Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιουλ Μπρίνερ: Ο Μογγόλος εμιγκρές που κατέκτησε το Χόλιγουντ

Ο Γιουλ Μπρί­νερ απο­τε­λεί χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα ηθο­ποιού που συν­δύ­α­ζε το φυσι­κό ταλέ­ντο με την κατα­γω­γή. Και αυτό για­τί ήταν μίας σπά­νιας ράτσας, που του προ­σέ­φε­ρε απλό­χε­ρα την απα­ρά­μιλ­λη γοη­τεία του. Η μητέ­ρα του ήταν Ρωσί­δα, με κατα­γω­γή από την Μογ­γο­λία και ο πατέ­ρας του ήταν Ελβε­τός. Είναι φανε­ρό ότι η Μογ­γο­λία του έδω­σε την ξεχω­ρι­στή ομορ­φιά, που σε συν­δυα­σμό με την αδιαμ­φι­σβή­τη­τη αρρε­νω­πό­τη­τά του, τον έκα­νε ακα­τα­μά­χη­το στα μάτια των γυναι­κών, ενώ η Ελβε­τία του απά­λυ­νε όσο πρέ­πει τα σκλη­ρά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του προ­σώ­που του.

Ο Γιουλ Μπρί­νερ, όμως ήταν διά­ση­μος και για ακό­μη δύο χαρα­κτη­ρι­στι­κά της εμφά­νι­σής του. Για το ξυρι­σμέ­νο κεφά­λι του, πολ­λά χρό­νια πριν να γίνει μόδα και για το κοντό ύψος του, που ερχό­ταν σε αντί­θε­ση με τους δυνα­μι­κούς ρόλους που ερμή­νευε. “Επι­σή­μως”, το ύψος του ήταν 1,73, αλλά όπως έλε­γαν περι­παι­χτι­κά αυτοί που τον είχαν γνω­ρί­σει φαι­νό­ταν αρκε­τά κοντό­τε­ρος και πως ξεπέρ­να­γε το 1,70 μόνο με τα τακού­νια που φορού­σε (όπως πολ­λοί διά­ση­μοι συνά­δελ­φοί του) για να φτά­νει στα ίσα με τις συμπρω­τα­γω­νί­στι­ριές του. Πάντως, θα πρέ­πει να του ανα­γνω­ρι­στεί ότι όταν σήκω­νε το ανά­στη­μά του φαι­νό­ταν γίγα­ντας. Και αυτό σίγου­ρα στο σινε­μά δεν το πετυ­χαί­νεις μόνο με τα εξω­τε­ρι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά ή το ευθυ­τε­νές κορμί.

Αλλά αυτά είναι μάλ­λον λεπτο­μέ­ρειες για έναν ηθο­ποιό, κατε­ξο­χήν θεα­τρι­κό, που έδω­σε ορι­σμέ­νες αθά­να­τες ερμη­νεί­ες παί­ζο­ντας σε τερά­στιες επι­τυ­χί­ες όπως “Ο Βασι­λιάς κι Εγώ”, “Οι Δέκα Εντο­λές”, “Ανα­στα­σία”, “Ο Σολο­μών και η Βασί­λισ­σα του Σαβά” και φυσι­κά το κλα­σι­κό γου­έ­στερν “Και οι 7 ήταν Υπέροχοι”.

Σήμε­ρα, συμπλη­ρώ­νο­νται 100 χρό­νια από τη γέν­νη­ση (11 Ιου­λί­ου 1920) του Γιουλ Μπρί­νερ, ενός ηθο­ποιού που παρα­μέ­νει ανε­ξή­γη­τα στη σκιά των σταρ του Χόλι­γουντ, ίσως για­τί πάντα θα είναι ο εμι­γκρές που τους έκλε­ψε τη δόξα και που η τελευ­ταία του επι­θυ­μία ήταν να ταφεί στο Παρίσι.

Ζωή σαν μυθιστόρημα

Ο Γιουλ Μπο­ρί­σο­βιτς Μπρί­νερ γεν­νή­θη­κε στο Βλα­δι­βο­στόκ της Ρωσί­ας από πατέ­ρα μηχα­νι­κό και μητέ­ρα μου­σι­κό. Οι περι­πέ­τειες της ζωής του ξεκί­νη­σαν από πολύ νωρίς, όταν ο πατέ­ρας του τους εγκα­τέ­λει­ψε και η μητέ­ρα του πήρε τα δυο παι­διά της και πήγε να ζήσει στη Μαν­τζου­ρία. Μετά από κάποια χρό­νια και αρκε­τές δυσκο­λί­ες θα ανα­ζη­τή­σουν μια νέα πατρί­δα στη Γαλ­λία και συγκε­κρι­μέ­να στο Παρί­σι. Εκεί, ο νεα­ρός Γιουλ θα εμφα­νι­στεί σε σκη­νές καμπα­ρέ τρα­γου­δώ­ντας τσιγ­γά­νι­κα τρα­γού­δια, αφού η μητέ­ρα του τον είχε διδά­ξει την τέχνη της. Άλλω­στε εκτός από ομορ­φιά διέ­θε­τε και μία υπέ­ρο­χη ζεστή φωνή. Στη συνέ­χεια θα βρε­θεί στις σκη­νές των τσίρ­κο, για να κάνει ακρο­βα­τι­κά. Κατά τη διάρ­κεια του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου θα ανα­λά­βει το ρόλο του ραδιο­φω­νι­κού εκφω­νη­τή, δια­βά­ζο­ντας αντι­να­ζι­στι­κά κεί­με­να, ενώ είχε συνερ­γα­σία και με υψη­λό­βαθ­μα στε­λέ­χη του αμε­ρι­κα­νι­κού στρα­τού. Κάπου εκεί του μπή­κε και η ιδέα για να μετα­να­στεύ­σει για ακό­μη μια φορά, αυτή τη φορά στις ΗΠΑ, φοβού­με­νος και τη στο­χο­ποί­η­σή του από τους Γερμανούς.

Επιτυχία στο θέατρο και… Όσκαρ

Στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’40 θα φτά­σει στις ΗΠΑ, όπου θα σπου­δά­σει υπο­κρι­τι­κή. Γρή­γο­ρα θα αρχί­σει να έχει μικρές συμ­με­το­χές στο Μπρό­ντ­γου­εϊ, ενώ θα παί­ξει και κάποια ρολά­κια, του Ρώσου μετα­νά­στη, σε κάποιες ται­νί­ες. Στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’50 η καριέ­ρα του εκτο­ξεύ­ε­ται με τη θεα­τρι­κή παρά­στα­ση “Ο Βασι­λιάς κι Εγώ”. Μία παρά­στα­ση που κρά­τη­σε τρία χρό­νια και θα του δώσει την ευκαι­ρία το 1956 να παί­ξει στο ομώ­νυ­μο κινη­μα­το­γρα­φι­κό μιού­ζι­καλ, κερ­δί­ζο­ντας το Όσκαρ πρώ­του ανδρι­κού ρόλου. Παρό­τι ένας πλέ­ον κατα­ξιω­μέ­νος ηθο­ποιός, θα επι­στρέ­ψει στο σανί­δι παί­ζο­ντας για ακό­μη 3.379 παρα­στά­σεις την επι­τυ­χία που του χάρι­σε εκτός από το Όσκαρ και ένα βρα­βείο Τόνι. Ανά­με­σα στις θεα­τρι­κές του υπο­χρε­ώ­σεις βρή­κε χρό­νο να πρω­τα­γω­νι­στή­σει και σε φημι­σμέ­νες ται­νί­ες, όπως το επι­κό “Οι Δέκα Εντο­λές” του Σεσίλ ντε Μίλ και το εξαι­ρε­τι­κό δρά­μα “Ανα­στα­σία” σε σκη­νο­θε­σία Άνα­τολ Λίτ­βακ και δίπλα στην Ίνγκριτ Μπέρ­γκ­μαν. Επί­σης, θα παί­ξει στο φιλμ του Ρίτσαρντ Μπρουκς “Αδελ­φοί Καρα­μα­ζόφ” και στο “Ο Σολω­μόν και η βασί­λισ­σα του Σαβά”, σε σκη­νο­θε­σία Κινγκ Βίντορ.

Μοναδικός και Υπέροχος

Αυτά όλα μέχρι το 1960, όταν έρχε­ται η τερά­στια επι­τυ­χία του κλα­σι­κού γου­έ­στερν “Και οι 7 Ήταν Υπέ­ρο­χοι”, ριμέικ των “Επτά Σαμου­ράι” του Κου­ρο­σά­βα. Τη σκη­νο­θε­σία ανέ­λα­βε ο ικα­νό­τα­τος Φρεντ Τσί­νε­μαν ο οποί­ος τοπο­θέ­τη­σε στην κορυ­φή ενός πολυ­πρό­σω­που και γεμά­το αστέ­ρια καστ, τον μαυ­ρο­φο­ρε­μέ­νο και πάντα cool Γιουλ Μπρί­νερ. Μαζί του, μερι­κά απ΄ τα μεγα­λύ­τε­ρα ονό­μα­τα της επο­χής: Στιβ Μακ­Κουίν, Τζέιμς Κόμπερν, Τσαρλς Μπρόν­σον, Χορστ Μπού­χολτς, Ρόμπερτ Βον και Ελάι Γουά­λας. Ένα από τα κλα­σι­κό­τε­ρα γου­έ­στερν που θα συν­δέ­ε­ται χωρίς δεύ­τε­ρη σκέ­ψη με τον Γιουλ Μπρίνερ.

Ο Γιουλ Μπρί­νερ είχε μία τερά­στια δια­δρο­μή στο θέα­τρο και στον κινη­μα­το­γρά­φο. Ωστό­σο, βρή­κε το χρό­νο να κάνει και τέσ­σε­ρις γάμους, με πρώ­το εκεί­νον με την ηθο­ποιό Βιρ­τζί­νια Γκίλ­μορ, ενώ είχε δεκά­δες ερω­τι­κούς δεσμούς με αστέ­ρια της επο­χής, όπως η Μάρ­λεν Ντί­τριχ, η Τζού­ντι Γκάρ­λαντ, η Τζό­αν Κρό­φορντ και η Ίνγκριτ Μπέρ­γκ­μαν, αλλά και με πολ­λές στάρλετ.

Πέθα­νε στις 10 Οκτω­βρί­ου του 1985 στη Νέα Υόρ­κη, έπει­τα από μάχη με τον καρ­κί­νο, λίγες ώρες δια­φο­ρά από τον χαμό του Όρσον Ουέλς. Η σορός του εντα­φιά­στη­κε στο Παρί­σι, κατά την επι­θυ­μία του, ενώ και ο Ουέλς προ­τί­μη­σε ως τελευ­ταία του κατοι­κία την Ανδαλουσία…

Πηγή: ΑΠΕ / Χάρης Αναγωνστάκης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο