Ελισαίος Βαγενάς: Συμφωνία «καρμανιόλα» για την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού

Η συζή­τη­ση για τη Συμ­φω­νία Γαλ­λί­ας-Ελλά­δας προ­βλή­θη­κε από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ ως μια «συμ­φω­νία αμυ­ντι­κής ενί­σχυ­σης της χώρας μας ένα­ντι της απα­ρά­δε­κτης τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας». Κι αυτό επι­διώ­χτη­κε να στη­ρι­χθεί στο επι­χεί­ρη­μα ότι εκτός των συγκε­κρι­μέ­νων γαλ­λι­κών εξο­πλι­σμών, που θα «ενι­σχύ­σουν την αμυ­ντι­κή μας ικα­νό­τη­τα», υπάρ­χει ένας επι­πλέ­ον «ισχυ­ρός σύμ­μα­χος» που θα προ­στρέ­ξει σε βοή­θεια, σε περί­πτω­ση που απει­λη­θεί η εδα­φι­κή μας ακεραιότητα.

Η στά­ση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ στο συγκε­κρι­μέ­νο ζήτη­μα ήταν «βού­τυ­ρο στο ψωμί» της ΝΔ, αφού με δικά τους λόγια «παπα­γά­λι­ζαν» ολό­κλη­ρη την επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία, που έτσι κι αλλιώς παρου­σί­α­ζε η κυβέρ­νη­ση για την ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της αστι­κής τάξης της χώρας, ενώ ψέλ­λι­ζαν κάποιες δικο­λα­βι­κές ενστά­σεις. Κάτι σαν τους «αστε­ρί­σκους» που έβα­ζε ο παλαιό­τε­ρα η χώρα μας στις απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ.

Το αφή­γη­μα της ΝΔ, που περι­γρά­φει τη συν­δρο­μή της Γαλ­λί­ας σε μια πιθα­νή πολε­μι­κή ανα­μέ­τρη­ση με την Τουρ­κία, περί­που ως εκεί­νη τη «θωρα­κι­σμέ­νη πόρ­τα», που εμπο­δί­ζει τον διαρ­ρή­κτη να μπει στο σπί­τι, «μπά­ζει» από παντού.

Αλή­θεια, πως γίνε­ται να είμα­στε στην ίδια συμ­μα­χία (βλέ­πε ΝΑΤΟ) με κάποιον «σύμ­μα­χο» (βλέ­πε Τουρ­κία), που επι­βου­λεύ­ε­ται την εδα­φι­κή κυριαρ­χία της χώρας και να χρεια­ζό­μα­στε τη συν­δρο­μή ενός άλλου συμ­μά­χου (βλέ­πε Γαλ­λία); Τι είδους «σύμ­μα­χος» και τι είδους «συμ­μα­χία» είναι αυτή;

Πως γίνε­ται, ενώ είναι υπαρ­κτός αυτός ο κίν­δυ­νος τα ελλη­νι­κά «Patriot» να πηγαί­νουν στη Σαου­δι­κή Αρα­βία, τα ελλη­νι­κά πολε­μι­κά αερο­πλά­να να εκτε­λούν απο­στο­λές στον ενα­έ­ριο χώρο άλλων κρα­τών, τα ελλη­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα να μετα­φέ­ρο­νται σε δεκά­δες απο­στο­λές εκτός συνό­ρων, συχνά σε κοι­νές απο­στο­λές με εκεί­νους που απει­λούν την κυριαρ­χία μας, όπως συνέ­βαι­νε π.χ. τα τελευ­ταία 20 χρό­νια στο Αφγανιστάν;

Για ποιο λόγο η χώρα μας, από κοι­νού με τέτοιους «συμ­μά­χους» μας, όπως είναι η Γαλ­λία και η Τουρ­κία, ενερ­γά συμ­με­τέ­χει σε ιδιαί­τε­ρα επι­κίν­δυ­νους πολε­μι­κούς σχε­δια­σμούς κατά άλλων λαών, στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟ;

Κι αλή­θεια, πότε οι πολε­μι­κοί εξο­πλι­σμοί απέ­τρε­ψαν τις κοι­νω­νι­κό-οικο­νο­μι­κές αιτί­ες των πολέ­μων; Πότε οι «ισχυ­ρές συμ­μα­χί­ες» των αστι­κών τάξε­ων έσω­σαν τους λαούς από τις πολε­μι­κές αιμα­το­χυ­σί­ες τους;

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα συμ­βαί­νει ακρι­βώς το αντί­θε­το από αυτό που μας αφη­γού­νται. Η γάλ­λο-ελλη­νι­κή αμυ­ντι­κή συμ­φω­νία δεν απο­μα­κρύ­νει, αλλά φέρ­νει το λαό μας ακό­μη πιο κοντά στον πόλε­μο, στις πολε­μι­κές ανα­με­τρή­σεις, που σήμε­ρα διε­ξά­γο­νται για τις πρώ­τες ύλες, την ενέρ­γεια, τους δρό­μους μετα­φο­ράς των εμπο­ρευ­μά­των, τα μερί­δια των αγο­ρών, τα κέρ­δη των λίγων, που εξα­σφα­λί­ζο­νται με την εκμε­τάλ­λευ­ση και το αίμα των πολλών.

Η συγκε­κρι­μέ­νη συμ­φω­νία πρό­σθε­σε, σε όσους το έψα­ξαν, επι­πλέ­ον γεω­γρα­φι­κές γνώ­σεις. Έμα­θαν για το Σάχελ, όπως ονο­μά­ζε­ται εκεί­νη η λωρί­δα εδα­φών στην Αφρι­κή, που ενώ­νει τον Ατλα­ντι­κό με την Ερυ­θρά θάλασ­σα και τον κόλ­πο του Άντεν, δια­σχί­ζο­ντας σαν «σού­βλα» ένα σωρό αφρι­κα­νι­κές χώρες, κι όπου δια­κυ­βεύ­ο­νται συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων. Η χώρα μας καλεί­ται άμε­σα να συμ­με­τά­σχει στη στρα­τιω­τι­κή απο­στο­λή στο Μάλι στο πλευ­ρό των γαλ­λι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων, να στη­ρί­ξει την ευρω­ε­νω­σια­κή απο­στο­λή στα Στε­νά του Ορμούζ (EMASOH), που «στο­χεύ­ει» στο Ιράν και στην αυξα­νό­με­νη παρου­σία της Κίνας στην περιο­χή και βέβαια να συν­δρά­μει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ στην περιο­χή του Ινδοει­ρη­νι­κού, όπου «ακο­νί­ζο­νται τα μαχαί­ρια» της σύγκρου­σης ΗΠΑ-Κίνας για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.

Η ελλη­νο­γαλ­λι­κή συμ­φω­νία το μόνο που κάνει είναι να αυξά­νει τους κιν­δύ­νους για το λαό και να του προ­σθέ­τει νέα οικο­νο­μι­κά βάρη. Κι αυτό δεν το προ­ω­θεί μόνον η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, αλλά το στη­ρί­ζουν και τα άλλα «αρι­στε­ρά» και «κεντρώα» αστι­κά κόμ­μα­τα, ξεγυ­μνώ­νο­ντας τη στρα­τη­γι­κή συμ­φω­νία όλων τους.

Όμως, η υπε­ρά­σπι­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των, των συνό­ρων, της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας, δεν μπο­ρεί να επα­φί­ε­ται στην «καρ­μα­νιό­λα» μεγά­λων συμ­φε­ρό­ντων, που καμία σχέ­ση δεν έχουν με αυτά των λαών.

Η διέ­ξο­δος βρί­σκε­ται στην πάλη του λαού, σε κοι­νή ρότα και με τους άλλους λαούς, ενά­ντια στην εμπλο­κή στους δολο­φο­νι­κούς σχε­δια­σμούς των μονο­πω­λί­ων, της ΕΕ, των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, για να κλεί­σουν όλες οι ξένες βάσεις στη χώρα, για την απο­δέ­σμευ­ση της Ελλά­δας από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς, με το λαό στην εξου­σία και ιδιο­κτή­τη του πλού­του που παράγει.

του Ελι­σαί­ου Βαγε­νά,
μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύ­θυ­νου του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ
(δημο­σιεύ­τη­κε στην εφη­με­ρί­δα «Παρόν»)