Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θεοχάρης Παπαδόπουλος: Δολοφονίες

Στον τόπο μου πολ­το­ποιούν βιβλία.
Λένε τη γνώ­ση άχρηστη
χρή­σι­μα τα λεφτά.
Οι τρά­πε­ζες να φαν’ καλά
κι ο κόσμος ας πεινάσει.

Στον τόπο μου δολο­φο­νούν γυναίκες.
Ας πρό­σε­χαν πως ντύνονται
για­τί να προκαλούν;
Εκεί­νοι που τις σκότωσαν
ήταν καλά παιδιά,
φιλή­συ­χοι πολίτες.

Στον τόπο μου σκο­τώ­νου­νε τον διαφορετικό.
Ντύ­νε­ται σαν γυναί­κα ο ανώμαλος
θέλει κι εμάς να κάνει σαν κι εκείνον.

Μου λένε να φύγω μακριά,
να φτιά­ξω τον κόσμο τον δικό μου
σε κάστρο να περιχαρακωθώ
εγώ να ‘μαι καλά
να μην με νοιά­ζουν άλλοι.
Μα μέσα μου πονά­ει μια πληγή
για κάθε Ζακ,
για κάθε Δήμητρα,
για κάθε Καρο­λάιν κι Ελένη.

Κι αφού ν’ αλλά­ξω κόσμο δεν μπορώ
παλεύω για ν’ αλλά­ξω αυτόν τον κόσμο.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο