Ημερίδα του ΚΣ της ΚΝΕ: Έθεσε στο επίκεντρο τις σύγχρονες εξελίξεις από την επαναστατική σκοπιά 📷

Το ταξικό πρόσημο ανάπτυξης της τεχνολογίας

Η αστι­κή απο­λο­γη­τι­κή προ­σπα­θεί να συγκα­λύ­ψει τον μεγά­λο ένο­χο που εμπο­δί­ζει να αξιο­ποι­η­θούν αυτές οι τερά­στιες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες προς όφε­λος της κοι­νω­νι­κής ευημερίας.

Οι αστι­κές ανα­λύ­σεις είτε εμφα­νί­ζουν ως κίν­δυ­νο την ίδια την ανά­πτυ­ξη της τεχνο­λο­γί­ας είτε την προ­βάλ­λουν ως θαυ­μα­τουρ­γή λύση για τα προ­βλή­μα­τά μας. Έτσι, εμφα­νί­ζο­νται ως υπεύ­θυ­να για την αύξη­ση της ανερ­γί­ας τα ρομπότ και η τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη. Πρό­κει­ται για “τεχνο­λο­γι­κή ανερ­γία”, μας λένε.

Και αντί­στρο­φα, βλέ­που­με σοβα­ρο­φα­νείς ανα­λύ­σεις που εξη­γούν ότι ο λόγος που συνε­χί­ζε­ται το ξεζού­μι­σμα των εργα­ζο­μέ­νων και η επί­θε­ση του κεφα­λαί­ου στα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα είναι τάχα ότι η είσο­δος της τεχνη­τής νοη­μο­σύ­νης δεν έχει οδη­γή­σει σε αύξη­ση της παραγωγικότητας.

Τόσο η δαι­μο­νο­ποί­η­ση της τεχνο­λο­γί­ας όσο και η ουτο­πι­κή, ντε­τερ­μι­νι­στι­κή προσ­δο­κία της κοι­νω­νι­κής ευη­με­ρί­ας, που θα προ­κύ­ψει τάχα αυτό­μα­τα απ’ την τεχνο­λο­γι­κή πρό­ο­δο, απο­τε­λούν τις δύο όψεις της ίδιας ανι­στό­ρη­της, εσφαλ­μέ­νης θεω­ρη­τι­κής προσέγγισης.

Το ζήτη­μα είναι ποιος και για ποια συμ­φέ­ρο­ντα καθο­ρί­ζει τον προ­σα­να­το­λι­σμό, την ανά­πτυ­ξη και την αξιο­ποί­η­ση της νέας τεχνο­λο­γί­ας. Πίσω απ’ την τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη βρί­σκο­νται οι επι­λο­γές της ανθρώ­πι­νης νοη­μο­σύ­νης και τα εκά­στο­τε ταξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που υπηρετεί.

Η εκά­στο­τε άρχου­σα τάξη απο­φα­σί­ζει όχι μόνο για τη χρή­ση αλλά και για την ανά­πτυ­ξη της τεχνο­λο­γί­ας. Ισχυ­ροί μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι και ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα απο­φα­σί­ζουν σήμε­ρα στην πρά­ξη ποια δεδο­μέ­να συλ­λέ­γο­νται στα ψηφια­κά κέντρα, με ποια κρι­τή­ρια και ποιες δια­δι­κα­σί­ες, ποιες πλη­ρο­φο­ρί­ες εξά­γο­νται και για ποιον σκοπό.

Το ίδιο συμ­βαί­νει με το πλαί­σιο και τη χρη­μα­το­δό­τη­ση που καθο­ρί­ζει το περιε­χό­με­νο και τις προ­τε­ραιό­τη­τες της επι­στη­μο­νι­κής έρευ­νας. Το γεγο­νός ότι η άυλη ψηφια­κή συντα­γο­γρά­φη­ση αξιο­ποιεί­ται σήμε­ρα για να περι­κό­πτο­νται οι κρα­τι­κές δαπά­νες στην υγεία, δεν οφεί­λε­ται προ­φα­νώς στην ύπαρ­ξη των ηλε­κτρο­νι­κών υπολογιστών.

Ο αλγό­ριθ­μός και τα κρι­τή­ρια, με τα οποία εφο­διά­ζε­ται ένα σύστη­μα τεχνη­τής νοη­μο­σύ­νης για να γνω­μο­δο­τή­σει για ένα ζήτη­μα πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, π.χ. για την εκκέ­νω­ση μιας περιο­χής στην οποία εκδη­λώ­νε­ται ατύ­χη­μα μεγά­λης έκτα­σης, δεν καθο­ρί­ζε­ται απ’ το ίδιο το τεχνι­κό μέσο. Αν έχει εφο­δια­στεί με το κρι­τή­ριο του κόστους — οφέ­λους για το κεφά­λαιο και το κρά­τος του, ανά­λο­γη θα είναι και η γνω­μο­δό­τη­σή του.

Οι τεχνο­λο­γι­κές αλλα­γές, όπως ο ψηφια­κός μετα­σχη­μα­τι­σμός και η πολυ­τρο­πι­κή τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη, δεν μπο­ρούν να καταρ­γή­σουν τους νόμους με τους οποί­ους λει­τουρ­γεί και ανα­πτύσ­σε­ται η καπι­τα­λι­στι­κή οικονομία.

Ήδη απ’ την επο­χή της πρώ­της βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης, ο Μαρξ τεκ­μη­ρί­ω­σε το ρόλο των μηχα­νών για να αυξά­νει η παρα­γω­γι­κό­τη­τα και εντα­τι­κό­τη­τα της εργα­σί­ας, ν αυξά­νει ο βαθ­μός εκμε­τάλ­λευ­σης και να γίνο­νται πιο φθη­νά τα εμπορεύματα.

Είτε εξε­τά­ζου­με την επο­χή της ατμο­μη­χα­νής είτε την επο­χή του έξυ­πνου ρομπότ, η τεχνο­λο­γία στον καπι­τα­λι­σμό ήταν, είναι και θα είναι μέσο αύξη­σης της εκμε­τάλ­λευ­σης και μέσο ελέγ­χου, χει­ρα­γώ­γη­σης και κατα­στο­λής του λαού στα χέρια της εξου­σί­ας του κεφαλαίου.

Η μαρ­ξι­στι­κή ανά­λυ­ση για την πραγ­μα­τι­κή υπα­γω­γή της εργα­σί­ας στο κεφά­λαιο δια­τη­ρεί επί­σης στο ακέ­ραιο τη σημα­σία και την επι­και­ρό­τη­τά της. Το κεφά­λαιο καθο­ρί­ζει τι, πώς και πότε θα παρα­χθεί. Όλα τα στοι­χεία της εργα­σί­ας (ο κατα­με­ρι­σμός εργα­σί­ας, ο συντο­νι­σμός και η συνερ­γα­σία των εργα­ζο­μέ­νων, η εφαρ­μο­γή της επι­στη­μο­νι­κής γνώ­σης κ.λπ.) καθο­ρί­ζο­νται και υπη­ρε­τούν το κεφά­λαιο. Η παρα­γω­γι­κή δύνα­μη της κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νης εργα­σί­ας εντάσ­σε­ται στη δια­δι­κα­σία παρα­γω­γής ως μετα­βλη­τό κεφάλαιο.

Για να συνε­χί­σουν να αυξά­νο­νται τα κέρ­δη των ομί­λων, πρέ­πει να συνε­χι­στεί η αύξη­ση του βαθ­μού εκμε­τάλ­λευ­σης, το ξεζού­μι­σμα των εργα­ζο­μέ­νων. Πρέ­πει να επε­κτα­θούν οι ελα­στι­κές εργα­σια­κές σχέ­σεις, να γίνουν ατε­λεί­ω­τες οι ώρες της δου­λειάς μέσα από τη “διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργασίας”.

Στα χέρια του κεφα­λαί­ου η νέα τεχνο­λο­γία αξιο­ποιεί­ται για να αυξη­θούν η εντα­τι­κο­ποί­η­ση και ο φόρ­τος εργα­σί­ας αυτών που συνε­χί­ζουν να δου­λεύ­ουν, ενώ την ίδια ώρα αυξά­νει και ο στρα­τός των ανέργων.

Στην επο­χή του ιμπε­ρια­λι­σμού, την οποία δια­νύ­ου­με, αυτός που απο­φα­σί­ζει για τη μορ­φή και το περιε­χό­με­νο της ανά­πτυ­ξης των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων είναι το μονο­πω­λια­κό κεφά­λαιο. Το κεφά­λαιο καρ­πώ­νε­ται τη “μερί­δα του λέο­ντος” από τη μεγά­λη προ­φα­νή αύξη­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας που φέρ­νει ο ψηφια­κός μετα­σχη­μα­τι­σμός και η τεχνη­τή νοημοσύνη.

Οι σοβα­ρές επι­στη­μο­νι­κές μελέ­τες τεκ­μη­ριώ­νουν την αύξη­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας της εργα­σί­ας μετά την ενσω­μά­τω­ση των ρομπότ στην παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία. Γι’ αυτό εξάλ­λου επεν­δύ­ουν συνε­χώς οι όμι­λοι σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Πρό­σφα­τη έρευ­να της PWC έδει­ξε ότι η τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη θα συνει­σφέ­ρει έως το 2030 στην παγκό­σμια οικο­νο­μία επι­πλέ­ον 15 τρισ. δολά­ρια (περισ­σό­τε­ρο απ’ το παρόν ΑΕΠ της Κίνας και της Ινδίας).

Μονόδρομος για το κεφάλαιο
η αύξηση της εκμετάλλευσης

Όμως τα αστι­κά επι­τε­λεία γνω­ρί­ζουν τη μεγά­λη αλή­θεια που απο­κά­λυ­ψε η μαρ­ξι­στι­κή πολι­τι­κή οικο­νο­μία. Γνω­ρί­ζουν ότι όσο αυξά­νε­ται το επί­πε­δο τεχνι­κής ανά­πτυ­ξης της παρα­γω­γής, όσο αυξά­νει η ανα­λο­γία των μέσων παρα­γω­γής σε σχέ­ση με την εργα­τι­κή δύνα­μη στη δια­δι­κα­σία παρα­γω­γής, όσο αυξά­νει η οργα­νι­κή σύν­θε­ση του κεφα­λαί­ου, ενι­σχύ­ε­ται η τάση πτώ­σης του ποσο­στού κέρ­δους. Δεν πρέ­πει να ξεχνά­με ότι η πηγή της εκμε­τάλ­λευ­σης, η πηγή της υπε­ρα­ξί­ας και του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους είναι ο απλή­ρω­τος χρό­νος του μισθω­τού εργά­τη, η απλή­ρω­τη εργα­σία πάνω από την αξία της εργα­τι­κής δύνα­μής του, που την κλέ­βει και την ιδιο­ποιεί­ται δωρε­άν ο καπι­τα­λι­στής. Μόνο η ζωντα­νή εργα­τι­κή δύνα­μη και όχι τα ρομπότ δημιουρ­γούν υπεραξία.

Φυσι­κά, η αστι­κή πολι­τι­κή δεν παρα­κο­λου­θεί παθη­τι­κά αυτήν την πτω­τι­κή τάση του ποσο­στού κέρ­δους. Παρεμ­βαί­νει πολύ­μορ­φα για να ανα­χαι­τί­σει αυτήν την τάση και να αυξή­σει τον βαθ­μό εκμε­τάλ­λευ­σης των εργα­ζό­με­νων σε κάθε κλά­δο και στο σύνο­λο της οικονομίας.

Το κεφά­λαιο αξιο­ποιεί τις νέες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες που του επι­τρέ­πουν να αυξά­νει στην πρά­ξη τον ημε­ρή­σιο εργά­σι­μο χρό­νο, ανε­ξάρ­τη­τα απ’ την παρα­μο­νή του εργα­ζό­με­νου σε συγκε­κρι­μέ­νο χώρο εργα­σί­ας και από το νόμι­μο ωρά­ριο και ταυ­τό­χρο­να να εντα­τι­κο­ποιεί την εργα­σία. Αξιο­ποιεί την εκτί­να­ξη της ανερ­γί­ας για να γενι­κεύ­σει τις ελα­στι­κές σχέ­σεις εργασίας.

Τα δεδομένα μας στα χέρια του κεφαλαίου

Όμως δεν αρκεί­ται σ’ αυτά. Επι­χει­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει τη νέα ανα­βαθ­μι­σμέ­νη, πιο σύν­θε­τη δικτύ­ω­ση και δια­σύν­δε­ση ανθρώ­πων, δια­δι­κτύ­ου και ρομπότ και γενι­κό­τε­ρα τις νέες τεχνο­λο­γί­ες αιχ­μής, για να προ­σεγ­γί­σει την πλή­ρη, από­λυ­τη υπα­γω­γή της εργα­σί­ας στους στό­χους του κεφα­λαί­ου. Με άλλα λόγια, επι­χει­ρεί να υπερ­βεί μια σει­ρά περιο­ρι­σμούς στην εκμε­τάλ­λευ­ση της εργα­τι­κής δύνα­μης που θέτουν μέχρι στιγ­μής οι ιδιό­τη­τες και τα γνω­ρί­σμα­τα του ίδιου του ανθρώ­πι­νου σώμα­τος. Επι­χει­ρεί και να αυξή­σει και να υπο­κα­τα­στή­σει δυνα­τό­τη­τες του ανθρώ­πι­νου σώμα­τος και της ανθρώ­πι­νης νόη­σης, για να αυξή­σει την καπι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία. Για παρά­δειγ­μα, αξιο­ποιεί σήμε­ρα τον πρό­σθε­το εξο­πλι­σμό χει­ρω­να­κτι­κής εργα­σί­ας για να μειώ­σει τον αριθ­μό των εργα­ζο­μέ­νων που υλο­ποιούν μία εργα­σία και να αυξή­σει την παρα­κο­λού­θη­σή τους στον χώρο εργα­σί­ας. Επι­χει­ρεί να δια­μορ­φώ­σει νέους όρους ανα­πα­ρα­γω­γής της εργα­τι­κής δύνα­μης και νέα πεδία εμπο­ρευ­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, όπως η πλή­ρης πολύ­μορ­φη εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της τεκνοποίησης.

Μέσα σ’ αυτό το πλαί­σιο, το σώμα μας μετα­τρέ­πε­ται χωρίς καν την τυπι­κή άδειά μας σ’ ένα χρυ­σω­ρυ­χείο δεδο­μέ­νων για το κεφά­λαιο. Τα ψηφια­κά δεδο­μέ­να είναι πράγ­μα­τι ο νέος χρυ­σός, το νέο πετρέ­λαιο. Η γνώ­ση και επε­ξερ­γα­σία των βιο­με­τρι­κών και των προ­σω­πι­κών μας δεδο­μέ­νων επι­τρέ­πει τελι­κά στην εργο­δο­σία να επι­λέ­ξει προ­α­γω­γές και απο­λύ­σεις, στις ασφα­λι­στι­κές εται­ρεί­ες να μετα­βάλ­λουν τα ασφά­λι­στρα, στο κρά­τος του κεφα­λαί­ου να γνω­ρί­ζει και να αξιο­ποιεί για τους στό­χους του το σύνο­λο των δεδο­μέ­νων μας, την κατά­στα­ση της υγεί­ας μας, τις δικα­στι­κές μας υπο­θέ­σεις, τη συν­δι­κα­λι­στι­κή μας δρά­ση, τα χρέη και την οικο­νο­μι­κή μας κατάσταση.

Όποια πλευ­ρά της κοι­νω­νι­κής ζωής κι αν εξε­τά­σου­με, θα δια­πι­στώ­σου­με εύκο­λα ότι οξύ­νε­ται η αντί­θε­ση ανά­με­σα στον κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα της εργα­σί­ας που συνε­χώς βαθαί­νει και στην καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σμά­των της εργα­σί­ας. Η αστι­κή τάξη γίνε­ται όλο και πιο αντιδραστική.

Έχουν υπε­ρω­ρι­μά­σει οι αντι­κει­με­νι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να οξυν­θεί η ταξι­κή πάλη, να περά­σει η εργα­τι­κή τάξη στο προ­σκή­νιο και να γυρί­σει τον τρο­χό της ιστο­ρί­ας μπρο­στά. Γίνε­ται όλο και πιο επι­τα­κτι­κά ανα­γκαίο να αφαι­ρε­θεί η τεχνο­λο­γία αιχ­μής απ’ τα εγκλη­μα­τι­κά χέρια του κεφα­λαί­ου και να βγού­με απ’ τον βάλ­το της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Αυτό το γνω­ρί­ζουν και το φοβού­νται τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα και παίρ­νουν προ­λη­πτι­κά τα μέτρα τους.

Τα χελιδόνια του σοσιαλισμού

Για­τί τώρα μπο­ρού­με να αξιο­ποι­ή­σου­με τις νέες μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες που γεν­νά για τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση η πλη­ρο­φο­ρι­κή, η ψηφια­κή τεχνο­λο­γία, η ρομπο­τι­κή, η τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη, που είναι “τα χελι­δό­νια του σοσια­λι­σμού”.

Μια σει­ρά τεχνι­κοί και επι­στη­μο­νι­κοί περιο­ρι­σμοί που υπήρ­χαν στη Ρωσία του 1917 και στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση του 1950 για την επι­τυ­χία του κεντρι­κού σχε­δια­σμού δεν υπάρ­χουν σήμερα.

Οι νέες δυνα­τό­τη­τες αύξη­σης της παρα­γω­γι­κό­τη­τας της εργα­σί­ας μπο­ρούν να αξιο­ποι­η­θούν απ’ την εργα­τι­κή εξου­σία για να αυξη­θεί θεα­μα­τι­κά ο ελεύ­θε­ρος, μη εργά­σι­μος χρό­νος των εργα­ζο­μέ­νων. Μπο­ρούν να αξιο­ποι­η­θούν για να ανα­βαθ­μι­στεί το γενι­κό μορ­φω­τι­κό επί­πε­δο και να ανα­πτυ­χθεί ολό­πλευ­ρα η προ­σω­πι­κό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων μέσα απ’ την καθη­με­ρι­νή ενερ­γό συμ­με­το­χή τους στη λήψη και στον έλεγ­χο των απο­φά­σε­ων, μέσα απ’ τη δημιουρ­γι­κή εργασία.

Θα αξιο­ποι­η­θούν επί­σης οι νέες μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες για την πρό­λη­ψη και την απο­κα­τά­στα­ση της υγεί­ας των εργα­ζο­μέ­νων, για την πρό­λη­ψη και την αντι­με­τώ­πι­ση των εργα­τι­κών ατυ­χη­μά­των και των επαγ­γελ­μα­τι­κών ασθενειών.

Σε αντί­θε­ση με τον καπι­τα­λι­σμό, ο σοσια­λι­σμός μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει ουσια­στι­κά και απο­τε­λε­σμα­τι­κά τα νέα προ­βλή­μα­τα που φέρ­νει στο προ­σκή­νιο η ανά­πτυ­ξη της τεχνο­λο­γί­ας και συνο­λι­κά των παρα­γω­γι­κών δυνάμεων.

Μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει απο­τε­λε­σμα­τι­κά τις απαι­τή­σεις για συνε­χή επα­νεκ­παί­δευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων, για γρή­γο­ρη προ­σαρ­μο­γή σε νέα εργα­σια­κά καθή­κο­ντα και δεδο­μέ­να, για ομα­δι­κό­τη­τα στην εργα­σία.

Για­τί θα αντι­με­τω­πί­σει σχε­δια­σμέ­να τα νέα προ­βλή­μα­τα ως ζητή­μα­τα συλ­λο­γι­κής, κοι­νω­νι­κής ευθύ­νης και όχι ως απο­κλει­στι­κή ατο­μι­κή υπό­θε­ση του εργα­ζό­με­νου. Οι εργα­ζό­με­νοι θα επα­νεκ­παι­δεύ­ο­νται χωρίς τον φόβο ότι θα μεί­νουν άνερ­γοι και ανα­σφά­λι­στοι. Μέσα σε μια κοι­νω­νία που καλ­λιερ­γεί και στη­ρί­ζε­ται στη συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια και όχι στον ατο­μι­κό ανταγωνισμό.

Θα ανα­βαθ­μι­στεί επο­μέ­νως η κύρια παρα­γω­γι­κή δύνα­μη, ο εργα­ζό­με­νος άνθρω­πος. Η ανα­βάθ­μι­ση της παρα­γω­γι­κής ικα­νό­τη­τας των εργα­ζο­μέ­νων με βάση τις νέες δυνα­τό­τη­τες δεν θα γίνε­ται σε βάρος της υγεί­ας τους, δεν θα απει­λεί τη σωμα­τι­κή και πνευ­μα­τι­κή τους ευεξία.

Ταυ­τό­χρο­να θα ανα­βαθ­μι­στεί η παρα­γω­γή συνο­λι­κά και σε κάθε κλά­δο για την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών. Τα κρι­τή­ρια, οι αλγό­ριθ­μοι με τους οποί­ους θα εφο­διά­ζο­νται, τα δεδο­μέ­να που θα καλού­νται να επε­ξερ­γα­στούν τα συστή­μα­τα τεχνη­τής νοη­μο­σύ­νης, τα ρομπότ και γενι­κά οι λεγό­με­νες “έξυ­πνες μηχα­νές”, θα έχουν ως στό­χο την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών και τη θωρά­κι­ση της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Για τη δια­σφά­λι­ση της λαϊ­κής ευη­με­ρί­ας θα αξιο­ποι­η­θούν οι νέες μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες για τη βελ­τί­ω­ση της επάρ­κειας και της ποιό­τη­τας των ανα­γκαί­ων προ­ϊ­ό­ντων: Οι νέες δυνα­τό­τη­τες για τον σχε­δια­σμό και τον έλεγ­χο της παρα­γω­γής, για την αυτό­μα­τη πρό­βλε­ψη βλα­βών και την παραγ­γε­λία ανταλ­λα­κτι­κών, για τον επα­να­σχε­δια­σμό μηχα­νών και τεχνι­κών συστη­μά­των, για τη βελ­τί­ω­ση των υλι­κών κατερ­γα­σί­ας, για τη βελ­τι­στο­ποί­η­ση της ενερ­γεια­κής κατα­νά­λω­σης και των ανα­γκαί­ων αποθεμάτων.

Σκε­φτεί­τε τις δυνα­τό­τη­τες της σύγ­χρο­νης διε­πι­στη­μο­νι­κής έρευ­νας για την έγκαι­ρη συγκε­κρι­μέ­νη πρό­βλε­ψη των κοι­νω­νι­κών αναγκών.

Σκε­φτεί­τε τις νέες δυνα­τό­τη­τες που προ­σφέ­ρει η τεχνη­τή νοη­μο­σύ­νη για τον σχε­δια­σμό ενός πλοί­ου, ενός τρέ­νου, ενός αεροπλάνου.

Τη δυνα­τό­τη­τα να προ­βλέ­ψου­με πώς θα επη­ρε­ά­σουν οι δια­φο­ρε­τι­κές πιθα­νές απο­φά­σεις σχε­δια­σμού την από­δο­ση και την ασφά­λεια ενός μέσου μαζι­κής μετα­φο­ράς. Τη δυνα­τό­τη­τα προ­σο­μοί­ω­σης για να αξιο­λο­γη­θεί ένα σχέ­διο πριν αυτό υλο­ποι­η­θεί στην παρα­γω­γι­κή διαδικασία.

Τη δυνα­τό­τη­τα προσ­διο­ρι­σμού της βέλ­τι­στης λύσης για να επι­τευ­χθούν αντι­φα­τι­κοί στό­χοι, π.χ. απ’ τη μια να μειω­θεί το βάρος για να αυξη­θεί η ταχύ­τη­τα ενός αερο­πλά­νου και απ’ την άλλη να αυξη­θεί η ανθε­κτι­κό­τη­τά του, για να αυξη­θεί η ασφά­λεια της μετα­κί­νη­σης.

Όμως οι νέες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες δεν αφο­ρούν μόνο την παρα­γω­γή. Μπο­ρούν να ανα­βαθ­μί­σουν την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του ίδιου του κεντρι­κού σχε­δια­σμού και να συμ­βά­λουν στην πλή­ρη εξά­λει­ψη κάθε μορ­φής ομα­δι­κής ιδιοκτησίας.

Σκε­φτεί­τε τις νέες δυνα­τό­τη­τες για γρή­γο­ρη συλ­λο­γή και εντα­τι­κή επε­ξερ­γα­σία μεγά­λου όγκου δεδο­μέ­νων και πλη­ρο­φο­ριών, για σύγκρι­ση προ­τει­νό­με­νων σχε­δί­ων και λύσε­ων που επι­τρέ­πει να λαμ­βά­νο­νται γρή­γο­ρες και βέλ­τι­στες απο­φά­σεις σε σύν­θε­τα προβλήματα.

Ο ψηφια­κός μετα­σχη­μα­τι­σμός και η αξιο­ποί­η­ση των τεχνο­λο­γιών τεχνη­τής νοη­μο­σύ­νης μπο­ρεί, επο­μέ­νως, να συμ­βά­λει στη βέλ­τι­στη κατα­νο­μή εργα­ζο­μέ­νων, μέσων παρα­γω­γής και πρώ­των υλών μετα­ξύ των δια­φο­ρε­τι­κών κλά­δων, ώστε να δια­σφα­λι­στεί η ανα­γκαία ανα­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη μετα­ξύ βασι­κών κλά­δων της παρα­γω­γής και μετα­ξύ των περι­φε­ρειών της χώρας. Μπο­ρεί να συμ­βά­λει στην έγκαι­ρη πρό­βλε­ψη κοι­νω­νι­κών ανα­γκών και συγκε­κρι­μέ­νων ανα­γκών της παρα­γω­γής, ώστε να προσ­διο­ρι­στούν οι κατάλ­λη­λοι στό­χοι στην παρα­γω­γή και στην εκπαί­δευ­ση, ιδιαί­τε­ρα για τον τομέα παρα­γω­γής μέσων παρα­γω­γής και για την επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να που απο­τε­λούν τις πρώ­τες προτεραιότητες.

Μπο­ρεί να συμ­βά­λει στην ανα­βάθ­μι­ση της εφο­δια­στι­κής αλυ­σί­δας δια­νο­μής υλι­κών της παρα­γω­γής και προ­ϊ­ό­ντων για λαϊ­κή κατα­νά­λω­ση. Επί­σης σε ζητή­μα­τα κατα­με­ρι­σμού δρα­στη­ριο­τή­των μετα­ξύ κρα­τών, εφό­σον δημιουρ­γη­θεί ομά­δα χωρών που θα βαδί­σει μαζί στον δρό­μο της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Το σύνο­λο των νέων δυνα­το­τή­των που προ­α­να­φέ­ρα­με μπο­ρεί να δια­μορ­φώ­σει δυνα­μι­κή συνε­χούς ανα­βάθ­μι­σης του επι­στη­μο­νι­κού κεντρι­κού σχε­δια­σμού για να αντα­πο­κρί­νε­ται στις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες που συνε­χώς θα διευ­ρύ­νο­νται, στον βαθ­μό που η εργα­τι­κή εξου­σία κινεί­ται στα­θε­ρά και απο­φα­σι­στι­κά για την πλή­ρη κυριαρ­χία της κοι­νω­νι­κής ιδιοκτησίας.

Αυτήν τη μονα­δι­κή ελπι­δο­φό­ρα διέ­ξο­δο για τον λαό και τη νεο­λαία φωτί­ζει με το σύγ­χρο­νο επα­να­στα­τι­κό του Πρό­γραμ­μα το ΚΚΕ. Προ­βάλ­λει ότι ο Σοσια­λι­σμός είναι η απά­ντη­ση για τον 21ο αιώνα».