Όλοι στη μάχη για να φτά­σει παντού με τον «Ριζο­σπά­στη»!
Η δημο­σιο­ποί­η­ση του Καλέ­σμα­τος απο­τε­λεί αφε­τη­ρία για ένα μεγά­λο πολι­τι­κό άνοιγ­μα του Κόμματος

🗒️  (όλο το Κάλε­σμα  ανα­λυ­τι­κά στο τέλος)

Με αυτόν τον «Ριζο­σπά­στη του Σ|Κ» η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει στη δημο­σιό­τη­τα το Κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ το οποίο απευ­θύ­νει προς τους μισθω­τούς εργα­ζό­με­νους, τους βιο­πα­λαι­στές αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, τους νέους και τις γυναί­κες των λαϊ­κών οικο­γε­νειών, τους συντα­ξιού­χους, τους αγω­νι­ζό­με­νους επι­στή­μο­νες και καλ­λι­τέ­χνες, όλους όσοι «ανη­συ­χούν, αγα­να­κτούν και δεν συμ­βι­βά­ζο­νται με τη σημε­ρι­νή κατάσταση».

 Το Κάλε­σμα δια­κι­νεί­ται ήδη σε χιλιά­δες ανθρώ­πους της βιο­πά­λης και η πανε­ξόρ­μη­ση αυτή των Οργα­νώ­σε­ων με τον «Ριζο­σπά­στη» απο­τε­λεί αφε­τη­ρία για ένα μεγά­λο πολι­τι­κό άνοιγ­μα του ΚΚΕ, με πλού­σιο και πολύ­μορ­φο πρό­γραμ­μα παρεμ­βά­σε­ων, περιο­δειών, συσκέ­ψε­ων, συγκε­ντρώ­σε­ων και εξορμήσεων.

Επι­δί­ω­ξη του Κόμ­μα­τος είναι το Κάλε­σμα να αξιο­ποι­η­θεί πλα­τιά, ως βάση συζή­τη­σης με τον λαό και τη νεο­λαία, αλλά και ως όπλο για να οργα­νώ­σουν με καλύ­τε­ρους όρους την πάλη και την αντε­πί­θε­σή τους.

Το ΚΚΕ δια­θέ­τει όλες του τις δυνά­μεις σε αυτήν την υπό­θε­ση, έτσι ώστε να δια­μορ­φώ­νο­νται εστί­ες αντί­στα­σης γύρω από όλα τα κρί­σι­μα εργα­τι­κά — λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, τα οποία οξύ­νει η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, όπως είναι η κλι­μά­κω­ση της αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης, με αιχ­μή την εφαρ­μο­γή του νόμου Χατζη­δά­κη, η συνε­χι­ζό­με­νη αντι­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας και η δια­μόρ­φω­ση του λεγό­με­νου «νέου ΕΣΥ», η ακρί­βεια και η λεη­λα­σία του λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος, οι μεγά­λες κρα­τι­κές ελλεί­ψεις για την προ­στα­σία του λαού από τις φυσι­κές κατα­στρο­φές, η περαι­τέ­ρω εμπλο­κή της Ελλά­δας στα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιο­χή, κ.λπ.

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, όχι όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία

Για το ΚΚΕ — ανα­φέ­ρει το Κάλε­σμα — ο βασι­κός ένο­χος και αυτό που μπαί­νει εμπό­διο στη λαϊ­κή ευη­με­ρία, από «όποια πλευ­ρά και αν εξε­τά­σου­με», είναι ότι «έχου­με απέ­να­ντί μας ένα εχθρι­κό κρά­τος, μια οικο­νο­μία και συνο­λι­κά μια κοι­νω­νι­κή οργά­νω­ση που λει­τουρ­γούν με κρι­τή­ριο τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων».

Και σημειώ­νει χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Αυτά τα συμ­φέ­ρο­ντα έχουν υπη­ρε­τή­σει όλες οι εκδο­χές της αστι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης: Κεντρο­δε­ξιές και κεντρο­α­ρι­στε­ρές, δεξιές και “αρι­στε­ρές”. Κυβερ­νή­σεις μονο­κομ­μα­τι­κές και συνερ­γα­σί­ας. Μονο­κομ­μα­τι­κές κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κυβερ­νή­σεις συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ τους, παρά το ότι ήταν “ορκι­σμέ­νοι” αντα­γω­νι­στές της κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής. Κυβερ­νή­σεις με πρω­θυ­πουρ­γούς και υπουρ­γούς τεχνο­κρά­τες και “ειδι­κούς”. Η “πρώ­τη φορά αρι­στε­ρή” κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ.

Γι’ αυτό κάθε νέα κυβέρ­νη­ση παίρ­νει την αντι­λαϊ­κή σκυ­τά­λη από την προη­γού­με­νη, συνε­χί­ζει η μια εκεί που στα­μά­τη­σε η άλλη, εφαρ­μό­ζει όλους τους αντι­λαϊ­κούς νόμους που ψήφι­σαν οι προη­γού­με­νες και παίρ­νει και νέα αντι­λαϊ­κά μέτρα. Από κάθε κυβερ­νη­τι­κή θητεία η μεγά­λη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία βγαί­νει με λιγό­τε­ρα δικαιώ­μα­τα, χει­ρο­τε­ρεύ­ει η θέση της, βρί­σκε­ται με περισ­σό­τε­ρα βάρη στις πλά­τες της.

Έχουν όλα δοκι­μα­στεί και στην Ελλά­δα και σε άλλες χώρες της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, στην Ισπα­νία, στην Ιτα­λία, στην Πορ­το­γα­λία και αλλού. Για­τί οι κυβερ­νή­σεις μπο­ρεί να αλλά­ζουν, δεν αλλά­ζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξου­σία, ποιος καρ­πώ­νε­ται τον πλού­το που παράγεται».

Να οργανώσουμε μαζί την πάλη στα κρίσιμα μέτωπα

Στο Κάλε­σμά της η ΚΕ του ΚΚΕ ξεχω­ρί­ζει κρί­σι­μα μέτω­πα πάλης και καλεί «να οργα­νώ­σου­με την πάλη μας ενά­ντια στην πολι­τι­κή όλων των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων και της ΕΕ για:

• Την υπε­ρά­σπι­ση του αξιο­πρε­πούς εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος, τη μεί­ω­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, την κατο­χύ­ρω­ση ουσια­στι­κών αυξή­σε­ων στους μισθούς, την κατάρ­γη­ση όλων των ελα­στι­κών μορ­φών απα­σχό­λη­σης, τη δια­σφά­λι­ση μόνι­μης δου­λειάς για όλους, με στα­θε­ρό ωρά­ριο, την κατάρ­γη­ση του ΦΠΑ στα είδη λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης, την κατάρ­γη­ση των έμμε­σων φόρων, την ουσια­στι­κή μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας για μισθω­τούς, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους και συντα­ξιού­χους και μετα­κύ­λι­ση των φορο­λο­γι­κών βαρών στο μεγά­λο κεφάλαιο.
• Την υπο­χρε­ω­τι­κή Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση για όλους και όλες, με μεί­ω­ση έως και κατάρ­γη­ση των εισφο­ρών των εργα­ζο­μέ­νων. Να πλη­ρώ­σει το κεφά­λαιο. Πρό­νοια απο­κλει­στι­κά δημό­σια και δωρε­άν για όλους.
• Την προ­στα­σία της ζωής και της υγεί­ας του λαού. Για απο­κλει­στι­κά δημό­σιες δωρε­άν και υψη­λού επι­πέ­δου υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, με έμφα­ση στην πρό­λη­ψη και στα μέτρα προ­στα­σί­ας στους τόπους δου­λειάς, με εξει­δι­κευ­μέ­να μέτρα για τον γυναι­κείο οργα­νι­σμό και τη μητρό­τη­τα. Για ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο αντι­πλημ­μυ­ρι­κής, αντι­πυ­ρι­κής και αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας, για δια­σφά­λι­ση σύγ­χρο­νης λαϊ­κής κατοικίας.
• Την υπε­ρά­σπι­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των ενά­ντια στην κρα­τι­κή κατα­στο­λή και τις απα­γο­ρεύ­σεις, ενά­ντια στην εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, την κατάρ­γη­ση όλων των νόμων που περιο­ρί­ζουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, το απερ­για­κό δικαί­ω­μα και τις διαδηλώσεις.
• Την απε­μπλο­κή της χώρας μας απ’ τα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλεί­σι­μο όλων των ξένων στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων στην Ελλά­δα, την απο­δέ­σμευ­ση από αυτούς τους οργα­νι­σμούς με τον λαό στην εξου­σία. Το δυνά­μω­μα του αγώ­να ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, στα σχέ­δια αλλα­γής διε­θνών Συν­θη­κών και συνό­ρων, στα παζά­ρια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης του Αιγαί­ου υπό ευρω­ΝΑ­ΤΟι­κή εποπτεία.
• Το δικαί­ω­μα στην απο­κλει­στι­κά δημό­σια και δωρε­άν Παι­δεία σε όλες τις βαθ­μί­δες, στην Προ­σχο­λι­κή και Ειδι­κή Αγω­γή, στην ανά­πτυ­ξη του ελεύ­θε­ρου χρό­νου και την πρό­σβα­ση του λαού στον Πολι­τι­σμό με όλες τις απα­ραί­τη­τες υποδομές.
• Την εξα­σφά­λι­ση της κατοι­κί­ας με ιδιαί­τε­ρη φρο­ντί­δα για τα νέα ζευ­γά­ρια, την κατάρ­γη­ση των πλει­στη­ρια­σμών πρώ­της κατοι­κί­ας και την απα­γό­ρευ­ση της δια­κο­πής σε λαϊ­κές κατοι­κί­ες για χρέη σε νερό, ρεύ­μα και τηλέφωνο.
• Την άμε­ση στή­ρι­ξη των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων με κατο­χύ­ρω­ση αφο­ρο­λό­γη­του ορί­ου στα 12.000 ευρώ και τη δια­γρα­φή μέρους των χρε­ών σε τρά­πε­ζες και Δημόσιο.
• Την κατο­χύ­ρω­ση κατώ­τα­των εγγυ­η­μέ­νων τιμών στα αγρο­τι­κά προϊόντα».

Το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια του λαού

Η λαϊ­κή και νεα­νι­κή ανά­τα­ση που εκφρά­στη­κε με τη μαζι­κή συμ­με­το­χή στις εκδη­λώ­σεις του Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή, αλλά και με τους σημα­ντι­κούς αγώ­νες σε χώρους δου­λειάς και κλά­δους, που ακύ­ρω­σαν στην πρά­ξη αντερ­γα­τι­κούς σχε­δια­σμούς, μπο­ρεί να δώσει το έναυ­σμα μιας πιο απο­φα­σι­στι­κής συμ­με­το­χής στην οργά­νω­ση της πάλης, αλλά και συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ, για να ανοί­ξει ο δρό­μος για αλλα­γές υπέρ του λαού, με το Κάλε­σμα της ΚΕ να καταλήγει:

«Η Ιστο­ρία έχει απο­δεί­ξει ότι μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό, όταν βαδί­σει απο­φα­σι­στι­κά στον δρό­μο της ανα­τρο­πής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμό­νι της εξουσίας».

Σε θέση μάχης αυτές και τις επόμενες μέρες

Οι στό­χοι των Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων για την πανε­ξόρ­μη­ση με το Κάλε­σμα της ΚΕ είναι φιλό­δο­ξοι, αλλά αντα­πο­κρί­νο­νται στις υπαρ­κτές δυνα­τό­τη­τες που απορ­ρέ­ουν από το μεγά­λο ενδια­φέ­ρον χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων και νέων ανθρώ­πων για τις θέσεις και την πρό­τα­ση διε­ξό­δου του ΚΚΕ.
Οι μάχες του τελευ­ταί­ου δια­στή­μα­τος, οι απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις που προη­γή­θη­καν, η συζή­τη­ση με πλη­θώ­ρα εργα­ζο­μέ­νων, ανε­ξάρ­τη­τα αν τελι­κά έκα­ναν το βήμα συμ­με­το­χής στον αγώ­να, η πρω­το­πό­ρα δρά­ση της ΚΝΕ στους χώρους νεο­λαί­ας, είναι γόνι­μο έδα­φος ώστε το Κάλε­σμα να φτά­σει σε ευρύ­τε­ρες λαϊ­κές δυνά­μεις, εγκαι­νιά­ζο­ντας νέους δεσμούς και στα­θε­ρή επα­φή των ΚΟΒ και των ΟΒ με περισσότερους.

Ήδη Οργα­νώ­σεις που αρχι­κά φαι­νό­ταν ότι είχαν εξα­ντλή­σει τα περι­θώ­ρια κατα­γρα­φής για τη δια­κί­νη­ση, με καλύ­τε­ρο «ψάξι­μο», εντάσ­σο­ντας και οπα­δούς στον σχε­δια­σμό τους, ανα­προ­σάρ­μο­σαν τους στό­χους τους προς τα πάνω.
Το στίγ­μα της πανε­ξόρ­μη­σης δίνε­ται από τις πρώ­τες ώρες του Σαβ­βά­του σε γει­το­νιές και στέ­κια νεο­λαί­ας, με συνερ­γεία εξορ­μή­σε­ων δρό­μο τον δρό­μο, σπί­τι το σπί­τι, με στο­λι­σμέ­νες τις πλα­τεί­ες, τους κόμ­βους και τα πάρ­κα σε κάθε δήμο.

Από Δευ­τέ­ρα τη σκυ­τά­λη θα πάρουν οι χώροι δου­λειάς, εργο­στά­σια, για­πιά, εται­ρεί­ες, εμπο­ρι­κοί δρό­μοι και πολυ­κα­τα­στή­μα­τα, αφε­τη­ρί­ες και στά­σεις των ΜΜΜ, τα μεγά­λα νοσο­κο­μεία και οι χώροι Εκπαίδευσης.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σ’ όλους και όλες εσάς, τους μισθω­τούς εργα­ζό­με­νους, τους βιο­πα­λαι­στές αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, τους νέους και τις γυναί­κες των λαϊ­κών οικο­γε­νειών, τους συντα­ξιού­χους, τους αγω­νι­ζό­με­νους επι­στή­μο­νες και καλ­λι­τέ­χνες, που ανη­συ­χεί­τε, αγα­να­κτεί­τε και δεν συμ­βι­βά­ζε­στε με τπ σημε­ρι­νή κατάσταση.

Σήμε­ρα, στην επο­χή της «ψηφια­κής οικο­νο­μί­ας» και της πλα­τιάς εφαρ­μο­γής νέων τεχνο­λο­γιών, υπάρ­χουν οι επι­στη­μο­νι­κές, τεχνο­λο­γι­κές και παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τα­τες για να ζήσου­με όλοι οι εργα­ζό­με­νοι πολύ καλύ­τε­ρα, με βάση τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές και κοι­νω­νι­κές ανά­γκες. Να ζήσου­με χωρίς τον εφιάλ­τη της ανερ­γί­ας, την ανα­σφά­λεια για την επό­με­νη μέρα. Να εργα­ζό­μα­στε λιγό­τε­ρες ώρες, απο­λαμ­βά­νο­ντας καλύ­τε­ρο επί­πε­δο ζωής, δωρε­άν και υψη­λού επι­πέ­δου υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας και μόρ­φω­σης, Πολι­τι­σμού. Να μην αγω­νιού­με αν θα πνι­γό­μα­στε στην πρώτπ βρο­χή, αν θα και­γό­μα­στε στον πρώ­το καύ­σω­να. Να μη βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά στον κρα­τι­κό και εργο­δο­τι­κό αυταρ­χι­σμό και κατα­στο­λή. Να μη σηκώ­νου­με το βάρος των εξο­πλι­στι­κών προ­γραμ­μά­των που δεν αφο­ρούν την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της χώρας αλλά τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και τον πόλε­μο για τη δια­νο­μή των αγορών.

Οι νέες γενιές όχι μόνο καταδικάζονται να ζουν πίσω
από τις δυνατότατες της εποχής, αλλά ζουν και με χειρότερους ακόμα
όρους σε σχέση με τις παλιότερες γενεές.

Τι είναι αυτό που μπαί­νει εμπό­διο στη λαϊ­κή ευη­με­ρία; Τι είναι αυτό που κάνει τον τρο­χό της Ιστο­ρί­ας να γυρ­νά­ει είτε στον αέρα είτε προς τα πίσω αντί να πηγαί­νει προς τα μπρος; Τι είναι αυτό που ακυ­ρώ­νει τις δυνα­τό­τα­τες για σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς και ζωής;

Όποια πλευ­ρά και αν εξε­τά­σου­με, θα δια­πι­στώ­σου­με ποιοι και πώς θυσιά­ζουν τις ανά­γκες μας στον βωμό του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους. Σήμε­ρα υπάρ­χει πείρα:

• Από τον φαύ­λο κύκλο της εναλ­λα­γής οικο­νο­μι­κής ανά­πτυ­ξης και οικο­νο­μι­κής κρί­σης που πλη­ρώ­νουν διαρ­κώς με νέες θυσί­ες οι εργα­ζό­με­νοι και τα λαϊ­κά στρώματα.
• Από τον παν­δη­μία με τις εκα­τόμ­βες νεκρών, τα δια­λυ­μέ­να συστή­μα­τα Υγεί­ας, τις θερα­πεί­ες και τα εμβό­λια που είναι αντι­κεί­με­νο σκλη­ρού αντα­γω­νι­σμού και κερδοφορίας.
• Από την πλή­ρη έλλει­ψη αντι­πυ­ρι­κής, αντι­πλημ­μυ­ρι­κής και αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας, που οδη­γεί σε «αφύ­σι­κες» κατα­στρο­φές σε απώ­λειες ζωών, λαϊ­κών περιου­σιών και φυσι­κού πλούτου.
• Έχου­με απέ­να­ντι μας ένα εχθρι­κό κρά­τος, μια οικο­νο­μία και συνο­λι­κά μια κοι­νω­νι­κή οργά­νω­σα, που λει­τουρ­γούν με κρι­τή­ριο τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, με το πώς θα μεγα­λώ­σουν τα κέρ­δη τους, πώς θα βγαί­νουν νικ­πτές στον αντα­γω­νι­σμό με τους αντι­πά­λους τους.

Αυτά ακυ­ρώ­νουν τις δυνα­τό­τη­τες που δημιουρ­γούν οι εργα­ζό­με­νοι με τη δου­λειά τους και που διευ­ρύ­νο­νται συνε­χώς με την ανά­πτυ­ξη των επι­στη­μών και της τεχνο­λο­γί­ας. Αυτά εμπο­δί­ζουν την ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών μας. Αυτός είναι ο πραγ­μα­τι­κός αντί­πα­λος που έχου­με απέ­να­ντι μας.

Αυτά τα συμ­φέ­ρο­ντα έχουν υπη­ρε­τή­σει όλες οι εκδο­χές της αστι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης: Κεντρο­δε­ξιές και κεντρο­α­ρι­στε­ρές, δεξιές και «αρι­στε­ρές». Κυβερ­νή­σεις μονο­κομ­μα­τι­κές και συνερ­γα­σί­ας. Μονο­κομ­μα­τι­κές κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κυβερ­νή­σεις συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ τους παρά το ότι ήταν «ορκι­σμέ­νοι» αντα­γω­νι­στές της κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής. Κυβερ­νή­σεις με πρω­θυ­πουρ­γούς και υπουρ­γούς τεχνο­κρά­τες και «ειδι­κούς». Η «πρώ­τη φορά αρι­στε­ρή» κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ.

Γι’ αυτό κάθε νέα κυβέρ­νη­ση παίρ­νει την αντι­λαϊ­κή σκυ­τά­λη από την προη­γού­με­νη, συνε­χί-ζει η μια εκεί που στα­μά­τη­σε η άλλη, εφαρ­μό­ζει όλους τους αντι­λαϊ­κούς νόμους που ψήφι­σαν οι προη­γού­με­νες και παίρ­νει και νέα αντι­λαϊ­κά μέτρα. Από κάθε κυβερ­νη­τι­κή θητεία η μεγά­λη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία βγαί­νει με λιγό­τε­ρα δικαιώ­μα­τα, χει­ρο­τε­ρεύ­ει η θέση της, βρί­σκε­ται με περισ­σό­τε­ρα βάρη στις πλά­τες της.

Έχουν όλα δοκι­μα­στεί και στην Ελλά­δα και σε άλλες χώρες της Ευρω­παϊ­κή­ςΈ­νω­σης, στην Ισπα­νία, στην Ιτα­λία, στην Πορ­το­γα­λία και αλλού.

Για­τί οι κυβερ­νή­σεις μπο­ρεί να αλλά­ζουν, δεν αλλά­ζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξου­σία, ποιος καρ­πώ­νε­ται τον πλού­το που παράγεται.

Να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος…

Σκέ­ψου:

• Πόσες φορές δεν ειπώ­θη­κε το ψέμα ότι από την υλο­ποί­η­ση των σχε­δια­σμών για λογα­ρια­σμό του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, μπο­ρεί να προ­κό­ψει και λαϊ­κή ευημερία;
• Πόσοι μύθοι φτιά­χτη­καν για να καλ­λιερ­γη­θούν αυτα­πά­τες και ψευ­δαι­σθή­σεις ότι είναι δυνα­τόν να ται­ριά­ξουν τα ασυμ­βί­βα­στα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων με αυτά των εργα­ζο­μέ­νων, του λαού;
• Πόσες φορές η ανα­ζή­τη­ση του δήθεν «μικρό­τε­ρου κακού» απο­δεί­χτη­κε ο σίγου­ρος δρό­μος για να χει­ρο­τε­ρέ­ψει η θέση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνάμεων;
• Πόσες φορές δεν εμφα­νί­στη­καν ως ρεα­λι­σμός η υπο­τα­γή, η προ­σαρ­μο­γή στα ελά­χι­στα, η παραί­τη­ση απ’ τις απαι­τή­σεις για μια καλύ­τε­ρη ζωή;
• Πόσες φορές δεν πλη­ρώ­σα­με (και θα πλη­ρώ­σου­με ακό­μα πιο ακρι­βά) τη λογι­κή ότι «με τους αγώ­νες δεν βγαί­νει τίπο­τα» και ότι η σύγκρου­ση έχει κόστος;
• Πόσες φορές δεν εγκλω­βί­στη­κε η εργα­τι­κή — λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια και δρά­ση στους στό­χους μιας κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής, σε «αντι­δε­ξιά» και «αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα» μέτω­πα που φρε­νά­ρουν τη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, οδη­γούν στην ήττα και την απογοήτευση;
• Πόσες φορές η ανα­μο­νή λύσε­ων «από τα πάνω», η ενα­πό­θε­ση των ελπί­δων στις προ­ε­κλο­γι­κές δια­κη­ρύ­ξεις των αστι­κών κομ­μά­των άνοι­ξαν την όρε­ξη στο κεφά­λαιο και τις κυβερ­νή­σεις του, για να μας κλέ­βει όλο και περισσότερο;
• Πόσες φορές η απο­θέ­ω­ση της «ατο­μι­κό­τη­τας» και το αφή­γη­μα της «ατο­μι­κής ευθύ­νης» έγι­ναν το άλλο­θι του κεφα­λαί­ου και των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων για το τσά­κι­σμα των κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των και άνοι­ξαν τον δρό­μο για την παραί­τη­ση από την εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη για αυτά;

Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για νέες αυταπάτες

Οι νέες υπο­σχέ­σεις που ακού­γο­νται σε ΗΠΑ, ΕΕ και Ελλά­δα για έναν πιο δίκαιο και πιο φιλι­κό στο περι­βάλ­λον καπι­τα­λι­σμό είναι και απα­τη­λές και επικίνδυνες.

Ο καπι­τα­λι­σμός, παρά την προ­σω­ρι­νή παγκό­σμια κυριαρ­χία του στα τέλη του 20ού αιώ­να, δεν μπο­ρεί να απαλ­λα­γεί απ’ τη σήψη του και τις κρί­σεις. Κάθε «για­τρι­κό» που βρί­σκει για τις αντι­φά­σεις του και τα προ­βλή­μα­τά του γίνε­ται τελι­κά «φαρ­μά­κι» που τα επι­δει­νώ­νει, τα οξύ­νει. Σήμε­ρα όλοι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ υπό­σχο­νται ξανά καλύ­τε­ρες μέρες με την εφαρ­μο­γή της πολι­τι­κής της «πρά­σι­νης» μετά­βα­σης, του «πρά­σι­νου New Deal» που εφαρ­μό­ζε­ται στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Νερό στο μύλο αυτού του παρα­μυ­θιού ρίχνουν και άλλες δυνά­μεις (π.χ. ΜέΡΑ25 κ.ά.) που μιλά­νε για μια νέα «πρά­σι­νη κοι­νω­νι­κή συμ­φω­νία», ενι­σχύ­ο­ντας αυτα­πά­τες και ψευ­δαι­σθή­σεις για μια κοι­νω­νι­κή φιλο­λαϊ­κή εκδο­χή του «πρά­σι­νου New Deal».

Προσπαθούν, για άλλη μια φορά, να εξαπατήσουν …

Η νέα «μεγά­λη ιδέα» για τα μονο­πώ­λια φέρ­νει για τα ίδια νέα μεγά­λα κερ­δο­φό­ρα επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια και νέα οικο­νο­μι­κά βάρη στους εργαζόμενους:

Πιο ακρι­βό ρεύ­μα και γενι­κό­τε­ρα πιο ακρι­βή Ενέρ­γεια για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, επι­δεί­νω­ση των όρων εργα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων, νέα επι­βά­ρυν­ση του περι­βάλ­λο­ντος, μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια γύρω από την Ενέρ­γεια με γρή­γο­ρη απα­ξί­ω­ση παρα­γω­γι­κών μονά­δων, είναι μερι­κά από αυτά που πλη­ρώ­νουν ήδη οι εργαζόμενοι.

Το κυβερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα της ΝΔ είναι γνω­στό και των επό­με­νων κυβερ­νή­σε­ων είναι επί­σης ήδη δεδο­μέ­νο. Είναι αυτό που στη­ρί­ζε­ται και θα υλο­ποιεί την «Ευρω­παϊ­κή Πρά­σι­νη Συμ­φω­νία», τις Συμ­βά­σεις του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης της ΕΕ που ψήφι­σε η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ μέσα στο κατα­κα­λό­και­ρο με την ανο­χή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Αυτό το σχέ­διο νέας κρα­τι­κής στή­ρι­ξης κερ­δο­φό­ρων «πρά­σι­νων» επεν­δύ­σε­ων για λογα­ρια­σμό των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων έχει ήδη προ­σθέ­σει νέα βάρη στις πλά­τες των μισθω­τών εργα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των. Η νέα αντι­λαϊ­κή ατζέ­ντα υλο­ποιεί­ται με τα νομο­σχέ­δια που ψηφί­ζει η κυβέρ­νη­ση το ένα πίσω από το άλλο για τα Εργα­σια­κά, την Εκπαί­δευ­ση, την Κοι­νω­νι­κή Ασφάλιση.

Ο πρό­σφα­τος κυβερ­νη­τι­κός ανα­σχη­μα­τι­σμός με συζή­τη­ση γύρω απ’ την «υπουρ­γο­ποί­η­ση» ενός πρώ­ην υπουρ­γού της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ, ανε­ξάρ­τη­τα απ’ την τελι­κή κατά­λη­ξη, επι­βε­βαί­ω­σε ότι η κοι­νή στρα­τη­γι­κή των αστι­κών κομ­μά­των είναι η βάση για τη μετα­πή­δη­ση στε­λε­χών απ’ το ένα κόμ­μα στο άλλο και για τα καλέ­σμα­τα σε «υπουρ­γούς κοι­νής αποδοχής».

Είναι υπο­κρι­σία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ να δια­μαρ­τύ­ρο­νται για τους αντι­λαϊ­κούς νόμους, την ίδια στιγ­μή που απο­δέ­χο­νται το στρα­τη­γι­κό πλαί­σιο πάνω στο οποίο αυτοί βασί­ζο­νται, ψηφί­ζο­ντας τη μεγά­λη πλειο­ψη­φία των άρθρων τους.

Δεν είναι αθώ­οι του αίμα­τος όλοι όσοι προ­ε­τοί­μα­σαν τη σημε­ρι­νή νέα φάση της αντι­λαϊ­κής αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης ως κυβερ­νή­σεις, δια­τη­ρώ­ντας και ενι­σχύ­ο­ντας το αντερ­γα­τι­κό αντι­λαϊ­κό πλαί­σιο με διά­φο­ρα προσχήματα.

Κοροϊ­δεύ­ει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει ότι αύριο θα μπο­ρεί να εφαρ­μό­σει «ανε­μπό­δι­στος το πρό­γραμ­μά του» αφού δεν δεσμεύ­ε­ται από μνη­μό­νια. Δεσμεύ­ε­ται από το μνη­μό­νιο των μνη­μο­νί­ων, τη στρα­τη­γι­κή της ΕΕ, τους στρα­τη­γι­κούς σχε­δια­σμούς των μονο­πω­λί­ων. Τόσο χτες ως κυβέρνπ­σπ όσο και σήμε­ρα ως αντι­πο­λί­τευ­ση υπη­ρέ­τη­σε και εξα­κο­λου­θεί να υπη­ρε­τεί, με το πρό­γραμ­μα και την πολι­τι­κή του, την εξου­σία του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, εμφα­νί­ζει την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή ως μια ιδε­ο­λη­πτι­κή εμμο­νή τπς ΝΔ που δήθεν παρεκ­κλί­νει απ’ την «ευρω­ε­νω­σια­κή κανο­νι­κό­τη­τα», ενώ είναι ακρι­βώς π ίδια π στρατπ­γι­κή τπς ΕΕ που εφαρ­μό­ζε­ται σ’ όλα τα κρά­τη — μέλη ανε­ξαρ­τή­τως κυβερ­νη­τι­κής απόχρωσης.

Τα σχέ­δια εμπλο­κής στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ στην περιο­χή και ευρύ­τε­ρα είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπο­γρα­φές όλων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.ά.
Και οι επό­με­νες κυβερ­νή­σεις θα δια­τη­ρή­σουν και θα ενι­σχύ­σουν τις Συμ­φω­νί­ες με τις ΗΠΑ για τις Βάσεις, μετα­τρέ­πο­ντας ακό­μα περισ­σό­τε­ρο τπ χώρα σε μαγνή­τη κιν­δύ­νων, θα προ­χω­ρή­σουν την εμπλο­κή σε ΝΑΤΟι­κές απο­στο­λές, τη διεύ­ρυν­ση του ΝΑΤΟ στην περιο­χή της Ανα­το­λι­κής Μεσο­γεί­ου.

Η πρό­σφα­τα συμ­φω­νία AUKUS ανά­με­σα σε ΗΠΑ — Ην. Βασί­λειο και Αυστρα­λία, που ήδη προ­κά­λε­σε την αντί­δρα­ση της Γαλ­λί­ας, είναι μια εξέ­λι­ξη που θα πυρο­δο­τή­σει παρα­πέ­ρα τους αντα­γω­νι­σμούς, τις πολε­μι­κές ανα­με­τρή­σεις και θα δημιουρ­γή­σει νέες προ­σφυ­γι­κές ροές. Η συμ­με­το­χή της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά και σε πιο αυτό­νο­μους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς καθώς και οι επεν­δύ­σεις Κίνας και Ρωσί­ας σε αυτήν, την περι­πλέ­κουν σε μια όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων ανά­με­σα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα.

Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας.

Χωρίς τους αγώ­νες των προη­γού­με­νων χρό­νων θα ήμα­σταν ήδη σε πολύ χει­ρό­τε­ρη θέση.

Σοσιαλισμός η απάντηση για τον 21ο αιώνα

Η ίδια η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα επι­βε­βαιώ­νει καθη­με­ρι­νά ότι δεν υπάρ­χει και ούτε μπο­ρεί να υπάρ­ξει κοι­νό συμ­φέ­ρον ανά­με­σα στο κεφά­λαιο, απ’ τη μια μεριά, και στην εργα­τι­κή τάξη, στον λαό, απ’ την άλλη.

Ανα­δει­κνύ­ει τον μεγά­λο ένο­χο, ο οποί­ος απο­τε­λεί το πραγ­μα­τι­κό εμπό­διο για την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο και ευη­με­ρία, την εξου­σία που βρί­σκε­ται στα χέρια των εκπρο­σώ­πων των μονο­πω­λια­κών ομίλων.

Όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα το μόνο που επι­διώ­κουν και υπη­ρε­τούν είναι η δια­χεί­ρι­ση των ανα­γκών του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, αυτήν τη σύγ­χρο­νη βαρ­βα­ρό­τη­τα, που εμπο­δί­ζει να ικα­νο­ποι­η­θούν τα ζωτι­κά δικαιώ­μα­τα και οι ανά­γκες μας.

Το ΚΚΕ είναι το μονα­δι­κό κόμ­μα που, με το Πρό­γραμ­μά του, φωτί­ζει ότι μπο­ρεί και πρέ­πει να ανα­τρα­πεί ο πραγ­μα­τι­κός εχθρός μας, η δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου, ότι υπάρ­χει η διέ­ξο­δος μιας νέας κοι­νω­νί­ας, του σοσια­λι­σμού, της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας και της κεντρι­κά σχε­δια­σμέ­νης οικο­νο­μί­ας και των υπη­ρε­σιών με επι­στη­μο­νι­κό­τη­τα και κρι­τή­ριο το κοι­νω­νι­κό όφελος.

Είναι το μονα­δι­κό κόμ­μα που μελέ­τη­σε συλ­λο­γι­κά και έβγα­λε συμπε­ρά­σμα­τα από τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση κατά τον 20ό αιώ­να, τα μεγά­λα επι­τεύγ­μα­τα του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος αλλά και για τις αιτί­ες των λαθών και των αδυ­να­μιών του που οδή­γη­σαν στην ανα­τρο­πή του στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1990. Ο καπι­τα­λι­σμός όμως δεν δικαιώ­θη­κε μετά από αυτές τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανατροπές.

Ο σοσια­λι­σμός είναι η πραγ­μα­τι­κή πρό­ο­δος, η κοι­νω­νία στην οποία οι εργα­ζό­με­νοι βγαί­νουν απ’ το περι­θώ­ριο της πολι­τι­κής ζωής και συμ­με­τέ­χουν, ισό­τι­μα άνδρες και γυναί­κες, ενερ­γά στη λήψη, στην εφαρ­μο­γή και στον έλεγ­χο των απο­φά­σε­ων, για­τί έχουν πλέ­ον την εξου­σία στα δικά τους χέρια.

Το πραγ­μα­τι­κά νέο είναι η κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία όλου του πλού­του που υπάρ­χει, ώστε να πάψει να λει­τουρ­γεί η οικο­νο­μία με κρι­τή­ριο το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος. Πάνω σ’ αυτό το γόνι­μο έδα­φος, ο κεντρι­κός σχε­δια­σμός της παρα­γω­γής μπο­ρεί να θέσει και να πετύ­χει επι­στη­μο­νι­κά καθο­ρι­σμέ­νους κοι­νω­νι­κούς στό­χους στην αγρο­τι­κή και βιο­μη­χα­νι­κή παρα­γω­γή, στις κοι­νω­νι­κές υπηρεσίες.

Αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ

Σ’ αυτήν τη μεγά­λη πρω­το­βου­λία, για να ανοί­ξει ο δρό­μος για την ελπι­δο­φό­ρα διέ­ξο­δο του σοσια­λι­σμού, σας καλού­με να συμπο­ρευ­τεί­τε αγω­νι­στι­κά μαζί μας.

Το ΚΚΕ μπαί­νει μπρο­στά και δια­θέ­τει όλες του τις δυνά­μεις, για να οργα­νώ­σει ο λαός την αντε­πί­θε­σή του, να βάλουν οι εργα­ζό­με­νοι τη δική τους σφρα­γί­δα στις εξελίξεις.

Να οργα­νώ­σου­με την πάλη μας για τα προ­βλή­μα­τά μας, να φέρου­με τις ανά­γκες στο προ­σκή­νιο, να ανα­με­τρη­θού­με με τους μεγά­λους ενό­χους για την κατά­στα­ση που βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα, την εξου­σία του κεφα­λαί­ου και τους συμ­μά­χους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σας καλούμε να οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ για:

• Την υπε­ρά­σπι­ση του αξιο­πρε­πούς εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος, τη μεί­ω­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, την κατο­χύ­ρω­ση ουσια­στι­κών αυξή­σε­ων στους μισθούς, την κατάρ­γη­ση όλων των ελα­στι­κών μορ­φών απα­σχό­λη­σης, τη δια­σφά­λι­ση μόνι­μης δου­λειάς για όλους, με στα­θε­ρό ωρά­ριο, την κατάρ­γη­ση του ΦΠΑ στα είδη λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης, την κατάρ­γη­ση των έμμε­σων φόρων, την ουσια­στι­κή μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας για μισθω­τούς, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους και συντα­ξιού­χους και μετα­κύ­λι­ση των φορο­λο­γι­κών βαρών στο μεγά­λο κεφάλαιο.
• Την υπο­χρε­ω­τι­κή Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση για όλους και όλες, με μεί­ω­ση έως και κατάρ­γη­ση των εισφο­ρών των εργα­ζο­μέ­νων. Να πλη­ρώ­σει το κεφά­λαιο. Πρό­νοια απο­κλει­στι­κά δημό­σια και δωρε­άν για όλους.
• Την προ­στα­σία της ζωής και της υγεί­ας του λαού. Για απο­κλει­στι­κά δημό­σιες δωρε­άν και υψη­λού επι­πέ­δου υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, με έμφα­ση στην πρό­λη­ψη και στα μέτρα προ­στα­σί­ας στους τόπους δου­λειάς, με εξει­δι­κευ­μέ­να μέτρα για τον γυναι­κείο οργα­νι­σμό και τη μητρό­τη­τα. Για ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο αντι­πλημ­μυ­ρι­κής, αντι­πυ­ρι­κής και αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας, για δια­σφά­λι­ση σύγ­χρο­νης λαϊ­κής κατοικίας.
• Την υπε­ρά­σπι­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των ενά­ντια στην κρα­τι­κή κατα­στο­λή και τις απα­γο­ρεύ­σεις, ενά­ντια στην εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, την κατάρ­γη­ση όλων των νόμων, που περιο­ρί­ζουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, το απερ­για­κό δικαί­ω­μα και τις διαδηλώσεις.
• Την απε­μπλο­κή της χώρας μας απ’ τα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλεί­σι­μο όλων των ξένων στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων στην Ελλά­δα, την απο­δέ­σμευ­ση από αυτούς τους οργα­νι­σμούς με τον λαό στην εξου­σία. Το δυνά­μω­μα του αγώ­να ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, στα σχέ­δια αλλα­γής διε­θνών συν­θη­κών και συνό­ρων, στα παζά­ρια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης του Αιγαί­ου υπό «ευρω­ΝΑ­ΤΟι­κή εποπτεία».
• Το δικαί­ω­μα στην απο­κλει­στι­κά δημό­σια και δωρε­άν Παι­δεία σε όλες τις βαθ­μί­δες, την Προ­σχο­λι­κή και Ειδι­κή Αγω­γή, στην ανά­πτυ­ξη του ελεύ­θε­ρου χρό­νου και την πρό­σβα­ση του λαού στον Πολι­τι­σμό με όλες τις απα­ραί­τη­τες υποδομές.
• Την εξα­σφά­λι­ση της κατοι­κί­ας με ιδιαί­τε­ρη φρο­ντί­δα για τα νέα ζευ­γά­ρια, την κατάρ­γη­ση των πλει­στη­ρια­σμών πρώ­της κατοι­κί­ας και την απα­γό­ρευ­ση της δια­κο­πής σε λαϊ­κές κατοι­κί­ες για χρέη σε νερό, ρεύ­μα και τηλέφωνο.
• Την άμε­ση στή­ρι­ξη των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων με κατο­χύ­ρω­ση αφο­ρο­λό­γη­του ορί­ου στα 12.000 ευρώ και τη δια­γρα­φή μέρους των χρε­ών σε τρά­πε­ζες και Δημόσιο.
• Την κατο­χύ­ρω­ση κατώ­τε­ρων εγγυ­η­μέ­νων τιμών στα αγρο­τι­κά προϊόντα.

Μέσα απ’ ιούς καθη­με­ρι­νούς αγώ­νες, μπο­ρού­με να δια­μορ­φώ­σου­με ένα πανελ­λα­δι­κά συντο­νι­σμέ­νο κίνη­μα της εργα­τι­κής τάξης και των συμ­μά­χων της. Ριζω­μέ­νο παντού, με πρω­το­πό­ρες εστί­ες αντί­στα­σης σε κάθε χώρο δου­λειάς, κάθε κλά­δο, κάθε περιο­χή. Με ενιαία αιτή­μα­τα και στό­χους που ανοί­γουν τον δρό­μο με κατεύ­θυν­ση πάλης ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και τον καπιταλισμό.

Απέναντι στο εχθρικό για τον λαό κράτος πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Το είδα­με πρό­σφα­τα τις ώρες της πυρ­κα­γιάς, όταν οι πυρό­πλη­κτοι έδι­ναν τη μάχη για να σώσουν χωριά και γει­το­νιές απέ­να­ντι σ’ ένα κρά­τος που άφη­νε στο έλε­ος της φωτιάς τον φυσι­κό πλού­το και την περιου­σία του λαού. Το βλέ­που­με τώρα στον αγώ­να που συνε­χί­ζε­ται, για να ληφθούν μέτρα απο­κα­τά­στα­σης και ουσια­στι­κής στή­ρι­ξης των πυρόπληκτων.

Το ίδιο μήνυ­μα έστει­λαν το προη­γού­με­νο διά­στη­μα οι αγώ­νες της νεο­λαί­ας, για να ανοί­ξουν με ασφά­λεια τα σχο­λεία και τα πανε­πι­στή­μια, οι αγώ­νες των εργα­ζο­μέ­νων και των υγειο­νο­μι­κών για την προ­στα­σία της υγεί­ας απέ­να­ντι στην κρα­τι­κή πολι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης της πανδημίας.

Τη δύνα­μη των εργα­ζο­μέ­νων έδει­ξε η οργα­νω­μέ­νη απει­θαρ­χία στις απα­γο­ρεύ­σεις των δια­δη­λώ­σε­ων απ’ την κυβέρ­νη­ση και οι απερ­για­κοί αγώ­νες για την κατάρ­γη­ση του νόμου — εκτρώ­μα­τος Χατζη­δά­κη και όλων των αντερ­γα­τι­κών μνη­μο­νια­κών νόμων.

Οι δυνά­μεις του ΚΚΕ στα συν­δι­κά­τα και σ’ όλους τους φορείς του κινή­μα­τος βρί­σκο­νται μπρο­στά σ’ αυτούς τους αγώνες.

• Με το ΚΚΕ για­τί είναι εγγύ­η­ση για το σήμε­ρα και το αύριο
• Το ΚΚΕ μπο­ρεί να εγγυ­η­θεί ότι η οργά­νω­ση της λαϊ­κής αντε­πί­θε­σης θα έχει συνέ­χεια, διάρ­κεια και νικη­φό­ρα προοπτική:
• Το ΚΚΕ έχει σχέ­διο για το σήμε­ρα και το αύριο, σύγ­χρο­νο επα­να­στα­τι­κό Πρό­γραμ­μα, που φωτί­ζει τη διέ­ξο­δο στους σημε­ρι­νούς αγώ­νες για όλα τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να δοθούν λύσεις σ’ αυτά.
• Οι δυνά­μεις του ΚΚΕ πρω­το­στα­τούν για να αγκα­λιά­σει ο δρό­μος του αγώ­να όλο και περισ­σό­τε­ρους και μέσα από τα διά­φο­ρα μέτω­πα πάλης δεί­χνουν τις δυνα­τό­τη­τες του σοσια­λι­σμού, τις δυνα­τό­τη­τες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στην Ελλάδα.
• Διε­ξά­γουν καθη­με­ρι­νά ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή δια­πά­λη με τις αντι­λή­ψεις που δια­κη­ρύσ­σουν ότι δεν υπάρ­χει διέ­ξο­δος απ’ τον σημε­ρι­νό καπι­τα­λι­στι­κό βάλ­το της ανα­σφά­λειας και της εκμε­τάλ­λευ­σης και μας καλούν να επι­λέ­ξου­με τη δήθεν πιο ανώ­δυ­νη μορ­φή της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, του δήθεν εξαν­θρω­πι­σμού του καπι­τα­λι­σμού, της δήθεν «μεί­ω­σης των κοι­νω­νι­κών ανισοτήτων».
• To KKE λέει και μπο­ρεί να λέει την αλή­θεια στον λαό, για­τί δεν έχει δεσμεύ­σεις και εξαρ­τή­σεις απέ­να­ντι στην άρχου­σα τάξη και τα διά­φο­ρα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα. Σε αντί­θε­ση με τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα, προει­δο­ποί­η­σε για τις ολέ­θριες συνέ­πειες των αντι­δρα­στι­κών ανα­τρο­πών στον 20ό αιώ­να, για τον επι­κίν­δυ­νο ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Απο­κά­λυ­ψε τις απα­τη­λές υπο­σχέ­σεις μιας δήθεν δίκαι­ης καπι­τα­λι­στι­κής ανάπτυξης.
• Το ΚΚΕ απέ­δει­ξε στην πρά­ξη ότι βρί­σκε­ται στην όχθη της υπε­ρά­σπι­σης των συμ­φε­ρό­ντων των εργα­ζο­μέ­νων, αρνού­με­νο να στη­ρί­ξει ή να συμ­με­τά­σχει σε κυβέρ­νη­ση αστι­κής δια­χεί­ρι­σης. Η θέση αυτή απο­τε­λεί εγγύ­η­ση για τον λαό και τους νέους που αμφι­σβη­τούν το σάπιο σύστη­μα της εκμετάλλευσης.
• Το ΚΚΕ αντι­πα­λεύ­ει την κατα­στρο­φι­κή λογι­κή της παραί­τη­σης, της υπο­χώ­ρη­σης, της μοι­ρο­λα­τρί­ας, τις αυτα­πά­τες της «ατο­μι­κής» σωτη­ρί­ας, τις χρε­ο­κο­πη­μέ­νες ιστο­ρι­κά θεω­ρί­ες που δια­κη­ρύσ­σουν το τέλος της ταξι­κής πάλης, αντι­πα­λεύ­ει συνο­λι­κά τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, παλεύ­ει να τον αλλάξει.
• Αντι­μά­χε­ται τη δια­στρέ­βλω­ση της Ιστο­ρί­ας, την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή θεω­ρία των δύο άκρων, που επι­χει­ρεί να εξι­σώ­σει τον φασι­σμό με τον μονα­δι­κό πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λό του, τον σοσιαλισμό.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, 
βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής

Αυτό είναι συμπέ­ρα­σμα και δίδαγ­μα δια­χρο­νι­κό και ιστο­ρι­κό. Αυτό διδά­σκει η Ιστο­ρία των αγώ­νων του λαού μας και όλων των λαών:

• Από την οργά­νω­ση της πάλης για την επι­βί­ω­ση και τη λαϊ­κή αλληλεγγύη.
• Από τους αγώ­νες για την κατά­κτη­ση νέων δικαιω­μά­των, την από­κρου­ση της επί­θε­σης, την παρε­μπό­δι­ση αντι­λαϊ­κών μέτρων.
• Από τις μεγά­λες στιγ­μές της λαϊ­κής πάλης στη χώρα μας.
• Από τις μεγά­λες εφό­δους στους ουρα­νούς όπως της Παρι­σι­νής Κομ­μού­νας, τις νίκες όπως του Οκτώ­βρη στη Ρωσία, τις νίκες των λαών σε άλλες χώρες του κόσμου.

Όπο­τε η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός απαί­τη­σε να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες του, πίστε­ψε στη δύνα­μή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, ο τρο­χός της Ιστο­ρί­ας γύρι­σε μπροστά.

Ξέρουμε τι μπορεί να πετύχει ο λαός όταν σηκώσει το ανάστημά του και πιστέψει στη δύναμή του σε κρίσιμες στιγμές.

Αυτό το συμπέ­ρα­σμα έχει την αξία του και τη σημα­σία του σήμερα.

Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας.

Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ
@ kke.gr
youtube.com|kkemedia

Πηγή — περισσότερα