Η φθινοπωρινή βροχή των διαττόντων Λεοντιδών θα κορυφωθεί στην Ελλάδα το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου

Η φετι­νή φθι­νο­πω­ρι­νή «βρο­χή» των διατ­τό­ντων αστέ­ρων Λεο­ντι­δών θα κορυ­φω­θεί το βρά­δυ της Τετάρ­της 17 Νοεμ­βρί­ου και έως τα χαρά­μα­τα της Πέμ­πτης στο βόρειο ημι­σφαί­ριο, το οποίο περι­λαμ­βά­νει και την Ελλάδα.

Οι Λεο­ντί­δες είναι μια μέσης έντα­σης βρο­χή διατ­τό­ντων, η οποία όμως κατά και­ρούς φαί­νε­ται ιδιαί­τε­ρα εντυ­πω­σια­κή. Συνή­θως δημιουρ­γεί έως 15 «πεφτα­στέ­ρια» ανά ώρα, αλλά κάθε περί­που 33 χρό­νια εμφα­νί­ζει ένα περιο­δι­κό απο­κο­ρύ­φω­μα με εκα­το­ντά­δες ή και δεκά­δες χιλιά­δες μετέ­ω­ρα την ώρα. Η πιο πρό­σφα­τη θεα­μα­τι­κή χρο­νιά τους ήταν το 2001.

Η εν λόγω βρο­χή διατ­τό­ντων διαρ­κεί από τις 6 έως τις 30 Νοεμ­βρί­ου και φαί­νε­ται να προ­έρ­χε­ται από τον αστε­ρι­σμό του Λέο­ντα, από όπου πήρε και το όνο­μά της. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, πρό­κει­ται για τα σωμα­τί­δια της σκό­νης που έχει αφή­σει πίσω της η ουρά του κομή­τη 55Ρ/Τέμπλ-Τατλ, ο οποί­ος ανα­κα­λύ­φθη­κε το 1865 και κάθε Νοέμ­βριο τα απο­μει­νά­ρια του δια­σταυ­ρώ­νο­νται με την τρο­χιά της Γης. Ο κομή­της θα πλη­σιά­σει ξανά τη Γη το 2031.

Καθώς η Γη περι­φέ­ρε­ται γύρω από τον Ήλιο, τα απο­μει­νά­ρια του κομή­τη συνα­ντούν το ανώ­τε­ρο στρώ­μα της ατμό­σφαι­ρας του πλα­νή­τη μας, ανα­φλέ­γο­νται λόγω της τρι­βής και σχη­μα­τί­ζουν φωτει­νές σφαί­ρες, γνω­στές ως «πεφτα­στέ­ρια» ή διάτ­το­ντες. Δυστυ­χώς η παν­σέ­λη­νος που ακο­λου­θεί λίγο μετά, στις 19 Νοεμ­βρί­ου, θα φωτί­ζει εκ των προ­τέ­ρων το νυχτε­ρι­νό ουρα­νό, με απο­τέ­λε­σμα να είναι πιο δύσκο­λη η παρα­τή­ρη­ση των διατ­τό­ντων, η οποία είναι πάντα καλύ­τε­ρη όταν γίνε­ται από κάποια σκο­τει­νή τοποθεσία.

Μια «ατέλειωτη» έκλειψη

Εξάλ­λου, το βρά­δυ της Παρα­σκευ­ής 19 Νοεμ­βρί­ου πρό­κει­ται να υπάρ­ξει και μια μερι­κή έκλει­ψη Σελή­νης, η οποία όμως δεν θα είναι ορα­τή από την Ελλά­δα. Το «μονο­πά­τι» της έκλει­ψης θα περά­σει από την ανα­το­λι­κή Ρωσία, την Ιαπω­νία, τον Ειρη­νι­κό Ωκε­α­νό, την Αμε­ρι­κή και τη Δυτι­κή Ευρώπη.

Η μερι­κή έκλει­ψη συμ­βαί­νει 1,7 μέρες προ­τού το φεγ­γά­ρι φθά­σει στο από­γειό του, δηλα­δή στο πιο μακρι­νό σημείο της τρο­χιάς του από τη Γη, κάτι που αυξά­νει τη διάρ­κεια της έκλει­ψης. Η ιδιαι­τε­ρό­τη­τά της είναι ότι θα πρό­κει­ται όχι μόνο για τη μεγα­λύ­τε­ρης διάρ­κειας μερι­κή σελη­νια­κή έκλει­ψη του αιώ­να μας, αλλά για αυτήν με τη μεγα­λύ­τε­ρη διάρ­κεια έως το 2669, σύμ­φω­να με το Αστε­ρο­σκο­πείο Holcomb της Ιντιά­να των ΗΠΑ.

Σύμ­φω­να με την Αμε­ρι­κα­νι­κή Δια­στη­μι­κή Υπη­ρε­σία (NASA), η σχε­δόν ολι­κή έκλει­ψη — που θα καλύ­ψει το 97% της παν­σε­λή­νου — θα διαρ­κέ­σει περί­που 3,5 ώρες, ενώ το συνο­λι­κό φαι­νό­με­νο — μαζί με την παρα­σκιά — θα διαρ­κέ­σει έξι ώρες. Η μακρύ­τε­ρη ολι­κή σελη­νια­κή έκλει­ψη του 21ού αιώ­να έως τώρα είχε συμ­βεί το 2018 και είχε διαρ­κέ­σει μία ώρα και 43 λεπτά.

Είχε προη­γη­θεί μια ολι­κή έκλει­ψη Σελή­νης στις 26 Μαΐ­ου φέτος, ενώ θα ακο­λου­θή­σει μια ολι­κή έκλει­ψη Σελή­νης στις 15 Μαΐ­ου 2022 και άλλη μία στις 7 Νοεμ­βρί­ου 2022. Οι σελη­νια­κές εκλεί­ψεις συμ­βαί­νουν, όταν ο Ήλιος, η Γη και η Σελή­νη σχε­δόν ευθυ­γραμ­μί­ζο­νται (συζυ­γία), με απο­τέ­λε­σμα το φεγ­γά­ρι να περ­νά­ει μέσα από τη σκιά της Γης και να παίρ­νει έτσι μια κοκ­κι­νω­πή απόχρωση.