ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2020… Πενθεί φέτος η Πρωτομαγιά!

Γρά­φει η Ηλέ­κτρα Στρα­τω­νί­ου //

Ντυ­μέ­νη με μαύ­ρα κου­ρέ­λια του θανά­του, της αρρώ­στιας , της ανερ­γί­ας , της πεί­νας, της από­γνω­σης των εργα­τών όλου του πλα­νή­τη, δεν ξέρει σε πια χώρα να πάει , σε ποιες πλα­τεί­ες να βγει, σε ποιους δρό­μους να περπατήσει.

Μόνη, ολο­μό­να­χη, χωρίς τρα­γού­δια και συν­θή­μα­τα, χωρίς πλα­κάτ και σημαί­ες κόκ­κι­νες περή­φα­να να κυμα­τί­ζουν στον ουρα­νό, δίχως επα­να­στα­τι­κές φωνές και γρο­θιές υψω­μέ­νες, δεν ξέρει … δεν ξέρει για­τί κίνη­σε να ρθει εφέτος !

Ανα­ρω­τιέ­ται και απο­ρεί: — Που πήγαν Όλοι ;;;  Βλέ­πει αυλές άδειες, μπαλ­κό­νια έρη­μα, πόρ­τες και παρά­θυ­ρα κλει­δο­μπα­ρω­μέ­να, πάρ­κα και παι­δι­κές χαρές ορφα­νε­μέ­νες, προ­βλή­τες λιμα­νιών, αερο­δρό­μια και σταθ­μούς τραί­νων εγκα­τα­λει­μέ­να, χωρίς μαντή­λια απο­χαι­ρε­τι­σμού, δίχως αγκα­λιές καλω­σο­ρί­σμα­τος, χωρίς φιλιά με δάκρυα χαράς!

Δεν ξέρει αυτή η Πρω­το­μα­γιά που να στρέ­ψει το βλέμ­μα της, ποιόν να ρωτή­σει, σε πια μνη­μεία να κατα­θέ­σει τα στε­φά­νια της, σε πια που­κά­μι­σα να στο­λί­σει τα γαρύ­φαλ­λα της , σε ποιες καρ­διές να φυτέ­ψει τους σπό­ρους του Αγώ­να και της Ελπί­δας για το αύριο, για το Μέλ­λον, την Ειρή­νη, την Ισό­τη­τα, την Δικαιο­σύ­νη και την Αδελ­φο­σύ­νη των Λαών!

- Αχχχ αυτή η Πρω­το­μα­γιά … του 2020 …. Φορά­ει γάντια και μάσκα στο πικρα­μέ­νο της  πρό­σω­πο, θρη­νεί κι ανα­τρι­χιά­ζει, στέ­κει ακί­νη­τη μπρός στα Προ­πύ­λαια του Πανε­πι­στη­μί­ου  με την πλά­τη ακου­μπι­σμέ­νη  σε μια κολώ­να, αντή­λιο βάζει το χέρι στα μάτια – κοι­τά­ζει – προς την Ομό­νοια και καρ­τε­ρά­ει το βου­ε­ρό, πύρι­νο ποτά­μι του κόσμου… μάταια όμως …

Τραυ­μα­τί­ζε­ται η ψυχή της στην θέα των ασθε­νο­φό­ρων , στα σπλά­χνα της καρ­φιά οι σει­ρή­νες που ουρ­λιά­ζουν, τα περι­πο­λι­κά με τους φάρους αναμ­μέ­νους – μέρα μεση­μέ­ρι – σε τρε­λή πορεία με «τσί­τα» γκά­ζια να χαρα­κώ­νουν την άσφαλ­το, αφή­νο­ντας βαθιές πλη­γές σε αόρα­τα, άψυ­χα κορ­μιά ανώ­νυ­μων ανθρώπων!.….

- Όχι­ι­ιι ..!!!  Και όμως, αυτή η Πρω­το­μα­γιά δεν μπο­ρεί να ξεχά­σει πως υπάρ­χουν ακό­μη ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΡΩΕΣ παλ­λη­κά­ρια, ΚΑΠΟΙΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ κοπέ­λες που ΜΠΟΡΟΥΝ να πεθά­νουν από απερ­γία πεί­νας, δεν μπο­ρεί να ξεπε­ρά­σει την HELIN BOLEK τον MUSTAFA KOCAK και όλους τους καλ­λι­τέ­χνες – μου­σι­κούς  Τούρ­κους του CRUP YORYM που για να ζουν Λεύ­τε­ρα και να τρα­γου­δούν τον Σοσια­λι­σμό, την δικαιο­σύ­νη και την Ειρή­νη των Λαών, που για να έχουν αξιο­πρέ­πεια και λόγο ύπαρ­ξης σε μια βάρ­βα­ρη χώρα, σ ένα δικτα­το­ρι­κό καθε­στώς, ενά­ντια σ έναν κόσμο φασι­στι­κό, ιμπε­ρια­λι­στι­κό, κεφα­λαιο­κρα­τι­κό, πήραν την ζωή τους στα χέρια τους , σε υπέρ­τα­τη θυσία θανά­του και όρι­σαν την μοί­ρα τους θάβο­ντας τα κορ­μιά τους σαν δέντρα, που θα ριζώ­σουν , θα καρ­πί­σουν και θα χορ­τά­σουν οι ανή­μπο­ροι της γης – οι κολα­σμέ­νοι – με Πίστη, Δύνα­μη, Αγώ­να, Πολι­τι­σμό, Ποί­η­ση και Μελωδίες !!!

- ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!! Αυτή η Πρω­το­μα­γιά δεν θα τους ξεχά­σει ΠΟΤΕ θα τους ΤΙΜΑΕΙ ΠΑΝΤΑ !!!

Η Παγκό­σμια σημε­ρι­νή μέρα του 2020 φορά­ει διπλή μάσκα στο πρό­σω­πο και διπλά γάντια στα χέρια, όχι για­τί φοβά­ται τον κορω­νοιό, – αυτός όπως ήρθε, θα φύγει, — τον φασι­σμό φοβά­ται, που πλα­νιέ­ται αιώ­νες τώρα σαν Δαμό­κλειος σπά­θη πάνω από τα κεφά­λια του κόσμου και δεν λέει να φύγει, να εξα­φα­νι­στεί, να τελειώ­σει, να πεθά­νει! Ο φασι­σμός είναι ο εχθρός !!! Αυτόν πρέ­πει να τσακίσει !!!

Θυμά­ται η δακρυ­σμέ­νη Πρω­το­μα­γιά, θυμά­ται και χαμο­γε­λά­ει…. τους 200 Ήρω­ες Κομ­μου­νι­στές που εκτε­λέ­στη­καν στο Σκο­πευ­τή­ριο της Και­σα­ρια­νής,  την Πρω­το­μα­γιά του 1944 και πότι­σαν με το αίμα τους τα Άγια χώμα­τα, γρά­φο­ντας μια χρυ­σή σελί­δα στο βιβλίο της νεώ­τε­ρης Ιστο­ρί­ας της Ελλά­δος, με την θυσία και τον Πατριω­τι­σμό τους!

Σκύ­βει σεμνά το κεφά­λι της στο χώμα, ψηλα­φί­ζει τα χνά­ρια του αίμα­τος που έτρε­χε απ΄ τα καμιό­νια και τ΄ ακο­λου­θεί με βήμα αργό, ως που φτά­νει ΕΚΕΙ στο μνη­μείο των ΑΘΑΝΑΤΩΝ!! Προ­σκυ­νά­ει, υψώ­νει την γρο­θιά της, αφή­νει τα γαρύ­φαλ­λα και φωνάζει :

-ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους Ήρω­ες Αγω­νι­στές, στους εργά­τες, την νεο­λαία, στους φοι­τη­τές, τις εργά­τριες, τις νοι­κο­κυ­ρές και περι­μέ­νει … Υπό­σχε­τε η κάθε μέρα να είναι μια Πρω­το­μα­γιά! Υπό­σχε­τε να αντα­μώ­σει με όλους τους Λαούς ξανά στους δρό­μους, στα εργο­στά­σια, στα σχο­λειά, στα νοσο­κο­μεία με τους για­τρούς, εύχε­ται καλή ανάρ­ρω­ση στους ασθε­νείς, παρη­γο­ρεί τους πενθούντες ……

Αυτή η Πρω­το­μα­γιά έχει φωνή!!! Χαι­ρε­τά­ει τους ανθρώ­πους σ΄ όλη την γη και ξαφ­νι­κά, τα κου­ρέ­λια της πέν­θι­μης φορε­σιάς της λάμπουν με φως, ένα φως πιο δυνα­τό απ΄ του Ήλιου!!

-ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ! ‑ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

-ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!!