Δ. Κουτσούμπας στην Αμαλιάδα: «Το κόκκινο γαρύφαλλο του Μπελογιάννη το ΚΚΕ το κρατάει σε όλες τις μάχες»

«Φίλες και φίλοι

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

70 χρό­νια πέρα­σαν από τα χαρά­μα­τα της Κυρια­κής 30 Μάρ­τη του 1952, όταν οι στυ­γνοί δολο­φό­νοι του αστι­κού μετεμ­φυ­λια­κού κρά­τους, οδη­γού­σαν τον κομ­μου­νι­στή ήρωα Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη και τους συντρό­φους του Αργυ­ριά­δη, Καλού­με­νο και Μπά­τση, στο εκτε­λε­στι­κό απόσπασμα.

Το κόκ­κι­νο γαρύ­φαλ­λο που έπε­σε απ’ τα χέρια τους παρα­μέ­νει κόκ­κι­νο — κατα­κόκ­κι­νο στο νου και την καρ­διά μας… Για να μας θυμί­ζει την υπέρ­τα­τη θυσία τους στον αγώ­να για να κερ­δί­σει το δίκιο του λαού.

70 χρό­νια μετά, εδώ στην Αμα­λιά­δα, σ’ αυτή τη μικρή πόλη της Ηλεί­ας, όπου ο Μπε­λο­γιάν­νης γεν­νή­θη­κε και έκα­νε τα πρώ­τα του αγω­νι­στι­κά βήμα­τα, τιμά­με τη μνή­μη του, καθώς και τη μνή­μη των συντρό­φων του.

Αν, φίλες και φίλοι, ο Μπε­λο­γιάν­νης κατέ­χει μια ξεχω­ρι­στή θέση ανά­με­σα στους αλύ­γι­στους της ταξι­κής πάλης, είναι για­τί έκα­νε το καθή­κον του από την πρώ­τη, έως την τελευ­ταία στιγ­μή της ζωής του.

Ρίχτη­κε στη δρά­ση χωρίς να λογα­ριά­ζει δυσκο­λί­ες, εμπό­δια, διώξεις.

Βρέ­θη­κε στην πρώ­τη γραμ­μή για την οργά­νω­ση της λαϊ­κού αγώ­να σε όλες τις συν­θή­κες με αυτα­πάρ­νη­ση και χωρίς να λογα­ριά­σει θυσίες.

Από τα πρώ­τα του αγω­νι­στι­κά βήμα­τα, ως μαθη­τής εδώ στο Γυμνά­σιο της Αμαλιάδας…,

μετά ως φοι­τη­τής για μικρό διάστημα…,

ως υπεύ­θυ­νο κομ­μα­τι­κό στέ­λε­χος εδώ στην Περιοχή…,

μετά ως στρατιώτης…,

ως φυλα­κι­σμέ­νος στα ιτα­λι­κά στρα­τό­πε­δα συγκέντρωσης…,

ως καπε­τά­νιος του ΕΛΑΣ στην Αντίσταση…,

ως αγω­νι­στής του ΔΣΕ και Πολι­τι­κός του Επίτροπος…,

Πάντα μπρο­στά με την ίδια τόλμη.

Κι αργό­τε­ρα, μετά την ήττα του 1949, ως στέ­λε­χος του κόμ­μα­τος στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά, εκεί όπου προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν για τις επό­με­νες σκλη­ρές μάχες γρά­φο­ντας: “Ο και­ρός περ­νά­ει με διά­βα­σμα και με την προ­σμο­νή να ριχτού­με (…) στη δου­λειά και στη δράση”!

Σ’ αυτή τη δου­λειά και τη δρά­ση ρίχτη­κε με όλες του τις δυνά­μεις, όταν το κόμ­μα τού ανέ­θε­σε την απο­στο­λή στην Ελλάδα.

Για να φέρει σε πέρας ένα ακό­μα πολύ δύσκο­λο καθή­κον σε εκεί­νες τις συν­θή­κες: Αυτό, της ανα­διορ­γά­νω­σης και συγκρό­τη­σης παρά­νο­μων Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων του ΚΚΕ μέσα στην Ελλάδα.

Ένα καθή­κον που σε συν­θή­κες ήττας και υπο­χώ­ρη­σης του κινή­μα­τος, σκλη­ρών διώ­ξε­ων και εκτε­λέ­σε­ων, απαιτούσε:

- Αυξη­μέ­νη επαγρύπνηση,

- Πρω­το­βου­λία και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, αυταπάρνηση,

- Ικα­νό­τη­τα ανά­πτυ­ξης γερών δεσμών με το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνημα,

- Επι­τυ­χή συν­δυα­σμό της παρά­νο­μης με τη νόμι­μη δουλειά.

Γι’ αυτό, η δρά­ση του Κόμ­μα­τος στην Ελλά­δα στη­ρί­χθη­κε και ενι­σχύ­θη­κε με την απο­στο­λή των καλύ­τε­ρων στε­λε­χών του Κόμματος.

Ένα τέτοιο στέ­λε­χος ήταν και ο Νίκος Μπελογιάννης.

Αν ο Μπε­λο­γιάν­νης κατέ­χει μια ξεχω­ρι­στή θέση ανά­με­σα στους αλύ­γι­στους της ταξι­κής πάλης, είναι για­τί έμα­θε να συν­δυά­ζει όλα τα καθή­κο­ντα ως μέλος, ως στέ­λε­χος του τιμη­μέ­νου ΚΚΕ.

Και το καθή­κον του δεν ήταν μόνο να μπαί­νει μπρο­στά στη δρά­ση με όλες του τις δυνά­μεις και σε όλες τις συν­θή­κες, αλλά και να μελε­τά αδιά­κο­πα ως την αυγή του θανά­του του.

Μελε­τού­σε τη θεω­ρία μας, για­τί ήξε­ρε πολύ καλά, ότι το επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα απαι­τεί ηρω­ι­σμό και αυτα­πάρ­νη­ση, προ­σφο­ρά χωρίς όρια, απαι­τεί όμως και καλή γνώ­ση της θεω­ρί­ας, της πολιτικής.

Δρού­σε και μελε­τού­σε, μελε­τού­σε και έγρα­φε, έγρα­φε αδιά­κο­πα και πρω­το­στα­τού­σε στην πάλη.

Ο Μπε­λο­γιάν­νης ανέ­λα­βε τις ευθύ­νες του απέ­να­ντι στην εργα­τι­κή τάξη και στην υπό­θε­σή της και έκα­νε το καθή­κον μέχρι το τέλος.

Μέχρι τη στιγ­μή που αυτός και οι σύντρο­φοί του στά­θη­καν όρθιοι μπρο­στά στο απόσπασμα.

Στο εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα που έστη­σαν οι δολο­φό­νοι του: Η κεφα­λαιο­κρα­τία της Ελλά­δας, το Παλά­τι, οι Αμε­ρι­κά­νοι, η κυβέρ­νη­ση του “κεντρώ­ου” Πλαστήρα.

Έκα­νε το καθή­κον του έως το τέλος.

Ήξε­ρε τι τον περί­με­νε, ήξε­ρε ότι μπο­ρού­σε, αν ήθε­λε, να κερ­δί­σει τη ζωή του, με μια δήλω­ση απο­κή­ρυ­ξης του ΚΚΕ και των ιδε­ών του, αλλά έφτα­σε συνει­δη­τά μέχρι την υπέρ­τα­τη θυσία.

Για­τί αγα­πού­σε την εργα­τι­κή τάξη, το λαό, είχε ακλό­νη­τη πίστη στο Κόμ­μα και στην πάλη για μια κοι­νω­νία απαλ­λαγ­μέ­νη από την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Όπως είπε και ο ίδιος στο στρα­το­δι­κείο: “Για το σκο­πό αυτό αγω­νι­ζό­μα­στε και όταν χρεια­στεί θυσιά­ζου­με και τη ζωή μας”.

Αυτή η πίστη στο Κόμ­μα και στη νίκη της εργα­τι­κής τάξης, γέν­νη­σε τα αμέ­τρη­τα παρα­δείγ­μα­τα επώ­νυ­μων και χιλιά­δων ανώ­νυ­μων κομ­μου­νι­στών, αγω­νι­στών που με την πρω­το­πό­ρα στά­ση ζωής τους, τη θυσία τους, ξεπέ­ρα­σαν αυτό που μπο­ρεί να φαντά­ζει ως ανθρω­πί­νως αδύνατο.

Η ίδια η πορεία της ταξι­κής πάλης, οι συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­θη­καν στην εξέ­λι­ξή της, η δύνα­μη του συλ­λο­γι­κού αγώ­να, η πίστη και η αφο­σί­ω­ση στην υπό­θε­ση της επα­να­στα­τι­κής αλλα­γής, στην υπό­θε­ση του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, δημιούρ­γη­σαν τέτοιους αγω­νι­στές, βγαλ­μέ­νους μέσα από τα σπλά­χνα της εργα­τι­κής τάξης, της φτω­χο­λο­γιάς, μέσα από τα σπλά­χνα του λαού μας, του ΚΚΕ.

Είμα­στε σίγου­ροι ότι τα επό­με­να χρό­νια η ταξι­κή πάλη, η πάλη για την ανα­τρο­πή, για το σοσια­λι­σμό, θα ανα­δεί­ξει νέα πρό­τυ­πα συλ­λο­γι­κού και ατο­μι­κού ηρω­ι­σμού, νέους αγω­νι­στές, νέους λαϊ­κούς ηγέ­τες, νέους “Μπε­λο­γιάν­νη­δες”.

* * *

Ο Μπε­λο­γιάν­νης και τα χιλιά­δες παρα­δείγ­μα­τα των αγω­νι­στών, έγρα­ψαν με τη στά­ση τους ηρω­ι­κές σελί­δες, για­τί σε όλες τις κρί­σι­μες στιγ­μές διά­λε­ξαν στρατόπεδο.

Και διά­λε­ξαν το στρα­τό­πε­δο των λαών.

Αυτή την επι­λο­γή έχου­με κάνει και εμείς σήμε­ρα που τα «σκιά­ζει όλα η φοβέ­ρα» του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέμου.

Δια­λέ­γου­με το στρα­τό­πε­δο των λαών, και όχι το στρα­τό­πε­δο των ιμπε­ρια­λι­στών — πραγ­μα­τι­κών ληστών — που λύνουν τις δια­φο­ρές τους πάνω στο λαό της Ουκρανίας.

Δια­φο­ρές και αντι­θέ­σεις που δεν προ­έ­κυ­ψαν σε μια νύχτα στις 24 Φλε­βά­ρη, όταν η Ρωσία εισέ­βα­λε στην Ουκρα­νία, αλλά οξύ­νο­νται εδώ και χρό­νια, πάνω από μια δεκαετία.

Κι αυτές οι αντι­θέ­σεις δεν έχουν να κάνουν μόνο, ούτε με το ότι η Ρωσία παρα­βιά­ζει την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της Ουκρα­νί­ας, όπου εστιά­ζουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ούτε με την απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση της Ουκρα­νί­ας και το σεβα­σμό των δικαιω­μά­των των μειο­νο­τή­των, όπου εστιά­ζει η Ρωσία.

Έχουν, πρώ­τα από όλα, να κάνουν με το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών, του ορυ­κτού πλού­του, της ενέρ­γειας, των εδα­φών και του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, των αγω­γών και των δικτύ­ων μετα­φο­ράς εμπορευμάτων.

Φυσι­κά, στην επο­χή του ιμπε­ρια­λι­σμού, που έχει περά­σει ο καπι­τα­λι­σμός εδώ και ένα αιώ­να, αυτά δεν είναι και­νούρ­για φαι­νό­με­να, είναι συστα­τι­κά στοι­χεία της επο­χής του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού, δηλα­δή του ιμπεριαλισμού.

Όμως, δεν πρέ­πει ταυ­τό­χρο­να να μας δια­φύ­γει ότι σήμε­ρα στην τρί­τη δεκα­ε­τία του 21ου αιώ­να, στην οποία βρι­σκό­μα­στε, περά­σα­με πλέ­ον σε μια νέα φάση από πολ­λές απόψεις.

Τριά­ντα χρό­νια μετά την αντε­πα­νά­στα­ση, την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, ο παγκό­σμιος συσχε­τι­σμός δυνά­με­ων έχει λίγο πολύ αποκρυσταλλωθεί.

Εκτός από τις ΗΠΑ, και τις συμ­μα­χί­ες της, όπως το ΝΑΤΟ, η Βρε­τα­νία κ.ά., υπάρ­χει και η ΕΕ με τα κρά­τη μέλη της, ανά­με­σά τους αρκε­τά ισχυ­ρά, όπως η Γαλ­λία, η Γερ­μα­νία, αλλά και η Ιτα­λία και η Ισπα­νία, με τις αντι­θέ­σεις και τις συμ­μα­χί­ες τους.

Υπάρ­χει η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, δεύ­τε­ρη στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ, με τις συμ­μα­χί­ες της.

Υπάρ­χει η ανα­πτυγ­μέ­νη πλέ­ον καπι­τα­λι­στι­κά Κίνα, που απει­λεί την πρω­το­κα­θε­δρία των ΗΠΑ σε παγκό­σμιο οικο­νο­μι­κό επίπεδο…

Υπάρ­χουν η Ινδία, η Βρα­ζι­λία και άλλοι ισχυ­ροί παί­κτες, με απο­τέ­λε­σμα την μεγά­λη όξυν­ση των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών ανταγωνισμών.

Έχου­με πλέ­ον περά­σει για τα καλά, σε περί­ο­δο νέου ξανα­μοι­ρά­σμα­τος του κόσμου από τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη και κέντρα.

Ένα ξανα­μοί­ρα­σμα, όπου βρί­σκει έδα­φος η συνέ­χι­ση της ίδιας αντι­δρα­στι­κής πολι­τι­κής στην οικο­νο­μία, στην κοι­νω­νία συνο­λι­κά, με πιο βίαια μέσα, με στρα­τιω­τι­κά πολε­μι­κά μέσα, δηλα­δή με ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

Φίλες και φίλοι,

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμ­μα­τα κάνουν ότι δεν ξέρουν ότι ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος δεν προ­έ­κυ­ψε πριν λίγες βδο­μά­δες, με την απα­ρά­δε­κτη και κατα­δι­κα­στέα ρώσι­κη εισβολή.

Προ­ε­τοι­μά­ζε­ται χρό­νια τώρα με το σχέ­διο περι­κύ­κλω­σης της Ρωσί­ας που έχει μπει σε εφαρ­μο­γή με συγκέ­ντρω­ση στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων, με προ­σέλ­κυ­ση χωρών στο ΝΑΤΟ, με το πρα­ξι­κό­πη­μα στην Ουκρα­νία το ΄14 και τη στή­ρι­ξη φασι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, γεγο­νό­τα απ’ τα οποία προ­έ­κυ­ψε και η αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Ζελέν­σκι που ετοι­μά­ζο­νται σε ρόλο μαριο­νέ­τας να χει­ρο­κρο­τή­σουν στη Βουλή.

Όλοι τους, από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ μέχρι τους δήθεν προ­ο­δευ­τι­κούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, ετοι­μά­ζο­νται να χει­ρο­κρο­τή­σουν τον επι­κε­φα­λής μιας αντι­δρα­στι­κής κυβέρ­νη­σης, που στη­ρί­ζε­ται από τις ΗΠΑ- ΝΑΤΟ — ΕΕ και ευθύ­νε­ται, όπως και η Ρωσία, για το δρά­μα του λαού της Ουκρανίας.

Μιας κυβέρ­νη­σης που στη­ρί­ξει κι ενσω­μα­τώ­σει ναζι­στι­κές οργα­νώ­σεις, που διώ­κει και φυλα­κί­ζει κομ­μου­νι­στές, που έχει θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Ουκρα­νί­ας και άλλα 11 κόμ­μα­τα της χώρας τους, που έχουν κηρύ­ξει ανε­πι­θύ­μη­το πρό­σω­πο στην Ουκρα­νία τον Αντι­πρό­ε­δρο της Βου­λής των Ελλή­νων βου­λευ­τή του Κόμ­μα­τος Γ. Λαμπρούλη.

Να τον χαί­ρο­νται κι αυτόν και τους περί­φη­μους συμ­μά­χους τους, που πότε οπλί­ζουν το χέρι της Τουρ­κί­ας, πότε το χέρι ναζι­στών-φασι­στών, πότε φτιά­χνουν τους Ταλι­μπάν και τους τζι­χα­ντι­στές κι όταν χάνουν τον έλεγ­χό τους, ύστε­ρα δήθεν τους πολε­μά­νε, αφού πρώ­τα τους έχουν δημιουργήσει…!

Κι αν ορι­σμέ­νοι έχουν πάθει αμνη­σία και δεν θυμού­νται τα παλιά, τι έχει προη­γη­θεί στην Ουκρα­νία, στην Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, ας τους θυμί­σου­με τα καινούργια:

• Τις πρό­σφα­τες απο­φά­σεις της Συνό­δου του ΝΑΤΟ που συνι­στούν πραγ­μα­τι­κό πολε­μι­κό ανα­κοι­νω­θέν προς τους λαούς και μαρ­τυ­ρούν την κλι­μά­κω­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στην Ουκρα­νία, ανά­με­σα στις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και τη Ρωσία.

• Να τους θυμί­σου­με την απο­στο­λή μεγά­λης ποσό­τη­τας σύγ­χρο­νων οπλι­κών συστη­μά­των, τη δημιουρ­γία 4 νέων ομά­δων μάχης σε Βουλ­γα­ρία, Ρου­μα­νία, Ουγ­γα­ρία και Σλο­βα­κία δίπλα στις προη­γού­με­νες στις Βαλ­τι­κές χώρες και την Πολωνία…

• Τη συγκέ­ντρω­ση μεγά­λου αριθ­μού επί­γειων, αερο­πο­ρι­κών και θαλάσ­σιων στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων από τη Βαλ­τι­κή Θάλασ­σα μέχρι τη Μεσό­γειο, την αύξη­ση των στρα­τιω­τι­κών δαπα­νών από τις χώρες μέλη του που απο­φά­σι­σε η Σύνο­δος του ΝΑΤΟ.

• Να τους θυμί­σου­με ότι αυτές οι πολε­μι­κές απο­φά­σεις έχουν την έγκρι­ση της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης, αλλά και όλων των άλλων κομ­μά­των του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ που δεν έβγα­λαν άχνα για αυτό το νέο μεγά­λο μακε­λειό που προετοιμάζουν.

Ακό­μα κι αυτοί που πριν από έναν μήνα έβλε­παν ή ήθε­λαν να βλέ­πουν μόνο το ένα ιμπε­ρια­λι­στι­κό στρα­τό­πε­δο, αυτό της Ρωσί­ας, σήμε­ρα μπο­ρούν να δουν καθα­ρά και το άλλο, αυτό των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Μπο­ρούν να δουν ότι όσο άδι­κος είναι αυτός ο πόλε­μος από τη σκο­πιά των στρα­το­πέ­δων και των κυβερ­νή­σε­ων που συγκρού­ο­νται άμε­σα, άλλο τόσο άδι­κη είναι η εμπλο­κή μιας χώρας υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

Και η Ελλά­δα με ευθύ­νη όλων των κυβερ­νή­σε­ων εμπλέ­κε­ται στον πόλε­μο και στους αντα­γω­νι­σμούς που λύνο­νται ένο­πλα στην Ουκρανία.

Η Ελλά­δα εμπλέ­κε­ται όχι μόνο ούτε κυρί­ως επει­δή έστει­λε στρα­τιω­τι­κό υλι­κό, τα καλάζ­νι­κοφ στην Ουκρα­νία, χωρίς να το υπο­τι­μά­με καθό­λου γι αυτό.

Εμπλέ­κε­ται με χίλιους δυο άλλους τρόπους.

Δίπλα στη Σού­δα πρό­σθε­σαν την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, τη Λάρι­σα, το Στε­φα­νο­βί­κειο, στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­μές, οι οποί­ες έπαι­ξαν και παί­ζουν καθο­ρι­στι­κό ρόλο στην προ­ώ­θη­ση αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων στην Αν. Ευρώπη.

Και μαζί με όλα αυτά, η Ελλά­δα συμ­με­τεί­χε σε μεγά­λες στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις, πραγ­μα­τι­κές πρό­βες πολέ­μου, όπως η άσκη­ση “ΗΝΙΟΧΟΣ” που πραγ­μα­το­ποιεί­ται σ’ αυτήν εδώ την περιοχή.

Εμπλέ­κε­ται για­τί αμε­ρι­κά­νι­κα, ΝΑΤΟι­κά αερο­πλα­νο­φό­ρα σου­λα­τσά­ρουν στις ελλη­νι­κές θάλασ­σες, ανε­φο­διά­ζο­νται από τις στρα­τιω­τι­κές βάσεις.

Εμπλέ­κε­ται για­τί σε περί­πτω­ση κλι­μά­κω­σης η χώρα δεσμεύ­ε­ται να στεί­λει στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις, που ήδη ετοιμάζονται.

Τα επι­χει­ρή­μα­τα και τα προ­σχή­μα­τα της κυβέρ­νη­σης για την επι­λο­γή κλι­μά­κω­σης της εμπλο­κής της Ελλά­δας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο είναι επι­κίν­δυ­να και απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά και πρέ­πει να απορριφθούν.

Είναι ψέμα ότι “θωρα­κι­ζό­μα­στε από την τουρ­κι­κή απει­λή”, για­τί αέρα στα πανιά των τουρ­κι­κών αμφι­σβη­τή­σε­ων και της ανα­θε­ώ­ρη­σης, δίνουν οι ίδιοι οι ΝΑΤΟι­κοί και τώρα δέχο­νται να έχει ο Ερντο­γάν ρόλο “δια­με­σο­λα­βη­τή” ανά­με­σα στην Ουκρα­νία και τη Ρωσία.

Έχουν αρχί­σει να μιλούν για “ΝΑΤΟι­κό έδα­φος” και “ΝΑΤΟι­κές θάλασ­σες” στρώ­νο­ντας το έδα­φος για τα σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας και σε βάρος του Κυπριακού.

Η επι­λο­γή του καθέ­να και καθε­μιάς να πάρει θέση με το στρα­τό­πε­δο των λαών απέ­να­ντι στο στρα­τό­πε­δο των ιμπε­ρια­λι­στών, είναι αυτή που τον βάζει στη σωστή πλευ­ρά της ιστορίας.

Για­τί η σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας είναι ο αγώ­νας σε κάθε χώρα ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, η πάλη για να στα­μα­τή­σουν αμέ­σως η συμ­με­το­χή και η εμπλο­κή της Ελλά­δας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία ή αλλού με οποιον­δή­πο­τε τρό­πο και οποιο­δή­πο­τε πρόσχημα.

Είναι η κατα­δί­κη της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης της Ρωσί­ας, αλλά και η κατα­δί­κη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ που πυρο­δο­τούν τον πόλεμο.

• να κλεί­σουν τώρα όλες οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιο­ποιού­νται ως ορμη­τή­ρια πολέμου.

• Κανέ­να ελλη­νι­κό στρα­τιω­τι­κό σώμα να μη στα­λεί στην Ουκρα­νία, σε χώρες που συνο­ρεύ­ουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές αποστολές.

• Κανέ­νας στρα­τευ­μέ­νος, αξιω­μα­τι­κός ή υπα­ξιω­μα­τι­κός εκτός συνό­ρων. Να στα­μα­τή­σει η απο­στο­λή πολε­μι­κών εφο­δί­ων και μέσων από την Ελλάδα.

Είναι πατριω­τι­κό και διε­θνι­στι­κό μας καθή­κον να μην αφή­σου­με να χρη­σι­μο­ποιού­νται ελλη­νι­κά εδά­φη, υπο­δο­μές και μέσα, ως στρα­τιω­τι­κά — πολε­μι­κά προ­γε­φυ­ρώ­μα­τα οποιουδήποτε.

Ο αγώ­νας αυτός δεν έχει καμία σχέ­ση με τα ευχο­λό­για και τις κοι­νο­το­πί­ες άλλων κομ­μά­των, περί «ειρη­νι­κής λύσης» και «διπλω­μα­τί­ας» και άλλα εύη­χα, που δεν στο­χεύ­ουν τις αιτί­ες του πολέ­μου και θυμί­ζουν περισ­σό­τε­ρο απα­ντή­σεις των δια­γω­νι­ζο­μέ­νων σε καλ­λι­στεία ομορφιάς.

Είναι ο αγώ­νας ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, όπου είναι στρα­τευ­μέ­νη η αστι­κή τάξη της χώρας μας και οι κυβερ­νή­σεις της.

Είναι η εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη που χαρά­ζει αυτο­τε­λή, ανε­ξάρ­τη­τη γραμ­μή, μακριά από όλα τα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέδια.

Είναι η αλλη­λεγ­γύη και στή­ρι­ξη των χιλιά­δων προ­σφύ­γων που αυτήν τη στιγ­μή εγκα­τα­λεί­πουν την Ουκρα­νία, αλλά και σε όλα τα θύμα­τα του πολέμου.

Είναι ο αγώ­νας για να συντο­νι­στεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέ­ξο­δο από τον πόλε­μο, βάζο­ντας στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό τους αντίπαλο.

Οργα­νώ­νο­ντας τον αγώ­να τους ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και τις αιτί­ες που τον γεν­νούν, στις αστι­κές τάξεις που τον διευ­θύ­νουν και τις κυβερ­νή­σεις τους, στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες που μας σέρ­νουν στον πόλε­μο ή επι­βάλ­λουν μια δήθεν “ειρή­νη” με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών.

Ο αγώ­νας για να στα­μα­τή­σει η συμ­με­το­χή, η εμπλο­κή της Ελλά­δας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, συνα­ντιέ­ται με τον αγώ­να του λαού για:

- Άμε­σα μέτρα υπε­ρά­σπι­σης του εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος από την ακρί­βεια και την ενερ­γεια­κή φτώχεια.

- Για κατάρ­γη­ση φόρων στα καύ­σι­μα και σε άλλα είδη λαϊ­κής κατανάλωσης.

- Για αυξή­σεις των μισθών, για Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας, προ­στα­σία των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των του.

- Για μέτρα προ­στα­σί­ας για τους συντα­ξιού­χους και τους ανέργους.

-Για να παρ­θούν μέτρα ενά­ντια στις συνέ­πειες από τις κυρώ­σεις στη Ρωσία, που θα υπο­στούν πρώ­τα απ’ όλα αγρό­τες και αυτοαπασχολούμενοι.

- Και δω στην Ηλεία πρέ­πει να στη­ρι­χτούν οι φτω­χοί αγρό­τες που δεν μπο­ρούν να καλ­λιερ­γή­σουν λόγω του υψη­λού κόστους παρα­γω­γής, με την ακρί­βεια, το πανά­κρι­βο ρεύ­μα και το πετρέ­λαιο κ.α.

Αλλά και να απο­ζη­μιω­θούν άμε­σα όλοι όσοι έχουν πλη­γεί από τις πρό­σφα­τες κατα­στρο­φές. Για­τί απ’ όσο γνω­ρί­ζου­με, εκτός από μερι­κές πρώ­τες έκτα­κτες μικρές απο­ζη­μιώ­σεις, δεν έχει δοθεί τίπο­τα, ούτε ένα ευρώ στους πλη­γέ­ντες. Ούτε τα ελαιό­δε­ντρα που έχουν κατα­στρα­φεί δεν έχουν ακό­μα κατα­γρά­ψει. Έλεος!

Ας αφή­σει η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ τις φιέ­στες για τον αυτο­κι­νη­τό­δρο­μο Πάτρας — Πύρ­γου. 20 χρό­νια χόρ­τα­σε φιέ­στες από όλες τις κυβερ­νή­σεις ο λαός της Ηλεί­ας. Το μόνο που θέλει είναι έναν ασφα­λή αυτο­κι­νη­τό­δρο­μο που βέβαια δεν θα τον πλη­ρώ­νει ακρι­βά με διό­δια για να κερ­δί­ζουν ξανά οι μεγαλοκαρχαρίες.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Το κόκ­κι­νο γαρύ­φαλ­λο που έπε­σε από τα χέρια του εκτε­λε­σμέ­νου Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη και των συντρό­φων του, το σήκω­σε το Κόμ­μα του το ΚΚΕ και το κρα­τά­ει κόκ­κι­νο σε όλες τις μεγά­λες μάχες.

Όταν προ­χώ­ρη­σε στις σύγ­χρο­νες επε­ξερ­γα­σί­ες του, στο σύγ­χρο­νο Πρό­γραμ­μα του, κατα­στά­λαγ­μα από τη μελέ­τη της θεω­ρί­ας, της Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ και του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, αλλά και από την καθη­με­ρι­νή δράση.

Όταν εμπλού­τι­σε την ιστο­ρι­κή εμπει­ρία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης του 20ού αιώ­να. Για να μπο­ρού­με πει­στι­κά να απα­ντή­σου­με τι πήγε στρα­βά, πού έγι­ναν λάθη σε αυτήν την πρώ­τη από­πει­ρα οικο­δό­μη­σης μιας νέας κοινωνίας.

Το κόκ­κι­νο γαρύ­φαλ­λο του Μπε­λο­γιάν­νη εμείς το κρα­τά­με κατα­κόκ­κι­νο όταν υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε, προ­βάλ­λου­με ιδιαί­τε­ρα στις νέες γενιές τον σοσια­λι­σμό του προη­γού­με­νου αιώ­να που έλυ­σε προ­βλή­μα­τα που σήμε­ρα όχι απλά υπάρ­χουν, αλλά οξύ­νο­νται ακό­μη περισσότερο.

Εξα­σφά­λι­σε το δικαί­ω­μα στη στα­θε­ρή δου­λειά, εξά­λει­ψε την ανερ­γία, τον αναλ­φα­βη­τι­σμό, έθε­σε στην υπη­ρε­σία των λαϊ­κών ανα­γκών την επι­στή­μη και την τεχνο­λο­γία, προ­ώ­θη­σε την ισό­τι­μη θέση της γυναί­κας στην κοινωνία.

Εξα­σφά­λι­σε οι λαοί και οι εθνό­τη­τες της ΕΣΣΔ να ζουν σε ειρή­νη και ευη­με­ρία, ενώ σήμε­ρα σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής παλι­νόρ­θω­σης και αντα­γω­νι­σμών οι ίδιοι λαοί γίνο­νται έρμαια των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, όπως στην Ουκρανία.

Και ακό­μη: Ο σοσια­λι­σμός νίκη­σε, συνέ­τρι­ψε το φασι­σμό και το ναζι­σμό, αυτό το τέρας που γέν­νη­σε το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Αυτές οι κατα­κτή­σεις δεν ακυ­ρώ­νο­νται και δεν παρα­γρά­φο­νται από τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές, ακό­μη και από τα λάθη που έγι­ναν στην πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Σήμε­ρα, είμα­στε πιο έμπειροι.

Αυτό που χρειά­ζε­ται είναι να συν­δυά­ζου­με τη θεω­ρη­τι­κή γνώ­ση και την εξέ­λι­ξη και τον εμπλου­τι­σμό της επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας με την καθη­με­ρι­νή επα­να­στα­τι­κή δρά­ση, την ικα­νό­τη­τα αυτή να γίνε­ται κτή­μα του λαού.

Αυτό είναι ένα ακό­μη δίδαγ­μα της ζωής του Μπε­λο­γιάν­νη, που δίδα­ξε και με το θάνα­τό του, αλλά και με τη ζωή του.

Το κόκ­κι­νο γαρύ­φαλ­λο του Μπε­λο­γιάν­νη και των συντρό­φων του το τσα­λα­πά­τη­σαν όσοι την περί­ο­δο της ήττας και της υπο­χώ­ρη­σης, πρό­σφε­ραν πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες στον αντί­πα­λο, ποδο­πά­τη­σαν ιδα­νι­κά του κομ­μου­νι­στι­κού και εργα­τι­κού κινήματος.

Και σήμε­ρα με ένα ψεύ­τι­κο προ­ο­δευ­τι­κό προ­σω­πείο βάζουν τις αγω­νί­ες του λαού στη ζυγα­ριά του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος που μαγει­ρεύ­ει νέα κυβερ­νη­τι­κά σχή­μα­τα πότε με τον έναν πότε με τον άλλον, πότε και με τους δύο.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ βάζουν στη ζυγα­ριά του συστή­μα­τος τις αγω­νί­ες του λαού μας να ζει χωρίς φτώ­χεια, ανερ­γία, να τα βγά­λει πέρα με την ακρί­βεια, να μην βρε­θεί στον κυκλώ­να του πολέμου.

Μόνο που η ελπί­δα, η προ­ο­πτι­κή για το λαό μας δεν βρί­σκε­ται στη μία ή στην άλλη αντι­λαϊ­κή κυβέρ­νη­ση, αλλά απέ­να­ντι από αυτές και το σύστη­μά τους.

Βρί­σκε­ται στο δρό­μο της ανα­τρο­πής με το ΚΚΕ!

Και εκεί στο δρό­μο της ανα­τρο­πής ανθί­ζουν ξανά τα κόκ­κι­να γαρί­φα­λα, στα χέρια αγω­νι­στών, άξιων συνε­χι­στών και δεν θα μαρα­θούν ποτέ…

Τιμή και δόξα στον Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη και τους συντρό­φους του!

Τιμή και δόξα στο Κόμ­μα τους, το ΚΚΕ!».

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων