Θάνος Μικρούτσικος: Χάρισε στο ΚΚΕ ένα υπέροχο ακυκλοφόρητο τραγούδι του (ΒΙΝΤΕΟ)

Στους εορ­τα­σμούς για τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ ο Θάνος Μικρού­τσι­κος δήλω­σε από την πρώ­τη στιγ­μή «παρών» και συνέ­βα­λε ενεργά.

Ανέ­τρε­ξε στο αρχείο του και βρή­κε το τρα­γού­δι “Το Ρόδι”, σε μου­σι­κή δική του και στί­χους του Δημή­τρη Ραβά­νη — Ρεντή, το οποίο και προ­σέ­φε­ρε στο Κόμμα.

Πρό­κει­ται για ένα τρα­γού­δι πλημ­μυ­ρι­σμέ­νο με αισιο­δο­ξία για το «αύριο», που είχε πρω­το­πα­ρου­σια­στεί στο 7ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» σε παρά­στα­ση — αφιέ­ρω­μα στο ΚΚΕ, με τη φωνή της αξέ­χα­στης Μαρί­ας Δημητριάδη.

Το τρα­γού­δι εντά­χθη­κε στο καλ­λι­τε­χνι­κό μέρος της μεγά­λης εκδή­λω­σης που σήμα­νε την έναρ­ξη των εορ­τα­σμών των 100 χρό­νων του Κόμ­μα­τος στις 22 Γενά­ρη του 2018, στο Δημο­τι­κό Θέα­τρο του Πειραιά.

Αργό­τε­ρα την ίδια χρο­νιά, «Το Ρόδι» εντά­χθη­κε και στο πρό­γραμ­μα των συναυ­λιών που ο Θάνος Μικρού­τσι­κος αφιέ­ρω­σε στο ΚΚΕ για τα 100 χρό­νια του με τη «Σπου­δή σε ποι­ή­μα­τα του Βλα­δί­μη­ρου Μαγια­κόφ­σκι», την «Καντά­τα για τη Μακρό­νη­σο» και επι­λο­γές πολι­τι­κών τρα­γου­διών από τη μου­σι­κή του πορεία. Ακού­στη­κε με τη φωνή της Μαρί­ας Δημη­τριά­δη, όπως το είχε εκτε­λέ­σει στο 7ο Φεστι­βάλ, και συνο­δεύ­τη­κε από ένα βίντεο με εικό­νες από το ιδρυ­τι­κό Συνέ­δριο του ΣΕΚΕ έως σήμε­ρα, με τα κόκ­κι­να λάβα­ρα υψω­μέ­να από τις σύγ­χρο­νες δια­δη­λώ­σεις, τις πορεί­ες και τους αγώνες.

Οι στί­χοι του τρα­γου­διού έχουν ως εξής:

Κοντο­ζυ­γώ­νει η ανατολή

Σπά­στε ένα ρόδι στο σκαλί

Σπά­στε ένα ρόδι στο περβάζι

Η μέρα πήρε και χαράζει

Ψίχα ροδιού, αίμα και σπόροι

Κοντά σφι­χτά για τ’ ανηφόρι

Ψίχα ροδιού, ώρες σφιχτές

Το τώρα σμί­γει με το χθες

Πέτρα, λημέ­ρια και σταυρούς

Έρχο­νται πέρα απ’ τους καιρούς

Άκου ιαχές στε­νάγ­μα­τα άκου

Μην πάει ο αγώ­νας μας του κάκου

Να πάμε μπρος να πάμε ίσια

Κόρες ιτιές, γιοι κυπαρίσσια

Κι αντά­μα το ψαρό μαλλί

Σπά­στε ένα ρόδι στο σκαλί

Είναι οι καρ­διές ολανοιχτές

Περ­πά­τα μπρος, ρώτα το χτες

Αλλά­ζει η ζωή, η σκέ­ψη αλλάζει

Σπά­στε ένα ρόδι στο περβάζι

Ζύμω­σε ιδρώ­τα, αίμα, χώμα

Να πάει ψηλά, μπρο­στά το Κόμμα

Κοί­τα, πλη­θύ­να­με πολύ

Για νέο αγώ­να μάς καλεί.