Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κίνδυνος — θάνατος

Σού­δα, Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, Αρα­ξος, Ανδρα­βί­δα, Στε­φα­νο­βί­κειο… Μερι­κές μόνο από τις στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­μές των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ στη χώρα μας, που τη μετα­τρέ­πουν σε ΝΑΤΟι­κό ορμη­τή­ριο πολέ­μου και σε μαγνή­τη κιν­δύ­νων.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ — ΘΑΝΑΤΟΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ Τρο­πο­λο­γία στη Βου­λή των Αντι­προ­σώ­πων για τη δημιουρ­γία αμε­ρι­κα­νι­κών βάσε­ων στα ελλη­νι­κά νησιά

Πλέ­ον, μετά και τη σχε­τι­κή τρο­πο­λο­γία του αμε­ρι­κα­νι­κού Κογκρέ­σου προ­στί­θε­νται και τα νησιά στα σχέ­δια των ΗΠΑ για την εγκα­τά­στα­ση νέων βάσε­ων. Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, το 2018 είχε τεθεί στη συζή­τη­ση η δημιουρ­γία αμε­ρι­κα­νι­κής βάσης στη Σκύ­ρο, και τώρα όπως γρά­φε­ται, επα­νέρ­χε­ται μαζί με τη Λήμνο και άλλες περιο­χές. Από τότε, και με καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή τόσο του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκί­νη­σε τον ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κό διά­λο­γο, όσο και της ΝΔ που τον ολο­κλή­ρω­σε με την κατά­πτυ­στη Συμ­φω­νία για τις Βάσεις, γίνε­ται φανε­ρό ότι ο κατή­φο­ρος της εμπλο­κής δεν έχει πάτο.

Με την ιμπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση ΝΑΤΟ — Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία να κλι­μα­κώ­νε­ται, με το ελλη­νι­κό κρά­τος να δηλώ­νει «παρών» σε κάθε βρώ­μι­κη απο­στο­λή, δια­θέ­το­ντας «γη και ύδωρ» για τη μετα­φο­ρά οπλι­σμού στα καυ­τά μέτω­πα, αλλά και με εμπλο­κή σε άλλες παρό­μοιες ζώνες αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων όπως στο Σαχέλ, που μετά και το πρα­ξι­κό­πη­μα στον Νίγη­ρα το κου­βά­ρι μπλέ­κε­ται ακό­μα περισ­σό­τε­ρο, οι κίν­δυ­νοι για τον λαό γίνο­νται ακό­μα μεγαλύτεροι.

Η ψήφι­ση της τρο­πο­λο­γί­ας στις ΗΠΑ έρχε­ται σε μια περί­ο­δο που έχουν μπει σε νέα, ακό­μα πιο επι­θε­τι­κή φάση οι διερ­γα­σί­ες στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, με κρι­τή­ριο τη ΝΑΤΟι­κή στα­θε­ρό­τη­τα στην περιο­χή. Στο πλαί­σιο αυτό, άλλω­στε συζη­τιού­νται ακό­μα και απα­ρά­δε­κτες αξιώ­σεις όπως η απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση των νησιών ως μέρος της «σχε­τι­κής έννοιας» της κυριαρ­χί­ας, όπως έλε­γε πριν από λίγο και­ρό ο πρω­θυ­πουρ­γός. Από τη μία η απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση και από την άλλη η πλή­ρης ΝΑΤΟ­ποί­η­ση δηλα­δή, σε μια περιο­χή που το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν ανα­γνω­ρί­ζει σύνο­ρα παρά «NATOι­κό έδα­φος» και «ενιαίο επι­χει­ρη­σια­κό χώρο».

Σήμε­ρα, λοι­πόν, που ο λαός μαθαί­νει τα …χαμπέ­ρια για νέες βάσεις από την άλλη πλευ­ρά του Ατλα­ντι­κού και μάλι­στα λίγες μέρες μετά τη Σύνο­δο Κορυ­φής του ΝΑΤΟ, όπου έγι­νε φανε­ρό ότι έρχε­ται κλι­μά­κω­ση της επι­κίν­δυ­νης εμπλο­κής, ξανα­νοί­γει η συζή­τη­ση περί «ανταλ­λαγ­μά­των». Μια συζή­τη­ση που ανοί­γει και από πλευ­ράς κομ­μά­των όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνά­μεις που θεω­ρούν δεδο­μέ­νη την εμπλο­κή και τη μετα­τρο­πή της χώρας σε απέ­ρα­ντο ορμη­τή­ριο, καλ­λιερ­γώ­ντας ταυ­τό­χρο­να την αυτα­πά­τη ότι τάχα έχει και τα …θετι­κά της, ότι ο λαός «έχει να λαμ­βά­νει». Από αυτό το παζά­ρι, όμως, μπο­ρεί να ωφε­λού­νται σχέ­δια των ελλη­νι­κών επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, αλλά σίγου­ρα δεν έχει να λαμ­βά­νει ο λαός.

⚠️ 🆘  Όπως έχει άλλωστε αποδειχθεί, το μόνο που έχει να «λαμβάνει» ο λαός είναι περισσότεροι κίνδυνοι, αφού μια σειρά περιοχές σε όλη τη χώρα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη μπαίνουν όλο και περισσότερο στο στόχαστρο. Τα «ανταλλάγματα» από την αναβάθμιση της ελληνοαμερικανικής σχέσης τα δοκιμάζουν ήδη εργαζόμενοι σε μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας και της Σύρου, που πέρασαν στην αμερικανική ΟΝΕΧ με τη σύμπραξη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αφού μετατράπηκαν σε «ειδική οικονομική ζώνη», εξαφανίζοντας δικαιώματα.

Η πρε­μού­ρα μάλι­στα της αστι­κής τάξης και των κυβερ­νή­σε­ων να μετα­τρα­πεί η χώρα σε «κόμ­βο» τόσο για τη διεκ­πε­ραί­ω­ση των ΝΑΤΟι­κών σχε­δια­σμών όσο και σε ενερ­γεια­κό — δια­με­τα­κο­μι­στι­κό κόμ­βο, φέρ­νει ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη ανα­σφά­λεια, οδη­γεί σε ορι­σμέ­νες περιο­χές να συγκε­ντρώ­νο­νται βάσεις, στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις, ενερ­γεια­κές υπο­δο­μές δίπλα σε πόλεις, κωμο­πό­λεις και χωριά, χωρίς μέτρα προ­στα­σί­ας του πλη­θυ­σμού, όπως το έζη­σαν πρό­σφα­τα οι κάτοι­κοι της Μαγνη­σί­ας. Ενώ βέβαια όλα αυτά γίνο­νται δυνη­τι­κά και «στό­χος».

Απέναντι σε μια πολιτική που συσσωρεύει μπαρούτι δίχως τέλος, ο λαός δεν μπορεί παρά να επαγρυπνά, να εντείνει την αντιιμπεριαλιστική — αντιπολεμική του δράση. 

Η πάλη για

  • να κλεί­σουν οι βάσεις του θανά­του, για
  • καμιά εμπλο­κή στους θανά­σι­μους σχε­δια­σμούς ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, για
  • απο­δέ­σμευ­ση από ΝΑΤΟ και ΕΕ

Γίνεται πλέον ζήτημα «ζωής» να κλιμακωθεί, να αγκαλιαστεί από περισσότερα σωματεία και μαζικούς φορείς.

Να σημα­δεύ­ει την «πηγή» της εμπλο­κής, που δεν είναι άλλη από την ίδια την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη και τις βλέ­ψεις της.

Γιατί, η ανάγκη του λαού για πραγματική προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων του, για ειρηνική και αμοιβαία επωφελή συνεργασία με τους άλλους λαούς, τσακίζεται από τους παραπάνω επικίνδυνους σχεδιασμούς κράτους — κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Πηγή Ριζο­σπά­στης
_στήλη η ΑΠΟΨΗ μας

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο