Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ιταλο Καλβίνο, υπηρέτησε την πατρίδα του, το λαό του, τις παραδόσεις και την κουλτούρα του

Στις 19 Σεπτεμ­βρί­ου 1985 πεθαί­νει ο Ιτα­λός συγ­γρα­φέ­ας Ιτα­λο Καλ­βί­νο. Γεν­νή­θη­κε το 1923 στο Σαντιά­γο ντε λας Βέγκας της Κού­βας, αλλά σε νεα­ρή ηλι­κία εγκα­τα­στά­θη­κε με τους γονείς του στην Ιτα­λία. Μαθη­τής ακό­μα του γυμνα­σί­ου ο Ιτα­λο Καλ­βί­νο , μαθαί­νει μέσα από την καθη­με­ρι­νό­τη­τα τι σημαί­νει πόλε­μος και κατό­πιν εντάσ­σε­ται στην Ιτα­λι­κή Εθνι­κή Αντί­στα­ση, 1943, και στο Ιτα­λι­κό ΚΚ.

Τα νεο­ρε­α­λι­στι­κά έργα του Καλ­βί­νο, όπως η νου­βέ­λα «Το μονο­πά­τι προς τις φωλιές των αρα­χνών» (1947) και η συλ­λο­γή διη­γη­μά­των «Τελευ­ταί­ος έρχε­ται ο κόρα­κας» (1949) είναι δια­πο­τι­σμέ­να με αντι­φα­σι­στι­κές και δημο­κρα­τι­κές ιδέ­ες. Στη δεκα­ε­τία του 1950 στο έργο του Καλ­βί­νο εντεί­νε­ται η κρι­τι­κή της κοι­νω­νί­ας και το ξεσκέ­πα­σμα του αντι-ουμα­νι­σμού της σύγ­χρο­νης καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας. Είναι δημιουρ­γός ενός πρω­τό­τυ­που φιλο­σο­φι­κού αλλη­γο­ρι­κού είδους πρό­ζας, όπου θέτει τα καυ­τά ηθι­κά προ­βλή­μα­τα της εποχής.

Εκτός από το σπου­δαίο και πλού­σιο πεζο­γρα­φι­κό έργο και τον κοι­νω­νι­κό και αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να του, ο κορυ­φαί­ος Ιτα­λός συγ­γρα­φέ­ας Ιτα­λο Καλ­βί­νο , υπη­ρέ­τη­σε την πατρί­δα του, το λαό του, τις παρα­δό­σεις και την κουλ­τού­ρα του και με το να ασχο­λη­θεί με τη λαο­γρα­φία της. Την υπη­ρέ­τη­σε με το να συγκε­ντρώ­σει, δια­σώ­σει, να μελε­τή­σει και ταξι­νο­μή­σει τα μακραί­ω­να λαϊ­κά παρα­μύ­θια ολό­κλη­ρης της Ιτα­λί­ας, πιστεύ­ο­ντας ότι «τα λαϊ­κά παρα­μύ­θια είναι αλη­θι­νά». Επι­στέ­γα­σμα αυτής της ενα­σχό­λη­σης του Καλ­βί­νο ήταν η δημο­σί­ευ­ση μιας, πλα­τιά δια­δε­δο­μέ­νης στην Ιτα­λία , ανθο­λο­γί­ας με 200 λαϊ­κά παρα­μύ­θια, στα οποία ο Καλ­βί­νο στά­λα­ξε την ομορ­φιά της δικής του πένας.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο