Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αλληλεγγύης με το Νησί της Επανάστασης και το λαό του, που διοργάνωσαν οι Ελληνοκουβανικοί Σύνδεσμοι Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Κεφαλονιάς — Ιθάκης. Την συζήτηση συντόνισε ο Νίκος Ζώκας, μέλος του ΔΣ του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης.
Στην εκδήλωση προβλήθηκε βίντεο της πρέσβειρας της Δημοκρατίας της Κούβας στη χώρα μας Zelmys Maria Dominguez Cortina, η οποία αφού ανέδειξε τις δυσκολίες που προκαλεί 60 χρόνια ο εγκληματικός οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα, τόνισε ότι η κατάσταση γίνεται ακόμη σκληρότερη στις συνθήκες της πανδημίας του κορονοϊού. Στόχος τους είναι να αποδείξουν ότι ο σοσιαλισμός δήθεν απέτυχε και να κάμψουν την υποστήριξη του λαού της Κούβας στην Επανάσταση. Αναφέρθηκε στην ασταμάτητη ιδεολογική υπονόμευση, στα ψεύδη, στις προβοκάτσιες και τον πόλεμο ενάντια στον λαό και την ηγεσία της Κούβας και τα επιτεύγματα της Επανάστασης, στη χρηματοδότηση, υποκίνηση και καθοδήγηση της δράσης αντεπαναστατικών ομάδων και ατόμων ακόμη και με βίαια μέσα. Παρ’ όλα αυτά, τόνισε, «η αντίσταση και τα επιτεύγματα της Κουβανικής Επανάστασης έχει δώσει ελπίδα και αποτελεί έμπνευση για όλους αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων». «Σήμερα οι νέες γενιές των Κουβανών ανεμίζουν τις σημαίες της Επανάστασης και ακολουθούν το παράδειγμα των ηρώων της πατρίδας μας! Η Κούβα θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις απειλές και τις πιέσεις, θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα δίκαια αιτήματα των λαών στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο και σ’ αυτόν τον αγώνα η αλληλεγγύη φίλων, όπως εσείς, είναι πολύ σημαντική».
Η Κούβα συνεχίζει το δύσκολο ταξίδι της
Στη συνέχεια ακολούθησε η εισήγηση του Νίκου Καρανδρέα, προέδρου του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Αθήνας. Επισήμανε ότι «αν και οι ξεροί αριθμοί δεν μπορούν να αποδώσουν την επίδραση του αποκλεισμού σε ένα πολύμορφο και δυναμικό φαινόμενο, όπως είναι η ανάπτυξη μιας χώρας, υπολογίζεται πως έχει προκαλέσει την απώλεια 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων σε σημερινή αξία. Το ποσό αυτό είναι τεράστιο για τα δεδομένα της Κούβας και ισοδυναμεί με το ΑΕΠ των 10 τελευταίων χρόνων. Η νίκη της Επανάστασης στη Κούβα οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στην αμερικανική ήπειρο, ανατρέποντας τα μακροχρόνια σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού τόσο για το ίδιο το νησί, όσο και για ολόκληρη τη Λ. Αμερική. Η Κουβανική Επανάσταση νίκησε σε μια περίοδο που η ύπαρξη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου εξασφάλιζε συνθήκες πρόσφορες για την εξάλειψη των τελευταίων κατάλοιπων της αποικιοκρατίας. Ο οικονομικός και εμπορικός αποκλεισμός είχε ξεκινήσει από τον πρώτο κιόλας χρόνο της Επανάστασης. Με την πολιτική και οικονομική υποστήριξη των σοσιαλιστικών χωρών η Κούβα μπόρεσε να κάνει σημαντικά βήματα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και η εξασφάλιση υψηλού επιπέδου κοινωνικών και πολιτιστικών υπηρεσιών για όλο τον πληθυσμό του νησιού που επιτεύχθηκαν είναι πράγματα αδιανόητα, όχι μόνο για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, αλλά και για τις περισσότερες μητροπόλεις του καπιταλισμού. Τα τελευταία χρόνια η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθετεί κάθε χρόνο ψηφίσματα με τεράστια πλειοψηφία κατά του εγκληματικού αποκλεισμού, όπως π.χ. πέρυσι με 187 υπέρ και μόνο 3 κατά, με αντίθετη ψήφο μόνο των ΗΠΑ, του Ισραήλ και κάποιου τρίτου κράτους-σφραγίδα. Και η ΕΕ όμως πήρε το 1996 τη λεγόμενη Κοινή Θέση για την Κούβα, συνδέοντας εκβιαστικά την εφαρμογή όποιας οικονομικής συνεργασίας μαζί της με αλλαγές στο κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό σύστημα της Κούβας».
Καταλήγοντας ο Ν. Καρανδρέας τόνισε: «Η Κούβα, 61 χρόνια από τη Νίκη της Επανάστασης, συνεχίζει το δύσκολο ταξίδι της. Είναι χώρα πραγματικά ανεξάρτητη, είναι η απόδειξη πως η κατάκτηση της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι δυνατή ακόμα και απέναντι στον ισχυρότερο εχθρό. Έτσι, όπως ακριβώς διακήρυξε η Γενική Συνέλευση του κουβανικού λαού τον Φλεβάρη του 1962, δεν είναι η ισχύς της που την κάνει μισητή στα μάτια των ιμπεριαλιστών, αλλά η δύναμη του παραδείγματός της. Και αυτό το παράδειγμα μας δείχνει πως η πάλη για την ανεξαρτησία και την κοινωνική απελευθέρωση είναι άρρηκτα δεμένη με την αλληλεγγύη στους αγώνες των λαών σ’ όλες τις γωνιές του κόσμου. Η μάχη που δίνει η Κούβα είναι και δική μας μάχη, είναι υπόθεση όλων των ανθρώπων που αναγνωρίζουν την τεράστια προσφορά της, τη στηρίζουν με κάθε δυνατό τρόπο και απαιτούν την άμεση άρση του γενοκτόνου αποκλεισμού».
Απάνθρωπο και δολοφονικό το εμπάργκο
Με τη σειρά του ο Γιάννης Κουρούκλης, πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Κεφαλονιάς — Ιθάκης αναφέρθηκε στο διαχρονικό αποκλεισμό της Κούβας όλα τα χρόνια μετά την Επανάσταση από μέρος των ΗΠΑ, της ΕΕ και των διάφορων συμμάχων του, στην έντασή του τα τρία τελευταία έτη και στις συνέπειές του, σημειώνοντας: «Το έτος 1996, ο πρόεδρος Κλίντον υπογράφει ως συνέχεια των νομοθετημάτων που θεσμοθετούσαν τον μέχρι τότε αποκλεισμό της Κούβας, τον νόμο “για την Κουβανική Ελευθερία και Δημοκρατική Αλληλεγγύη” ‑γνωστό και σαν νόμο Helms-Burton, που με τα άρθρα 1 και 4 επεκτείνει την εξωεδαφική ισχύ των προηγούμενων σχετικών νόμων και προεδρικών αποφάσεων. Η αντίδραση της ΕΕ, του Καναδά και άλλων χωρών στον νόμο Helms-Burton, που έθιγε τα οικονομικά τους συμφέροντα, προκάλεσε την αναστολή της εφαρμογής του άρθρου 3 μέχρι την άνοιξη του 2019, δηλαδή για περισσότερο από 20 χρόνια. Παράλληλα όμως, προφανώς στα πλαίσια συμβιβασμού και συνεργασίας με τις ΗΠΑ, η ΕΕ πήρε τη λεγόμενη Κοινή Θέση για την Κούβα, συνδέοντας εκβιαστικά την εφαρμογή όποιας οικονομικής συνεργασίας με αλλαγές στο κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό σύστημα της Κούβας. Τα τρία τελευταία χρόνια έχουμε μια έξαρση του αποκλεισμού ενάντια στην Κούβα, με άμεσες επιδράσεις από την επιβολή του μέσω τρίτων χωρών και σε ξένες επιχειρήσεις. Μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τραμπ, η θέση των ΗΠΑ όσον αφορά την Κουβανική Επανάσταση γίνεται όλο και πιο επιθετική.
Ο αποκλεισμός των ΗΠΑ προκάλεσε μόνο για το χρονικό διάστημα από τον Απρίλιο του 2017 έως τον Μάρτιο του 2018 απώλειες 4,321 δισ. δολαρίων στην οικονομία της Κούβας, σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κουβανικής κυβέρνησης και πάλι από τον Απρίλιο του 2019 έως τον Μάρτιο του 2020 για πρώτη φορά οι οικονομικές επιπτώσεις του αποκλεισμού των ΗΠΑ κατά της Κούβας ξεπέρασαν τα 5 δισ. δολάρια σε ένα έτος, ενώ από τον Απρίλιο του 2019 έως τον Μάρτιο του 2020, αυτή η πολιτική προκάλεσε απώλειες μόνο στον τομέα της Υγείας της τάξης των 160.260.880 δολαρίων. Αυτή η πολιτική επηρεάζει την εκτέλεση σημαντικών εθνικών προγραμμάτων, όπως η φροντίδα των μητέρων και των παιδιών, η σοβαρή νοσηλεία ασθενών, το ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τον έλεγχο του καρκίνου, καθώς και διάφορα προγράμματα που στοχεύουν στην πρόληψη και τον έλεγχο των μη μεταδοτικών ασθενειών».
Και καταλήγοντας επισήμανε: «Σε αυτές τις συνθήκες που επικρατούν, γίνεται πλέον φανερό ότι είναι ακόμη πιο επιτακτική ανάγκη η ενδυνάμωση της αλληλεγγύης μας στη σοσιαλιστική επανάσταση και στην έμπρακτη στήριξη της πάλης του κουβανικού λαού για την υπεράσπιση της λαϊκής εξουσίας, της κυριαρχίας, της αξιοπρέπειας και των κατακτήσεών του, το δυνάμωμα της δράσης μας με το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στον εγκληματικό πολύμορφο αποκλεισμό που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα, σε μια προσπάθεια να στραγγαλίσουν την Επανάσταση και τον σοσιαλισμό».
Πολύπλευρος ο πόλεμος από τις ΗΠΑ
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την τοποθέτηση του Απόστολου Σκούφα, προέδρου του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης, ο οποίος αναφέρθηκε στην επίδραση του αποκλεισμού στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού. Όπως είπε, «ο πόλεμος των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχε δύο βασικούς άξονες: Πρώτον τις οικονομικές και εμπορικές επιπτώσεις, δηλαδή δυσκολίες στην εισαγωγή βασικών φαρμακευτικών και νοσοκομειακών υλικών, πρώτων υλών, καθώς και παρεμπόδιση του ιατρικού ερευνητικού έργου της Κούβας και δεύτερον η προπαγάνδα ενάντια στην Κούβα και τις ιατρικές μπριγάδες, όπως είναι η συκοφάντηση μέσω των ΜΜΕ και δημοσιευμάτων της διεθνιστικής προσφοράς της Κούβας όπως είναι οι ιατρικές μπριγάδες σε πάνω από 30 χώρες».
Ανέδειξε επίσης ότι «ο αποκλεισμός έχει άμεσες οικονομικές επιπτώσεις στη χρηματοδότηση και ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας καθώς και στην προμήθεια βασικών υλικών που έχουν ανάγκη τα κουβανικά νοσοκομεία και τα Ιατρικά Κέντρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Εξαιτίας του αποκλεισμού δυσχεραίνεται η ανάπτυξη της Κουβανικής Ιατρικής Έρευνας, διότι μια σειρά φαρμάκων που παράγονται στην Κούβα δεν είναι εφικτό να φτάσουν σε πολλές χώρες, ώστε να ελεγχθούν για την αποτελεσματικότητά τους. Πέραν του Covid-19, η Κούβα δεν έχει πρόσβαση σε φαρμακευτικά σκευάσματα μεγάλων εταιρειών, που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση μορφών καρκίνου. Η πολιτική του αποκλεισμού των ΗΠΑ γίνεται ακόμη πιο εγκληματική στην περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού, που η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλησε να στερήσει σκόπιμα τους Κουβανούς από αναπνευστήρες, μάσκες, διαγνωστικά κιτ, προστατευτικά γυαλιά, στολές, γάντια, αντιδραστήρια και άλλα αναλώσιμα απαραίτητα για τη διαχείριση αυτής της ασθένειας. Τέλος, ένα άλλο χαρακτηριστικό των προβλημάτων που δημιουργεί ο αποκλεισμός είναι το γεγονός ότι δυσκολεύει ή παρακωλύει οικονομικές ενισχύσεις — δωρεές, που γίνονται από το εξωτερικό προς την Κούβα. Μπλοκάρονται δηλαδή συναλλαγές που γίνονται μέσω τραπεζικών συστημάτων αμερικανικών συμφερόντων».
Η εκστρατεία των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα ‑τόνισε ο Απόστολος Σκούφας- εντάθηκε ιδιαίτερα τον καιρό της πανδημίας, με αιχμή την ιατρική βοήθεια που η Κούβα προσφέρει σε άλλες χώρες. Για την ανάσχεση του προγράμματος ιατρικής συνεργασίας της Κούβας, οι ΗΠΑ έδωσαν εκατομμύρια δολάρια βοήθεια σε χώρες όπου εργάζονταν Κουβανοί υγειονομικοί. Είναι μια διαρκής, ανήθικη επίθεση ενάντια στις κουβανικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τις χώρες που ζήτησαν τη συνεργασία της. Η ανάδειξη της Κούβας σε χώρα — πρωταγωνίστρια της διεθνιστικής αλληλεγγύης εν μέσω της πανδημίας του Covid-19 φαίνεται πως ενόχλησε πολύ. Οι εικόνες των Κουβανών γιατρών και νοσηλευτών στην Ιταλία και σε άλλες χώρες, όπου βρέθηκαν προκειμένου να συνδράμουν στην καταπολέμηση της πανδημίας, ήταν αρκετές για να ερεθίσουν τα αντικομμουνιστικά ένστικτα όσων βγάζουν σπυριά ακούγοντας τις λέξεις «σοσιαλισμός» και «διεθνιστική αλληλεγγύη». Βάλθηκαν να αποδείξουν ότι η αποστολή κουβανικού ιατρικού προσωπικού, της Διεθνούς Ιατρικής Ταξιαρχίας HENRY REEVE, σε λαούς που το έχουν ανάγκη δεν είναι πράξη αλληλεγγύης, αλλά κίνηση που εξυπηρετεί ιδιοτελείς οικονομικούς σκοπούς της Κούβας».
Κλείνοντας την εισήγησή του επισήμανε: «Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ο κουβανικός λαός έχει ανάγκη τη στήριξη και την αλληλεγγύη μας, ώστε να συνεχίσει, παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες, προς την κατεύθυνση του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, με σκοπό την κομμουνιστική κοινωνία!».
Η Κούβα έχει και θα έχει την αμέριστη συμπαράστασή μας
Κλείνοντας την εκδήλωση, ο Νίκος Καρανδρέας τόνισε: «Ο αγώνας της κουβανικής επανάστασης συνεχίζεται παρά τις αντιξοότητες. Ο αποκλεισμός δεν κατόρθωσε να καταβάλει την Επανάσταση, την τραυματίζει όμως συνέχεια, στερώντας της εκείνο το επίπεδο ανάπτυξης και ευμάρειας που αποτελεί τη βάση για τη στήριξη και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Ο σοσιαλισμός στη Κούβα παραμένει ζωντανός χάρις ακριβώς σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά: Την επαναστατικότητα και τη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού στο χτίσιμο και την αποφασιστική υπεράσπιση των νέων κοινωνικών και οικονομικών δομών, το διεθνισμό και την έμπρακτη αλληλεγγύη στους λαούς. Η Κούβα έχει και θα έχει την αμέριστη συμπαράστασή μας, την αμέριστη συμπαράσταση των ανθρώπων της προόδου σ’ όλο τον κόσμο, που απαιτούν με μια φωνή την άμεση άρση του ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού».