλού. Τα ανα­γκαία έργα αντι­σει­σμι­κής θωρά­κι­σης, ιδιαί­τε­ρα στα σχο­λεία, στο ΑΠΘ, στα νοσο­κο­μεία και σε άλλα δημό­σια κτί­ρια, τα έργα αντι­πυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας και την οικο­λο­γι­κή ανόρ­θω­ση του μονα­δι­κού πνεύ­μο­να πρα­σί­νου της πόλης μας, του Σέιχ Σου. Κι ας μην είναι “επι­λέ­ξι­μα” όλα αυτά τα έργα από το Ταμείο Ανά­καμ­ψής τους και από την ΕΕ τους. Να τα χαί­ρο­νται (…) Αυτοί με τα κέρ­δη των λίγων, εμείς με τις ζωές των πολλών.

Τις ζωές των πολ­λών υπε­ρα­σπι­στή­κα­με και θα συνε­χί­σου­με, στους αγώ­νες για μια καλύ­τε­ρη ποιό­τη­τα ζωής, για την προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος και των ελά­χι­στων ελεύ­θε­ρων χώρων της πόλης μας, ενά­ντια στην καύ­ση απορ­ριμ­μά­των στο ΤΙΤΑΝ, για τη δυσο­σμία στον Εύο­σμο, για την αξιο­ποί­η­ση του παρα­λια­κού μετώ­που στην Καλα­μα­ριά και του χώρου της ΔΕΘ.

Είμα­στε περή­φα­νοι για τη μάχη που δώσα­με και δίνου­με για να μη μετα­τρα­πεί η πόλη μας και ιδιαί­τε­ρα το λιμά­νι της σε ορμη­τή­ριο για τα εγκλη­μα­τι­κά σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των Αμε­ρι­κα­νών και όλων των κυβερ­νή­σε­ών μας, που μας εμπλέ­κουν σε ακό­μα έναν πόλε­μο για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ιμπε­ρια­λι­στών στην Ουκρα­νία, με μπρο­στά­ρη­δες τα μέλη της ΚΕ και νεό­τε­ρους συντρό­φους μας που κρά­τη­σαν παλι­κα­ρί­σια στά­ση ενά­ντια στην κατα­στο­λή, στις συλ­λή­ψεις, στα κρα­τη­τή­ρια και στα δικαστήρια.

Με καθα­ρό μυα­λό και φλο­γι­σμέ­νη καρ­διά μέχρι την τελευ­ταία ώρα, πριν κλεί­σουν οι κάλ­πες την Κυρια­κή, συνε­χί­ζου­με, όπως ξέρου­με καλά, χωρίς να υπο­λο­γί­ζου­με κόπο και χρό­νο, δεν χαρί­ζου­με κανέ­ναν, καμία ψήφος χαμέ­νη, κάθε ψήφος στο ΚΚΕ — βόλι στην καρ­διά του συστή­μα­τος. Πάμε δυνα­τά, μια ανά­σα ακό­μα, για να πάρει πολ­λές ανά­σες ο λαός μας από τις 26 Ιού­νη, με ακό­μα πιο δυνα­τό ΚΚΕ!».

Ριζο­σπά­στης.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα