Ισραήλ / Κατεχόμενη Παλαιστίνη: Η νέα ανάφλεξη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία…

Οι τρέ­χου­σες εξε­λί­ξεις στην κατε­χό­με­νη Παλαι­στί­νη και το Ισρα­ήλ δεν είναι ούτε αιφ­νι­δια­στι­κή εξέ­λι­ξη ούτε κεραυ­νός εν αιθρία.

Η νέα ανά­φλε­ξη των συγκρού­σε­ων, η οποία απει­λεί να τυλί­ξει στις φλό­γες συνο­λι­κό­τε­ρα τη Μέση Ανα­το­λή, είναι απο­τέ­λε­σμα της πολύ­χρο­νης κατο­χής της Παλαι­στί­νης από το ισραη­λι­νό κρά­τος, η οποία διαιω­νί­ζε­ται με τις πλά­τες των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμ­μά­χων τους.

Οι διά­φο­ροι… «αλλη­λέγ­γυοι» με το ισραη­λι­νό κρά­τος — δολο­φό­νο επι­χει­ρούν να συσκο­τί­σουν ακρι­βώς αυτήν την πραγματικότητα.

Εδώ και 16 χρό­νια, οι περί­που 2,5 εκα­τομ­μύ­ρια κάτοι­κοι της Λωρί­δας της Γάζας ζουν έναν απάν­θρω­πο απο­κλει­σμό, σε έναν θύλα­κα περί­που 340 τ.χλμ. Η ζωή στη μεγα­λύ­τε­ρη ανοι­χτή φυλα­κή του κόσμου, όπως απο­κα­λεί­ται συχνά η Γάζα, είναι γεμά­τη στε­ρή­σεις, με ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα 4 ή 5 ώρες σε ένα 24ωρο, με ακά­θαρ­το τρε­χού­με­νο νερό 3 ώρες τη μέρα, με την ανερ­γία να μαστί­ζει το 40% του πληθυσμού…

Στην κατε­χό­με­νη Δυτι­κή Οχθη, η πολυ­ε­τής κλι­μά­κω­ση της κατο­χι­κής βίας από τον ισραη­λι­νό στρα­τό και τους Εβραί­ους εποί­κους γίνε­ται ολο­έ­να και χειρότερη.

Οι τρο­μο­κρα­τι­κές εισβο­λές του κατο­χι­κού στρα­τού σε πόλεις της Δυτι­κής Οχθης, όπως η Τζε­νίν, η Ναμπλούς, η Τουλ­κα­ρέμ ή ακό­μη και η Ραμά­λα, όπου έχει την έδρα της η Παλαι­στι­νια­κή Αρχή, είναι πλέ­ον στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη, αφή­νο­ντας πίσω πλή­θος νεκρών και τραυ­μα­τιών, ισο­πε­δω­μέ­να χωριά και συνοι­κί­ες, ρημαγ­μέ­νους προ­σφυ­γι­κούς καταυλισμούς.

Μόνο από την αρχή του χρό­νου και πριν από τη νέα ανά­φλε­ξη, πάνω από 220 Παλαι­στί­νιοι βρή­καν τον θάνα­το από ισραη­λι­νά πυρά, ανά­με­σά τους δεκά­δες έφη­βοι και παιδιά.

Χιλιά­δες είναι οι Παλαι­στί­νιοι πολι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι, με εκα­το­ντά­δες από αυτούς να ενη­λι­κιώ­νο­νται ή και να γερ­νούν μέσα στα κελιά των ισραη­λι­νών φυλα­κών, στε­ρού­με­νοι ακό­μη και το φρέ­σκο ψωμί ή τις επι­σκέ­ψεις μελών της οικο­γέ­νειάς τους.

Στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη είναι οι πολυ­ή­με­ροι απο­κλει­σμοί ολό­κλη­ρων παλαι­στι­νια­κών χωριών και πόλε­ων, οι έφο­δοι του κατο­χι­κού στρα­τού σε σπί­τια αμά­χων για έρευ­νες «υπό­πτων», οι συλ­λή­ψεις εφή­βων και παιδιών.

Τα παρα­πά­νω συμπλη­ρώ­νο­νται από το γκρέ­μι­σμα σπι­τιών οικο­γε­νειών Παλαι­στι­νί­ων από τις μπουλ­ντό­ζες του ισραη­λι­νού στρα­τού, στο πλαί­σιο της απάν­θρω­πης τακτι­κής συλ­λο­γι­κής τιμω­ρί­ας που εφαρ­μό­ζουν οι κατο­χι­κές αρχές ενά­ντια σε Παλαι­στί­νιους μαχητές.

Παράλ­λη­λα, πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται και επε­κτεί­νο­νται οι εποι­κι­σμοί στα κατε­χό­με­να παλαι­στι­νια­κά εδά­φη, υψώ­νο­νται τερά­στια τεί­χη — φρά­χτες, στή­νο­νται «φυλά­κια ελέγ­χου», εγκλω­βί­ζο­ντας τους Παλαι­στί­νιους στην ίδια τους τη γη. Μέσω των εποι­κι­σμών προ­χω­ρά η δημο­γρα­φι­κή αλλοί­ω­ση της κατε­χό­με­νης Δυτι­κής Οχθης, με στό­χο ακρι­βώς τη διαιώ­νι­ση της κατο­χής και την υπο­νό­μευ­ση οποιασ­δή­πο­τε προ­ο­πτι­κής για ανε­ξάρ­τη­το παλαι­στι­νια­κό κράτος.

Με τις πλά­τες του ισραη­λι­νού κρά­τους, αυξά­νο­νται τα πογκρόμ και οι επι­θέ­σεις από Εβραί­ους εποί­κους, οι οποί­οι καί­νε ή κλέ­βουν τους ελαιώ­νες Παλαι­στι­νί­ων και κατά­σχουν με το έτσι θέλω παλαι­στι­νια­κή γη, επι­τί­θε­νται σε παλαι­στι­νια­κά χωριά.

Με τις ίδιες πλά­τες αυξά­νο­νται οι ισραη­λι­νές προ­κλή­σεις σε χώρους θρη­σκευ­τι­κής λατρεί­ας στην Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, όπως στο τέμε­νος Αλ Ακσα. Την ίδια ώρα, οι Παλαι­στί­νιοι της κατε­χό­με­νης Ανα­το­λι­κής Ιερου­σα­λήμ εκβιά­ζο­νται ώστε να ξεπου­λή­σουν τα σπί­τια τους όσο όσο, με απώ­τε­ρο στό­χο να υπο­νο­μευ­τεί ο αγώ­νας των Παλαι­στι­νί­ων να γίνει κάπο­τε το ανα­το­λι­κό τμή­μα της πόλης πρω­τεύ­ου­σα μιας ανε­ξάρ­τη­της Παλαιστίνης.

Απέ­να­ντι στην κατο­χι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, ο Παλαι­στι­νια­κός λαός παλεύ­ει για ανε­ξάρ­τη­τη Παλαι­στί­νη στα σύνο­ρα του 1967 με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ και επα­να­πα­τρι­σμό των προ­σφύ­γων και των απο­γό­νων τους. Ο δίκαιος αυτός αγώ­νας έχει απέ­να­ντί του τις ΗΠΑ, την ΕΕ και όλους τους συμ­μά­χους του Ισρα­ήλ, στύ­βε­ται στις μυλό­πε­τρες ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και σχε­δια­σμών, που στή­νουν ένα γεω­πο­λι­τι­κό πόκερ στην πλά­τη του Παλαι­στι­νια­κού λαού, όπως επι­βε­βαιώ­νουν και τα έντο­να παζά­ρια για παρα­πέ­ρα διεύ­ρυν­ση των λεγό­με­νων «συμ­φω­νιών του Αβρα­άμ» ανά­με­σα στο Ισρα­ήλ και αρα­βι­κές χώρες του Κόλπου.

Κόντρα σε όσους καλούν σε «αλλη­λεγ­γύη» με το ισραη­λι­νό κρά­τος — δολο­φό­νο, απέ­να­ντι στους διά­φο­ρους θια­σώ­τες των «ίσων απο­στά­σε­ων» ανά­με­σα στον θύτη και το θύμα, ο ελλη­νι­κός λαός, αλλά και κάθε λαός της Γης, έχει κάθε λόγο να στα­θεί ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κά στο πλευ­ρό του Παλαι­στι­νια­κού λαού και στον αγώ­να του για ελεύ­θε­ρη πατρίδα.

Ριζο­σπά­στης