Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε…

Πως το έγρα­φε ο Μ. Ανα­γνω­στά­κης; «Δεν έφται­γεν ο ίδιος, τόσος ήτα­νε»… Ο λόγος για τον συγ­γρα­φέα Χρή­στο Χωμε­νί­δη που σε άρθρο του στο «in.gr» απο­φά­σι­σε, με αφορ­μή τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία, να κάνει τον συνή­γο­ρο της κυβέρ­νη­σης και του ΝΑΤΟ. Φυσι­κά, από το «μενού» δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­πει ο αντι­κομ­μου­νι­σμός, τον οποίο ο Χρή­στος – να τα λέμε κι’ αυτά — φρο­ντί­ζει να τον σερ­βί­ρει «με τρό­πο», ραφι­να­ρι­σμέ­νο, όχι σαν κάτι άλλους.

Τον Χωμε­νί­δη τον ενό­χλη­σαν δια­δη­λώ­σεις που έγι­ναν στο κέντρο της Αθή­νας ενά­ντια στον πόλε­μο. Για­τί, λέει, οι δια­δη­λω­τές φώνα­ζαν «Φονιά­δες των λαών, Αμε­ρι­κά­νοι» και «Έξω οι βάσεις του θανά­του». Δεν ξέρου­με σε ποια ακρι­βώς δια­δή­λω­ση ανα­φέ­ρο­νταν ο Χρ. Χωμε­νί­δης. Πάντως αν ανα­φέ­ρο­νταν στην αντι­πο­λε­μι­κή-αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή δια­δή­λω­ση του ΚΚΕ, τότε του διέ­φυ­γαν του­λά­χι­στον άλλα δυο συν­θή­μα­τα: «Δεν θα επι­λέ­ξου­με στρα­τό­πε­δο ληστών, η μόνη μας ελπί­δα η πάλη των λαών» και «ΗΠΑ και Ρωσία τη Γη ξανα­μοι­ρά­ζουν, με των λαών το αίμα τα σύνο­ρα χαράζουν».

Μάλ­λον ο Χρ. Χωμε­νί­δης νομί­ζει ότι, επει­δή μια άλλη καπι­τα­λι­στι­κή χώρα (Ρωσία) εισέ­βαλ­λε στην Ουκρα­νία θα πρέ­πει να ξεχά­σου­με τα δεκά­δες εγκλή­μα­τα των Αμε­ρι­κά­νων και του ΝΑΤΟ. Θα πρέ­πει να ξεχά­σου­με τι διέ­πρα­ξαν οι Αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κοί επί δεκα­ε­τί­ες τώρα σε Βαλ­κά­νια και Μέση Ανα­το­λι­κή και να επι­κε­ντρω­θού­με απο­κλει­στι­κά και μόνο στον Πού­τιν. Να ξεχά­σου­με ότι η χώρα μας είναι γεμά­τη βάσεις του ΝΑΤΟ (δηλα­δή καρα­μπι­νά­τους στό­χους σε περί­πτω­ση γενι­κευ­μέ­νου πολέ­μου) και να επι­κε­ντρω­θού­με απο­κλει­στι­κά στο τι κάνει ο Πού­τιν. Αυτό μας λέει ο Χωμενίδης…

Λέει κι’ αλλα «όμορ­φα» ο Χρή­στος. Ότι η Ελλά­δα καλώς στέλ­νει οπλι­σμό στην Ουκρα­νία (για να εξο­πλί­σει ποιους άρα­γε;) επει­δή «αν έρχο­νταν η σει­ρά μας» θα είχα­με λόγο να ζητή­σου­με κάτι αντί­στοι­χο. Να εμπλα­κεί λοι­πόν η χώρα σε έναν ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για λογα­ρια­σμό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για συμ­φέ­ρο­ντα που ουδε­μία σχέ­ση έχουν με τον ελλη­νι­κό λαό, για να έχει… δικαί­ω­μα να ζητή­σει κάτι ανά­λο­γο αν της επι­τε­θεί η Τουρ­κία! Τι λες βρε παι­δί μου…

Να βασι­στού­με στο ΝΑΤΟ και τους «συμ­μά­χους», δηλα­δή Χρή­στο; Να τους βοη­θή­σου­με για να μας… συν­δρά­μουν όταν χρεια­στεί; Όπως στην Μικρα­σία, στα Σεπτεμ­βρια­νά, την Κύπρο το ’74 (α ναι, ξεχά­σα­με, η Κύπρος κεί­ται μακράν), στα Ίμια, στο «γκρι­ζά­ρι­σμα» του Αιγαί­ου, κλπ.

Τον κατα­λα­βαί­νου­με όμως τον Χρ. Χωμε­νί­δη, είναι σοκα­ρι­σμέ­νος. Όπως γρά­φει παρα­κο­λου­θού­με «άναυ­δοι, εδώ και δέκα σχε­δόν μέρες, μια βάναυ­ση πολε­μι­κή μηχα­νή να αλέ­θει υπο­δο­μές, κατοι­κί­ες, αμά­χους. Να σπέρ­νει τρό­μο και δυστυ­χία»… Λογι­κό. Η Ρωσία επι­τί­θε­ται, όχι το ΝΑΤΟ. Ποτέ δεν τα έκα­ναν αυτά το ΝΑΤΟ και οι αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­οι «σύμ­μα­χοι». Δεν αλέ­θη­καν ποτέ υπο­δο­μές, κατοι­κί­ες και άμα­χοι στη Γιου­γκο­σλα­βία. Δεν έσπει­ραν ποτέ τον τρό­μο στο Ιράκ, την Συρία, το Αφγα­νι­στάν, κλπ.

Είπα­με, όμως, όταν τα εγκλή­μα­τα τα κάνει άλλος (π.χ. Ρωσία) τότε, ως εκ θαύ­μα­τος, θυμού­νται όλοι την ειρή­νη, τους άμα­χους, τα γυναι­κό­παι­δα, κλπ. Όταν όμως τα εγκλή­μα­τα συντε­λού­νται από τους «δικούς μας», τους «συμ­μά­χους μας» ντε, τους πολι­τι­σμέ­νους της Δύσης, τότε είναι… «επέμ­βα­ση για τη δημο­κρα­τία». Άθλια υπο­κρι­σία ή υπο­κρι­τι­κή αθλιό­τη­τα, δια­λέξ­τε και πάρτε.

Αλλά είπα­με. Πως το έγρα­φε ο ποι­η­τής; «Δεν έφται­γεν ο ίδιος, τόσος ήτα­νε». Απο αυτούς που μια ζωή υπήρ­ξαν απο­λο­γη­τές του σάπιου συστή­μα­τος, φορώ­ντας μαν­δύ­ες προ­ο­δευ­τι­σμού και μάσκες υψη­λής δια­νό­η­σης για να κρύ­ψουν τα πολι­τι­κά συμπλέγ­μα­τά τους, τι μπο­ρείς να περι­μέ­νεις; Σάμπως αυτοί έφται­ξαν; Τόσοι ήτανε…

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων