Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιατί οι ζέβρες έχουν ραβδώσεις;

Απο­τε­λού­σε ανέ­κα­θεν ένα μυστή­ριο για­τί η ζέβρα στην πορεία της εξέ­λι­ξης της απέ­κτη­σε τις χαρα­κτη­ρι­στι­κές ραβδώ­σεις στο σώμα της. Τώρα οι επι­στή­μο­νες πιστεύ­ουν πως έχουν μια αρκε­τά πει­στι­κή εξή­γη­ση: για να ζαλί­ζει τις ενο­χλη­τι­κές μύγες και τα άλλα έντο­μα, ώστε να μην κάθο­νται πάνω της για να της πιουν το αίμα ή να της μετα­δώ­σουν επι­κίν­δυ­νες αρρώ­στιες, όπως η αφρι­κα­νι­κή τρυ­πα­νο­σω­μί­α­ση ή ασθέ­νεια του ύπνου, που προ­κα­λεί­ται από παρά­σι­το, το οποίο μετα­φέ­ρουν μολυ­σμέ­νες μύγες τσε-τσε.

Οι Βρε­τα­νοί και Αμε­ρι­κα­νοί ερευ­νη­τές, με επι­κε­φα­λής τον Τιμ Κάρι του Πανε­πι­στη­μί­ου της Καλι­φόρ­νια-Ντέ­η­βις και τον Μάρ­τιν Χάου του Πανε­πι­στη­μί­ου του Μπρί­στολ, που έκα­ναν τη σχε­τι­κή δημο­σί­ευ­ση στο περιο­δι­κό PLoS One, σύμ­φω­να με το πρα­κτο­ρείο Ρόι­τερς και τις βρε­τα­νι­κές «Γκάρ­ντιαν» και «Τέλε­γκραφ», κατέ­φυ­γαν σε ένα ευφά­ντα­στο τέχνα­σμα: έντυ­σαν άλο­γα σαν ζέβρες!

Οι επι­στή­μο­νες δια­πί­στω­σαν ότι οι αλο­γό­μυ­γες μπερ­δεύ­ο­νται με τις ραβδώ­σεις σε βαθ­μό που, αντί να προ­σγειώ­νο­νται ομα­λά πάνω στις «ζέβρες» (δηλα­δή στα καμου­φλα­ρι­σμέ­να άλο­γα), να τρα­κά­ρουν πάνω τους — όταν δεν τις απο­φεύ­γουν τελείως.

Το πεί­ρα­μα που έγι­νε στην Αγγλία με αιχ­μά­λω­τες ζέβρες και άλο­γα, έδει­ξε ότι τα έντο­μα προ­σγειώ­νο­νται άνε­τα πάνω σε μονό­χρω­μα άλο­γα, αλλά παθαί­νουν μια σύγ­χυ­ση όταν πλη­σιά­ζουν κοντά στις δια­δο­χι­κές ραβδώ­σεις, σε από­στα­ση μικρό­τε­ρη των δύο μέτρων, ίσως επει­δή δεν έχουν καλή όρα­ση, κάτι που τελι­κά τις απο­θαρ­ρύ­νει από το να κάτσουν πάνω στη ζέβρα.

«Η ζέβρα, από εξε­λι­κτι­κή άπο­ψη, έχει ανα­πτυ­χθεί σε μέρη του κόσμου όπου οι μύγες μετα­φέ­ρουν αρκε­τά απαί­σιες αρρώ­στιες, συνε­πώς μπο­ρεί να υπάρ­ξουν πολύ μεγά­λες συνέ­πειες από το τσί­μπη­μα μιας μύγας. Κάτι που δεν συμ­βαί­νει με τα εξη­με­ρω­μέ­να ζώα», δήλω­σε ο Χάου.

‘Αλλοι επι­στή­μο­νες στο παρελ­θόν έχουν προ­τεί­νει εναλ­λα­κτι­κά ότι οι ραβδώ­σεις ανα­πτύ­χθη­καν για να παρέ­χουν καμου­φλάζ στη ζέβρα ως προ­στα­σία από τους θηρευ­τές της, για να βοη­θούν στη ρύθ­μι­ση της θερ­μο­κρα­σί­ας του σώμα­τος της ή για λόγους κοι­νω­νι­κούς. Δεν απο­κλεί­ε­ται όλα αυτά να ισχύ­ουν εν μέρει.

Οι ζέβρες είναι «ξαδέρ­φια» με τα άλο­γα και τους γαϊ­δά­ρους και σήμε­ρα υπάρ­χουν στον κόσμο τρία είδη τους που περι­φέ­ρο­νται στις σαβά­νες της Αφρι­κής. Τα μοτί­βα με τις ραβδώ­σεις τους δια­φέ­ρουν από ζέβρα σε ζέβρα, με απο­τέ­λε­σμα να μην έχουν βρε­θεί ποτέ δύο πανο­μοιό­τυ­πες ζέβρες.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο