Επιχείρηση Πίτερ Παν — Η “αρπαγή” 14.000 ανήλικων παιδιών από την Κούβα

 Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Η επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν ξεκί­νη­σε από την κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, στο τέλος του 1960, σαν μια προ­σπά­θεια να σαμπο­τά­ρει την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, που είχε θριαμ­βεύ­σει το 1959. Ίσως το όνο­μα που επι­λέ­χθη­κε για την επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν, να ται­ριά­ζει με την κωδι­κή ονο­μα­σία που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για το Μαϊ­ά­μι: ”Η χώρα του Ποτέ ποτέ” (γνω­στή για όσους διά­βα­σαν το παρα­μύ­θι του Πίτερ Παν).

• Άρχι­σε μια τερά­στια εκστρα­τεία στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης, κυρί­ως στο ραδιό­φω­νο Swan — ένα αντε­πα­να­στα­τι­κό ραδιο­τη­λε­ο­πτι­κό οργα­νι­σμό στην υπη­ρε­σία των υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών των ΗΠΑ που μπο­ρού­σε να ακου­στεί στην Κού­βα – που στό­χο είχε να τρο­μά­ξει τις μητέ­ρες καλώ­ντας τες να μην επι­τρέ­ψουν να τους κλέ­ψουν οι κομ­μου­νι­στές τα παι­διά τους.

• Στό­χος ήταν να πεί­σουν όσους περισ­σό­τε­ρους γονείς να στεί­λουν τα παι­διά τους στις ΗΠΑ, δια­δί­δο­ντας πλα­στές ειδή­σεις για έναν υπο­τι­θέ­με­νο νόμο που θα ψηφι­ζό­ταν δίνο­ντας στο επα­να­στα­τι­κό κρά­τος την κηδε­μο­νία όλων των ανη­λί­κων παι­διών. Μετα­ξύ Δεκεμ­βρί­ου 1960 και Οκτω­βρί­ου του 1962, 14.000 παι­διά έφυ­γαν από την Κού­βα και πέρα­σαν απέ­να­ντι στο Μαιάμι.

• Στην Κού­βα δρού­σε ο πρά­κτο­ρας της CIA José Pujals Mederos, ο οποί­ος έγρα­ψε τον ψεύ­τι­κο νόμο και τον εισή­γα­γε στη χώρα, με την υπο­στή­ρι­ξη και άλλων Αμε­ρι­κά­νων πρα­κτό­ρων όπως ο James Baker και ο ιερέ­ας Bryan O. Walsh.

Αυτή η ομά­δα κατα­σκεύ­α­ζε πλα­στά δια­βα­τή­ρια και βίζες εκμε­ταλ­λευό­με­νοι την τότε νομο­θε­σία, για ασυ­νό­δευ­τα ανή­λι­κα παι­διά- πρό­σφυ­γες, που επέ­τρε­ψε την μετά­βα­ση τους στις ΗΠΑ.

• Τα παι­διά που βρέ­θη­καν στην Αμε­ρι­κή περί­με­ναν χρό­νια για την οικο­γε­νεια­κή επα­νέ­νω­ση και πολ­λά παρου­σί­α­σαν ψυχο­λο­γι­κά τραύ­μα­τα από την σωμα­τι­κή και συναι­σθη­μα­τι­κή εξά­ντλη­ση στους αυτο­σχέ­διους και ακα­τάλ­λη­λους καταυ­λι­σμούς, όπου δεν τους δόθη­κε καμία επαγ­γελ­μα­τι­κή ιατρι­κή προ­σο­χή. Οι ανα­λυ­τές επι­ση­μαί­νουν ότι οι γονείς δεν είχαν σκε­φτεί την επα­νέ­νω­ση με τα παι­διά τους στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, αλλά στην Κού­βα, μετά την γρή­γο­ρη ανα­τρο­πή της επα­να­στα­τι­κής κυβέρνησης.

Τα παι­διά μετά από περι­πέ­τειες σε στρα­τό­πε­δα και ιδρύ­μα­τα δόθη­καν για υιοθεσία.

Άλεξ Λόπεζ, ένας από τις 14.000

Ένα από αυτά τα παι­διά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυ­γε το 1962 και σήμε­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συνέ­ντευ­ξη στην Granma International.

-Οι πρώ­τες μέρες ήταν δύσκο­λες, εξι­στο­ρεί μετα­ξύ των άλλων o Lopez στην ηλε­κτρο­νι­κή έκδο­ση της επί­ση­μης εφη­με­ρί­δας της Κού­βας, ζού­σα­με σε σκη­νές σε ένα στρα­τό­πε­δο και με μεγα­λύ­τε­ρα αγό­ρια, όπου βασί­λευε η κατά­χρη­ση και η εχθρό­τη­τα. Οι υπο­τι­θέ­με­νοι προ­στά­τες μας, καθο­λι­κοί ιερείς και μονα­χές, ήταν δύσκο­λο να ελέγ­ξουν 500 εφή­βους, μετα­ξύ 12 και 18 ετών, που στε­γά­ζο­νταν στο στρα­τό­πε­δο. Εκεί παρου­σιά­στη­καν όλα τα είδη της σωμα­τι­κής βίας, ακό­μη και σεξουα­λι­κής κακο­ποί­η­σης από τους ίδιους τους ιερείς.

Στις σοσια­λι­στι­κές χώρες έμα­θε για την Κούβα.

-Αυτές οι εμπει­ρί­ες μεγά­λω­σαν την αγά­πη μου για την Κού­βα, και μόλις ολο­κλή­ρω­σα τις πανε­πι­στη­μια­κές μου σπου­δές στον τομέα του του­ρι­σμού, δημιούρ­γη­σα το ταξι­διω­τι­κό πρα­κτο­ρείο Interplanner για ομα­δι­κά ταξί­δια από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες στα σοσια­λι­στι­κά κρά­τη της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης. Δημιούρ­γη­σα στε­νούς δεσμούς με τα Κέντρα Κου­βα­νι­κής Φιλί­ας σε αυτές τις χώρες, όπου αγό­ρα­σα βιβλία και δίσκους μου­σι­κής, και μάθαι­να τις ειδή­σεις της Επανάστασης.

-Με δεδο­μέ­νη την σχέ­ση μου με τις χώρες του Σοσια­λι­στι­κού συνα­σπι­σμού, η απο­στο­λή της Κού­βας στα Ηνω­μέ­να Έθνη ενδια­φέρ­θη­κε για την δου­λειά μου κατά τη διάρ­κεια της διοί­κη­σης του Τζί­μι Κάρ­τερ (1977–1981) που επέ­τρε­ψε τα ταξί­δια στο νησί να είναι κάπως πιο εύκο­λα. Μίλη­σα με τους διπλω­μά­τες της Κού­βας σχε­τι­κά με το ενδε­χό­με­νο του­ρι­στι­κό ξεκί­νη­μα με την Κού­βα. Η επι­στρο­φή ήταν πάντα στα σχέ­διά μου, αλλά δεν σκέ­φτη­κα ποτέ ότι θα το κάνω με την πρό­σκλη­ση της επα­να­στα­τι­κής κυβέρνησης.

Ο Φιντέλ ήθε­λε να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνο­μα. Σαν φίλο.

Οι απευ­θεί­ας πτή­σεις είχαν απα­γο­ρευ­θεί, έτσι πετά­ξα­με από τον Κανα­δά το 1978. Η πρώ­τη ομά­δα απο­τε­λού­νταν από καθη­γη­τές και εργα­ζό­με­νους στο Πανε­πι­στή­μιο Martyrs Keith. Προς έκπλη­ξή μου, σε αυτό το ταξί­δι συνά­ντη­σα τον ηγέ­τη Φιντέλ Κάστρο. Μας επι­σκέ­φθη­κε στο ξενο­δο­χείο Ριβιέ­ρα. Μιλού­σα με τους του­ρί­στες στην κύρια είσο­δο, όπου μας περί­με­νε το λεω­φο­ρείο μας. Ξαφ­νι­κά παρα­τή­ρη­σα ότι κάποιοι στην ομά­δα άλλα­ξαν τις εκφρά­σεις του προ­σώ­που τους, ανοί­γο­ντας με έκπλη­ξη τα μάτια τους. Νόμι­ζα ότι είχα πει κάτι λάθος στην αγγλι­κή γλώσ­σα, αλλά τότε ένιω­σα κάποιον να με αγγί­ζει στον ώμο, σαν ένας φίλος, και όταν γύρι­σα έμει­να πάρα πολύ έκπλη­κτος, άφω­νος. Ήταν ο Φιντέλ!

Ο Φιντέλ μας υπο­δέ­χτη­κε με απλό­τη­τα και είπε ότι θα πρέ­πει να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνο­μά, σαν φίλο. Ενδια­φέρ­θη­κε να ακού­σει εάν οι ακα­δη­μαϊ­κοί περ­νά­νε καλά στην Κού­βα και αν το του­ρι­στι­κό πρό­γραμ­μα διε­ξά­γε­ται χωρίς δυσκο­λία. Δεν είχα ποτέ οποια­δή­πο­τε προ­βλή­μα­τα, όχι μόνο με αυτή την ομά­δα αλλά και με οποια­δή­πο­τε άλλη έφε­ρα εδώ.

Ο Ρίγκαν μας έκλει­σε το γραφείο

-Ο του­ρι­σμός για Κού­βα αντι­με­τω­πί­ζει εμπό­δια από τις δια­φο­ρε­τι­κές διοι­κή­σεις στις ΗΠΑ. Ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα ήταν όταν κατά τη διάρ­κεια της Προ­ε­δρί­ας του Ronald Reagan (1981–1989) μας διέ­τα­ξαν να κλεί­σει το γρα­φείο μου στην Ουά­σιγ­κτον μέσα σε 24 ώρες. Έπρε­πε να κλεί­σου­με μια νόμι­μη, καθιε­ρω­μέ­νη εταιρεία!

Ευτυ­χώς, κρα­τή­σα­με τις επα­φές μας και όταν υπήρ­ξε αλλα­γή στον Λευ­κό Οίκο, με τη διοί­κη­ση του George H.W. Bush, ήμα­σταν σε θέση να απο­κα­τα­στή­σου­με τις ανταλ­λα­γές, καταρ­χήν με πολ­λούς περισ­σό­τε­ρους περιο­ρι­σμούς από ότι όταν ξεκί­νη­σα το γρα­φείο. Είναι πάντα ένα μεγά­λο πρό­βλη­μα να εξα­σφα­λί­σεις τα τρα­πε­ζι­κά εμβά­σμα­τα για την Κού­βα και αυτό μπο­ρεί να εμπο­δί­σει όποιον θέλει να δου­λέ­ψει με την Κούβα.

30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών ταξι­διών επί Τραμπ

-Τώρα με τη διοί­κη­ση του Ντό­ναλντ Τραμπ, είναι σχε­δόν αδύ­να­το να βρε­θεί μια Αμε­ρι­κά­νι­κη τρά­πε­ζα να μετα­φέ­ρει χρή­μα­τα εκδρο­μέ­ων στην Κού­βα. Σοβα­ρό πρό­βλη­μα είναι και η ταξι­διω­τι­κή οδη­γία που εκδό­θη­κε από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, που ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Κού­βα δεν είναι μια ασφα­λής χώρα και ότι εάν οποιο­δή­πο­τε ατύ­χη­μα ή ασθέ­νεια παρου­σια­στεί εδώ, καμία ασφα­λι­στι­κή εται­ρεία δεν θα ανα­λά­βει την ευθύνη.

Για το λόγο αυτό, το 2017, είχα­με 30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών ταξι­διών, επει­δή κανείς δεν θέλει να ταξι­δέ­ψει σε μια δήθεν επι­κίν­δυ­νη περιο­χή, πολύ λιγό­τε­ρο όταν το ανα­κοι­νώ­νει μια κυβερ­νη­τι­κή υπη­ρε­σία . Βρί­σκουν δικαιο­λο­γία τις υπο­τι­θέ­με­νες «ηχη­τι­κές» επι­θέ­σεις. Μπο­ρώ να σας πω ότι, αν υπήρ­χαν, εγώ θα είχα ήδη κου­φα­θεί. Το μόνο που ακού­με στην Κού­βα είναι η ζωντα­νή μου­σι­κή από τα συγκρο­τή­μα­τα στο δρόμο.

Ο Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της Μαφί­ας της Φλόριντα

-Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο Πρό­ε­δρος Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας πολύ μικρής ομά­δας Κου­βα­νών που μένουν στη Φλό­ρι­ντα και  έχουν δημιουρ­γή­σει έναν τύπο μαφί­ας που ζει και δημιουρ­γεί προ­σω­πι­κές περιου­σί­ες εγεί­ρο­ντας εμπό­δια στις διμε­ρείς σχέ­σεις. Υπάρ­χουν εκα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια δια­θέ­σι­μα για χρη­μα­το­δό­τη­ση εκστρα­τειών κατά της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης και αυτοί τα εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται. Πιστεύω όμως πως δεν έχουν μεγά­λη επί­δρα­ση στον Αμε­ρι­κά­νι­κο λαό.

Δεν μπο­ρού­σα ποτέ να φαντα­στώ ότι θα ζήσω μια επί­σκε­ψη από έναν Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ στην Κού­βα, αλλά το είδα με τον Μπα­ράκ Ομπά­μα. Ανα­γνώ­ρι­σε ότι η πολι­τι­κή του οικο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού δεν είχε το επι­θυ­μη­τό απο­τέ­λε­σμα, όσον αφο­ρά την ανα­τρο­πή της επα­νά­στα­σης, και ως εκ τού­του, ανα­ζή­τη­σε άλλες στρατηγικές.

Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύνα­μη της Κούβας.

-Δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις διμε­ρείς συνο­μι­λί­ες ο Ομπά­μα λόγω καλής θέλη­σης ή από έρω­τα για την Κού­βα. Στην τακτι­κή του περιε­λάμ­βα­νε τη δημιουρ­γία μιας ατμό­σφαι­ρας επα­να­προ­σέγ­γι­σης και άμε­σες συνο­μι­λί­ες μετα­ξύ των δύο κυβερ­νή­σε­ων. Υπο­σχέ­θη­κε βοή­θεια στην νεο­λαία για να “αλλά­ξει” την Κού­βα. Ίσως μια κανο­νι­κή σχέ­ση θα μπο­ρού­σε να επι­τευ­χθεί με την απο­κα­τά­στα­ση των διπλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων, αλλά η τρέ­χου­σα διοί­κη­ση έχει αναι­ρέ­σει ότι είχε συμ­φω­νη­θεί. Οι δια­φο­ρές ανά­με­σα στην Κού­βα και τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες δεν πρό­κει­ται να λυθούν, επει­δή οι ΗΠΑ έχει εμμο­νή να ελέγ­ξει και να αποι­κί­σει την Κού­βα, όπως ακρι­βώς συνέ­βη με το Που­έρ­το Ρίκο. Το βλέ­πω ως μια μοι­ραία έλξη. Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύνα­μη της Κούβας.

Δύσκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέτοιο εχθρι­κό περιβάλλον.

-Είναι δύσκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέτοιο εχθρι­κό περι­βάλ­λον. Παρα­κάμ­πτω τα εμπό­δια, προ­σαρ­μό­ζο­μαι στις περι­στά­σεις. Αφιε­ρώ­νω ώρες από την ζωή μου να συνο­μι­λώ, να έχω διά­λο­γο, με τους ανθρώ­πους. Παρου­σιά­ζω τον εαυ­τό μου σε επαγ­γελ­μα­τι­κές οργα­νώ­σεις, πανε­πι­στή­μια και άλλες ομά­δες για να τους προ­σελ­κύ­σω. Προ­ω­θού­με την εται­ρία στο δια­δί­κτυο και χρη­σι­μο­ποιού­με τις εμπει­ρί­ες εκεί­νων που έχουν επι­σκε­φτεί την Κού­βα, δεδο­μέ­νου ότι είναι πάντα για αυτούς μια ευχά­ρι­στη έκπληξη.

Αβά­σι­μος φόβος για τον κομμουνισμό.

-Πολ­λοί άνθρω­ποι έρχο­νται με ένα αβά­σι­μο φόβο για τον κομ­μου­νι­σμό. Έχουν ακού­σει παρά­λο­γες από­ψεις, σκέ­ψεις ότι ο άνθρω­πος θα επο­πτεύ­ε­ται αυστη­ρά και θα παρα­κο­λου­θεί­ται συνε­χώς από κατα­σκό­πους. Νομί­ζουν ότι δεν υπάρ­χει ελευ­θε­ρία να περ­πα­τή­σει κανείς στους δρόμους.

Εξη­γώ ότι πρό­κει­ται για ένα μέρος με ένα λει­τουρ­γι­κό σοσια­λι­στι­κό σύστη­μα, πολύ δια­φο­ρε­τι­κό από άλλα κοι­νω­νι­κά συστή­μα­τα σε όλο τον κόσμο. Όταν επι­στρέ­φουν, λένε πως ποτέ δεν φαντα­ζό­ταν την Κού­βα σαν τόσο ασφα­λή χώρα, με κανέ­ναν απο­λύ­τως κίν­δυ­νο. Επι­στρέ­φουν σπί­τι τους ενθου­σια­σμέ­νοι, έχο­ντας μάθει την ύπαρ­ξη καλά εκπαι­δευ­μέ­νων, καλά ενη­με­ρω­μέ­νων ανθρώ­πων, οι οποί­οι ξέρουν πώς να διευ­θε­τή­σουν προ­βλή­μα­τα. Αυτή η γέφυ­ρα της φιλί­ας είναι αυτή που απαι­τεί καθη­με­ρι­νή εργασία.

Φιντέλ: Αυτό ήταν το σπί­τι σας ακό­μη και όταν λείπατε.

-Η αγά­πη μου για την Κού­βα είναι πάντα μεγά­λη. Θυμά­μαι τα παι­δι­κά μου χρό­νια που κατό­πιν τα στε­ρή­θη­κα και η επα­φή μου με την Κού­βα με βοή­θη­σε να τα ανα­κτή­σω. Δεν είναι εύκο­λη η ζωή του μετα­νά­στη. Δεν ξέρω ακρι­βώς αν είμαι Αμε­ρι­κά­νος η Κου­βα­νός. Αμε­ρι­κα­νο­κου­βα­νός δεν μπο­ρεί να είμαι. Αυτό δεν είναι εθνι­κό­τη­τα. Πήρα για πρώ­τη φορά και τους θετούς μου γονείς στην Κού­βα που επι­θυ­μούν να ξανάρ­θουν. Θυμά­μαι πάντα τα λόγια του Φιντέλ για μας, τα παι­διά που φύγα­με κάτω από αυτές τις συν­θή­κες. «Ακό­μη και τότε που δεν είσα­σταν παρό­ντες εδώ να ξέρε­τε πως αυτό ήταν σπί­τι σας. Εδώ είναι ο τόπος που μπο­ρεί­τε να κλί­νε­τε την κεφα­λή σας».

Οι γονείς του Άλεξ, έπε­σαν θύμα μιας ανε­λέ­η­της εχθρι­κής προ­πα­γάν­δας πως οι κομ­μου­νι­στές θα τους πάρουν τα παι­διά τους.Τα έχου­με και μεις γνω­ρί­σει και τα ακού­με ακό­μη και σήμε­ρα στην Ελλά­δα. Ο ίδιος έχα­σε την φυσι­κή του οικο­γέ­νεια και μια φυσιο­λο­γι­κή και ευτυ­χι­σμέ­νη ζωή σε μια σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία. Αυτό που έχει ενδια­φέ­ρον στην περί­πτω­σή του Άλεξ είναι πως η αγά­πη του για την Κού­βα, η επαγ­γελ­μα­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα στην χώρα της “ελευ­θε­ρί­ας” και της “μεγα­λύ­τε­ρης δημο­κρα­τί­ας” είναι υπό διωγ­μόν. Το Εμπάρ­γκο και ο σκο­τα­δι­σμός καλ­λιερ­γεί­ται στο μέγι­στο βαθ­μό στις ΗΠΑ για να υπο­τα­χθεί η Κού­βα και οι άνθρω­ποι που την αγα­πούν να σιωπήσουν.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία