Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καταλονία: Τι προβλέπει το άρθρο 155 του ισπανικού Συντάγματος

Τη διά­λυ­ση της κατα­λα­νι­κής κυβέρ­νη­σης, την προ­κή­ρυ­ξη εκλο­γών εντός έξι μηνών στην επαρ­χία και τον περιο­ρι­σμό των εξου­σιών του τοπι­κού κοι­νο­βου­λί­ου ανα­κοί­νω­σε, το Σάβ­βα­το, ο πρω­θυ­πουρ­γός της Ισπα­νί­ας, Μαριά­νο Ραχόι, ενερ­γο­ποιώ­ντας το άρθρο 155 του ισπα­νι­κού Συντάγ­μα­τος, που έχει ως απο­τέ­λε­σμα την άρση της αυτο­νο­μί­ας της περιφέρειας.

Το άρθρο 155 του ισπα­νι­κού συντάγ­μα­τος επι­τρέ­πει στην κεντρι­κή κυβέρ­νη­ση να ανα­λά­βει απευ­θεί­ας τη διοί­κη­ση ισπα­νι­κών ημιαυ­τό­νο­μων περιο­χών σε περι­πτώ­σεις κρί­σε­ων. Μέχρι στιγ­μής δεν έχει ενερ­γο­ποι­η­θεί στη χώρα, από τότε που απο­κα­τα­στά­θη­κε η δημοκρατία.

Όπως ανα­φέ­ρει, αν μια περι­φε­ρεια­κή κυβέρ­νη­ση “ενερ­γεί κατά τέτοιο τρό­πο ώστε να απει­λεί­ται σοβα­ρά το γενι­κό συμ­φέ­ρον της Ισπα­νί­ας”, η Μαδρί­τη “μπο­ρεί να ανα­λά­βει όλα τα απα­ραί­τη­τα μέτρα για να την υπο­χρε­ώ­σει να συμ­μορ­φω­θεί δια της βίας”.

Το άρθρο υπο­διαι­ρεί­ται σε δύο παρα­γρά­φους και έχει ως εξής:

1. “Εάν μία αυτό­νο­μη κοι­νό­τη­τα δεν εκπλη­ρώ­νει τις υπο­χρε­ώ­σεις που της επι­βάλ­λο­νται από το σύνταγ­μα ή άλλους νόμους ή πράτ­τει με τρό­πο ο οποί­ος ζημιώ­νει το γενι­κό συμ­φέ­ρον της Ισπα­νί­ας, η κυβέρ­νη­ση, αφού υπο­βά­λει επί­ση­μη δια­μαρ­τυ­ρία στον Πρό­ε­δρο της Αυτό­νο­μης Κοι­νό­τη­τας και στο βαθ­μό που δεν θα ικα­νο­ποι­η­θεί από την απά­ντη­σή του, μπο­ρεί, με την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία της Γερου­σί­ας, να υιο­θε­τή­σει μέσα τα οποία η ίδια κρί­νει απα­ραί­τη­τα ώστε να επι­βά­λει την εκπλή­ρω­ση αυτών των υπο­χρε­ώ­σε­ων και τον σεβα­σμό του προ­α­να­φερ­θέ­ντος γενι­κού συμφέροντος”.

2. “Σε ό,τι αφο­ρά την εφαρ­μο­γή των μέτρων που προ­βλέ­πο­νται στην προη­γού­με­νη παρά­γρα­φο, η κυβέρ­νη­ση μπο­ρεί να δίνει οδη­γί­ες προς όλες τις αρχές των Αυτό­νο­μων Κοινοτήτων.”

Η Ισπα­νία υπο­διαι­ρεί­ται σε 17 Αυτό­νο­μες Κοι­νό­τη­τες (Περι­φέ­ρειες), οι οποί­ες δια­θέ­τουν τοπι­κά κοι­νο­βού­λια και τοπι­κές κυβερ­νή­σεις — διοι­κή­σεις οι οποί­ες λογο­δο­τούν σε αυτά. Ορι­σμέ­νες από αυτές, όπως η Γαλι­κία, η Χώρα των Βάσκων και η Κατα­λο­νία, απο­λαμ­βά­νουν ευρύ­τε­ρα επί­πε­δα αυτο­νο­μί­ας, λόγω εθνι­κών — πολι­τι­στι­κών ιδιαιτεροτήτων.

Μολο­νό­τι το μοντέ­λο διάρ­θρω­σης του ισπα­νι­κού κρά­τους έχει έντο­νο το στοι­χείο της απο­κέ­ντρω­σης, η χώρα είναι ενιαίο και όχι ομο­σπον­δια­κό κρά­τος και σε καμία εκ των επαρ­χιών δεν ανα­γνω­ρί­ζε­ται δικαί­ω­μα αυτο­διά­θε­σης — από­σχι­σης ή άσκη­σης εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής διά­φο­ρης από εκεί­νη της κεντρι­κής ισπα­νι­κής κυβέρνησης.

Η Κατα­λο­νία αυτή τη στιγ­μή απο­λαμ­βά­νει μεγά­λη αυτο­νο­μία περι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ελέγ­χου της αστυ­νο­μί­ας της, της παι­δεί­ας και της υγείας.

Μετά την ενερ­γο­ποί­η­ση του άρθρου 155, το ισπα­νι­κό υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο προ­τεί­νει τη διά­λυ­ση της περι­φε­ρεια­κής κυβέρ­νη­σης της Κατα­λο­νί­ας και τη διε­νέρ­γεια εντός εξα­μή­νου τοπι­κών εκλο­γών τον Ιανουά­ριο καθώς και την ανά­λη­ψη του ελέγ­χου της 16.000 ανδρών αστυ­νο­μι­κής δύνα­μης της επαρχίας.

Έπει­τα από τη σημε­ρι­νή έκτα­κτη συνε­δρί­α­ση του υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου τα επό­με­να βήμα­τα θα εξε­τα­στούν από επι­τρο­πή της Γερου­σί­ας πριν από την τελι­κή ψηφο­φο­ρία στις τις 27 Οκτω­βρί­ου. Το συντη­ρη­τι­κό Λαϊ­κό Κόμ­μα (PP) του Ραχόι έχει την πλειο­ψη­φία στη Γερου­σία, γεγο­νός που σημαί­νει ότι οι προ­τά­σεις θα υπερηψηφιστούν.

 

Κ. Που­τζ­ντε­μόν: Ο Ραχόι ξεκί­νη­σε χει­ρό­τε­ρη επί­θε­ση κατά των Κατα­λα­νών και από το Φράνκο

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο