Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ευχαριστώ τους Αμερικανούς…»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ήταν 24 χρό­νια πριν, στις 31 Γενά­ρη 1996, όταν από το βήμα της Βου­λής ο τότε πρω­θυ­πουρ­γός Κ. Σημί­της εξέ­φρα­ζε τις ευχα­ρι­στί­ες του στην κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ.

Λίγες μόλις ώρες πριν, είχαν προη­γη­θεί η συντρι­βή του ελλη­νι­κού ελι­κο­πτέ­ρου, το κατέ­βα­σμα της ελλη­νι­κής σημαί­ας από τη βρα­χο­νη­σί­δα Ίμια και η απο­χώ­ρη­ση των ελλή­νων στρα­τιω­τών απ’ αυτήν.

Εκεί­νο το «ευχα­ρι­στώ» προς τους αμε­ρι­κα­νούς ήταν ο ορι­σμός της ντρο­πής και του εθνι­κού εξευ­τε­λι­σμού. Δεν ήταν μια αυθόρ­μη­τη έκφρα­ση, ούτε φιλο­φρό­νη­ση της στιγ­μής. Ήταν μια σύγ­χρο­νη εκδο­χή του αλή­στου μνή­μης «στρα­τη­γέ μου, ιδού ο στρα­τός σας» και των ανα­ρίθ­μη­των «ευχα­ρι­στώ» που το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό της εγχώ­ριας αστι­κής τάξης απηύ­θυ­νε κατά το παρελ­θόν στους ιμπε­ρια­λι­στές: Τσώρ­τσιλ, Τρού­μαν, Μάρ­σαλ, Βαν Φλιτ, Πιου­ρι­φόι, κλπ. 

Από τις ευχα­ρι­στί­ες Σημί­τη προς τις ΗΠΑ πέρα­σαν πάνω από δύο δεκα­ε­τί­ες. Μεσο­λά­βη­σε η – αμε­ρι­κα­νι­κής κοπής — Συμ­φω­νία της Μαδρί­της το 1997, η οποία ανα­γνώ­ρι­σε «ζωτι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της Τουρ­κί­ας στο Αιγαίο». Δυό χρό­νια αργό­τε­ρα, η κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ έδω­σε «γη και ύδωρ» στους αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­ους φονιά­δες για το ΝΑΤΟι­κό σφα­γείο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Ακο­λού­θη­σε η συν­δρο­μή της Ελλά­δας στον «πόλε­μο κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» και σε σει­ρά αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων σε Μέση Ανα­το­λή και Βόρεια Αφρι­κή (Αφγα­νι­στάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, κλπ.)

Από το «ευχα­ρι­στώ» του Σημί­τη φτά­σα­με στην χθε­σι­νή ψήφι­ση στη Βου­λή της κατά­πτυ­στης και επι­κίν­δυ­νης Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής Συμ­φω­νί­ας για τις βάσεις. Μιας συμ­φω­νί­ας που εμπλέ­κει τη χώρα και το λαό μας ακό­μη βαθύ­τε­ρα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια στην περιο­χή, καθι­στώ­ντας την ελλη­νι­κή επι­κρά­τεια στρα­τιω­τι­κό στό­χο σε περί­πτω­ση γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής εμπλοκής.

Νέα Δημο­κρα­τία, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και τα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμ­μα­τα είναι συνε­χι­στές της πολι­τι­κής που χάρα­ξε εκεί­νο το ντρο­πια­στι­κό «ευχα­ρι­στώ» του 1996. Είναι δεδο­μέ­νοι και προ­βλέ­ψι­μοι υπο­στη­ρι­κτές των σχε­δια­σμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην περιοχή.

Ο ελλη­νι­κός λαός έχει πλη­ρώ­σει με αίμα τις δια­χρο­νι­κές γονυ­κλι­σί­ες των αστών πολι­τι­κών στις ΗΠΑ. Ο ρόλος των αμε­ρι­κα­νών ιμπε­ρια­λι­στών στην Ελλά­δα και την Κύπρο είναι γνω­στός, κατα­γε­γραμ­μέ­νος στις μαύ­ρες σελί­δες της ιστορίας.

Απέ­να­ντι στα «ευχα­ρι­στώ» των κυβερ­νή­σε­ων και των αστι­κών δυνά­με­ων προς τους υπε­ρα­τλα­ντι­κούς συμ­μά­χους τους, ο λαός πρέ­πει να αντι­τά­ξει την ανυ­πο­χώ­ρη­τη πάλη του στέλ­νο­ντας μήνυ­μα ανυ­πα­κο­ής ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στές και τους ντό­πιους «ΗΠΑ­λήλ­λους» τους. 

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο