Εκδήλωση του ΚΚΕ για την αντισεισμική προστασία

Ως πρό­βλη­μα πρω­τί­στης σημα­σί­ας ανέ­δει­ξε την αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία των σχο­λι­κών κτη­ρί­ων ο ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ, Σωτή­ρης Ζαρια­νό­που­λος, υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης με τη “Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση”, μιλώ­ντας σε εκδή­λω­ση, που οργά­νω­σε στην πόλη η Κομ­μα­τι­κή Οργά­νω­ση (ΚΟ) Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ. Ανα­φε­ρό­με­νος ειδι­κά στον δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης, υπο­στή­ρι­ξε ότι «με τον πρω­το­βάθ­μιο (προ­σει­σμι­κό) έλεγ­χο ελέγ­χθη­καν 18 σχο­λι­κά συγκρο­τή­μα­τα από τα συνο­λι­κά 110 που υπάρ­χουν στον δήμο και κρί­θη­κε ότι όλα χρή­ζουν δευ­τε­ρο­βάθ­μιου ελέγ­χου. (…) Μόνο τρία σχο­λι­κά συγκρο­τή­μα­τα προ­χω­ρά­νε σε ανα­κα­τα­σκευή, κυρί­ως επει­δή βρί­σκο­νται σε κεντρι­κά σημεία και περισ­σό­τε­ρο για εμβλη­μα­τι­κούς — του­ρι­στι­κούς λόγους. Ουσια­στι­κά βρι­σκό­μα­στε στο πρώ­το βήμα από τα 100 που πρέ­πει να γίνουν για την προ­στα­σία της ζωής και υγεί­ας της νεο­λαί­ας. Αν συνυ­πο­λο­γί­σου­με και όλα τα άλλα κτί­ρια δημό­σιας χρή­σης, όπου οι έλεγ­χοι είναι ουσια­στι­κά “παγω­μέ­νοι”, κατα­λα­βαί­νου­με το μέγε­θος του προ­βλή­μα­τος και της καθυστέρησης».

Ο ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ επι­σή­μα­νε ακό­μη ότι η έκτα­ση των κιν­δύ­νων και της συνο­λι­κής υπό­θε­σης της αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί απο­σπα­σμα­τι­κά, χωρίς κεντρι­κό σχε­δια­σμό και χρη­μα­το­δό­τη­ση. Κάτι που όπως είπε «δεν γίνε­ται και δεν μπο­ρεί να γίνει στην ανα­γκαία έκτα­ση από το σημε­ρι­νό σύστη­μα, του οποί­ου άλλες είναι οι προ­τε­ραιό­τη­τες». Υπεν­θύ­μι­σε δε την πρό­τα­ση του ΚΚΕ και του ταξι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος για ενιαίο κρα­τι­κό φορέα κατα­σκευών με ευθύ­νη μετα­ξύ των άλλων και για την αντι­σει­σμι­κή προστασία.

Για σημα­ντι­κές καθυ­στε­ρή­σεις στον προ­σει­σμι­κό έλεγ­χο, αλλά και στην ενί­σχυ­ση σχο­λεί­ων, νοσο­κο­μεί­ων και άλλων δημό­σιων κτη­ρί­ων και χώρων εργα­σί­ας στην Ελλά­δα, έκα­νε λόγο ο πολι­τι­κός μηχα­νι­κός Σωτή­ρης Αβρα­μό­που­λος, υπο­ψή­φιος περι­φε­ρειάρ­χης Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας με τη “Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση”, ‘Οπως υπο­στή­ρι­ξε, σχε­δόν 20 χρό­νια μετά τις εξαγ­γε­λί­ες για πρω­το­βάθ­μιο έλεγ­χο των 80.000–90.000 κτι­ρί­ων δημό­σιου ενδια­φέ­ρο­ντος πανελ­λα­δι­κά, αυτός έχει προ­χω­ρή­σει σε ποσο­στό όχι μεγα­λύ­τε­ρο από 15%. Επι­σή­μα­νε ότι «η σημε­ρι­νή κατά­στα­ση είναι απο­τέ­λε­σμα του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης, στο πλαί­σιο του οποί­ου η αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση, η αντι­πλημ­μυ­ρι­κή προ­στα­σία, η αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, δεν ιεραρ­χού­νται, δεν επι­λέ­γο­νται ως προ­τε­ραιό­τη­τες στον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, στο Πρό­γραμ­μα Δημο­σί­ων Επεν­δύ­σε­ων, στο ΕΣΠΑ, στο Περι­φε­ρεια­κό Επι­χει­ρη­σια­κό Πρό­γραμ­μα, στα τεχνι­κά προ­γράμ­μα­τα των περισ­σό­τε­ρων δήμων».

Την εκτί­μη­ση ότι οι βλά­βες που θα έχει η πόλη της Θεσ­σα­λο­νί­κης από μελ­λο­ντι­κό σει­σμό μεγα­λύ­τε­ρο από εκεί­νον του 1978, θα είναι σημα­ντι­κές για το ήδη ταλαι­πω­ρη­μέ­νο δομη­μέ­νο περι­βάλ­λον, μεγα­λύ­τε­ρες από τα όσα προ­βλέ­πει η ζώνη επι­κιν­δυ­νό­τη­τας, δια­τύ­πω­σε ο πολι­τι­κός μηχα­νι­κός Βασί­λης Λεκ­κί­δης, διευ­θυ­ντής ερευ­νών στο Ινστι­τού­το Τεχνι­κής Σει­σμο­λο­γί­ας και Αντι­σει­σμι­κών Κατα­σκευών- Οργα­νι­σμό Αντι­σει­σμι­κού Σχε­δια­σμού και Προ­στα­σί­ας (ΙΤΣΑΚ-ΟΑΣΠ). Υπο­στή­ρι­ξε ότι «υπάρ­χει μια χαλα­ρό­τη­τα ίσως και αμέ­λεια σχε­τι­κά με την αντι­με­τώ­πι­ση παρεμ­βά­σε­ων στα σημε­ρι­νά παλιά κτί­ρια» και προ­έ­τρε­ψε τους πολί­τες να μην εφη­συ­χά­ζουν, αλλά να ασκή­σουν πίε­ση για άμε­σες επεμ­βά­σεις σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Ο ομό­τι­μος καθη­γη­τής του Τμή­μα­τος Πολι­τι­κών Μηχα­νι­κών του ΑΠΘ, Κυρια­ζής Πιτι­λά­κης, πρό­ε­δρος της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης Σει­σμι­κής Μηχα­νι­κής, υπο­γράμ­μι­σε ότι «το σίγου­ρο είναι πως θα πρέ­πει να σχε­διά­σου­με τις παρεμ­βά­σεις στην πόλη σε ενδε­χό­με­νο νέο σει­σμό, με καλύ­τε­ρες προ­δια­γρα­φές από τις υπάρ­χου­σες». Επί­σης, μίλη­σε για τη σει­σμι­κή δια­κιν­δύ­νευ­ση του οδι­κού δικτύ­ου, του δικτύ­ου ύδρευ­σης, πυρό­σβε­σης, για τα στρα­τη­γι­κά δημό­σια κτί­ρια, νοσο­κο­μεία, για τους χώρους συγκέ­ντρω­σης, στέ­γα­σης, τα νοσο­κο­μεία και τις ζημιές που ανα­μέ­νε­ται να προ­κλη­θούν στις δημό­σιες υποδομές