Όταν δεν πιάσουν όλα τα άλλα, οι αστοί και το κεφάλαιο επιτάσσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ενάντια στην ταξική πάλη. Αν ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος» και οι ανάλογες ψευδαισθήσεις, με τη συνενοχή των «κίτρινων» (και των «ροζ» φυσικά) συνδικάτων, δεν πιάσουν τόπο στη χειραγώγηση των εργαζομένων, επιστρατεύονται άλλα όπλα για διαίρεση των εργαζομένων και της λαϊκής γνώμης. Τότε επιστρατεύουν τον «κοινωνικό αυτoματισμό». Αυτό έκανε χθες η γαλλική κυβέρνηση του Μακρόν που πήρε τη σκυτάλη των αντεργατικών μέτρων από Σαρκοζί και Ολάντ. «Ακούει», ισχυρίζεται, τους απεργούς, αλλά «ακούει και εκείνους που θέλουν να πάνε στην εργασία τους» και τους «πελάτες των σιδηροδρόμων»…
Και δίπλα στην κυβέρνηση τα αστικά ΜΜΕ, που αντί να ασχολούνται με τη μαχητική απεργία, επικεντρώνονται στα προβλήματα στις διακινήσεις, θέλοντας να στρέψουν τη λαϊκή κοινή γνώμη κατά των συμφερόντων της τάξης της… Eπιστρατεύουν κάθε μέσο για να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Γκάνταλφ / Χαραυγή