Δεν γίνεται

Οταν μια δικα­στι­κή από­φα­ση σιγο­ντά­ρει την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης, τότε η «ανε­ξαρ­τη­σία της Δικαιο­σύ­νης» και ο «σεβα­σμός στις απο­φά­σεις της» είναι το «ιερό δισκο­πό­τη­ρο» για τους υπουρ­γούς και τα επι­τε­λεία της. Οταν όμως για διά­φο­ρους λόγους «παρεκ­κλί­νει» έστω και λίγο από την κεντρι­κή πολι­τι­κή γραμ­μή, τότε «τα δικα­στή­ρια δεν μπο­ρούν να ασκούν δημο­σιο­νο­μι­κή πολι­τι­κή», όπως σχο­λί­α­ζε χτες ο Αδ. Γεωρ­γιά­δης για την από­φα­ση σχε­τι­κά με τις περι­κο­πές στις συντά­ξεις των δικα­στι­κών. Βέβαια, όσες τέτοιες απο­φά­σεις κι αν πάρει η Δικαιο­σύ­νη, ούτε ο χαρα­κτή­ρας ούτε ο ρόλος της αλλά­ζουν, στην υπη­ρε­σία της κυρί­αρ­χης αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής. Υπάρ­χουν άλλω­στε εκα­το­ντά­δες απο­φά­σεις που το επι­βε­βαιώ­νουν, κρί­νο­ντας «απα­ρά­δε­κτες» τις διεκ­δι­κή­σεις εργα­ζο­μέ­νων και συντα­ξιού­χων για ανά­κτη­ση παλιό­τε­ρων περι­κο­πών, βγά­ζο­ντας απερ­γί­ες παρά­νο­μες και κατα­χρη­στι­κές, «δικαιώ­νο­ντας» την εργο­δο­σία σε εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα», νομι­μο­ποιώ­ντας περι­κο­πές σε συντά­ξεις και μισθούς, επι­κυ­ρώ­νο­ντας απο­λύ­σεις για συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση και …πάει λέγο­ντας. Σε όλες αυτές τις περι­πτώ­σεις, η παρέμ­βα­ση της Δικαιο­σύ­νης στην «άσκη­ση πολι­τι­κής» καθό­λου δεν ενο­χλεί τις κυβερ­νή­σεις. Αντί­θε­τα, την επι­διώ­κουν και την επι­βάλ­λουν με τους νόμους τους. Ας μην ανη­συ­χεί επο­μέ­νως ο Γεωρ­γιά­δης για την από­φα­ση σχε­τι­κά με τις συντά­ξεις των δικα­στι­κών. Προ­πά­ντων όμως να μην επα­να­παύ­ο­νται και να μην εφη­συ­χά­ζουν οι εργα­ζό­με­νοι και οι συντα­ξιού­χοι ότι η διεκ­δί­κη­ση των απω­λειών που είχαν όλα αυτά τα χρό­νια και βελ­τί­ω­ση μισθών και συντά­ξε­ων μπο­ρούν να γίνουν χωρίς αγώ­να, χωρίς σύγκρου­ση με την εργο­δο­σία, τις κυβερ­νή­σεις και τους δημο­σιο­νο­μι­κούς περιο­ρι­σμούς, το αντι­λαϊ­κό κρά­τος και όλους τους θεσμούς του.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης