Είμαστε η σπίθα που θα κάνει τα σκοτάδια φως!
Τολμάμε το μεγάλο βήμα στο μέλλον, με το ΚΚΕ
ΚΝΕ ΔΥΝΑΤΗ ΠΑΝΤΟΥ! Με τη ΔΥΝΑΜΗ των ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ.
Για τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ!

Ακο­λου­θεί μικρό από­σπα­σμα από τις 49 παρα­γρά­φους και 62 σελί­δες ‑μας ενδια­φέ­ρει όλους!

Πλατιά εξόρμηση με τις Θέσεις για το 13^ο Συνέδριο της ΚΝΕ

Πλα­τιά πανε­ξόρ­μη­ση ξεκί­νη­σε σήμε­ρα για τις Οργα­νώ­σεις της ΚΝΕ και θα συνε­χι­στεί τις επό­με­νες μέρες, με τον «Οδη­γη­τή» που κυκλο­φο­ρεί και περι­λαμ­βά­νει τις Θέσεις του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου για το 13ο Συνέ­δριο της ΚΝΕ, το οποίο θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στις 10 — 12 Φλε­βά­ρη του 2023, με σύν­θη­μα: «Είμα­στε η σπί­θα που θα κάνει τα σκο­τά­δια φως — Με τη δύνα­μη των επα­να­στα­τι­κών ιδε­ών. Για τον σοσια­λι­σμό. Τολ­μά­με το μεγά­λο βήμα στο μέλ­λον, με το ΚΚΕ — ΚΝΕ δυνα­τή παντού!».

Με τη δημο­σί­ευ­ση των Θέσε­ων και την πλα­τιά δια­κί­νη­σή τους ξεκι­νά­ει η τετρά­μη­νη προ­συ­νε­δρια­κή δια­δι­κα­σία και μια μεγά­λη συζή­τη­ση με τους νέους και τις νέες για τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα που βιώ­νουν, τις αιτί­ες της ανα­σφά­λειας, αλλά και για τη διέ­ξο­δο που προ­τεί­νουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, στον δρό­μο του αγώ­να για την ανα­τρο­πή.

Με τον «Οδη­γη­τή» στο χέρι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ οργώ­νουν τις γει­το­νιές, τις πλα­τεί­ες και τους χώρους που ζει και ανα­πνέ­ει η νεο­λαία της χώρας, ώστε να φτά­σει παντού το ανα­τρε­πτι­κό και ελπι­δο­φό­ρο μήνυ­μα της Οργάνωσης.

Με αισιο­δο­ξία και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα εξορ­μή­σεις έγι­ναν σε διά­φο­ρες περιο­χές της Αττι­κής, ενώ πλού­σιο πρό­γραμ­μα εξορ­μή­σε­ων και περιο­δειών έβα­λαν οι Οργα­νώ­σεις της Κεντρι­κής και Δυτι­κής Μακε­δο­νί­ας. Ο «Οδη­γη­τής» με τις Θέσεις του Συνε­δρί­ου έφτα­σε σε πολ­λά νεα­νι­κά χέρια σε πόλεις της Ανα­το­λι­κής Μακε­δο­νί­ας και Θρά­κης, με αισιο­δο­ξία μπή­καν στη μάχη της δια­κί­νη­σης οι Οργα­νώ­σεις της ΚΝΕ στα Γιάν­νε­να και στην Πελο­πόν­νη­σο, ενώ στην Πάτρα η εξόρ­μη­ση της Οργά­νω­σης Περιο­χής Δυτι­κής Ελλά­δας ξεκί­νη­σε απ’ τη συγκέ­ντρω­ση της Επι­τρο­πής Ειρή­νης ενά­ντια στον ελλι­με­νι­σμό των ΝΑΤΟι­κών πλοίων.

(οι υπο­γραμ­μί­σεις δικές μας)

1

Προ­χω­ρά­με προς το 13° Συνέ­δριο της ΚΝΕ με επα­να­στα­τι­κή αισιο­δο­ξία και πεποί­θη­ση ότι στους μεγά­λους σκο­πούς του Κόμ­μα­τός μας, θα έχου­με κρί­σιμη συμ­βο­λή, θα αντα­πο­κρι­θού­με. Σε συν­θή­κες απρό­βλε­πτων εξε­λί­ξε­ων, πολύ γρή­γο­ρων ανα­κα­τα­τά­ξε­ων, στη χώρα μας και διε­θνώς, νέων, πιο οξυ­μέ­νων αντα­γω­νι­σμών και εστιών πολέ­μου δεί­ξα­με αντο­χή, δυνα­μώ­σα­με και συνεχίζου­με με αίσθη­μα αυξη­μέ­νης ευθύ­νης και πιο υψη­λής απαι­τη­τι­κό­τη­τας ‑συλ­λο­γι­κά και ατο­μι­κά- για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση της ΚΝΕ, της πρω­το­πό­ρας νεο­λαί­ας του ΚΚΕ, μαχη­τι­κά στον δρό­μο για το σοσια­λι­στι­κό αύριο.

Είμα­στε βέβαιοι ότι ο 21^ος αιώ­νας θα είναι αιώ­νας ανό­δου του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος και μιας νέας σει­ράς κοι­νω­νι­κών εξε­γέρ­σε­ων και συμ­βο­λής των νέων κομ­μου­νι­στών «…στους σει­σμούς που μέλ­λο­νται να ’ρθουν».

Δρού­με σε συγκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες, τις οποί­ες μας απα­σχο­λεί να μελε­τά­με και να κατα­νο­ού­με, για να γίνου­με πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κοί και διεισ­δυ­τι­κοί στην παρέμ­βασή μας σε όλους τους χώρους, που δρα και ζει η νέα γενιά.

Έχου­με ως οδη­γό το σύγ­χρο­νο, επα­να­στα­τι­κό Πρό­γραμ­μα του ΚΚΕ, τις αποφά­σεις του 21^ου Συνε­δρί­ου του, συνο­λι­κά τις επε­ξερ­γα­σί­ες του Κόμ­μα­τος, τις οποί­ες καλού­μα­στε να προ­ω­θού­με, να δια­δί­δου­με δημιουρ­γι­κά προ­σεγ­γί­ζο­ντας τους νέους και τις νέες των εργα­τι­κών — λαϊ­κών στρωμάτων.

Η πορεία του Κόμ­μα­τός μας και της νεο­λαί­ας του, της ΚΝΕ, η δρά­ση των κομ­μου­νι­στών και κομ­μου­νι­στριών για πάνω από έναν αιώ­να, δίκαια, γεμί­ζουν με υπε­ρη­φά­νεια και ενθου­σια­σμό κάθε Κνί­τη και Κνί­τισ­σα σήμε­ρα, διδά­σκουν και δια­παι­δα­γω­γούν. Λίγες μέρες μετά τη δημο­σί­ευ­ση των Θέσε­ων θα τιμή­σου­με την επέ­τειο 100 χρό­νων από την ίδρυ­ση της ΟΚΝΕ και τον Φλε­βά­ρη του 2023 θα τιμή­σουμε τα 80 χρό­νια από την ίδρυ­ση της ΕΠΟΝ. Σε αυτά τα βήμα­τα συνεχίζουμε…

Παρά το ότι δρού­με σε συν­θή­κες μεγά­λης υπο­χώ­ρη­σης του διε­θνούς κομμουνι­στικού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος, με την παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού στις χώ­ρες που οικο­δο­μή­θη­κε σοσια­λι­σμός τον 20^ό αιώ­να, παρά τον πολύ­μορ­φο, ιδεολο­γικό πόλε­μο ότι δεν υπάρ­χει άλλη εναλ­λα­κτι­κή εκτός από τον καπι­τα­λι­σμό, παρά την επί δεκα­ε­τί­ες καλ­λιέρ­γεια απ’ όλα τα μέσα του ατο­μι­σμού, του αντα­γω­νι­σμού, σε βάρος κάθε συλ­λο­γι­κής ιδέ­ας και δρά­σης, τα σημε­ρι­νά μέλη της ΚΝΕ έχουν περισ­σό­τε­ρα εφό­δια να συμ­βάλ­λουν δρα­στή­ρια στην ταξι­κή πάλη και στις νέες εξε­λί­ξεις από τις οποί­ες ξεπρο­βάλ­λει διαρ­κώς, όλο και περισ­σό­τε­ρο, η αναγκαιότη­τα της προ­ο­πτι­κής της σοσια­λι­στι­κής-κομ­μου­νι­στι­κής κοι­νω­νί­ας.

Με τη δημο­σί­ευ­ση των Θέσε­ων του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΚΝΕ για το 13° Συνέ­δριο ξεκι­νά η κορυ­φαία για την Οργά­νω­σή μας εσω­ορ­γα­νω­τι­κή δια­δι­κα­σία. Η καλή μελέ­τη των Θέσε­ων και η προ­σαρ­μο­γή της δου­λειάς μας με την κύρια κατεύ­θυν­ση που θέτουν, αφο­ρά όλα τα μέλη, όλες τις Οργα­νώ­σεις της ΚΝΕ. Από τη συζή­τη­ση που θα ανα­πτυ­χθεί, ενό­ψει του 13^ου Συνε­δρί­ου της ΚΝΕ, στό­χος εί­ναι η συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα αυτής της περιό­δου να συνο­δευ­τεί από τη μελέ­τη της πορεί­ας της ΚΝΕ, να ανα­πτυ­χθεί η γόνι­μη ανη­συ­χία, η επε­ξερ­γα­σία γύρω από το · τι πρέ­πει να κάνου­με, αλλά και πώς θα το κάνου­με, ώστε η δρά­ση μας να γίνει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή σε όλα τα μέτω­πα, να δυνα­μώ­σει ο ρόλος μας, να γίνει πιο δια­κρι­τός ως οργα­νω­μέ­νη πρω­το­πο­ρία της νεο­λαί­ας, στην πάλη για την διέ­ξο­δο υπέρ της μεγά­λης πλειο­ψη­φί­ας της νέας γενιάς.

Στο επί­κε­ντρο των Θέσε­ων του ΚΣ για το 13° Συνέ­δριο της ΚΝΕ μπαί­νει το πώς η ΚΝΕ ισχυ­ρο­ποιεί­ται ολό­πλευ­ρα, ως νεο­λαία του ΚΚΕ, και απο­κτά την ικα­νό­τη­τα να παί­ζει τον πρω­το­πό­ρο ρόλο της για να συμ­βά­λει με νεα­νι­κές δυνά­μεις στην ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, στη συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων, στην αλλα­γή συσχε­τι­σμού για την επα­να­στα­τι­κή ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, για τον σοσια­λι­σμό. Ισχυ­ρο­ποί­η­ση της ΚΝΕ σημαί­νει ισχυ­ρο­ποί­η­ση της ΟΒ, του κάθε μέλους της ξεχω­ρι­στά, ανά­πτυ­ξη της ικα­νό­τη­τας να εμπνέ­ει νέους και νέες, ση­μαίνει δυνά­μω­μα της αντο­χής, περισ­σό­τε­ρα «αντι­σώ­μα­τα» στην απο­γο­ή­τευ­ση, την παραί­τη­ση και τη μοι­ρο­λα­τρία, στις σει­ρή­νες του «ρεα­λι­σμού της υπο­τα­γής» στο σημε­ρι­νό βάρ­βα­ρο σύστημα.

Οι Θέσεις του ΚΣ για το 13° Συνέ­δριο της ΚΝΕ απευ­θύ­νο­νται στα εκα­τομ­μύ­ρια νέους και νέες που ζουν, σπου­δά­ζουν και εργά­ζο­νται στη χώρα μας, σε δεκά­δες χι­λιάδες που έχουν μετα­να­στεύ­σει στο εξωτερικό.

Θέλου­με να φτά­σουν στους χιλιά­δες που έχου­με έρθει σε επα­φή μέσα στους αγώ­νες και τις πολι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες μας όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια, στους νέους που σκέ­φτο­νται ανα­τρε­πτι­κά και «έξω από το κου­τί», αλλά και σε πολ­λούς περισ­σό­τε­ρους από τα εργα­τι­κά και λαϊ­κά στρώ­μα­τα, για­τί το μέλ­λον τους εξαρ­τά­ται από την πορεία της ταξι­κής πάλης, από την πορεία ισχυ­ρο­ποί­η­σης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τού εργα­τι­κού κινήματος.

Να συμ­βά­λου­με ‑σε συν­δυα­σμό και με τη δική τους πεί­ρα- να απο­κτή­σει ο γενι­κός προ­βλη­μα­τι­σμός τους πιο ουσια­στι­κό περιε­χό­με­νο, να μετα­τρα­πεί σε δρά­ση και νεα­νι­κή πρω­το­βου­λία στην αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή πάλη.

Τους καλού­με να πάρουν μέ­ρος ενερ­γά στην προ­συ­νε­δρια­κή συζή­τη­ση των Θέσε­ων του ΚΣ, στις εκδη­λώ­σεις μας και στον προ­συ­νε­δρια­κό διά­λο­γο, που θα διε­ξα­χθεί και δημό­σια μέσα από το Όργα­νο του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΚΝΕ, τον “Οδη­γη­τή”.

Η γνώ­μη, η συμ­βο­λή, οι σκέ­ψεις και οι παρα­τη­ρή­σεις του καθε­νός και της κα­θεμιάς μετρούν. Η δια­δι­κα­σία του Συνε­δρί­ου, από τον προ­συ­νε­δρια­κό διά­λο­γο ως τη διε­ξα­γω­γή του, θα απο­δεί­ξει για πολ­λο­στή φορά ότι η ΚΝΕ είναι “η μέρα με τη νύχτα” με τις οργα­νώ­σεις νεο­λαί­ας των αστι­κών και οπορ­του­νι­στι­κών κομ­μά­των. Τα συνέ­δριά τους είναι μία ακό­μη “μάχη για την καρέ­κλα”, μια κοκο­ρο­μα­χία για προ­σω­πι­κή προ­βο­λή και ικα­νο­ποί­η­ση των εκά­στο­τε ιδιο­τε­λών, προ­σω­πι­κών και επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων, πάντα στο πλαί­σιο της προ­σπά­θειας ενσωμάτω­σης του λαού. Αυτά τα στοι­χεία είναι ξένα για την Οργά­νω­σή μας, για­τί ο δικός μας σκο­πός ύπαρ­ξης και δρά­σης είναι εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κός. Δρού­με ως ομοϊ­δεάτες εθε­λο­ντές; για να ανα­τρέ­ψου­με το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, για να δενό­μα­στε και να χτί­ζου­με σχέ­σεις εμπι­στο­σύ­νης και μαχη­τι­κής δρά­σης με τη’ νεο­λαία των εργα­τι­κών και λαϊ­κών δυνά­με­ων, για να εμπνεύ­σου­με και να κινη­τοποιήσουμε δρα­στή­ρια τους νέους και τις νέες στην πάλη για τη νέα, ανώ­τε­ρη κοι­νω­νία, την σοσιαλιστική-κομμουνιστική.

2

Όπως σε όλες τις κορυ­φαί­ες στιγ­μές της σύγ­χρο­νης ιστο­ρί­ας του λαού μας, έτσι και τα τελευ­ταία χρό­νια, οι στιγ­μές που ο λαός μας πήρε “ανά­σα” ελπί­δας και αισιο­δο­ξί­ας είναι εκεί­νες που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρω­τοστάτησαν.

Από το προη­γού­με­νο, 12°, Συνέ­δριο της ΚΝΕ, τον Φλε­βά­ρη του 2019, μεσο­λάβησε· ένα πυκνό διά­στη­μα από εξε­λί­ξεις και γεγο­νό­τα στο οποίο η ΚΝΕ έκα­νε σοβα­ρή προ­σπά­θεια να αντα­πο­κρι­θεί στις πρω­τό­γνω­ρες συν­θή­κες της περιό­δου και κατά­φε­ρε, παρά τις αδυ­να­μί­ες, να ανα­δει­χθεί σε κύρια δύνα­μη οργά­νω­σης των αγώ­νων της νέας γενιάς.

Στην πρώ­τη γραμ­μή της μάχης, χωρίς βήμα πίσω από τις ανά­γκες της νεο­λαί­ας, η ΚΝΕ ήταν εκεί που χτυ­πού­σε η καρ­διά και εκφρά­ζο­νταν οι αγω­νί­ες των νέων αν­θρώπων. Παρού­σα, όταν οι απα­γο­ρεύ­σεις του αστι­κού κρά­τους, με αφορ­μή την παν­δημία, έγι­ναν κουρελόχαρτο:

Στη συγκέ­ντρω­ση των συν­δι­κά­των στο Σύνταγ­μα την Πρω­το­μα­γιά του 2020.

Στη διπλή συγκέ­ντρω­ση, στις 17 Νοέμ­βρη, στην Αμερικανι­κή Πρε­σβεία και στο κέντρο της Αθή­νας, όπου δε λύγι­σε μπρο­στά στις αύρες και την καταστολή.

Στους εμβλη­μα­τι­κούς αγώ­νες των εργα­τών στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στην e‑food, στους εργα­ζό­με­νους στο εμπό­ριο, τον του­ρι­σμό, τον επι­σι­τι­σμό, όπου η εκμε­τάλ­λευ­ση σπά­ει κόκα­λα, στους σπου­δα­στές της κατάρ­τι­σης, αλλά και εκεί που ο λαός έκα­νε την αλλη­λεγ­γύη του πρά­ξη, μέσα στις κατα­στρο­φι­κές πυρ­κα­γιές και τις πλημ­μύ­ρες και τη μετέ­τρε­ψε σε σύν­θη­μα: «Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό».

Πρω­το­πό­ρα σε όλες τις μεγά­λες στιγ­μές των μαθη­τών, στις μαζι­κές τους κινητο­ποιήσεις για μέτρα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας τους, ενά­ντια σε νόμους για την εκπαί­δευση, στη μεγά­λη τους μάχη να μη σηκώ­σει κεφά­λι μέσα στα σχο­λεία το «αυγό του φιδιού», κόντρα στον φασι­σμό και τον ρατσι­σμό, κόντρα στη λογι­κή του ανταγωνι­σμού που καλ­λιερ­γεί­ται μετα­ξύ των μαθη­τών. Πρω­τα­γω­νί­στρια στην προ­σπά­θεια των φοι­τη­τών να γίνουν «φοι­τη­τές ξανά», στους μεγά­λους αγώ­νες ενά­ντια στην πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία και τον νέο νόμο-πλαίσιο.

Στη μεγάλη νίκη της Πανσπουδαστικής
και την ανάδειξή της σε 1^η δύναμη στις φοιτητικές εκλογές.

Κάνο­ντας τη δια­φο­ρά με το ξέσπα­σμα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου σε ευρω­παϊκό έδα­φος, στην ιστο­ρι­κή συγκέ­ντρω­ση έξω από τη ρωσι­κή πρε­σβεία με κα­τεύθυνση προς την αμε­ρι­κα­νι­κή, μη δια­λέ­γο­ντας «ληστή», αφή­νο­ντας συμ­βο­λι­κές πινε­λιές αντί­στα­σης και αντε­πί­θε­σης στις φρε­γά­τες και τα στρα­τεύ­μα­τα των δο­λοφόνων, απο­κα­λύ­πτο­ντας την αλή­θεια για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την εμπλο­κή της Ελλά­δας σε αυτόν. Μας γεμί­ζει αισιο­δο­ξία η περή­φα­νη στά­ση εκατο­ντάδων στρα­τευ­μέ­νων νέων ενά­ντια στη συμ­με­το­χή της χώρας σε ιμπεριαλιστι­κούς πολέ­μους, η συμ­βο­λή της ΚΝΕ σε αυτήν.

Πρω­το­πό­ρα στην αλλη­λεγ­γύη στους κατα­τρεγ­μέ­νους και εκμε­ταλ­λευό­με­νους όλου του κόσμου, ζωντα­νό παρά­δειγ­μα διε­θνι­στι­κής, προ­λε­τα­ρια­κής και νεα­νι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, Πάντα μπρο­στά στην ανά­πτυ­ξη πλα­τιάς πολι­τι­στι­κής και μορφω­τικής δρα­στη­ριό­τη­τας, με κορύ­φω­ση τα Φεστι­βάλ της ΚΝΕ και του “Οδη­γη­τή”, που συνέ­βα­λαν στη μαχη­τι­κή παρέμ­βα­ση της ΚΝΕ και συσπεί­ρω­ση ευρύ­τε­ρων νεα­νι­κών δυνάμεων.

Αυτές οι εικό­νες είναι το ζωντα­νό παρά­δειγ­μα για το πώς γρά­φε­ται η ιστο­ρία. Και η ΚΝΕ απέ­δει­ξε ότι, όταν γρά­φε­ται η ιστο­ρία, βάζει και η ίδια την υπο­γρα­φή της, στο πλευ­ρό του ΚΚΕ, με ανυ­πο­χώ­ρη­τους ταξι­κούς αγώ­νες και πίστη στο δίκιο της εργα­τι­κής τάξης να φωτί­ζουν τη μονα­δι­κή φιλο­λαϊ­κή διέ­ξο­δο, τον σοσιαλισμό.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΛΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ,
ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

3

Τα τελευ­ταία χρό­νια έγι­νε βίω­μα και σκέ­ψη της νέας γενιάς ότι «ζού­με στην χει­ρό­τε­ρη επο­χή». Πρό­κει­ται για απο­τέ­λε­σμα της όξυν­σης των αντι­θέ­σε­ων του συστή­μα­τος, τής λει­τουρ­γί­ας των νόμων της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς και του αδυ­σώ­πη­του αντα­γω­νι­σμού για το μέγι­στο κέρ­δος ανά­με­σα σε μονο­πω­λια­κούς ομί­λους, αστι­κά κρά­τη και ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες. Ακό­μα και τα ίδια τα αστι­κά επι­τελεία ομο­λο­γούν πως «μιλά­με για μια γενιά που θα ζήσει χει­ρό­τε­ρα από την προηγούμε­νη, για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία», μιλά­νε για «δύσκο­λους χει­μώ­νες», «έκτα­κτες — πολε­μι­κές συν­θή­κες». Στό­χος τους, βέβαια, , η λαϊ­κή απο­δο­χή και συναί­νε­ση σε νέα μέτρα, ο εγκλω­βι­σμός της σκέ­ψης και της δρά­σης στα όρια της δια­χεί­ρι­σης του συστή­μα­τος, περ­νώ­ντας τη λογι­κή ότι για όλα φταί­νε “εξω­γε­νείς” παρά­γο­ντες, αστο­χί­ες κ.λπ.

Σε όλο τον κόσμο, το σύστη­μα έχει αφή­σει το στίγ­μα του στη ζωή των νέων, ακό­μη και των πιο μικρών σε ηλι­κία παι­διών. Σε έναν βαθ­μό ξεθω­ριά­ζουν “ορά­μα­τα” που απο­τε­λού­σαν για πρό­σφα­τες γενιές τα προ­βαλ­λό­με­να από όλα τα κανά­λια σημεία «υπε­ρο­χής» του καπι­τα­λι­σμού. Η «αει­φό­ρος ανά­πτυ­ξη και διαρ­κής βελτίωση…

Παράλ­λη­λα, συνε­χώς αυξά­νε­ται το κόστος ζωής, η ακρί­βεια βασι­κών για τη δια­βί­ω­ση προ­ϊ­ό­ντων, γιγα­ντώ­νο­νται τα προ­βλή­μα­τα στην εύρε­ση φθη­νής και ποι­οτικής στέ­γης. Συνο­λι­κά„ οι επι­πτώ­σεις της καπι­τα­λι­στι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας στο περι­βάλ­λον, η υπο­τα­γή των χωρο­τα­ξι­κών σχε­δια­σμών στις ανά­γκες της γρή­γο­ρης κερ­δο­φο­ρί­ας και η επι­λε­κτι­κή ανι­κα­νό­τη­τα του αστι­κού κρά­τους στην προ­στα­σία του λαού από τις φυσι­κές κατα­στρο­φές υπο­βαθ­μί­ζουν ολό­κλη­ρες περιο­χές που συγκε­ντρώ­νε­ται ο εργα­τι­κός — λαϊ­κός πληθυσμός.

Οι αλλα­γές που προ­ω­θού­νται στην εκπαί­δευ­ση απα­ντά­νε στις ανά­γκες του κε­φαλαίου αυτήν την περί­ο­δο, έχουν ως απο­τέ­λε­σμα ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρα χτυπήμα­τα στον γενι­κό χαρα­κτή­ρα της μόρ­φω­σης, τη δυνα­τό­τη­τα γνώ­σης ενός επιστη­μονικού αντι­κει­μέ­νου. Ενι­σχύ­ε­ται ο ρόλος του σχο­λεί­ου ως εξε­τα­στι­κό κέντρο, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν αντι­δρα­στι­κές αλλα­γές στο τι και πώς μαθαί­νουν οι μαθη­τές. Εντεί­νο­νται οι δυσκο­λί­ες για έναν νέο, μία νέα εργα­τι­κής — λαϊ­κής κατα­γω­γής να μπο­ρεί να σπου­δά­σει σε κάποιο πανε­πι­στη­μια­κό ίδρυ­μα, οι νόμοι που προωθή­θηκαν στην τρι­το­βάθ­μια εκπαί­δευ­ση δια­μορ­φώ­νουν τους όρους για ενί­σχυ­ση της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης όλων των λει­τουρ­γιών της, αυξά­νουν την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση και την υπο­βάθ­μι­ση, ειδι­κά του προ­πτυ­χια­κού κύκλου σπου­δών, γενι­κεύ­ο­νται τα δίδα­κτρα στα μετα­πτυ­χια­κά. Όλο και περισ­σό­τε­ροι ωθού­νται από μικρή ηλι­κία στις δομές μαθη­τεί­ας-κατάρ­τι­σης εξυ­πη­ρε­τώ­ντας επι­διώ­ξεις της καπι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς, χωρίς να παίρ­νε­ται κανέ­να ουσια­στι­κό μέτρο για την ανα­βάθ­μι­ση της τεχνι­κό-επαγ­γελ­μα­τι­κής εκπαίδευσης.

Από την κυβέρνηση της ΝΔ έγινε προσπάθεια η όξυνση των εργατικών-λαϊκών προβλημάτων να αποδοθεί στις «έκτακτες συνθήκες» ή σε «εξωγενείς παράγοντες».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25 στη­ρί­ζουν με τον έναν ή τον άλλο τρό­πο τις στρα­τη­γι­κές ανα­διαρ­θρώ­σεις, συμ­βάλ­λουν στις στρα­τη­γι­κές στο­χεύ­σεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, στο να ενι­σχύ­ε­ται τόσο το χαμή­λω­μα των απαι­τή­σε­ων όσο και της αυτα­πά­της πως μια εναλ­λα­γή κυβέρ­νη­σης μπο­ρεί να κάνει τα πράγ­ματα λίγο καλύ­τε­ρα. Όλα αυτά, σε μια περί­ο­δο που οι συνέ­πειες της παν­δη­μί­ας, των καπι­τα­λι­στι­κών οικο­νο­μι­κών κρί­σε­ων, η έντα­ση της κατα­στο­λής απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα και η βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γωνισμούς «στιγ­μά­τι­σε» το σύνο­λο του καπι­τα­λι­στι­κού κόσμου ανε­ξαρ­τή­τως του προσ­διο­ρι­σμού της κάθε αστι­κής Κυβέρνησης.

Βέβαια, όλα τα παρα­πά­νω, δεν οδη­γούν γενι­κά σε μια αυθόρ­μη­τη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση της συνεί­δη­σης. Δημιουρ­γούν, όμως, μια “ρευ­στό­τη­τα” στο πλαί­σιο της οποί­ας με καλύ­τε­ρους όρους μπο­ρεί να ασκή­σει επιρ­ροή η δρά­ση μας, οι επαναστα­τικές ιδέ­ες μας. Δημιουρ­γού­νται νέες δυνα­τό­τη­τες και οι απαι­τή­σεις ανε­βαί­νουν.

Όλα τα παρα­πά­νω προ­σμε­τρώ­νται από τα αστι­κά κρά­τη και τους μηχα­νι­σμούς τους σε όλον τον κόσμο. Υπό τον φόβο των λαϊ­κών αντι­δρά­σε­ων, που γνω­ρί­ζουν ότι ανα­πό­φευ­κτα θα γεν­νή­σει η πολι­τι­κή τους, εντεί­νουν την κατα­στο­λή, τον αυταρ­χι­σμό, αλλά και τις πολι­τι­κές ενσω­μά­τω­σης της λαϊ­κής οργής. Για τη θωρά­κι­ση της αστι­κής εξου­σί­ας ανα­βαθ­μί­ζο­νται οι ιδε­ο­λο­γι­κοί-κατα­σταλ­τι­κοί μηχα­νι­σμοί του κρά­τους ενά­ντια στον «εχθρό λαό». .

4

Έχου­με μπει σε μία κρί­σι­μη δεκα­ε­τία. Η όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων ανά­μεσα στους ιμπε­ρια­λι­στές, οι δυσκο­λί­ες στη διευ­ρυ­μέ­νη ανα­πα­ρα­γω­γή του κεφα­λαί­ου, με κύριο λόγο τον μεγά­λο όγκο υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­νων κεφα­λαί­ων, που δεν μπο­ρούν να επεν­δυ­θούν με τη μέγι­στη δυνα­τή κερ­δο­φο­ρία στην παρα­γω­γή, δημιουρ­γούν ένα «εκρη­κτι­κό» μίγ­μα για τους λαούς όλου του κόσμου.

Η επο­χή μας στιγ­μα­τί­ζε­ται από την μάχη για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα ανά­με­σα σε ΗΠΑ και Κίνα Ένας τερά­στιας διά­στα­σης οικο­νο­μι­κός ‑και όχι μόνο- θυσιά­ζο­ντας και κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της Ελλά­δας ευνο­ώ­ντας τις προ­κλή­σεις του τουρ­κι­κού κρά­τους. Ο ελλη­νι­κός και τούρ­κι­κος λαός δεν έχουν να χωρί­σουν τίπο­τα μετα­ξύ τους. Τους «ενώ­νει» η καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση που βιώ­νουν, η φτώ­χεια, οι επι­πτώ­σεις από τις φυσι­κές κατα­στρο­φές. Οι προσ­δο­κί­ες τους για ει­ρήνη και ευη­με­ρία δε θα ικα­νο­ποι­η­θούν από τον εθνι­κι­σμό ή τον κοσμο­πο­λι­τι­σμό του κεφαλαίου.

Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές συγκρού­σεις ακο­λου­θού­νται από ιμπεριαλιστι­κές συμ­φω­νί­ες ειρή­νης, που περιέ­χουν τα «σπέρ­μα­τα» μιας νέας σύγκρου­σης. Σε κάθε περί­πτω­ση αυτοί που την πλη­ρώ­νουν είναι οι λαοί και ιδιαί­τε­ρα οι νέοι και νέες, όπως έχει δεί­ξει η ιστορία.

5

Η διέξοδος για τη νεολαία των εργατικών — λαϊκών στρωμάτων βρί­σκεται στην πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά πο­λέμους, κρίσεις, φτώχεια, προσφυγιά.

Ο καπι­τα­λι­σμός απο­κα­λύ­πτει όλο και με μεγα­λύ­τε­ρη έντα­ση το απο­κρου­στι­κό του πρό­σω­πο. Όπως όλα τα κοινωνικο_οικονομικά συστή­μα­τα, όταν ξεπε­ρά­στη­καν από την ιστο­ρία, όταν έπα­ψαν να είναι προ­ο­δευ­τι­κά, γεν­νούν την ανά­γκη για την ανα­τρο­πή τους, έτσι και ο καπι­τα­λι­σμός γίνε­ται ολο­έ­να και πιο αντι­δρα­στι­κός, πρέ­πει να ανα­τρα­πεί. Συνε­χώς εντεί­νει τις ανι­σό­τη­τες, προ­σθέ­τει νέα βάρη στις πλά­τες των νέων ανθρώ­πων και ανυ­πέρ­βλη­τα εμπό­δια στην προ­σπά­θειά τους να μορ­φω­θούν, να σπου­δά­σουν, να δου­λέ­ψουν, να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός είναι η απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα της επο­χής, τη βασική αντίθεση που οξύνεται συνεχώς στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, to ότι δηλαδή η εργασία και η διαδικασία της παραγωγής όλου του πλούτου κοινωνικοποιείται όλο και περισσότερο, ενώ η ιδιοποίηση των αποτελε­σμάτων τους συγκεντρώνεται σε όλο και πιο λίγα χέρια.

Είναι ιστο­ρι­κή ανα­γκαιό­τη­τα η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των συγκε­ντρω­μέ­νων μέσων παρα­γω­γής, ο κεντρι­κός επι­στη­μο­νι­κός σχε­δια­σμός με επα­να­στα­τι­κή εργα­τι­κή εξου­σία, ικα­νή να οργα­νώ­νει και να προ­στα­τεύ­ει την παρα­γω­γή — κατα­νο­μή με στό­χο την κοι­νω­νι­κή ευημερία.

Η ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού και η μετά­βα­ση σε ένα ανώ­τε­ρο κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κό σύστη­μα, τον σοσια­λι­σμό, θα μπο­ρέ­σει να ικα­νο­ποι­ή­σει τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του λαού και της νέας γενιάς, βάζο­ντάς τες στο επί­κε­ντρο, με τον αμύ­θη­το πλού­το που σήμε­ρα παρά­γουν οι εργα­ζό­με­νοι, αλλά τον κατα­λη­στεύ­ουν οι καπι­τα­λι­στές, να μένει στα χέρια της κοινωνίας.

Ο σοσιαλι­σμός απέ­δει­ξε την ανω­τε­ρό­τη­τά του ακό­μα και στην πρώ­τη προ­σπά­θεια οικοδό­μησής του στην ΕΣΣΔ.

Στα πρώ­τα του βήμα­τα κατά­φε­ρε να εξα­σφα­λί­σει μόρ­φω­ση, στέ­γη, στα­θε­ρή δου­λειά, υψη­λού επι­πέ­δου υγεία, ελεύ­θε­ρο χρό­νο και δια­κο­πές για όλους. Δικαιώ­μα­τα και υπη­ρε­σί­ες, που σήμε­ρα θεω­ρού­νται πολυ­τέ­λεια και φα­ντάζουν άπια­στο όνει­ρο για την πλειο­ψη­φία των εργα­ζο­μέ­νων, ο σοσια­λι­σμός τα είχε εξα­σφα­λί­σει δεκα­ε­τί­ες πριν και σήμε­ρα, με την εξέ­λι­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας, μπο­ρεί να τα «απο­γειώ­σει».

Μαζί με την πεί­ρα και τα συμπε­ρά­σμα­τα που συλ­λο­γι­κά εκτι­μά­με από τις αδυ­να­μί­ες, τα λάθη και τα προ­βλή­μα­τα στην πρώ­τη προ­σπά­θεια σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, η νέα κοι­νω­νία μπο­ρεί να απο­κτή­σει τη δύνα­μη για την ανε­πί­στρε­πτη νίκη της κοι­νω­νι­κής προ­ό­δου.

Ο αγώ­νας μας εμπνέ­ε­ται από αυτή την πεποί­θη­ση και μπο­ρεί να εμπνεύ­σει πιο μαζι­κά απ’ ό,τι σήμε­ρα τη νεο­λαία για τη σοσια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή, να συσπειρώ­νει δυνά­μεις στην κατεύ­θυν­ση της επα­να­στα­τι­κής ανα­τρο­πής. Η επα­να­στα­τι­κή δρά­ση σε όλες τις συν­θή­κες είναι όρος για να βαθαί­νουν οι “ρωγ­μές” στον γερα­σμέ­νο καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο μέχρι να δεχθεί το τελειω­τι­κό του χτύ­πη­μα σε συνθή­κες επα­να­στα­τι­κής κατάστασης.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 14° ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΟΛΟΠΛΕΥΡΟ ΔΥΝΑΜΩΜΑ — ΑΤΣΑΛΩΜΑ ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

6

Το ΚΣ θέτει ως «καρ­διά» του προ­βλη­μα­τι­σμού, που πρέ­πει να μας απα­σχο­λή­σει όλους, όλα τα μέλη και στε­λέ­χη της ΚΝΕ, την ανά­γκη βαθύ­τε­ρης συνει­δη­το­ποί­η­σης ότι στη νέα φάση που έχου­με μπει, που δεν είναι απλώς κάποια «νέα, επι­μέ­ρους γεγο­νό­τα», αλλά συντε­λού­νται και ποιο­τι­κές αλλα­γές, οι απαι­τή­σεις ανε­βαί­νουν συνο­λι­κά για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Μελε­τώ­ντας και βγά­ζο­ντας συμπε­ρά­σμα­τα από τη δρά­ση της ΚΝΕ τα προ­ηγούμενα χρό­νια να γίνουν περισ­σό­τε­ρα, πιο ενιαία και πιο στέ­ρεα τα βήμα­τα ισχυ­ρο­ποί­η­σης της ΚΝΕ, με άνο­δο της ποιό­τη­τας της εσω­τε­ρι­κής ζωής της Οργά­νωσης, του πρω­το­πό­ρου ρόλου της στους αγώ­νες της νεολαίας.

Η ανά­γκη, δηλα­δή, να δυνα­μώ­σει απο­φα­σι­στι­κά η ειδι­κή συμ­βο­λή που πρέ­πει, με πιο γρή­γο­ρα βήμα­τα, να ‘χει η ΚΝΕ στην παρέμ­βα­ση στους νέους των εργατι­κών — λαϊ­κών οικο­γε­νειών, στην ανά­πτυ­ξη των αγώ­νων τους, στον προσανατολι­σμό τους, στην κομ­μου­νι­στι­κή δια­παι­δα­γω­γη­τι­κή ικα­νό­τη­τά της, ως οργά­νω­ση νεο­λαί­ας του ΚΚΕ, με τις επα­να­στα­τι­κές ιδέ­ες και την κομ­μου­νι­στι­κή οργά­νω­ση, για την καλ­λιέρ­γεια αντο­χής και ατσα­λώ­μα­τος στις σύν­θε­τες συν­θή­κες της ταξι­κής πάλης, όλων των μελών της σήμε­ρα, αλλά και όλων των νέων που πρέ­πει να πυκνώ­σουν τις γραμ­μές της τα επό­με­να χρόνια.

Το σύν­θη­μα του 12^ου Συνε­δρί­ου της ΚΝΕ, «Πιο πολ­λοί και πιο ικα­νοί, ανοί­γου­με το δρό­μο για το πραγ­μα­τι­κά σύγ­χρο­νο και νέο, για έναν κόσμο στο μπόι των ονεί­ρων και των ανθρώ­πων, τον σοσια­λι­σμό» οδή­γη­σε τις προ­σπά­θειές μας την προη­γού­με­νη 4ετία.

Κυρί­ως εκτι­μά­με ότι συνέ­βα­λε στο να ενι­σχυ­θεί ο στα­θε­ρός προσανατολι­σμός για την οικο­δό­μη­ση νέων Οργα­νώ­σε­ων της ΚΝΕ σε χώρους νεο­λαί­ας, τη δυνα­τό­τη­τα να ανέ­βουν σημα­ντι­κά οι ρυθ­μοί ανά­πτυ­ξης της Οργά­νω­σής μας, τις καθο­δη­γη­τι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για αυτά. Το μετρή­σι­μο απο­τέ­λε­σμα της οργανωτι­κής ανά­πτυ­ξης της ΚΝΕ αυτή την περί­ο­δο δεν πρέ­πει να κρύ­ψει ότι τα βήμα­τα εί­ναι ακό­μη μικρά και δεν είναι ενιαία σε όλες τις Οργα­νώ­σεις, ότι υπάρ­χουν πολ­λά ακό­μη περι­θώ­ρια και δυνα­τό­τη­τες που δεν εξαντλούμε.

Με πρώ­τη ευθύ­νη του Κ.Σ., θέτου­με ως στό­χο να κατα­γρά­ψου­με μια πορεία βελτίω­σης της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς και της συνο­λι­κής παρέμ­βα­σης της ΚΝΕ. Όρος είναι ο εμπλου­τι­σμός της ζωής των οργά­νων και των ΟΒ, με καλή οργά­νω­ση συζη­τή­σε­ων για ιδε­ο­λο­γι­κά-πολι­τι­κά ζητή­μα­τα, επε­ξερ­γα­σμέ­να για τις ανά­γκες της νεο­λαί­ας, στο πλαί­σιο της γενι­κής γραμ­μής και των θέσε­ων του Κόμ­μα­τος. Η κατά­κτη­ση της συλλο­γικής πεί­ρας και της απα­ραί­τη­της γνώ­σης είναι καθο­ρι­στι­κό στοι­χείο για να δρού­με διεισ­δυ­τι­κά στη νεο­λαία, για να απο­κτούν τα απα­ραί­τη­τα εφό­δια τα νέα μέλη της ΚΝΕ, να αντι­με­τω­πί­ζε­ται η πιθα­νό­τη­τα κόπω­σης όταν οι αγώ­νες δε φέρ­νουν άμε­σα απο­τε­λέ­σμα­τα, να ανα­πτύσ­σε­ται η πεποί­θη­ση ότι τίπο­τα δε χάνε­ται, αντι­θέ­τως κάθε δρά­ση, κάθε προ­σπά­θεια καλ­λιερ­γεί το έδα­φος για τις μεγά­λες ανατροπές.

Αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει σχέ­διο δρά­σης που δεν περιο­ρί­ζε­ται στην παρά­θε­ση καθη­κό­ντων της τρέ­χου­σας κάθε φορά περιό­δου, με στό­χο την ενερ­γο­ποί­η­ση όλων των μελών μας, την επε­ξερ­γα­σία και το ξεδί­πλω­μα παρέμ­βα­σης σε κάθε χώρο. Κεντρι­κό και μετρή­σι­μο κρι­τή­ριο επι­τυ­χί­ας είναι η διεύ­ρυν­ση του πολι­τι­κού περί­γυ­ρου της ΟΒ, η μεγά­λη ορ­γανωτική ανά­πτυ­ξη της ΚΝΕ, ως βασι­κός και ανα­ντι­κα­τά­στα­τος όρος για τη μαχη­τι­κή, νεα­νι­κή αντε­πί­θε­ση, η τρο­φο­δό­τη­ση του Κόμ­μα­τος με περισ­σό­τε­ρα νέα μέλη.

(…)

ΚΝΕ, ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

9.

Η προ­σπά­θεια των αστι­κών επι­τε­λεί­ων να στρα­τεύ­σουν τη νεο­λαία στις επι­διώ­ξεις τους εξε­λίσ­σε­ται, ανα­βαθ­μί­ζε­ται και θα ενταθεί.
Τα αστι­κά επι­τε­λεία, για να κατα­φέ­ρουν την ενερ­γή στή­ρι­ξη ή την αδρα­νο­ποί­η­ση της νεο­λαί­ας για τις επι­διώ­ξεις τους, συνε­χώς επε­ξερ­γά­ζο­νται τον τρό­πο καί τα ζητή­μα­τα που θα επι­λέ­ξουν να προ­βά­λουν στη νεο­λαία. Επεν­δύ­ουν στο ότι η νεο­λαία είναι χρο­νι­κά πολύ μακριά από την περί­ο­δο της σοσια­λι­στι­κής οικο­δόμησης τον 20^ό αιώ­να και της προ­σφο­ράς της για τους λαούς όλου του κόσμου, φτά­νο­ντας μέχρι και στο σημείο να εξι­σώ­νουν τον φασι­σμό με τον κομ­μου­νι­σμό. Ενι­σχυ­τι­κά λει­τουρ­γεί ο τσα­κω­μός των αστι­κών κομ­μά­των, που δημιουρ­γεί την εντύ­πω­ση ότι υπάρ­χει πλου­ρα­λι­σμός στις πολι­τι­κές επι­λο­γές, σε εναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις εντός του καπι­τα­λι­σμού. Γι’ αυτό, έχει στα­θε­ρά επι­και­ρό­τη­τα η συζή­τη­ση, τόσο εσω­ορ­γα­νω­τι­κά όσο και με όρους αντε­πί­θε­σης ευρύ­τε­ρα στη νεο­λαία, για την ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, τις αιτί­ες ανα­τρο­πής του.

Αντι­με­τω­πί­ζου­με την επί­θε­ση από την αστι­κή προ­πα­γάν­δα, την κυβέρ­νη­ση, τα κόμ­μα­τα του συστή­μα­τος, μηχα­νι­σμούς κ.λπ. ότι «το ΚΚΕ είναι περι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νο», «δεν έχει προ­σαρ­μο­στεί στις εξε­λί­ξεις», δεν προ­σφέ­ρει «ρεα­λι­στι­κές λύσεις», με διά­φορες παραλ­λα­γές, όπως με αφορ­μή τη θέση μας για την άρνη­ση συμ­με­το­χής ή στή­ρι­ξης κυβέρ­νη­σης στο πλαί­σιο του καπι­τα­λι­σμού, ότι είναι δήθεν άρνη­ση για να “μη λερώ­σου­με τα χέρια μας” κ.λπ.

Η ΝΔ και γενι­κά τα αστι­κά επι­τε­λεία προσπα­θούν να εμφα­νί­σουν το ΚΚΕ ως ένα κόμ­μα έξω από τη ζωή, δήθεν «απο­τέ­λε­σμα της περιό­δου που υπήρ­χαν σοσια­λι­στι­κές χώρες, που όμως κατέρ­ρευ­σαν ή ανα­τρά­πη­καν από τους λαούς», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ότι «το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μετα­θέ­τουν τη βελ­τί­ω­ση των όρων ζωής του λαού σε ένα απροσ­διό­ρι­στο, απώ­τε­ρο μέλ­λον».

Ταυ­τό­χρο­να, αντι­με­τω­πί­σα­με τα προη­γού­με­να χρό­νια την επί­θε­ση ότι «το ΚΚΕ είναι συστη­μι­κό κόμ­μα», που ενορ­χη­στρώ­θη­κε από τις δυνά­μεις του ΠΑΣΟΚ, του τότε οπορ­του­νι­στι­κού ΣΥΡΙΖΑ, σύσ­σω­μες τις δυνά­μεις του αυτο­α­πο­κα­λού­με­νου “αναρ­χο­αυ­τό­νο­μου” χώρου, αλλά και των φασι­στών. Η ίδια μας η δρά­ση αυτά τα χρό­νια, η πεί­ρα από την “πρώ­τη φορά αρι­στε­ρά” της δια­κυ­βέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ και μια σει­ρά άλλοι παρά­γο­ντες έχουν παί­ξει ρόλο στο να μην επι­κρα­τεί πλέ­ον αυτό το στοι­χείο στην επί­θε­ση που κάνουν διά­φο­ρα κέντρα στο Κόμ­μα, χωρίς να σημαί­νει πως δεν μπο­ρεί σε κάποια άλλη φάση να έρθει ξανά στο επίκεντρο.

Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στο καθήκον της επα­ναστατικής ανασυγκρότησης του ΔΚΚ.

Σε αυτή την κατεύ­θυν­ση η διε­θνής δρά­ση της ΚΝΕ θα πρέπει:

Να συνε­χί­σει να στη­ρί­ζει τις μεγά­λες προ­σπά­θειες του Κόμ­μα­τος για την επα­ναστατική ανα­συ­γκρό­τη­ση του ΔΚΚ, για τη δημιουρ­γία του κομ­μου­νι­στι­κού πόλου, που θα παλεύ­ει για την επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και την ενό­τη­τα του κομμου­νιστικού κινή­μα­τος με εφό­διο την κοσμο­θε­ω­ρία μας, τον μαρ­ξι­σμό — λενινισμό.

Να συνε­χί­σει την επι­κοι­νω­νία, τη δια­μόρ­φω­ση στα­θε­ρών διμε­ρών επα­φών με ΚΝ σε όλη την υδρό­γειο, τη μελέ­τη της κατά­στα­σή τους, ώστε με τις θέσεις της να συμ­βάλ­λει στη δια­πά­λη με την αστι­κή και οπορ­του­νι­στι­κή παρέμ­βα­ση. Σε αυτόν τον στό­χο σημα­ντι­κό είναι να συνε­χι­στεί και να βελ­τιω­θεί η προ­σπά­θεια μετα­φρα­στι­κής δου­λειάς, η στή­ρι­ξη των ξενό­γλωσ­σων ιστο­σε­λί­δων του Κόμ­μα­τος, η στα­θε­ρο­ποί­η­ση της αρθρο­γρα­φί­ας σε άλλες γλώσ­σες για τις θέσεις και τη δρά­ση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Να συνε­χί­σει να δίνει όλες της τις δυνά­μεις για την ανά­πτυ­ξη και τον συντο­νισμό της κοι­νής πάλης των ΚΝ, για στε­νό­τε­ρη συνερ­γα­σία, ειδι­κά προς τις ΚΝ που συμ­με­ρί­ζο­νται τον ίδιο σκο­πό και προ­σπα­θούν καθη­με­ρι­νά να ανα­πτύσ­σουν δεσμούς με τους νέους και τις νέες εργα­τι­κής — λαϊ­κής κατα­γω­γής, επι­διώ­κουν να δρουν στα κινή­μα­τα της νεο­λαί­ας, επι­διώ­κουν να εντάσ­σουν την καθη­με­ρι­νή πάλη για τα προ­βλή­μα­τα της νέας γενιάς στον αγώ­να για την εργα­τι­κή εξου­σία, τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση