«Στις ΗΠΑ κάθε χρόνο γίνονται 3.500.000 εξώσεις που σημαίνει ότι καταστρέφονται 3.500.000 οικογένειες. Θα μου πεις “πώς θα το γλιτώσουμε εμείς όταν το παθαίνουν οι Αμερικανοί”.
Ναι, εκεί όμως τα χρήματα μένουν μες στη χώρα. Τα αρπακτικά που παίρνουν τα σπίτια αυτών των 3,5 εκατομμυρίων κάθε χρόνο, τα κρατάνε μέσα στην Αμερική, τα επενδύουν μέσα στην Αμερική.
Κάτι θα κυλήσει αυτό το trickle-down effect, το οποίο δεν το πιστεύω γενικά, δεν είναι σοβαρή πολιτική, αλλά σε σχέση με εδώ”; Όλα αυτά τα 70δις θα πάνε στα Cayman Islands. Ούτε στα μπουζούκια δεν θα τα φάνε».
Τα παραπάνω είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γιάνης Βαρουφάκης. Γνωρίζουμε ότι η σκέψη του ανδρός είναι τόσο προωθημένη που πάντα υπάρχει ο κίνδυνος για έναν κοινό θνητό να τον παρερμηνεύσει, αλλά θα αναλάβουμε το ρίσκο να πιστέψουμε στα αυτιά μας και τα μάτια μας.
Παραμένουμε, βεβαίως, έτοιμοι, να δεχτούμε τη σφοδρή κριτική ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τη μαεστρία της «δημιουργικής ασάφειας» με την οποία ο Γιάνης από το 2015 πολεμάει το σύστημα με ίδια του τα επιχειρήματα…
Εδώ, λοιπόν, ο κ. Βαρουφάκης μας λέει ευθαρσώς ότι είναι καλύτερο να «καταστρέφονται οι οικογένειες» από εγχώρια «αρπακτικά», παρά από αποδημητικά.
Γιατί είναι καλύτερο; Γιατί αν τα λεφτά «μείνουν στη χώρα», όλο και κάποιο ψίχουλο θα πέσει από το φαγοπότι των «επενδυτών» στο παγκάκι που θα μένει πλέον η οικογένεια που πετάχτηκε από το σπίτι της.
Αυτό προκύπτει από τη νεοφιλελεύθερη οικονομική θεωρία του «trickle down» (της «διάχυσης» του πλούτου από τα πάνω προς τα κάτω), την οποία ο Βαρουφάκης δεν την πιστεύει φυσικά, αλλά από ότι φαίνεται την πιστεύει και λίγο…
Μέχρι εκεί οδηγεί, λοιπόν, ο συστημικός «ρεαλισμός» της υποταγής που πρεσβεύει ο ίδιος και το κόμμα του. Να διαλέγεις ποιος θα σε πετάξει καλύτερα από το σπίτι σου.
Αναρωτιόμαστε αν, με βάση την παραπάνω λογική, όσοι πλειστηριασμοί γίνονται και στη χώρα μας απευθείας από τις ελληνικές τράπεζες είναι λιγότερο κακοί από τους υπόλοιπους που γίνονται από τα ξένα funds, στα οποία οι ελληνικές τράπεζες πούλησαν προηγουμένως το δάνειο…
Αρκετούς από αυτούς τους «ελληνικούς» πλειστηριασμούς απέτρεψαν το προηγούμενο διάστημα εργατικά σωματεία, φορείς του λαϊκού κινήματος, με τους βουλευτές και τους υποψηφίους του ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Χίο, τη Λέσβο κλπ. Αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν και μετά τις εκλογές, αταλάντευτα, χωρίς “ναι μεν αλλά”.
Γι’ αυτό έχει σημασία να μην χαθεί ούτε μια ψήφος, ούτε μια έδρα από το ΚΚΕ στις εκλογές της Κυριακής. Γιατί θέλουμε και στη Βουλή και έξω από αυτή, όσο γίνεται πιο δυνατή τη φωνή που θα φωνάζει «κανένα σπίτι στα χέρια (Έλληνα ή ξένου) τραπεζίτη».
902.gr
