Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκλογές 25ης Ιουνίου: ΚΚΕ ή βαρβαρότητα

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Τα πράγ­μα­τα είναι απλά και ξεκά­θα­ρα για όποιον μπο­ρεί και θέλει να δει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, χωρίς αυταπάτες.

Την επο­μέ­νη των εκλο­γών, στις 26 Ιού­νη, κυβέρ­νη­ση θα υπάρ­χει. Αυτο­δύ­να­μη. Απο­φα­σι­σμέ­νη και έτοι­μη συνε­χί­σει το αντι­λαϊ­κό της έργο με ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη έντα­ση. Η δεύ­τε­ρη τετρα­τε­τία της κυβέρ­νη­σης ΝΔ θα είναι πολ­λα­πλά χει­ρό­τε­ρη από την προηγούμενη.

Ταμείο Ανά­καμ­ψης συνο­δευό­με­νο από εκα­το­ντά­δες αντι­λαϊ­κά προ­α­παι­τού­με­να, «μεσο­πρό­θε­σμο» πρό­γραμ­μα δημο­σιο­νο­μι­κής στρα­τη­γι­κής, επι­τά­χυν­ση πλει­στη­ρια­σμών, νέα φορο­λε­η­λα­σία για τα εργα­τι­κά στρώ­μα­τα, περαι­τέ­ρω απο­σά­θρω­ση του ΕΣΥ, ΝΑΤΟι­κές δεσμεύ­σεις και άλλα πολ­λά βρί­σκο­νται στην ατζέ­ντα της νέας κυβέρνησης.

Το δίλημ­μα των εκλο­γών της 25ης Ιού­νη, από την σκο­πιά των εργα­ζό­με­νων, της νεο­λαί­ας, συνο­λι­κά του λαού, είναι σαφές:

Ποια πολι­τι­κή δύνα­μη μπο­ρεί, απο­δε­δειγ­μέ­να και δοκι­μα­σμέ­να, να στα­θεί μαχη­τι­κά και ατα­λά­ντευ­τα στο πλευ­ρό τους, απέ­να­ντι στην επερ­χό­με­νη αντι­λαϊ­κή λαίλαπα;

Ένα πράγ­μα είναι βέβαιο και το γνω­ρί­ζουν όλοι καλά: Από την επό­με­νη κιό­λας μέρα των εκλο­γών, ενώ οι βου­λευ­τές των αστι­κών κομ­μά­των θα προ­βά­ρουν κοστού­μια και φορέ­μα­τα για την ορκο­μω­σία της νέας Βου­λής, οι εκλεγ­μέ­νοι βου­λευ­τές του ΚΚΕ θα βρί­σκο­νται και πάλι στο μετε­ρί­ζι του αγώ­να, στους χώρους δου­λειάς και εκπαί­δευ­σης, δίπλα στον εργαζόμενο/η και τον φοιτητή/τρια, σε κάθε γει­το­νιά, δίπλα στις λαϊ­κές οικο­γέ­νειες που κιν­δυ­νεύ­ουν να χάσουν τα σπί­τια τους από τα «κορά­κια» των funds και των τραπεζών.

Ποια, λοι­πόν, πολι­τι­κή δύνα­μη μπο­ρεί, απο­δε­δειγ­μέ­να και δοκι­μα­σμέ­να, να ορθώ­σει τεί­χος απέ­να­ντι στο αντερ­γα­τι­κό-αντι­λαϊ­κό τσου­νά­μι που θα ακο­λου­θή­σει την επο­μέ­νη των εκλογών;

Η απά­ντη­ση είναι γνω­στή και βρί­σκε­ται στα τρία κόκ­κι­να γράμ­μα­τα που έχουν σφρα­γί­σει στην ιστο­ρία του λαού μας με αγώ­νες, ιδρώ­τα και αίμα: Το ΚΚΕ, η μονα­δι­κή δύνα­μη που μπο­ρεί να ασκή­σει 100% λαϊ­κή, μαχη­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση απέ­να­ντι στο κεφά­λαιο και τις κυβερ­νή­σεις του, όποιο χρώ­μα κι’ αν έχουν αυτές.

Απέ­να­ντι λοι­πόν στην αυτο­δυ­να­μία της πολι­τι­κής του κεφα­λαί­ου, την οποία υπη­ρε­τούν ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, η μόνη απά­ντη­ση είναι η ενί­σχυ­ση του ΚΚΕ, με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και τόλ­μη, με οργή, καρ­διά και μυαλό.

Εν τέλει, για όλους όσους «δε βολεύ­ο­νται με λιγό­τε­ρο ουρα­νό», παρα «μόνο στον ήλιο», το μονα­δι­κό δίλημ­μα πάνω από την κάλ­πη της 25ης Ιού­νη είναι ένα: ΚΚΕ ή βαρβαρότητα!

Νίκος Μότ­τας: «ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΚΕ…»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο