Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δεκαπενταύγουστος της ανθρώπινης έκπτωσης

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Θυμά­στε εκεί­νη την καυ­λο­πυ­ρέσ­σα­σα αρρα­βω­νια­σμέ­νη παρ­θέ­να που εισήλ­θε ο Γαβρι­ήλ μέσα της «Και εισελ­θών ο άγγε­λος προς αυτήν […]» (Λου­κάς 1: 28); Ο οποί­ος άγγε­λος συνο­δευό­ταν από το άγιο πνεύ­μα που αυτό είναι ομο­ού­σιο του πατέ­ρα και του υιού.

Πέρα­σαν λοι­πόν τα χρό­νια, ο Ιωσήφ κατά­πιε το κέρα­το και το παι­δί αυτού του άνο­μου τετρα­γώ­νου, στα πρώ­τα του βήμα­τα, έσπερ­νε τον όλε­θρο και δολο­φο­νού­σε τα γύρω του παι­δά­κια (βλέ­πε από­κρυ­φα ευαγ­γέ­λια και ευαγ­γέ­λιο του Ιού­δα). Αργό­τε­ρα που μεγά­λω­σε, πρό­κο­ψε, έγι­νε μαρα­γκός που δεν δού­λε­ψε ποτέ κι έκα­νε διά­φο­ρες αηδί­ες από το να ξεραί­νει συκιές, να περ­πα­τά στα νερά και να γκρε­μί­ζει ναούς. Με τα πολ­λά τον συνέ­λα­βαν, τον κατα­δί­κα­σαν και τον έστει­λαν να συνα­ντή­σει τον θεό του που ήταν και ομο­ού­σιός του και το άλλο του τρίτο.

Η Μαρία ή Μαριάμ ή מרים (στην όμορ­φη γλώσ­σα των δολο­φό­νων σιω­νι­στών), δεν φαί­νε­ται να περιέ­πε­σε στην υπό­λοι­πη «ζωή» της σε άλλα ερω­τι­κά σκάν­δα­λα, τρί­γω­να και τετρά­γω­να. Κάποια στιγ­μή της κλεί­νει ραντε­βού ο Γαβρι­ήλ στο όρος των Ελαιών. Περι­χα­ρής, τρέ­χει η Μαριάμ ελπί­ζο­ντας σε νέο ερω­τι­κό ξεφά­ντω­μα, αλλά αυτός την ενη­με­ρώ­νει πως ήρθε η ώρα της. Ειδο­ποιούν τους απο­στό­λους, κάποιους τους φέρ­νουν σε… σύν­νε­φο και στο τέλος η Μαριάμ τα κακα­ρώ­νει. Μετά από τρεις μέρες ανα­στή­θη­κε κι αυτό το «ξέρου­με» για­τί, λένε, πως ο τάφος της βρέ­θη­κε άδειος.

Όλα αυτά εμείς τα μαθαί­νου­με κυρί­ως από εξω­βι­βλι­κές μαρ­τυ­ρί­ες διό­τι η βίβλος ή Αγρία γραφή1 την έχει σχε­τι­κώς χεσμένη.

Για κάμπο­σα χρό­νια είχα­με ησυ­χά­σει, μέχρι που την ξανα­θυ­μή­θη­καν γύρω στον 5ο αιώ­να μτχ. Άρχι­σε τότε ένας καυ­γάς για το που είναι ο τάφος της, αλλά άκρη δεν βγήκε.

Μας άφη­σε όμως καμιά πεντα­κο­σα­ριά ονό­μα­τα και υπο­κο­ρι­στι­κά, τη ζώνη της που καθι­στά εγκύ­ους τις γυναί­κες και μερι­κά φιδά­κια. Και αυτό το ανώ­μα­λο, έκφυ­λο και δολο­φο­νι­κό αλο­γά­κι της πανα­γί­ας, που όταν συνου­σιά­ζε­ται τρώ­ει τον σύντρο­φό του. Τέλος, διά­φο­ρες εικό­νες – πολ­λές εικό­νες, που κάνουν διά­φο­ρα πράγ­μα­τα, συνή­θως όμως δακρύ­ζουν χωρίς να κλαί­νε γοερώς.

Από τότε που την ξανα­α­να­κά­λυ­ψαν παρου­σιά­ζε­ται σε διά­φο­ρες ζαβές ή τρε­λές – συνή­θως πρό­κει­ται για τρε­λές που είναι και ζαβές, έπει­τα αυτές το δια­δί­δουν και μαζεύ­ο­νται χιλιά­δες άλλοι, εξ’ ίσου βλαμ­μέ­νοι και προσκυνούν.

Εμείς γιορ­τά­ζου­με κάθε χρό­νο τον υπο­τι­θέ­με­νο θάνα­τό της στις 15 Αυγού­στου, σε διά­φο­ρα μέρη αλλά κυρί­ως στην Τήνο, όπου λει­τουρ­γεί ένα από τα επι­κερ­δέ­στε­ρα παρα­μά­γα­ζα της «Θεού ΑΕ». Εκεί οι άνθρω­ποι σέρ­νο­νται, έρπουν, γονα­τί­ζουν και κάνουν διά­φο­ρα τέτοια ντρο­πια­στι­κά που εξευ­τε­λί­ζουν το ανθρώ­πι­νο είδος.

  1. Η Αγρία Γραφή, Στέλιος Κανάκης, Εκδόσεις ΚΨΜ

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο