Επανάσταση του ’21 και το ρατσιστομεγολαπαπαδαριό

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

(Επί­σης η θεϊ­κή δια­κό­ρευ­ση και σύλ­λη­ψη της δεκα­ε­ξά­χρο­νης – ανή­λι­κης και αρρα­βω­νια­σμέ­νης παρθένας)

(Να θυμά­στε πως ζού­με στον 21ο αιώνα.)

Γιορ­τά­ζου­με λοι­πόν το ότι ένας θεός (πνεύ­μα) έστει­λε το δεύ­τε­ρο μισό του και ομο­ού­σιό του – επί­σης πνεύ­μα, να γκα­στρώ­σει μια δεκα­ε­ξά­χρο­νη αρρα­βω­νια­σμέ­νη παρ­θέ­να – λες και χάθη­καν οι ελεύ­θε­ρες. Ο αρρα­βω­νια­στι­κός έλει­πε απ’ το σπί­τι για δου­λειές και γυρί­ζο­ντας βρή­κε την πρώ­ην παρ­θέ­να με την κοι­λιά ίσα μ’ εκεί πέρα.

Αυτό το έκα­νε ο θεός, για να γεν­νη­θεί το ομο­ού­σιο τρί­το του αυτή τη φορά, οπό­τε έγι­νε θεός «τρία σε ένα». Το τρί­το του ήταν και παι­δί του και αργό­τε­ρα θα το δολο­φο­νού­σε για να σωθεί ο κόσμος. Αλλά ο κόσμος δεν σώθηκε.

Αυτό το παι­δί ήταν σχε­τι­κά ζαβό και μικρό καθά­ρι­σε μερι­κούς (βλέ­πε ευαγ­γέ­λιο Ιού­δα). Επί­σης δεν είχε ανά­γκες. Δεν έτρω­γε, δεν απο­πα­τού­σε, δεν κρύ­ω­νε, δεν γέλα­γε, δεν πλε­νό­ταν, δεν ερω­τευό­ταν, δεν συνου­σια­ζό­ταν – ούτε κατά μόνας. Έλε­γε (δηλα­δή άλλοι έλε­γαν ότι έλε­γε) διά­φο­ρα τρε­λά και ήξε­ρε όμως να περ­πα­τά στο νερό, όχι όμως τόσο έξο­χα όσο το σαυ­ρά­κι Γκέ­κο (το τελευ­ταίο θαυ­μά­στε το κι αν είναι πιστέψ­τε σ’ αυτό, το αξίζει).

Η δεκα­ε­ξά­χρο­νη παρ­θέ­να μεγά­λω­σε, μαζί με τον δια­ση­μό­τε­ρο κερα­τά Ιωσήφ, το μού­λι­κο και παρ’ όλο που έκα­νε κι άλλα τέσ­σε­ρα παι­διά, παρέ­μει­νε παρ­θέ­να στον αιώ­να τον άπαντα.
Γιορ­τά­ζου­με όμως και την επα­νά­στα­ση του ’21, που την ξεκί­νη­σαν, λέει, η εκκλη­σία και οι παπά­δες. Εδώ δεν χρειά­ζε­ται να πω πολλά.

Η γνώ­ση της Ιστο­ρί­ας είναι δύνα­μη. Αλλά έστω και ανι­στό­ρη­τοι αρκεί να κοι­τά­ξε­τε γύρω σας, τους επι­γό­νους του τότε μεγα­λο­πα­πα­δα­ριού. Τον φασί­στα Αβρό­σιο, τον ρατσι­στή Μεν­τζε­λό­που­λο του Πει­ραιά, τον ανι­σόρ­ρο­πο Λαυ­ρε­ω­τι­κής (λάβρος ενα­ντί­ον της δωρε­άς οργά­νων, περι­γρα­φό­τα­τος όμως για το πώς θα είναι τα σώμα­τά μας κατά την δεύ­τε­ρη… παρου­σία), τον Δημη­τριά­δος που φαλί­ρι­σε την μητρό­πο­λή του, τον Άνθι­μο, τον Κυθή­ρων, τον Πατριάρ­χη (θου κύριε…) και τόσους άλλους. Θαυ­μά­στε υγεία (ψυχι­κή), αξιο­πρέ­πεια, λεβε­ντιά, ήθος, ακε­ραιό­τη­τα, τιμιό­τη­τα, ηθική…

Υπάρ­χει κάτι σε όλους αυτούς και το σινά­φι τους, που να σας υπο­ψιά­ζει έστω και για την ελά­χι­στη υγιή πρά­ξη, πολ­λώ δε μάλ­λον για… επανάσταση;

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ