Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ. (Μανώλη Αναγνωστάκη)

Στην οδό Αιγύ­πτου ‑πρώ­τη πάρο­δος δεξιά!
Τώρα υψώ­νε­ται το μέγα­ρο της Τρά­πε­ζας Συναλλαγών
Του­ρι­στι­κά γρα­φέα και πρα­κτο­ρεία μεταναστεύσεως.
Και τα παι­δά­κια δεν μπο­ρού­νε πια να παί­ξου­νε από
τα τόσα τρο­χο­φό­ρα που περνούνε.
Άλλω­στε τα παι­διά μεγά­λω­σαν, ο και­ρός εκεί­νος πέρα­σε που ξέρατε
Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυ­ρί­ζουν μυστι­κά, δεν εμπιστεύονται,
Όσα επι­ζή­σαν, εννο­εί­ται, για­τί ήρθα­νε βαριές αρρώ­στιες από τότε
Πλημ­μύ­ρες, κατα­πο­ντι­σμοί, σει­σμοί, θωρα­κι­σμέ­νοι στρατιώτες,
Θυμού­νται τα λόγια του πατέ­ρα: εσύ θα γνω­ρί­σεις καλύ­τε­ρες μέρες
Δεν έχει σημα­σία τελι­κά αν δεν τις γνώ­ρι­σαν, λένε το μάθημα
οι ίδιοι στα παι­διά τους
Ελπί­ζο­ντας πάντο­τε πως κάπο­τε θα στα­μα­τή­σει η αλυσίδα
Ίσως στα παι­διά των παι­διών τους ή στα παι­διά των παιδιών
των παι­διών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρό­μο που λέγα­με, υψώνεται
η Τρά­πε­ζα Συναλλαγών
— εγώ συναλ­λάσ­σο­μαι, εσύ συναλ­λάσ­σε­σαι, αυτός συναλλάσσεται-
Του­ρι­στι­κά γρα­φεία και πρα­κτο­ρεία μεταναστεύσεως
‑εμείς μετα­να­στεύ­ου­με, εσείς μετα­να­στεύ­ε­τε, αυτοὶ μεταναστεύουν-
Όπου και να ταξι­δέ­ψω η Ελλά­δα με πλη­γώ­νει, έλε­γε κι ο Ποιητής
Η Ελλά­δα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία,
τις ωραί­ες εκκλησιές
Η Ελλάς των Ελλήνων.

Το ποί­η­μα ανή­κει στη συλ­λο­γή Ο Στό­χος (1970). Πρω­το­δη­μο­σιεύ­τη­κε στα Δεκα­ο­χτώ Κεί­με­να (1970 εκδό­σεις Κέδρος), που η έκδο­σή τους απο­τέ­λε­σε την πρώ­τη πρά­ξη ομα­δι­κής δημό­σιας αντί­στα­σης των πνευ­μα­τι­κών ανθρώ­πων κατά της δικτα­το­ρί­ας. Είναι ποί­η­μα πολι­τι­κό, όπως εξάλ­λου και πολ­λά άλλα ποι­ή­μα­τα του Ανα­γνω­στά­κη, και απεί­χε την πολι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή κατά­στα­ση από τη μετα­κα­το­χι­κή περί­ο­δο και τη στρα­τιω­τι­κή δικτατορία

Οι συγ­γρα­φείς που συμ­με­τεί­χαν στην έκδοση:

Γιώρ­γος Σεφέ­ρης, Οι γάτες τ’ Άη Νικό­λα (ποί­η­μα με ημε­ρο­μη­νία 5 Φεβρουα­ρί­ου 1969 που είχε δημο­σιευ­τεί στο εξω­τε­ρι­κό και μέχρι τότε αδη­μο­σί­ευ­το στην Ελλά­δα). Καίη Τσι­τσε­λή, Μικρός διά­λο­γος (διή­γη­μα). Τάκης Κου­φό­που­λος, Ο ηθο­ποιός (διή­γη­μα). Σπύ­ρος Πλα­σκο­βί­της, Το ραντάρ (διή­γη­μα). Αλέ­ξαν­δρος Κοτζιάς, Επι­στρέ­φο­ντας (από­σπα­σμα από ανέκ­δο­το μυθι­στό­ρη­μα). Τάκης Σινό­που­λος, Νύχτες (από­σπα­σμα από το ποι­η­τι­κό έργο Χρο­νι­κό). Νόρα Ανα­γνω­στά­κη, Μία μαρ­τυ­ρία (σύντο­μη προ­σω­πι­κή μαρ­τυ­ρία). Ρόδης Ρού­φος, Ο υπο­ψή­φιος (διή­γη­μα). Γιώρ­γος Χει­μω­νάς, Ο για­τρός Ινε­ό­της (τα τρία πρώ­τα απο­σπά­σμα­τα από ανέκ­δο­το κεί­με­νο). Θ. Δ. Φρα­γκό­που­λος, “Ελ Προ­κα­ρα­δόρ” (διή­γη­μα). Στρα­τής Τσίρ­κας, Αλλα­ξο­και­ριά (διή­γη­μα. Μανό­λης Ανα­γνω­στά­κης, Ο Στό­χος (ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή με 14 ποι­ή­μα­τα). Δ. Ν. Μαρω­νί­της, Υπε­ρο­ψία και μέθη (ο ποι­η­τής και η ιστο­ρία) (φιλο­λο­γι­κή μελέ­τη για το ποί­η­μα Δαρεί­ος του Κ. Καβά­φη). Νίκος Κάσ­δα­γλης, Άθως (ημε­ρο­λό­γιο από επί­σκε­ψη στο Αγ. Όρος). Θανά­σης Βαλ­τι­νός, Ο γύψος (διή­γη­μα). Μένης Κου­μα­ντα­ρέ­ας, Αγία Κυρια­κή στο βρά­χο (από­σπα­σμα) (πεζο­γρά­φη­μα). Λίνα Κάσ­δα­γλη, Σήμα­τα δια­βά­σε­ων (ποί­η­μα). Αλεξ. Αργυ­ρί­ου, Το ύφος μιας γλώσ­σας και η γλώσ­σα ενός ύφους (φιλο­λο­γι­κή μελέτη).