Δίκη Χρυσής Αυγής: Αυτόπτες μάρτυρες όσων οδήγησαν στην δολοφονία Φύσσα καταθέτουν στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο

Οι άνθρω­ποι που «ήταν εκεί» , δύο φίλοι του Παύ­λου Φύσ­σα αλλά και ένας αστυ­νο­μι­κός της ΔΙΑΣ που είδαν και έζη­σαν τα συμ­βά­ντα που οδή­γη­σαν στην δολο­φο­νία του μου­σι­κού τη νύχτα της 17ης Σεπτεμ­βρί­ου 2013, θα βρε­θούν ενώ­πιον του Πεντα­με­λούς Εφε­τεί­ου Κακουρ­γη­μά­των που δικά­ζει σε δεύ­τε­ρο βαθ­μό την εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση Χρυ­σή Αυγή.

Σήμε­ρα , έβδο­μη δικά­σι­μος της δίκης, στο δικα­στή­ριο ανα­μέ­νε­ται να κατα­θέ­σουν τρεις «αυτό­πτες μάρ­τυ­ρες» των γεγο­νό­των που εκτυ­λί­χθη­καν μέσα και κυρί­ως έξω, από την καφε­τέ­ρια «Κοράλ­λι» στην Αμφιά­λη, όταν ο μου­σι­κός και φίλοι του βρέ­θη­καν να παρα­κο­λου­θούν ποδο­σφαι­ρι­κό αγώ­να, τον οποίο στο ίδιο κατά­στη­μα παρα­κο­λου­θού­σαν και μέλη της Χρυ­σής Αυγής.

Το δικα­στή­ριο έχει καλέ­σει να κατα­θέ­σουν σήμε­ρα τον Παύ­λο Σεϊρ­λή, φίλο του μου­σι­κού που ήταν στην παρέα του εκεί­νο το βρά­δυ, τον αστυ­νο­μι­κό της ΔΙΑΣ Γιώρ­γο Ρώτα που με συνα­δέλ­φους του και δύο μηχα­νές πήγαν μετά από εντο­λή του Κέντρου τους έξω από την καφε­τέ­ρια και τον Δημή­τρη Μελα­χροι­νό­που­λο στε­νό φίλο του Παύ­λου Φύσ­σα που είδε την δολο­φο­νία του 34χρονου.

Οι τρεις εξι­στο­ρή­σεις των μαρ­τύ­ρων, που έχουν άμε­ση αντί­λη­ψη για τα «καρέ» εκεί­νης της νύχτας , θα συν­δρά­μουν στην εκτί­μη­ση των δικα­στών για την δολο­φο­νία που πυρο­δό­τη­σε την αρχή του τέλους της Χρυ­σής Αυγής.

Ο Μελα­χροι­νό­που­λος, χτυ­πη­μέ­νος από μέλη της ομά­δας των χρυ­σαυ­γι­τών που κυνή­γη­σε τον Φύσ­σα και τους άντρες της παρέ­ας του, είδε την σκη­νή του εγκλή­μα­τος. Όπως έχει κατα­θέ­σει στο πρώ­το δικα­στή­ριο: «Είδα τον Ρου­πα­κιά να μαχαι­ρώ­νει δύο φορές τον Παύ­λο. Ο Παύ­λος σύρ­θη­κε προς το μέρος μου και μου ζήτη­σε νερό. Όταν του έδω­σα και ήπιε, το έφτυ­σε και άρχι­σε να καταρ­ρέ­ει». Ο μάρ­τυ­ρας που είχε ανα­φέ­ρει συγκι­νη­μέ­νος πως «είχα το αίμα του Παύ­λου στα χέρια μου» είχε δηλώ­σει, στην πρώ­τη δίκη, ότι πιστεύ­ει πως η δολο­φο­νία του φίλου του «ήταν οργα­νω­μέ­νο έγκλη­μα» και πως οι χρυ­σαυ­γί­τες έδρα­σαν συντονισμένα .

Ο Παύ­λος Σεϊρ­λής που ανα­μέ­νε­ται να ανέ­βει στο βήμα με την έναρ­ξη της σημε­ρι­νής δια­δι­κα­σί­ας έχει κατα­θέ­σει πως χτυ­πη­μέ­νος από κρά­νος μέλους του Τάγ­μα­τος και κρυμ­μέ­νος σε μία πυλω­τή για να γλυ­τώ­σει από τους χρυ­σαυ­γί­τες που τους κυνη­γού­σαν, είδε το αυτο­κί­νη­το του Ρου­πα­κιά να εισέρ­χε­ται ανά­πο­δα στο σημείο που είχε απο­μο­νω­θεί ο Φύσ­σας και τον κατα­δι­κα­σμέ­νο πλέ­ον σε ισό­βια, να βγαί­νει και να κινεί­ται προς το σημείο, χωρίς όμως να έχει οπτι­κή ώστε να δει την συνέ­χεια της σκηνής.

Ο αστυ­νο­μι­κός της ΔΙΑΣ Γιώρ­γος Ρώτας, έχει ανα­φέ­ρει στην πρώ­τη δίκη, ότι όταν είχαν φθά­σει έξω από το Κοράλ­λι με τους συνα­δέλ­φους του κατά­λα­βαν ότι δεν μπο­ρού­σαν να επέμ­βουν για­τί «ήμα­σταν οκτώ άτο­μα, ένα­ντι πενή­ντα που κρα­τού­σαν καδρό­νια» . Είχε επί­σης κατα­θέ­σει πως η εντο­λή που έλα­βαν από το Κέντρο τους, ήταν να παρα­μεί­νουν σε από­στα­ση και να δίνουν εικό­να της κατάστασης.

Στην προη­γού­με­νη συνε­δρί­α­ση κατά τη διάρ­κεια σχο­λια­σμού των κατα­θέ­σε­ων των οικεί­ων του Παύ­λου Φύσ­σα, η πλευ­ρά των κατη­γο­ρου­μέ­νων αμφι­σβή­τη­σε την παρα­δο­χή του κατη­γο­ρη­τη­ρί­ου περί «στο­χο­ποί­η­σης του Παύ­λου Φύσ­σα» ‚λέγο­ντας πως η μου­σι­κή του ή οι από­ψεις του ήταν παντε­λώς άγνω­στες πριν τη δολο­φο­νία την οποία απο­δί­δουν σε τυχαίο περι­στα­τι­κό, σε μία «συμπλο­κή» .

Το δικα­στή­ριο δεν έχει απα­ντή­σει στο αίτη­μα που υπο­βλή­θη­κε από κατη­γο­ρού­με­νους, μετα­ξύ των οποί­ων οι Γιάν­νης Λαγός, πρώ­ην βου­λευ­τές κατα­δι­κα­σμέ­νοι για διεύ­θυν­ση της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης, ο Γιώρ­γος Ρου­πα­κιάς και ο πυρη­νάρ­χης Νίκαιας Γιώρ­γος Πατέ­λης, για να κλη­θεί να κατα­θέ­σει η σύντρο­φος του Παύ­λου Φύσ­σα, στην αγκα­λιά της οποί­ας ξεψύ­χη­σε ο μου­σι­κός. Η γυναί­κα δεν θέλη­σε να εμφα­νι­στεί ποτέ στο δικα­στή­ριο κατά τη διάρ­κεια τη πρώ­της δίκης, ενώ έχει δώσει μόνο μία κατά­θε­ση στην Ανα­κρί­τρια Πει­ραιά λίγες μέρες μετά τη δολο­φο­νία του 34χρονου.

Οι ψυχές στο καθαρ­τή­ριο, του Προ­σπέρ Μεριμέ