Ερώτηση της ΕΟ του ΚΚΕ στην Κομισιόν για τις νέες πλημμύρες σε Θεσσαλία και Εύβοια

«Την 100% απο­ζη­μί­ω­ση των πλη­γέ­ντων από τις νέες πλημ­μύ­ρες σε Θεσ­σα­λία και Εύβοια από ευρω­ε­νω­σια­κά κον­δύ­λια» διεκ­δι­κεί η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ, με ερώ­τη­ση που κατέ­θε­σαν προς την Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή οι ευρω­βου­λευ­τές του κόμ­μα­τος Κώστας Παπα­δά­κης και Λευ­τέ­ρης Νικο­λά­ου-Αλα­βά­νος, στην οποία, σύμ­φω­να με σχε­τι­κή ενη­μέ­ρω­ση, ανα­φέ­ρουν τα εξής:

«Δύο φορές σε λιγό­τε­ρο από έναν μήνα επλή­γη­σαν η Εύβοια και η Θεσ­σα­λία από κατα­στρο­φι­κές πλημ­μύ­ρες, με τις δεύ­τε­ρες στο τέλος του Σεπτέμ­βρη να απο­τε­λειώ­νουν ό,τι είχε απο­μεί­νει όρθιο από την πρώτη.

Ολό­κλη­ρα χωριά στην Καρ­δί­τσα κυριο­λε­κτι­κά χάθη­καν κάτω από τόνους λάσπης, εκα­το­ντά­δες σπί­τια πλημ­μύ­ρι­σαν, χιλιά­δες κάτοι­κοι στις πόλεις της Θεσ­σα­λί­ας και της Εύβοιας αντι­με­τώ­πι­σαν τόνους λάσπης, τερά­στια, δε, τα προ­βλή­μα­τα από τη δια­κο­πή των οδι­κών συν­δέ­σε­ων, την κατα­στρο­φή γεφυ­ρών, αλλά και το δίκτυο ύδρευ­σης στον Βόλο, ενώ είναι ανυ­πο­λό­γι­στες οι κατα­στρο­φές στην αγρο­τι­κή παρα­γω­γή όλων των περιοχών.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτό που συνέ­βη ήταν ακό­μα ένα προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα, αφού κυβέρ­νη­ση, Δήμοι και Περι­φέ­ρειες δεν πήραν απο­λύ­τως κανέ­να μέτρο για να μην απο­βεί μοι­ραία η δεύ­τε­ρη κακο­και­ρία. Έτσι η νερο­πο­ντή που ήρθε βρή­κε κατε­στραμ­μέ­νες υπο­δο­μές, φρε­ά­τια ακα­θά­ρι­στα, όπως επί­σης και ρέμα­τα και ποτά­μια. Δηλα­δή βρή­κε τις πόλεις και τα χωριά ανο­χύ­ρω­τα όπως ακρι­βώς ήταν και στην πρώ­τη κακο­και­ρία. Ειδι­κά στην Εύβοια η νερο­πο­ντή ήταν ένα ακό­μα πλήγ­μα για τους ήδη χτυ­πη­μέ­νους από τις φωτιές των τελευ­ταί­ων χρό­νων κατοί­κους και αγρότες.

Ξανά και ξανά καταρ­ρί­πτε­ται με πάτα­γο το κυβερ­νη­τι­κό αφή­γη­μα περί “πρω­το­φα­νών φαι­νο­μέ­νων” που δήθεν δεν είναι δυνα­τό να αντι­με­τω­πι­στούν, αφή­γη­μα που ντύ­νε­ται με “επι­στη­μο­νι­κές” τρα­γε­λα­φι­κές δηλώ­σεις περί κακο­και­ριών που εμφα­νί­ζο­νται κάθε 16.000 χρόνια!

Κάθε μέρα γίνε­ται όλο και πιο ξεκά­θα­ρη η αντί­θε­ση ανά­με­σα στα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων από τη μία που απο­τε­λούν προ­τε­ραιό­τη­τα για κυβερ­νή­σεις, δημο­τι­κές και περι­φε­ρεια­κές αρχές, και την προ­στα­σία της ζωής και της περιου­σί­ας του λαού από την άλλη, που θυσιά­ζε­ται στο όνο­μα του “κόστους”.

Για αυτό και δεν λαμ­βά­νε­ται κανέ­να μέτρο πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας από τα και­ρι­κά φαι­νό­με­να εκτός από το 112 του “ο σώζων εαυ­τόν σωθήτω”.

Για αυτό και στους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς των Περι­φε­ρειών προ­βλέ­πο­νται ελά­χι­στα, και εκτα­μιεύ­ο­νται ακό­μα λιγό­τε­ρα χρή­μα­τα για την αντι­πλημ­μυ­ρι­κή προ­στα­σία και μάλι­στα για απο­σπα­σμα­τι­κά έργα. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα η Αττι­κή (που στην τελευ­ταία κακο­και­ρία αντι­με­τώ­πι­σε κι αυτή πλημ­μυ­ρι­κά φαι­νό­με­να) στην οποία η περι­φε­ρεια­κή Αρχή προ­ϋ­πο­λό­γι­σε 404 εκατ. ευρώ για 117 έργα, με τις προ­τει­νό­με­νες πιστώ­σεις να είναι τελι­κά μόλις 9,86 εκατ. ευρώ.

Η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση βέβαια γνω­ρί­ζει πολύ καλά την κατά­στα­ση που περι­γρά­φη­κε παρα­πά­νω, αφού είναι οι δικές της Οδη­γί­ες που θέτουν ως κρι­τή­ριο της αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας αλλά και όλων των έργων πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας την οικο­δο­μι­κή απο­δο­τι­κό­τη­τα των περιο­χών που πλήτ­το­νται και το κόστος στον τομέα της δια­χεί­ρι­σης των κιν­δύ­νων πλημμύρας.

Άλλω­στε, σύμ­φω­να με τη λογι­κή της “προ­τε­ραιο­ποί­η­σης” της ΕΕ, “οι κίν­δυ­νοι πλημ­μύ­ρας σε ορι­σμέ­νες περιο­χές εντός της Κοι­νό­τη­τας μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί ότι στε­ρού­νται σημα­σί­ας, παρα­δείγ­μα­τος χάριν (…) σε αραιο­κα­τοι­κη­μέ­νες περιο­χές ή ακα­τοί­κη­τες περιο­χές (…) ή σε περιο­χές με περιο­ρι­σμέ­νους οικο­νο­μι­κούς πόρους”, πράγ­μα που πια οι πλημ­μυ­ρο­πα­θείς της Θεσ­σα­λί­ας και της Εύβοιας το έχουν βιώ­σει με τον πλέ­ον τρα­γι­κό τρόπο.

Οι κού­φιες υπο­σχέ­σεις της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης για απο­ζη­μιώ­σεις-ψίχου­λα (που σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις δεν είναι καν ακα­τά­σχε­τες και οι πλη­γέ­ντες τις χάνουν από τις τρά­πε­ζες πριν καν τις πάρουν) δεν μπο­ρούν να ικα­νο­ποι­ή­σουν τις ανε­λα­στι­κές και επεί­γου­σες ανά­γκες των πλημ­μυ­ρο­πα­θών, οι οποί­οι ήδη οργα­νώ­νο­νται και διεκ­δι­κούν κάνο­ντας για άλλη μια φορά πρά­ξη το σύν­θη­μα “μόνο ο λαός σώζει τον λαό”».

Βάσει αυτών, οι ευρω­βου­λευ­τές του κόμ­μα­τος υπέ­βα­λαν τα εξής ερωτήματα:

«Ερω­τά­ται η Επι­τρο­πή πώς τοποθετείται:

- Στο αίτη­μα για άμε­ση κινη­το­ποί­η­ση του “Ταμεί­ου Αλλη­λεγ­γύ­ης” για απο­ζη­μί­ω­ση 100% στους πλη­γέ­ντες της Εύβοιας και της Θεσ­σα­λί­ας, αίρο­ντας τον όρο περί μη επι­λέ­ξι­μων ιδιω­τι­κών απο­ζη­μιώ­σε­ων, όπως και άλλων ευρω­ε­νω­σια­κών κον­δυ­λί­ων που πρι­μο­δο­τούν τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και θα μπο­ρού­σαν να δια­τε­θούν για όλες τις ανά­γκες των πλημμυροπαθών.

- Στο γεγο­νός ότι βάσει της Οδη­γί­ας (2007/60/ΕΚ) τα αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα δεν σχε­διά­ζο­νται με βάση τις ανά­γκες των κατοί­κων αλλά με βάση την οικο­νο­μι­κή αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τά τους και του χαμη­λού κόστους τους, με απο­τέ­λε­σμα να χάνο­νται ζωές, περιου­σί­ες και καλλιέργειες».