Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για την προκλητική δήλωση του Κωνσταντίνου Πλεύρη

Γρά­φει ο Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

Ο Κων­στα­ντί­νος Πλεύ­ρης κατά την αγό­ρευ­ση του στη 2η δικά­σι­μο της δίκης της Χρυ­σής Αυγής και σχε­τι­κά με το αίτη­μα ανα­στο­λής της ποι­νής του Γιάν­νη Λαγού προ­χώ­ρη­σε σε μια προ­κλη­τι­κή δήλω­ση. «Εδιώ­χθη­σαν μόνο για τα φρο­νή­μα­τά τους. Εγώ είμαι και ναζί και φασί­στας. Υπάρ­χει νόμος να το απα­γο­ρεύ­ει; […] Εξυ­βρί­στη­κε ως φασί­στας και για μένα δεν είναι ύβρις. Όσο περισ­σό­τε­ρο βλέ­πω τους δημο­κρά­τες τόσο γίνο­μαι περισ­σό­τε­ρο φασί­στας» ανέφερε.

Ο αρνη­τής του Ολο­καυ­τώ­μα­τος Πλεύ­ρης παρα­δέ­χτη­κε κάτι που όλοι γνω­ρί­ζου­με. Οι φασί­στες έχουν δικη­γό­ρους φασί­στες και με κάθε ευκαι­ρία κατα­φέ­ρο­νται ενα­ντί­ον της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας, η οποία βέβαια έχει μεγά­λο συμ­φέ­ρον οι φασί­στες να δρουν ενά­ντια στην οργα­νω­μέ­νη εργα­τι­κή τάξη και στους ανθρώ­πους που υπε­ρα­σπί­ζο­νται τον δίκαιο ιδρώ­τα τους. Φυσι­κά, οι κατα­δι­κα­σθέ­ντες της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης Χρυ­σή Αυγή δικά­στη­καν και έλα­βαν ποι­νή για τα εγκλή­μα­τα τους και όχι για την ιδε­ο­λο­γία τους. Αλλά δεν είναι κάποια τυχαία εγκλή­μα­τα που περι­λαμ­βά­νο­νται στον ποι­νι­κό κώδι­κα αλλά πρά­ξεις που εκπο­ρεύ­ο­νται ακρι­βώς από την βίαιη ιδε­ο­λο­γία του ναζι­σμού. Αυτή είναι η λεπτή δια­φο­ρά που παρα­βλέ­πει ως άλλος Γκέ­μπελς ο Πλεύρης.

Την ίδια ώρα, οι συν­δι­κα­λι­στές για­τροί, οι φοι­τη­τές και διά­φο­ροι άλλοι αγω­νι­στές στο­χο­ποιού­νται, απο­λύ­ο­νται και δικά­ζο­νται από το αστι­κό κρά­τος για­τί οι πρά­ξεις τους, που άλλω­στε απέ­χουν χιλιό­με­τρα από το να είναι εγκλη­μα­τι­κές, αλλά και η πολι­τι­κή θέση τους που απο­στρέ­φε­ται οι λίγοι να παρα­σι­τούν σε βάρος των πολ­λών, απο­τε­λούν το παρά­δειγ­μα για τους αγώ­νες της περιόδου.

Όμως η προ­βο­κα­τό­ρι­κη ερώ­τη­ση του Πλεύ­ρη πρέ­πει να απα­ντη­θεί. Προ­φα­νώς και δεν υπάρ­χει νόμος που απα­γο­ρεύ­ει να είσαι «και ναζί και φασί­στας». Η παρου­σία του Πλεύ­ρη ως δικη­γό­ρου και πολι­τι­κού και η απρό­σκο­πτη δρά­ση του ως δηλω­μέ­νου νοσταλ­γού της μετα­ξι­κής δικτα­το­ρί­ας το επι­βε­βαιώ­νει. Κι ευτυ­χώς που δεν υπάρ­χουν νόμοι που απα­γο­ρεύ­ουν συγκε­κρι­μέ­να πολι­τι­κά φρο­νή­μα­τα. Άλλω­στε οι νόμοι αυτοί θα στρέ­φο­νταν απο­κλει­στι­κά και μόνο ενα­ντί­ον της Αρι­στε­ράς, των κομ­μά­των και των οργα­νώ­σε­ων της εργα­τι­κής τάξης. Ας θυμη­θού­με, το Ιδιώ­νυ­μο επί του Ελευ­θέ­ριου Βενι­ζέ­λου και όχι μόνο. Αντί­στοι­χα υπάρ­χουν νόμοι που απα­γο­ρεύ­ουν τη δια­σπο­ρά του ρατσι­στι­κού μίσους, τη σύστα­ση εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης, την βιαιο­πρα­γία και την επί­θε­ση σε ανθρώ­πους. Συχνά αυτοί οι νόμοι κου­ρε­λιά­ζο­νται από την αστι­κή δικαιο­σύ­νη. Αλλά δεν σημαί­νει ότι θα στα­μα­τή­σου­με να διεκ­δι­κού­με την εκ νέου κατα­δί­κη των νεο­να­ζί από το δικα­στή­ριο, ούτε ότι θα επι­τρέ­ψου­με τις δολο­φο­νί­ες Ελλή­νων και μετα­να­στών εργα­τών από Τάγ­μα­τα Εφό­δου και κάθε λογής φασίστες.

Εδώ θα κλεί­σω το σχό­λιο. Η μάχη των μελισ­σών απέ­να­ντι στους λύκους, συνε­χί­ζε­ται. Ας είμα­στε σε επαγρύπνηση.

Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης: «Όλα είναι όπλα»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο