Δίκη Χρυσής Αυγής: Δολοφονία Φύσσα κατ’ εφαρμογή των καταστατικών αρχών της ναζιστικής οργάνωσης

Στην αγό­ρευ­σή του στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής για τις δολο­φο­νι­κές επι­θέ­σεις της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης ο Θεό­δω­ρος Θεο­δω­ρό­που­λος ανα­φέρ­θη­κε και στη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα από το τάγ­μα εφόδου.

Ο συνή­γο­ρος — μετά το πλή­θος στοι­χεί­ων και επι­χει­ρη­μά­των που ανέ­πτυ­ξε — υπο­γράμ­μι­σε ότι «ήταν ένα τμή­μα μιας οργα­νω­μέ­νης, συλ­λο­γι­κής, πολυ­πρό­σω­πης, ετοι­μο­πό­λε­μης, σύμ­φω­να με την ιεραρ­χία και το τυπι­κό, επι­δρο­μής για τη δολο­φο­νία ενός ανθρώ­που, κατ’ εφαρ­μο­γή των κατα­στα­τι­κών αρχών της οργά­νω­σης, που δεν ανέ­χε­ται τίπο­τα δια­φο­ρε­τι­κό, είτε πρό­κει­ται για αλλο­δα­πούς είτε για ιδε­ο­λο­γι­κούς αντιπάλους».

Πέντε μέρες μετά τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση στο ΠΑΜΕ, η Χρυ­σή Αυγή δολο­φο­νεί, όπως πρό­σθε­σε, τον Παύ­λο Φύσ­σα, σημειώ­νο­ντας ότι δεν ήταν μια προ­σω­πι­κή δια­μά­χη μετα­ξύ Ρου­πα­κιά και Φύσ­σα αλλά ένα έγκλη­μα που τελέ­στη­κε οργα­νω­μέ­να από το τάγ­μα εφό­δου της Νίκαιας σε μια περί­ο­δο που η Χρυ­σή Αυγή «έχει μία αίσθη­ση ακα­τα­δί­ω­κτου, ένα “μεθύ­σι ανε­ξέ­λεγ­κτης δρά­σης”, στο πλαί­σιο της σχε­δια­σμέ­νης κλι­μά­κω­σης άσκη­σης βίας κατά μεγά­λων ιδε­ο­λο­γι­κών και πολι­τι­κών αντι­πά­λων για την εκπλή­ρω­ση των κατα­στα­τι­κών της στόχων».

Αβάσιμες εκτιμήσεις στην εισαγγελική πρόταση

Σε άλλο σημείο της αγό­ρευ­σής του, απα­ντώ­ντας στην εισαγ­γε­λέα, ανα­φέρ­θη­κε στο αβά­σι­μο της εκτί­μη­σής της ότι οι χρυ­σαυ­γί­τες δεν κρα­τού­σαν ρόπα­λα κ.λπ. και υπεν­θύ­μι­σε πλή­θος σχε­τι­κών μαρ­τυ­ριών με ξεκά­θα­ρες περι­γρα­φές, μετα­ξύ αυτών και αστυ­νο­μι­κών, που απο­δει­κνύ­ουν το αντί­θε­το και κάνουν λόγο για στει­λιά­ρια, μαδέ­ρια, καδρό­νια, ρόπα­λα κ.λπ. Ενδει­κτι­κά ανέ­φε­ρε τη δια­βί­βα­ση των αστυ­νο­μι­κών προς το Κέντρο τη στιγ­μή που λαμ­βά­νει χώρα η επί­θε­ση στον Παύ­λο Φύσ­σα μπρο­στά στα μάτια τους: «Κέντρο να γνω­ρί­ζε­τε, από ό,τι δια­κρί­νου­με, υπάρ­χουν και κάτι σιδη­ρο­μπου­νιές και κάτι ρόπα­λα». «Αρα, οι σιδη­ρο­γρο­θιές και τα ρόπα­λα που κρα­τού­σαν οι χρυ­σαυ­γί­τες δεν είναι μόνο απο­τέ­λε­σμα τηλε­φω­νι­κής πλη­ρο­φό­ρη­σης που έλα­βε η αστυ­νο­μία — που και αυτή είναι αλη­θής — αλλά προ­ϊ­όν δια­πί­στω­σης των ίδιων των αστυ­νο­μι­κών, πράγ­μα που κατα­γρά­φε­ται (…) Είναι δε λυπη­ρό η κυρία εισαγ­γε­λέ­ας να λέει αυθαί­ρε­τα τα αντί­θε­τα», σημεί­ω­σε χαρακτηριστικά.

Σχε­τι­κά με την εισαγ­γε­λι­κή κρί­ση ότι δεν υπήρ­ξαν ρόπα­λα, στει­λιά­ρια κ.λπ. διό­τι «…αν πράγ­μα­τι οι επι­τι­θέ­με­νοι κρα­τού­σαν ρόπα­λα και ξύλα στα χέρια τους, θα είχα­με βαριές και επι­κίν­δυ­νες σωμα­τι­κές βλά­βες… (ενώ εδώ δια­πι­στώ­θη­καν μόνο ελα­φριές κακώ­σεις)», «σημειώ­νου­με μόνο ότι, π.χ., στην περί­πτω­ση του ΠΑΜΕ, και κατά την ίδια την εισαγ­γε­λέα (και κατά τα απο­δει­κτι­κά στοι­χεία) παρά τη χρή­ση ροπά­λων, ιδιο­κα­τα­σκευών κ.λπ., δεν προ­κλή­θη­καν βαριές σωμα­τι­κές βλά­βες, δηλα­δή οι δρά­στες δεν πέτυ­χαν τον σκο­πό τους. Αυτό άρα­γε σημαί­νει ότι οι δρά­στες δεν κρα­τού­σαν ρόπα­λα, μαδέ­ρια κι άλλα φονι­κά εργα­λεία;;!!», διε­ρω­τή­θη­κε χαρακτηριστικά.

Σημεί­ω­σε επί­σης για την πρό­τα­σή της ότι επι­δί­ω­ξε να πεί­σει πως οι χρυ­σαυ­γί­τες δεν ήταν συντε­ταγ­μέ­νοι, αλλά ένας «όχλος ατό­μων». Αγνό­η­σε όμως, όπως είπε, «(…) κατα­θέ­σεις των μαρ­τύ­ρων, το γνω­στό βίντεο στο οποίο απο­τυ­πώ­νε­ται το κομ­βόι με τις μηχα­νές και τα αυτο­κί­νη­τα, την πλη­θώ­ρα των φωτο­γρα­φιών, που δεί­χνουν τη στρα­τιω­τι­κή δομή και παρά­τα­ξη των ταγ­μά­των εφό­δου (ιδί­ως της Νίκαιας)». Μάλι­στα, παρέ­πεμ­ψε σε σχε­τι­κή κατά­θε­ση του μάρ­τυ­ρα — σωφρο­νι­στι­κού υπαλ­λή­λου Χατζη­στα­μά­τη: «Ποτέ δεν είπε, όπως ισχυ­ρί­στη­κε η κυρία εισαγ­γε­λέ­ας, ότι έφυ­γε από το χώρο που δια­δρα­μα­τί­στη­κε το επει­σό­διο και άρα είπε επί λέξει ο κ. Χατζη­στα­μά­της (24/09/2013) στην κατά­θε­σή του: “Εγώ όταν είδα τις μηχα­νές της ΔΙ.ΑΣ. θεώ­ρη­σα ότι είχε λήξει το επει­σό­διο και κατέ­βη­κα την Π. Μελά, έστρι­ψα δεξιά στην Κεφαλ­λη­νί­ας με προ­ο­ρι­σμό το σπί­τι μου (σε όλη τη διάρ­κεια αυτών που συνέ­βαι­ναν εγώ επέ­βαι­να στο μηχα­νά­κι μου. Δεν κατέ­βη­κα καθό­λου). Κάποια στιγ­μή ακούω πίσω μου ποδο­βο­λη­τό και φωνές και όταν γύρι­σα το κεφά­λι μου στο ύψος του ώμου, εκεί, είδα ένα πλή­θος 10 — 15 άτο­μα, όλοι αγριε­μέ­νοι, ιδιαί­τε­ρα φανα­τι­σμέ­νοι, με σκού­ρα ρού­χα και κρά­νη και στει­λιά­ρια στα χέρια. Τα είχαν υψω­μέ­να και έτρε­χαν όλοι μαζί μόλις αντι­λή­φθη­καν τον Φύσ­σα και την παρέα του, κάποιος από την ομά­δα φώνα­ξε (…)” Και άκου­σε και είδε ο Χατζη­στα­μά­της. Δεν έφυ­γε. Ηταν σαφής από την πρώ­τη στιγμή (…)».

«Για να ξέρουμε τι θα κάνουμε»

Απα­ντώ­ντας στην εισαγ­γε­λέα, που υιο­θέ­τη­σε τον ισχυ­ρι­σμό του κατη­γο­ρού­με­νου Ι. Λαγού για την επι­κοι­νω­νία με τον πυρη­νάρ­χη του Γ. Πατέ­λη που οφει­λό­ταν στο ότι ανα­ζη­τού­σε πλη­ρο­φο­ρί­ες για «να ξέρου­με τι να κάνου­με» και ως εκ τού­του δεν ήταν ενή­με­ρος από πριν για την επί­θε­ση, είπε: «Από αυτήν την τερά­στιας αξί­ας συνο­μι­λία η κα εισαγ­γε­λέ­ας δια­μόρ­φω­σε την κρί­ση ότι ο Ι. Λαγός είχε άγνοια της επι­θέ­σε­ως. Τίπο­τε άλλο. Καμία απο­ρία, κανέ­νας σχο­λια­σμός, πώς ο Πατέ­λης ήξε­ρε τόσες λεπτο­μέ­ρειες, ενώ υπο­τί­θε­ται ότι δεν ήταν εκεί (ενώ, όπως είπε, εξε­λί­χθη­κε ένα “παράλ­λη­λο” συμ­βάν εν αγνοία του). Κι ακό­μη πως η δολο­φο­νία Παύ­λου Φύσ­σα έγι­νε μόνο από τον Ρου­πα­κιά, όταν από τη συνο­μι­λία αυτή, του­λά­χι­στον, προ­κύ­πτει ότι καμιά δεκα­πε­ντα­ριά — εικο­σα­ριά χρυ­σαυ­γί­τες κυνη­γού­σαν τρεις από δαύ­τους (την παρέα του Φύσ­σα). Αλή­θεια, από αυτήν τη συνο­μι­λία προ­κύ­πτει η “αγω­νία” του Λαγού να μάθει τι έγι­νε ή η αγω­νία του να καλύ­ψει την υπό­θε­ση; Ο Λαγός δεν ήξε­ρε τι έγι­νε ή ακρι­βώς επει­δή ήξε­ρε — ότι η δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα ήταν απο­τέ­λε­σμα της κινη­το­ποί­η­σης του τοπι­κού τάγ­μα­τος εφό­δου — τηλε­φώ­νη­σε στον πλέ­ον αρμό­διο, τον Γ. Πατέ­λη, για να μάθει λεπτο­μέ­ρειες “για να ξέρου­με τι θα κάνου­με”, όπως λέει, για να μπο­ρέ­σει να μεθο­δεύ­σει τη συγκά­λυ­ψη της υπό­θε­σης και την ασφα­λή κάλυ­ψη της οργά­νω­σης;», υπο­γράμ­μι­σε ο συνήγορος.

Σχε­τι­κά με την υιο­θέ­τη­ση από την εισαγ­γε­λέα υπε­ρα­σπι­στι­κών ισχυ­ρι­σμών της Χρυ­σής Αυγής όπως π.χ. του Ι. Λαγού, που έλε­γε (29/09/2013) στην απο­λο­γία του στους ανα­κρι­τές (και με διά­φο­ρες ευκαι­ρί­ες όλη η ηγε­σία της ΧΑ): «Θα ήμουν ανό­η­τος εάν διορ­γά­νω­να τέτοιου είδους επι­χει­ρή­σεις εις βάρος ιδε­ο­λο­γι­κών αντι­πά­λων τη στιγ­μή που η ΧΑ καλ­πά­ζει δημο­σκο­πι­κά. Εάν ήθε­λα να οργα­νώ­σω τέτοιου είδους επι­θέ­σεις ή αν ήθε­λα να έχω οποια­δή­πο­τε συμ­με­το­χή σε αυτές, θα το έπρατ­τα πολύ πιο εύκο­λα όταν τα ποσο­στά της ΧΑ ήταν σχε­δόν μηδα­μι­νά» (τελευ­ταία σελί­δα της απο­λο­γί­ας)! Η κυρία εισαγ­γε­λέ­ας, είπε ο συνή­γο­ρος, «ταυ­τί­ζε­ται με την επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία της ΧΑ σχε­τι­κά με το ποιο θα ήταν το όφε­λος της ΧΑ από τη δολο­φο­νία (…) ενώ ξεχνά τις (με πανη­γυ­ρι­κή διά­θε­ση) δηλώ­σεις του Ν. Μιχα­λο­λιά­κου ότι οι γρο­θιές που κατα­φέρ­θη­καν δημο­σί­ως από τον Ηλία Κασι­διά­ρη στην Λιά­να Κανέλ­λη όχι μόνο δεν μεί­ω­σαν τη δύνα­μη της ΧΑ, αλλά απε­να­ντί­ας την αύξη­σαν 1,5 με 2%, ή τη δήλω­σή του ότι “όσο πιο δυνα­τοί γινό­μα­στε, τόσο πιο ακραί­οι θα είμα­στε”, τη δήλω­σή του στις τελευ­ταί­ες εκλο­γές του Ιου­λί­ου, όπου ανέ­φε­ρε: “Η Χρυ­σή Αυγή δεν τελεί­ω­σε (…) Επι­στρέ­φου­με εκεί που γίνα­με δυνα­τοί. Στους δρό­μους και στις πλα­τεί­ες…”», υπο­γράμ­μι­σε ο συνή­γο­ρος της Πολι­τι­κής Αγωγής.