Ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία: Όταν κάποια κόμματα βυθίζονται στη λήθη και κάποια άλλα μένουν στις επαναστατικές επάλξεις…

Η νέα πολι­τι­κή γραμ­μή του ΚΕΚΡ το έχει οδη­γή­σει ακό­μα σε πολι­τι­κή συνερ­γα­σία όχι μόνο με το ΚΚ Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας, το οποίο προη­γου­μέ­νως κατη­γο­ρού­σε ως συμ­βι­βα­σμέ­νη και οπορ­του­νι­στι­κή δύνα­μη, αλλά ακό­μα και με ακρο­δε­ξιές, φασί­ζου­σες δυνά­μεις, όπως είναι οι λεγό­με­νοι «εθνι­κο­μπολ­σε­βί­κοι».

Στις συν­θή­κες αυτές έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία η Ανοι­χτή Επι­στο­λή της Ένω­σης Κομ­μου­νι­στών Ουκρα­νί­ας (ΕΚΟ) προς το ΚΕΚΡ, η οποία δημο­σιεύ­τη­κε στο SOLIDNET.

Η ΕΚΟ είναι μια πολι­τι­κή δύνα­μη στην Ουκρα­νία, που συγκρο­τή­θη­κε γύρω από το θεω­ρη­τι­κό περιο­δι­κό που εξέ­δι­δε η Ταμί­λα Για­μπρό­βα, η οποία «έφυ­γε» από τη ζωή πέρυ­σι. Αν και μικρή δύνα­μη, η ΕΚΟ συμ­με­τέ­χει στις Διε­θνείς Συνα­ντή­σεις των ΚΚ από τα πρώ­τα κιό­λας χρό­νια, καθώς επί­σης στη «Διε­θνή Κομ­μου­νι­στι­κή Επι­θε­ώ­ρη­ση» και την Ευρω­παϊ­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία, ενώ σήκω­σε το ανά­στη­μά της τόσο απέ­να­ντι στο αντι­δρα­στι­κό καθε­στώς που επι­κρά­τη­σε στην Ουκρα­νία μετά το 2014, όσο και ενά­ντια στη ρωσι­κή εισβο­λή, συνυ­πο­γρά­φο­ντας την Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση των 44 πλέ­ον ΚΚ και 30 Κομ­μου­νι­στι­κών Νεο­λαιών από όλο τον κόσμο η οποία έχει εκδο­θεί ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργα­ζο­μέ­νων Ισπα­νί­ας, του ΚΚ Μεξι­κού και του ΚΚ Τουρκίας.

Ε. Β.

Σύντρο­φοι!

Αυτήν τη δύσκο­λη στιγ­μή, που οι υπο­κι­νη­τές του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου κατά­φε­ραν να στρέ­ψουν τον έναν ενά­ντια στον άλλο τους λαούς δύο μέχρι πρό­σφα­τα αδελ­φών Δημο­κρα­τιών, οι οποί­ες ήταν συνι­δρυ­τές της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης — της Σοβιε­τι­κής Ομο­σπον­δια­κής Σοσια­λι­στι­κής Δημο­κρα­τί­ας της Ρωσί­ας και της Ουκρα­νι­κής Σοβιε­τι­κής Σοσια­λι­στι­κής Δημο­κρα­τί­ας, των δύο Δημο­κρα­τιών που είχαν τη μεγα­λύ­τε­ρη συμ­βο­λή στις μεγα­λειώ­δεις πρά­ξεις της εκβιο­μη­χά­νι­σης, στη νίκη επί του γερ­μα­νι­κού ναζι­σμού, στην κατά­κτη­ση του Δια­στή­μα­τος, στην ανά­πτυ­ξη των μονα­δι­κών σοβιε­τι­κών κοι­νω­νι­κών σχέ­σε­ων, στη δημιουρ­γία της υψη­λό­τα­της σοβιε­τι­κής κουλ­τού­ρας — απευ­θυ­νό­μα­στε σε σας, τους απλούς κομ­μου­νι­στές, σε εκεί­νους που όπως και εμείς είναι το ίδιο απλοί, δεν ψάχνουν «ζεστή θέση» στη Δού­μα, στην Ανώ­τα­τη Ράντα ή στα τοπι­κά κοινοβούλια (…)

Επί τρεις δεκα­ε­τί­ες, ακο­λου­θώ­ντας τις αρχές του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού, του επα­να­στα­τι­κού μαρ­ξι­σμού και της ιστο­ρι­κής ακο­λου­θί­ας, η Ένω­ση Κομ­μου­νι­στών Ουκρα­νί­ας ήταν και ομοϊ­δε­ά­της και σύμ­μα­χος και οργα­νω­τι­κή μονά­δα του ΚΕΚΡ.

Ήμα­σταν μαζί στα πλαί­σια του Κινή­μα­τος Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας και της Μαρ­ξι­στι­κής Πλατ­φόρ­μας στο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90, όταν προ­σπα­θή­σα­με αλλά απο­δει­χθή­κα­με ανε­παρ­κείς να σώσου­με το Κόμ­μα και τη Σοβιε­τι­κή μας Πατρί­δα από την κατα­στρο­φή. Φέρου­με μαζί αυτήν την ιστο­ρι­κή ευθύ­νη της αδυ­να­μί­ας να ξεση­κώ­σου­με τον λαό στον αγώ­να και υφι­στά­με­θα τη χει­ρό­τε­ρη δυνα­τή τιμω­ρία — στε­ρού­μα­στε τη σοσια­λι­στι­κή Πατρίδα.

Ήμα­σταν μαζί και τις δύο δεκα­ε­τί­ες που ακο­λού­θη­σαν, αν και ο καθέ­νας στο δικό του «θραύ­σμα» της ΕΣΣΔ, σε συγκε­ντρώ­σεις και δια­δη­λώ­σεις, σε εισό­δους εργο­στα­σί­ων, σε πικε­το­φο­ρί­ες, σε δια­λέ­ξεις στις εργα­τι­κές κολε­κτί­βες, στα δια­με­ρί­σμα­τά μας που είχαν μετα­τρα­πεί σε γρα­φεία σύντα­ξης προ­κη­ρύ­ξε­ων, φυλ­λα­δί­ων, του περιο­δι­κού «Μαρ­ξί­σμ ι σοβρε­μέ­νοστ» (σημ. μτφρ. «Μαρ­ξι­σμός και Σύγ­χρο­νη Επο­χή» — θεω­ρη­τι­κό περιο­δι­κό που έβγαι­νε με ευθύ­νη της ΕΚ Ουκρα­νί­ας), της εφη­με­ρί­δας «Τρου­ντο­βά­για Ρωσία» (σημ. μτφρ. «Εργα­ζό­με­νη Ρωσία» — η εφη­με­ρί­δα του ΚΕΚΡ) και άλλων έντυ­πων εκδόσεων.

Ήμα­σταν μαζί στις εκτι­μή­σεις και τις δρά­σεις (με ορι­σμέ­νη χρο­νι­κή καθυ­στέ­ρη­ση από την πλευ­ρά της ηγε­σί­ας του ΚΕΚΡ, η αλή­θεια είναι), όταν το 2014 σάρω­σε την Ουκρα­νία το Μαϊ­ντάν (σημ. μτφρ. η λέξη μαϊ­ντάν στα ουκρα­νι­κά σημαί­νει πλα­τεία ή ανοι­χτός χώρος και εδώ χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως ανα­φο­ρά στην αντι­συ­νταγ­μα­τι­κή πολι­τι­κή ανα­τρο­πή στην Ουκρα­νία, με την αξιο­ποί­η­ση και φασι­στι­κών δυνά­με­ων), που το αντι­με­τώ­πι­σε και το στα­μά­τη­σε στα όριά του το Ντον­μπάς. Όταν οι μάζες στο Ντον­μπάς ανέ­δει­ξαν από τις γραμ­μές τους φιλο­σο­βιε­τι­κά δια­κεί­με­νους μαχη­τές διοι­κη­τές, που οργά­νω­σαν αυτο­τε­λή ένο­πλα στρα­τιω­τι­κά τμή­μα­τα, που ήταν άνθρω­ποι που βγή­καν μέσα από τον λαό — τον ίδιο τον σοβιε­τι­κό λαό που, πιστός στην προ­λε­τα­ρια­κή του διαί­σθη­ση και στην ηρω­ι­κή παρά­δο­ση της αντι­φα­σι­στι­κής αντί­στα­σης του Ντον­μπάς, δεν υπο­τά­χθη­κε στην επί­θε­ση της ακραί­ας αντί­δρα­σης, πλη­ρώ­νο­ντας το μεγα­λύ­τε­ρο τίμη­μα γι’ αυτό, με τις ζωές χιλιά­δων ηρώων.

Εκεί­να τα μέλη του ΚΕΚΡ, που από τα καυ­τά ίχνη των γεγο­νό­των εκτί­μη­σαν σωστά την κατά­στα­ση, εντά­χθη­καν στην Ομά­δα Εργα­σί­ας και είχαν μεγά­λη συμ­βο­λή στην αντι­φα­σι­στι­κή αντί­στα­ση στο Ντον­μπάς, και στα λόγια και στην πρά­ξη: Με δεκά­δες ταξί­δια στις πόλεις του και στην πρώ­τη γραμ­μή, με την προ­πα­γάν­δι­ση των κομ­μου­νι­στι­κών ιδε­ών, τη δημιουρ­γία κομ­μου­νι­στι­κών πυρή­νων και οργα­νώ­σε­ων, τη διά­δο­ση του κομ­μα­τι­κού Τύπου και την πολύ­πλευ­ρη βοή­θεια σε όσους αγω­νί­ζο­νταν. Όπως για δου­λειά, και όχι από τεμπέ­λι­κη περιέρ­γεια, όχι σαν ριψο­κίν­δυ­νοι του­ρί­στες, όχι για να ρίξουν σε στό­χους με πολε­μι­κό όπλο και να πιουν ένα — δυο ποτη­ρά­κια με τους φιλό­ξε­νους νοι­κο­κύ­ρη­δες, αλλά κάτω από πυρο­βο­λι­σμούς, στον καύ­σω­να και στο κρύο των ‑20 βαθ­μών, κάτω από καταρ­ρα­κτώ­δη βρο­χή και μερι­κές φορές περ­νώ­ντας τρεις συνο­ριο­γραμ­μές πήγαι­ναν οι σύντρο­φοί μας στο Ντον­μπάς, διπλω­μέ­νοι στα δύο από το βάρος των εφη­με­ρί­δων, των περιο­δι­κών και των ζεστών ρού­χων για τους μαχη­τές, με τα καπί­κια που είχαν μαζέ­ψει από τους εργά­τες. Τους καρ­πούς της δικής τους δου­λειάς, των δικών τους επα­φών χρη­σι­μο­ποιούν σήμε­ρα εκεί­νοι που καλύ­πτο­νται πίσω από τη γνώ­μη ορι­σμέ­νων από το Ντο­νιέ­τσκ και το Λου­γκάνσκ, που ακό­μα κρα­τιού­νται από τον αρα­χνοει­δή ιστό μιας φαντα­στι­κής ελπί­δας προς τον «μεγά­λο αδελ­φό», δικαιο­λο­γώ­ντας έτσι τη δική τους υπο­στή­ρι­ξη στη στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση της αστι­κής Ρωσίας.

Τι συνέ­βη στην ηγε­σία του ΚΕΚΡ σήμε­ρα; Πού πήγαν η επα­να­στα­τι­κή στά­ση αρχών, ο διε­θνι­σμός, οι πεποι­θή­σεις και η τιμιό­τη­τα; Πού πήγε η κομ­μου­νι­στι­κή τιμή; Είναι ντρο­πια­στι­κό να βλέ­που­με τις πολι­τι­κές τους πρά­ξεις, όπως η έντα­ξη σε συμ­μα­χί­ες με αμφί­βο­λες και ανοι­χτά αντι­δρα­στι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, πρά­ξεις ανα­κό­λου­θες, όχι κομ­μου­νι­στι­κές, που οδη­γούν το κόμ­μα στην απώ­λεια του προ­σώ­που του ως προ­λε­τα­ρια­κού κόμ­μα­τος. Απευ­θυ­νό­μα­στε σε σας λόγω του «δαμό­κλειου κιν­δύ­νου» για το ΚΕΚΡ, του κιν­δύ­νου της πλή­ρους πολι­τι­κής μετάλ­λα­ξης, της τελε­σί­δι­κης απο­μά­κρυν­σης από τις ταξι­κές θέσεις, που σημαί­νει, και της άμε­σης απει­λής του πλή­ρους ιδε­ο­λο­γι­κού εκφυ­λι­σμού και της ανα­πό­φευ­κτης διά­λυ­σης του κόμματος.

Αυτός ο εκφυ­λι­σμός παρα­τη­ρεί­ται και στο επί­πε­δο της προ­σω­πι­κής ηθι­κής της ηγε­σί­ας του ΚΕΚΡ, καθώς προ­χω­ρά σε αναί­σχυ­ντη χρή­ση του ονό­μα­τος της Ταμί­λα Ιωσή­φοβ­να Για­μπρό­βα, της συντρό­φισ­σας Ρόζα (σημ. μτφρ. «Ρόζα» ήταν το επα­να­στα­τι­κό ψευ­δώ­νυ­μο της σ. Ταμί­λα Για­μπρό­βα), προ­σπα­θώ­ντας να κρυ­φτεί πίσω από το αναμ­φι­σβή­τη­το κύρος της, το φωτει­νό της όνο­μα και τις ένδο­ξες πρά­ξεις της για να στη­ρί­ξει τη δική της θέση, που κατά την πεποί­θη­σή μας είναι ριζι­κά εσφαλμένη. (…)

Ο Β. Α. Τιούλ­κιν ελπί­ζει πως η σ. Για­μπρό­βα δεν θα μπο­ρέ­σει να εμπο­δί­σει αυτήν τη χρή­ση του ονό­μα­τός της, αλλά δεν είναι έτσι. Ολη η μαρ­ξι­στι­κή δια­λε­κτι­κό­τη­τα της προ­σέγ­γι­σής της στις εκτι­μή­σεις των γεγο­νό­των στον κόσμο και των κομ­μα­τι­κών υπο­θέ­σε­ων, που υλο­ποιεί­ται τόσο πλή­ρως και λαμπρά στις τοπο­θε­τή­σεις στις εσω­κομ­μα­τι­κές και τις διε­θνείς θεω­ρη­τι­κές εκδη­λώ­σεις, στις συζη­τή­σεις με πρω­το­πό­ρους παρά­γο­ντες του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος, δεί­χνουν ποια θέση θα έπαιρ­νε τώρα. Αυτή η θέση είναι εκεί­νη της απο­φα­σι­στι­κής κατα­δί­κης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου που ξέσπασε.

Ο σ. Τιούλ­κιν απο­σιω­πά τις σοβα­ρές δια­φω­νί­ες μετα­ξύ της καθο­δή­γη­σης του ΚΕΚΡ και της ΕΚ Ουκρα­νί­ας, που εκτεί­νο­νταν όλα τα τελευ­ταία χρό­νια της σ. Τ. Ι. Για­μπρό­βα, τόσο σχε­τι­κά με τη θεω­ρη­τι­κή δου­λειά όσο και σχε­τι­κά με την οργα­νω­τι­κή δου­λειά, και την εστί­α­ση των προ­σπα­θειών στις εκλο­γές, καθώς και για τη μισή και ανα­κό­λου­θη δου­λειά με τους συντρό­φους του Ντον­μπάς. Αυτές οι δια­φω­νί­ες βάθυ­ναν τόσο πολύ, που ο σ. Τιούλ­κιν δήλω­σε ότι απο­χω­ρεί από τη Συντα­κτι­κή Επι­τρο­πή του περιο­δι­κού «Μαρ­ξί­σμ ι σοβρε­μέ­νοστ» και η σ. Για­μπρό­βα ότι απο­χω­ρεί από την ΚΕ του ΚΕΚΡ. Επι­πλέ­ον, ανη­συ­χώ­ντας πολύ για την κατά­στα­ση στο κόμ­μα, μας έθε­τε συχνά το ερώ­τη­μα μήπως έπρε­πε να απο­χω­ρή­σει η ΕΚ Ουκρα­νί­ας από το ΚΕΚΡ, και κάθε φορά απο­φά­σι­ζε χάριν της δια­τή­ρη­σης της κομ­μα­τι­κής ενό­τη­τας να το ανα­βά­λει και να προ­σπα­θή­σει ξανά και ξανά να μετα­πεί­σει τους πρώ­ην ομοϊδεάτες.

Δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος γίνεται όχι απλά μια δοκιμασία, αλλά εκείνο το σταυροδρόμι στο οποίο όταν φτάσουμε, οι αριστεροί πολιτικοί παράγοντες και ολόκληρα κόμματα είτε βυθίστηκαν στη λήθη (για παράδειγμα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της περιόδου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τα κοινοβουλευτικά κόμματα που εμφανίστηκαν πάνω στις αρχές της ανεξαρτησίας στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες τη δεκαετία του ’90) είτε παρέμειναν στις επαναστατικές επάλξεις.

Οι θέσεις που προ­βάλ­λει το ΚΕΚΡ για «εντε­λώς κακό» και «όχι τόσο κακό» ιμπε­ρια­λι­σμό είναι η πλή­ρης δια­στρέ­βλω­ση της λενι­νι­στι­κής θεω­ρί­ας της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και τη θέση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Η καθο­δή­γη­ση του ΚΕΚΡ με ακλό­νη­το πεί­σμα άρπα­ξε το σύν­θη­μα περί «απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­σης», που τόσο επι­δέ­ξια χρη­σι­μο­ποιούν οι αστι­κές αρχές της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας, οι οποί­ες συμπα­θούν ανοι­χτά φασί­στες φιλο­σό­φους, πολι­τι­κούς και πολε­μι­κούς εγκλη­μα­τί­ες. Και όλα αυτά για την ντρο­πια­στι­κή προ­ε­κλο­γι­κή συμ­μα­χία με τα οπορ­του­νι­στι­κά ΚΚΡΟ και ΚΚ Ουκρα­νί­ας, και, ακό­μα περισ­σό­τε­ρο, με τους «εθνι­κο­μπολ­σε­βί­κους» και την υπό­λοι­πη αντι­δρα­στι­κή και φιλο­φα­σι­στι­κή «πατριω­τι­κή» σαβούρα;

Σύντρο­φοι! Στη­ρί­ζο­ντας αυτήν την ψευ­το­α­πο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση, στη­ρί­ζε­τε την κατα­στρο­φή των ουκρα­νι­κών πόλε­ων και της ειρη­νι­κής υπο­δο­μής, τον θάνα­το άμα­χου πληθυσμού.

Τέτοια ήταν η πολε­μι­κή τακτι­κή του Κόκ­κι­νου Στρα­τού κατά την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Γερ­μα­νί­ας το 1945; Οχι! Ηταν δια­με­τρι­κά αντί­θε­τη από τις ενέρ­γειες των συμ­μά­χων στην αντι­χι­τλε­ρι­κή συμ­μα­χία, που βομ­βάρ­δι­σαν δεκά­δες γερ­μα­νι­κές πόλεις — Δρέσ­δη, Αμβούρ­γο, Μαγδεμ­βούρ­γο, Βόν­νη, Ντόρ­τμουντ, Μόσμπουργκ, Νυρεμ­βέρ­γη κ.ά. Σήμε­ρα στην Ουκρα­νία, ως απο­τέ­λε­σμα της εισβο­λής έχουν κατα­στρα­φεί ή μισο­κα­τα­στρα­φεί δεκά­δες πόλεις: Χάρ­κο­βο, Μαριού­πο­λη, Ιρπεν, Βολ­χο­βάν­κα, Ιζιούμ, Ποπάσ­να­για, Ρου­μπέζ­νο­γιε, Σεβε­ρο­ντο­νιέ­τσκ, Αρτιόμοφσκ…

Ποιον απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­σαν στο Κίε­βο οι κατα­στρο­φές του ηλε­κτρι­κού δικτύ­ου και των συστη­μά­των ύδρευ­σης; Τις φασί­ζου­σες ουκρα­νι­κές αρχές; Σε καμία περί­πτω­ση! Αυτές αισθά­νο­νται απο­λύ­τως άνε­τα με την αυτό­νο­μη τρο­φο­δο­σία τους από κάθε πηγή. Αυτό το κακό χτυ­πά­ει τους κατοί­κους της πόλης, μάλι­στα τους περισ­σό­τε­ρο ευά­λω­τους, εκεί­νους που δεν μπο­ρούν να προ­φυ­λα­χθούν. Πλήτ­τει εκεί­νους που δεν έχουν δικό τους μετα­φο­ρι­κό μέσο, απο­τα­μιεύ­σεις, που έχουν προ­βλή­μα­τα υγεί­ας, που ανα­γκά­ζο­νται να κου­βα­λά­νε νερό στον νιο­στό όρο­φο του σοβιε­τι­κού πολυώ­ρο­φου κτι­ρί­ου όταν δεν λει­τουρ­γεί το ασαν­σέρ, ή δεν έχουν τη δυνα­τό­τη­τα να απο­κτή­σουν ηλε­κτρο­γεν­νή­τριες. Εκεί­νους που δεν έχουν ούτε βίλες, ούτε καν ένα μικρό εξο­χι­κό με τζά­κι, για να κατα­φύ­γουν από την πόλη και να επι­βιώ­σουν στο κρύο. Και τέτοιες οικο­γέ­νειες στην πρω­τεύ­ου­σα δεν είναι λίγες, ιδιαί­τε­ρα συντα­ξιού­χοι, που δού­λε­ψαν στις σοβιε­τι­κές επι­χει­ρή­σεις μεγά­λο μέρος της εργα­σια­κής ζωής τους και δεν έχουν απο­δε­χτεί τις και­νούρ­γιες ουκρα­νι­κές εθνι­κι­στι­κές «αξί­ες».

Και τι ακό­μα υπο­στη­ρί­ζουν οι πατριω­τι­κοί αντι­φα­σί­στες — υπε­ρα­σπι­στές του πολέ­μου; Τη στέ­ρη­ση από τον ουκρα­νι­κό λαό του δικαιώ­μα­τος στην εθνι­κή ταυ­τό­τη­τα; Ακρι­βώς όπως στην τσα­ρι­κή επο­χή και καθό­λου όπως στη Σοβιε­τι­κή Ρωσία. Το ΚΕΚΡ επί­ση­μα δεν έχει τοπο­θε­τη­θεί με κανέ­ναν τρό­πο σε σχέ­ση με αυτά τα απο­κρου­στι­κά λεγό­με­να του προ­έ­δρου της Ρωσι­κής Ομοσπονδίας.

Εμείς, η πλειο­ψη­φία της ΕΚ Ουκρα­νί­ας, που η καθο­δή­γη­ση του ΚΕΚΡ μάς κρέ­μα­σε (ενί­ο­τε αρκε­τές φορές σε μια σελί­δα) τις ταμπέ­λες «αυτών που απο­μα­κρύν­θη­καν από τις ταξι­κές θέσεις», «οπορ­του­νι­στών», «όχι πολε­μι­κών» (σημ. μτφρ. πρό­κει­ται για σύν­θε­τη λέξη — λογο­παί­γνιο, την οποία χρη­σι­μο­ποιεί το ΚΕΚΡ ως «ρετσι­νιά» σε όσους αντι­δρούν στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο) κ.λπ., ακρι­βώς από ταξι­κή — διε­θνι­στι­κή θέση δηλώνουμε:

– Απορ­ρί­πτου­με κάθε παρό­μοια κατη­γο­ρία προς εμάς, μιας και στην πρά­ξη «φωνά­ζει ο κλέ­φτης για να φοβη­θεί ο νοι­κο­κύ­ρης». Επί­σης, θεω­ρού­με συντρο­φι­κά ανή­θι­κο έως απα­ρά­δε­κτο στη συζή­τη­ση για σοβα­ρό­τα­τα ζητή­μα­τα αρχής της επι­και­ρό­τη­τας να θίγο­νται προ­σω­πι­κό­τη­τες, πόσο μάλ­λον να απο­κα­λύ­πτο­νται λεπτο­μέ­ρειες της προ­σω­πι­κής βιο­γρα­φί­ας προ­σώ­πων σε στιγ­μές που αυτό απει­λεί την προ­σω­πι­κή ασφά­λεια αυτών των Ουκρα­νών συντρόφων.

– Εμείς εξα­ντλή­σα­με τις δυνα­τό­τη­τες δια­λό­γου με την κομ­μα­τι­κή καθο­δή­γη­ση του ΚΕΚΡ (αυτές εφαρ­μό­στη­καν σε αρκε­τές ανοι­χτές διε­θνείς εκδη­λώ­σεις και σε προ­σω­πι­κή αλλη­λο­γρα­φία). Καμία ουσια­στι­κή απά­ντη­ση στην επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία μας δεν λάβα­με, εκτός από το ότι λέμε «πάρα πολ­λά λόγια» ή την απο­λύ­τως παρά­λο­γη και προ­σβλη­τι­κή κατη­γο­ρία ότι δήθεν «επι­θυ­μού­με την ήττα του Ντονμπάς».

– Πιστεύ­ου­με για τον εαυ­τό μας ότι είναι αδύ­να­τον να παρα­μεί­νου­με στις γραμ­μές ενός κόμ­μα­τος που λεκιά­στη­κε με την τακτι­κή της «ουράς» σε σχέ­ση με τη δική του αστι­κή κυβέρ­νη­ση, και στη­ρί­ζει το αδελ­φο­κτό­νο σφα­γείο που εξα­πέ­λυ­σαν οι ιμπε­ρια­λι­στές στον σκλη­ρό αντα­γω­νι­σμό για πρώ­τες ύλες και για ηγε­μο­νία, στον οποίο πεθαί­νουν πρώ­τα απ’ όλα εκπρό­σω­ποι του προ­λε­τα­ριά­του και στις δύο πλευ­ρές του μετώπου.

– Συνε­χί­ζου­με τον αγώ­να ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό μέσα από τις γραμ­μές του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος, πρώ­τα απ’ όλα με εκεί­να τα επα­να­στα­τι­κά κόμ­μα­τα που έχουν δοξα­σμέ­νη Ιστο­ρία και κρα­τούν αλύ­γι­στη και ασυμ­βί­βα­στη στά­ση απέ­να­ντι στην αστι­κή τάξη, και που το κύρος τους και το προ­σω­πι­κό παρά­δειγ­μα των στε­λε­χών τους επι­τρέ­πουν να κινη­το­ποιούν εργα­ζό­με­νες μάζες στις χώρες τους, πραγ­μα­το­ποιώ­ντας ενερ­γη­τι­κές δρά­σεις ενά­ντια στην προ­ώ­θη­ση πολε­μι­κών εξο­πλι­σμών, οι οποί­οι διο­γκώ­νουν την εστία του πολέ­μου στην επι­κρά­τεια της Ουκρανίας.

– Γνω­ρί­ζου­με ότι στο ΚΕΚΡ υπάρ­χουν σύντρο­φοι που έχουν άλλη άπο­ψη από την ηγε­σία, και στην περί­πτω­ση που η θέση τους υπε­ρι­σχύ­σει και το κόμ­μα αλλά­ξει εκτί­μη­ση για την τρέ­χου­σα κατά­στα­ση, και κυρί­ως την τωρι­νή του τακτι­κή, εμείς θα είμα­στε ξανά μαζί τους στην υπό­θε­ση της υπη­ρέ­τη­σης του προ­λε­τα­ριά­του, με εκεί­νες τις μορ­φές που αντι­στοι­χούν στην ιστο­ρι­κή περί­ο­δο στην οποία έτυ­χε να ζού­με και να δρού­με. Μέχρι τότε οι δρό­μοι μας χωρίζουν. (…)

– Παρα­κα­λού­με τους συντρό­φους να λάβουν ιδιαί­τε­ρα υπό­ψη ότι λόγω του γεγο­νό­τος ότι ο πρώ­ην σύντρο­φός μας, υπεύ­θυ­νος για την ιστο­σε­λί­δα της ΕΚ Ουκρα­νί­ας, παρα­μέ­νει πιστός στην ηγε­σία του ΚΕΚΡ και αναρ­τά υλι­κά που έρχο­νται σε αντί­θε­ση με την ιδε­ο­λο­γι­κή μας γραμ­μή, η δεδο­μέ­νη ιστο­σε­λί­δα δεν απο­τε­λεί πλέ­ον την επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα της ΕΚ Ουκρα­νί­ας. Εμείς οργα­νώ­σα­με νέα ιστο­σε­λί­δα, με το όνο­μα «Ροζεν­γκάρ­τεν» («ο κήπος της Ρόζας»).

Πηγή 902.gr

Ένω­ση Κομ­μου­νι­στών Ουκρα­νί­ας: Δια­χω­ρί­ζει την θέση της από το ΚΕΚΡ στο ζήτη­μα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέμου