Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν — Δ. Κουτσούμπας: Ψηλά την σημαία την κόκκινη σημαία του Λένιν!

Στην κατά­με­στη αίθου­σα συνε­δρί­ων της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισ­σό και το φουα­γιέ της, άνθρω­ποι όλων των ηλι­κιών έδω­σαν το παρών, το βρά­δυ της Τετάρ­της, στη μεγά­λη εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε η ΚΕ του κόμ­μα­τος τιμώ­ντας τα 100 χρό­νια από τον θάνα­το του Λένιν.

«Βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα εδώ, προς τιμήν του ηγέ­τη της κοσμοϊ­στο­ρι­κής σημα­σί­ας επα­νά­στα­σης που άλλα­ξε τις τύχες και την πορεία της ανθρω­πό­τη­τας, εγκαι­νιά­ζο­ντας την αρχή του τέλους της βαρ­βα­ρό­τη­τας του καπι­τα­λι­σμού και την ανα­το­λή μιας νέας κοι­νω­νί­ας. Είναι ακρά­δα­ντη η πίστη μας ότι έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκ­κι­νη, κόκ­κι­νη από πραγ­μα­τι­κή ζωή και δημιουρ­γία και η κόκ­κι­νη σημαία θα υψω­θεί ξανά στο Λένιν­γκραντ, στη Μόσχα, στο Βερο­λί­νο, σε όλη την Ευρώ­πη, στην Ασία, την Αμε­ρι­κή, την Αφρι­κή, την Ωκε­α­νία, σε όλο τον κόσμο. Και στην φετι­νή επέ­τειο των 100 χρό­νων από τον θάνα­το του Λένιν, το ΚΚΕ είναι εδώ, παρών, για να δια­τρα­νώ­σει ξανά και ξανά, ότι οι ιδέ­ες που συγκλό­νι­σαν τον κόσμο, μένουν αθά­να­τες, για­τί εκπρο­σω­πούν την αλή­θεια και το δίκαιο. Συμπυ­κνώ­νουν την ιστο­ρι­κή πεί­ρα της ανθρω­πό­τη­τας προς την πρό­ο­δο. Δεί­χνουν τον δρό­μο που πρέ­πει να ακο­λου­θή­σει η εργα­τι­κή τάξη και οι λαοί όλων των χωρών. Είναι επί­και­ρες και ανα­γκαί­ες, όσο ποτέ πριν και επι­βε­βαιώ­νο­νται κάθε μέρα όλο και περισ­σό­τε­ρο. Κυρί­ως είμα­στε εδώ, για­τί η κοσμο­θε­ω­ρία που επε­ξερ­γά­στη­καν πρώ­τοι ο Μάρξ και ο Ενγκελς, την οποία ανέ­πτυ­ξε ως θεω­ρία και προ­ώ­θη­σε στην πρά­ξη ο Λένιν, συνε­χί­ζου­με όχι απλά να την μελε­τά­με, αλλά κυρί­ως να την ανα­πτύσ­σου­με με βάση τις σύγ­χρο­νες εξε­λί­ξεις, έτσι όπως αυτές δια­μορ­φώ­θη­καν στα υπό­λοι­πα 3/4 του 20ου αιώ­να και το πρώ­το ¼ του 21ου αιώ­να που ακο­λού­θη­σαν μετά το θάνα­το του Λένιν» τόνι­σε στην αρχή της ομι­λί­ας του ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κουτσούμπας.

Υπο­γράμ­μι­σε, μετα­ξύ άλλων στην ομι­λία του που συμπε­ρι­λάμ­βα­νε επι­σκό­πη­ση των σύγ­χρο­νων εξε­λί­ξε­ων και των μεγά­λων ζητη­μά­των που τίθε­νται στα κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα ανά χώρα αλλά και στο διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, ότι «έχει μεγά­λη αξία να ανοί­ξει η συζή­τη­ση με βάση τη δια­κή­ρυ­ξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρό­νια από το θάνα­το του Λένιν, γύρω από βασι­κά και επί­και­ρα συμπε­ρά­σμα­τα για την οργά­νω­ση της ταξι­κής πάλης, και την ανά­γκη η εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να βγουν στο προ­σκή­νιο, να συνει­δη­το­ποι­ή­σουν την ρίζα των προ­βλη­μά­των και του πραγ­μα­τι­κού αντί­πα­λου που έχουν απέ­να­ντι τους, το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και την εξου­σία του».

«Να ανα­δεί­ξου­με το χαρα­κτή­ρα και το ρόλο του κόμ­μα­τος νέου τύπου στις σύγ­χρο­νες συν­θή­κες, δηλα­δή τη σημα­σία της ύπαρ­ξης επα­να­στα­τι­κής οργά­νω­σης, που όλες της οι λει­τουρ­γί­ες, ο τρό­πος συγκρό­τη­σης αλλά και ο προ­σα­να­το­λι­σμός της δρά­σης της καθο­ρί­ζο­νται από τον βασι­κό πολι­τι­κό σκο­πό της εργα­τι­κής τάξης, έτσι όπως εκφρά­ζε­ται στις κατα­στα­τι­κές αρχές του ΚΚΕ.

Να προ­βάλ­λου­με τη μεγά­λη θετι­κή πεί­ρα της οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού τον 20° αιώ­να, που με τις αδυ­να­μί­ες και τα πισω­γυ­ρί­σμα­τα, απο­τέ­λε­σε βήμα της ανθρω­πό­τη­τας προς τα μπρος. Φωτί­ζει τις δυνα­τό­τη­τες σήμε­ρα η εργα­τι­κή εξου­σία, η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής και ο κεντρι­κός σχε­δια­σμός να δώσουν τερά­στια ώθη­ση στην κάλυ­ψη των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών λαϊ­κών ανα­γκών, φωτί­ζουν την απά­ντη­ση στον 21° αιώ­να, το σοσιαλισμό.

Ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα την επο­χή της 4ης βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης, της Τεχνη­τής Νοη­μο­σύ­νης που ανοί­γουν νέους δρό­μους για την ανθρω­πό­τη­τα, αλλά στα χέρια των καπι­τα­λι­στών μπο­ρούν να οδη­γή­σουν σε όλε­θρο την ανθρω­πό­τη­τα, την ίδια την ανθρώ­πι­νη ζωή, αφού «ο καπι­τα­λι­σμός είναι ο μεγα­λύ­τε­ρος ιός».

Η πλή­ρης απε­λευ­θέ­ρω­ση των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων, σε ένα σύστη­μα όπου δεν έχει κρι­τή­ριό του την αύξη­ση του ποσο­στού κέρ­δους, ένα σύστη­μα που προ­τάσ­σει την ευη­με­ρία όλων των εργα­ζό­με­νων με σεβα­σμό στο περι­βάλ­λον, θα είναι λυτρω­τι­κή. Στο σοσια­λι­σμό, η χρή­ση της Τεχνη­τής Νοη­μο­σύ­νης, όπως και κάθε επι­στη­μο­νι­κής εφεύ­ρε­σης και κατά­κτη­σης, με τον κεντρι­κό επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό και ταυ­τό­χρο­να τον εργα­τι­κό έλεγ­χο, θα απο­βαί­νει σε όφε­λος των εργα­ζο­μέ­νων, όλης της ανθρω­πό­τη­τας» είπε ο Δ. Κου­τσού­μπας και κατέληξε:

«Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση το ΚΚΕ βρί­σκε­ται στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να, έχο­ντας δια­μορ­φώ­σει σύγ­χρο­νη επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή και κάνο­ντας διαρ­κή προ­σπά­θεια να διευ­ρύ­νει τους αγω­νι­στι­κούς δεσμούς του με την εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά τμή­μα­τα των μεσαί­ων στρω­μά­των της πόλης και των αγρο­τών, τη νεο­λαία τους. Μόνο στην πάλη της εργα­τι­κής τάξης και των λαών βρί­σκε­ται η ελπί­δα της ανα­τρο­πής, απέ­να­ντι σε έναν κόσμο που γίνε­ται όλο και πιο βάρ­βα­ρος και άδι­κος. Γι’ αυτό κι από αυτήν την σημε­ρι­νή εκδή­λω­ση μνή­μης, τιμής, αλλά και σκέ­ψης και προ­βλη­μα­τι­σμού για όλες και όλους δεν μπο­ρού­με παρά να δηλώ­σου­με καθα­ρά και ξάστε­ρα: Ψηλά την σημαία του σοσια­λι­σμού- κομ­μου­νι­σμού, την κόκ­κι­νη σημαία του Λένιν! Για ένα ΚΚΕ ακό­μα πολύ πιο δυνα­τό! Για την πανευ­ρω­παϊ­κή αντε­πί­θε­ση των λαών! Για να σπά­σου­με τα δεσμά της ΕΕ! Για την Ελλά­δα και την Ευρώ­πη του σοσια­λι­σμού! Για την Ευρώ­πη των εργα­τών, όλων των εργα­ζο­μέ­νων, των αγρο­τών, των λαών!».

Μετά την ομι­λία του Δ. Κου­τσού­μπα ακο­λού­θη­σε συναυ­λία με τη Συμ­φω­νι­κή Ορχή­στρα της ΕΡΤ υπό τη διεύ­θυν­ση του αρχι­μου­σι­κού Χρή­στου Κολοβού.

Παρου­σιά­στη­καν έργα των σοβιε­τι­κών συν­θε­τών Ντμί­τρι Σοστα­κό­βιτς και Βολο­ντι­μίρ Θεμε­λί­δη, δύο συν­θε­τών που «ύμνη­σαν με το έργο τους τον νέο κόσμο που γεν­νιέ­ται και τη σημα­σία τού να αγω­νί­ζε­ται κανείς γι’ αυτόν, που με την τέχνη τους συνέ­βαλ­λαν στη γνώ­ση της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας στην επα­να­στα­τι­κή της εξέ­λι­ξη, που με την Τέχνη τους θέλη­σαν όσο τίπο­τα άλλο να βοη­θή­σουν στο σιγού­ρε­μα της νίκης του καινούριου».

Στο φουα­γιέ της Αίθου­σας βρι­σκό­ταν και το εκμα­γείο του Λένιν, που είχε προ­σφέ­ρει στο ΚΚΕ ο αεί­μνη­στος Δημή­τρης Ταλα­γά­νης. Ο Δ. Ταλα­γά­νης ως φοι­τη­τής στη Μόσχα το 1970 συμ­με­τεί­χε στον μεγά­λο αρχι­τε­κτο­νι­κό δια­γω­νι­σμό για το Νέο Μου­σείο του Λένιν και απέ­σπα­σε το πρώ­το βρα­βείο. Ο δάσκα­λός του, μεγά­λος αρχι­τέ­κτο­νας Κον­στα­ντίν Μέλ­νι­κοφ, του χάρι­σε το αντί­γρα­φο του νεκρι­κού εκμα­γεί­ου του Λένιν σε επι­βρά­βευ­ση της μεγά­λης επι­τυ­χί­ας του.

Ο δαί­μων του τυπο­γρα­φεί­ου, του Ηρα­κλή Κακαβάνη