ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέ­δω­σε την εξής ανα­κοί­νω­ση για την επέ­τειο της 28ης Οκτω­βρί­ου του 1940: 

«Η εισβο­λή των στρα­τευ­μά­των της φασι­στι­κής Ιτα­λί­ας τα ξημε­ρώ­μα­τα της 28ης Οκτώ­βρη 1940 απο­τέ­λε­σε το εναρ­κτή­ριο γεγο­νός-ορό­ση­μο μιας περιό­δου που θα οδη­γού­σε στο δρά­μα της τρι­πλής φασι­στι­κής κατο­χής (ιτα­λι­κής, γερ­μα­νι­κής, βουλ­γα­ρι­κής), αλλά και στην αφύ­πνι­ση και ηρω­ι­κή μαζι­κή δρά­ση των εργα­τι­κών-λαϊ­κών δυνά­με­ων, μέσα από τις γραμ­μές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, από την οποία μπο­ρούν να αντλη­θούν χρή­σι­μα ιστο­ρι­κά διδάγματα.

Η ιτα­λι­κή αρχι­κά και στη συνέ­χεια η γερ­μα­νι­κή επί­θε­ση δεν ήταν κεραυ­νός εν αιθρία. Ήταν προ­έ­κτα­ση και μοι­ραία κατά­λη­ξη της κλι­μά­κω­σης των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών στα χρό­νια του Μεσο­πο­λέ­μου, όταν η ανι­σο­με­τρία στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη και η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μι­κή κρί­ση επι­τά­χυ­ναν την ανα­διά­τα­ξη των ιμπε­ρια­λι­στι­κών στρα­το­πέ­δων και τη δημιουρ­γία νέων συμ­μα­χιών, οι οποί­ες αμφι­σβη­τού­σαν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή ειρή­νη που ακο­λού­θη­σε τον Α’ Παγκό­σμιο Πόλεμο.

Ο Δεύ­τε­ρος Παγκό­σμιος Πόλε­μος, όπως και ο Πρώ­τος, ήταν ιμπε­ρια­λι­στι­κός. Κοι­νός στό­χος και των δύο αντι­μα­χό­με­νων ιμπε­ρια­λι­στι­κών μπλοκ, τόσο του Άξο­να (Γερ­μα­νί­ας- Ιτα­λί­ας-Ιαπω­νί­ας), όσο και των ΗΠΑ — Μ. Βρε­τα­νί­ας — Γαλ­λί­ας και των συμ­μά­χων τους ήταν η προ­σπά­θεια να εξα­σφα­λί­σουν τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, των πρώ­των υλών, των αγο­ρών και των σφαι­ρών επιρ­ρο­ής. Ταυ­τό­χρο­να κοι­νή τους επι­δί­ω­ξη ‑παρό­τι αυτό συσκο­τι­ζό­ταν για ένα μεγά­λο διά­στη­μα, στο πλαί­σιο της ”αντι­χι­τλε­ρι­κής” συνερ­γα­σί­ας- ήταν η συντρι­βή της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, του πρώ­του εργα­τι­κού-σοσια­λι­στι­κού κρά­τους στην ιστο­ρία, που ενέ­πνεε τους λαούς σε όλες τις χώρες.

Έτσι και αλλιώς, σε αυτές τις συν­θή­κες όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών και έντα­σης της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, ο φασι­σμός-ναζι­σμός, το γνή­σιο τέκνο του σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος επι­στρα­τεύ­τη­κε προ­κει­μέ­νου να χτυ­πη­θεί το εργα­τι­κό-λαϊ­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα. Η άνο­δος του φασι­σμού και του ναζι­σμού στην Ιτα­λία και τη Γερ­μα­νία, αντί­στοι­χα, στη­ρί­χθη­κε στους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και στή­ρι­ξε την καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία και εξου­σία και την έντα­ση της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, παρ’ ότι το φασι­στι­κό και το ναζι­στι­κό κόμ­μα προ­πα­γάν­δι­ζαν τη στή­ρι­ξη των μεσαί­ων στρω­μά­των. Φασι­στι­κές οργα­νώ­σεις και άλλες παρα­κρα­τι­κές συμ­μο­ρί­ες χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν και στα λεγό­με­να δημο­κρα­τι­κά καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη ως μέσο κατα­στο­λής του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, τη στιγ­μή που τα ίδια επι­δο­κί­μα­ζαν τα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά μέτρα των φασι­στι­κών καθε­στώ­των και έστρω­ναν με όλα τα μέσα (μη καταγ­γε­λία της ιτα­λι­κής επί­θε­σης στην Αιθιο­πία, ανο­χή της στή­ρι­ξης της Ιτα­λί­ας και της Γερ­μα­νί­ας στις δυνά­μεις του πρα­ξι­κο­πη­μα­τία Φράν­κο στην Ισπα­νία, συμ­φω­νία του Μονά­χου κλπ.) το δρό­μο για μια επί­θε­ση του φασι­στι­κού Άξο­να ενα­ντί­ον της ΕΣΣΔ.

Τις συνέ­πειες των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και των καπι­τα­λι­στι­κών αδιε­ξό­δων τις πλή­ρω­σαν πρω­ταρ­χι­κά οι εργα­τι­κές-λαϊ­κές δυνά­μεις, τόσο πριν από τον πόλε­μο, οπό­τε τα υψη­λά ποσο­στά ανερ­γί­ας και ανέ­χειας απο­τέ­λε­σαν το άλλο πρό­σω­πο των γενι­κευ­μέ­νων διώ­ξε­ων σε βάρος του εργα­τι­κού-λαϊ­κού και κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, όσο και στη διάρ­κεια της πολε­μι­κής ανα­μέ­τρη­σης, όταν εκα­τομ­μύ­ρια εργά­τες πεί­να­σαν, βασα­νί­στη­καν σακα­τεύ­τη­καν ή και σκο­τώ­θη­καν στο βωμό των καπι­τα­λι­στι­κών συμφερόντων.

Στη χώρα μας, έπει­τα από την επι­βο­λή της τρι­πλής φασι­στι­κής κατο­χής, οι εργα­τι­κές-λαϊ­κές δυνά­μεις ήρθαν αντι­μέ­τω­πες με την πεί­να και τις μαζι­κές εκτε­λέ­σεις. Την ίδια περί­ο­δο, το μεγα­λύ­τε­ρο τμή­μα των Ελλή­νων καπι­τα­λι­στών και οι πολι­τι­κοί τους εκπρό­σω­ποι ακο­λού­θη­σαν το βασι­λιά και το βρε­τα­νι­κό στρα­τό στο Κάι­ρο και το Λον­δί­νο, αφού φρό­ντι­σαν να παρα­δώ­σουν τους κρα­τού­με­νους κομ­μου­νι­στές στις αρχές Κατο­χής. Ένα άλλο μέρος τους επέ­λε­ξε να μεί­νει και να συνερ­γα­στεί με τις αρχές Κατο­χής, ενώ ένα τρί­το τμή­μα παρέ­μει­νε στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας, συνε­χί­ζο­ντας τις πάντα επω­φε­λείς οικο­νο­μι­κές δοσο­λη­ψί­ες του και ανα­μέ­νο­ντας που θα γεί­ρει η πλά­στιγ­γα του πολέμου.

Μέσα σε αυτές τις ζοφε­ρές συν­θή­κες απο­δεί­χτη­κε ότι μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό, βαδί­ζο­ντας στο δρό­μο της σύγκρου­σης και της ανα­τρο­πής. Οι λίγες δεκά­δες ελεύ­θε­ροι κομ­μου­νι­στές, μαζί με όσους απέ­δρα­σαν από τις φυλα­κές και τις εξο­ρί­ες, ανέ­λα­βαν από τις πρώ­τες ημέ­ρες το τιτά­νιο έργο της ανα­συ­γκρό­τη­σης του ΚΚΕ και της συγκρό­τη­σης του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ (που φέτος συμπλη­ρώ­νο­νται 80 χρό­νια από την ίδρυ­σή του) και των άλλων ΕΑΜι­κών οργα­νώ­σε­ων. Η μαζι­κή έντα­ξη των εργα­τι­κών-λαϊ­κών δυνά­με­ων σε αυτές τις οργα­νώ­σεις και η οργα­νω­μέ­νη δρά­ση τους ήταν αυτή που επέ­τρε­ψε την κλι­μά­κω­ση ενός αγώ­να που ξεκί­νη­σε από τη μάχη ενά­ντια στην πεί­να και την προ­στα­σία της σοδειάς, για να κατα­λή­ξει στην απε­λευ­θέ­ρω­ση του μεγα­λύ­τε­ρου μέρους της χώρας από τις δυνά­μεις του ΕΛΑΣ, σμπα­ρα­λιά­ζο­ντας τα κηρύγ­μα­τα μοι­ρο­λα­τρί­ας περί των ανί­κη­των στρα­τιών του τρί­του Ράιχ.

Μετά την αντε­πί­θε­ση του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και τη συν­θη­κο­λό­γη­ση της φασι­στι­κής Ιτα­λί­ας, σε συν­θή­κες ορμη­τι­κής ανό­δου της απή­χη­σης του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τα δια­φο­ρε­τι­κά τμή­μα­τα των Ελλή­νων καπι­τα­λι­στών ξεπέ­ρα­σαν τις προη­γού­με­νες δια­φω­νί­ες τους και επι­δό­θη­καν, πριν ακό­μα απο­χω­ρή­σουν τα στρα­τεύ­μα­τα Κατο­χής, σε ένα κοι­νό αγώ­να για τη διά­σω­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας. Με τη σύμ­φω­νη γνώ­μη και τη στή­ρι­ξη των διε­θνών συμ­μά­χων τους και με τη συμ­βο­λή των Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας και άλλων συνερ­γα­τών των κατα­κτη­τών πρω­το­στά­τη­σαν στο όργιο κατα­στο­λής και τρο­μο­κρα­τί­ας ενα­ντί­ον των εργα­τι­κών-λαϊ­κών μαζών, που τόλ­μη­σαν να σηκώ­σουν κεφάλι.

Σήμε­ρα, τα διδάγ­μα­τα από εκεί­νη την περί­ο­δο είναι περισ­σό­τε­ρο επί­και­ρα από ποτέ. Και αυτό για­τί και πάλι ως συνέ­πεια της καπι­τα­λι­στι­κής ανι­σο­με­τρί­ας και της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης έχουν φου­ντώ­σει οι αντα­γω­νι­σμοί ανά­με­σα στην ευρω­α­τλα­ντι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία, με επι­κε­φα­λής τις ΗΠΑ και τα κρά­τη μέλη της ΕΕ από τη μια μεριά και την υπό δια­μόρ­φω­ση ευρα­σια­τι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία, με επι­κε­φα­λής τη Ρωσι­κή Ομο­σπον­δία και την Κίνα από την άλλη. Αυτοί οι αντα­γω­νι­σμοί οδή­γη­σαν και οδη­γούν σε δεκά­δες περι­φε­ρεια­κές συγκρού­σεις και πρό­σφα­τα στην πολε­μι­κή ανα­μέ­τρη­ση ανά­με­σα στις δυνά­μεις της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας και του ΝΑΤΟ στα εδά­φη της Ουκρανίας.

Στο μεγά­λο κάδρο των διε­θνών αντα­γω­νι­σμών και της δια­μά­χης των ΗΠΑ με την Κίνα, για την εξα­σφά­λι­ση της πρω­το­κα­θε­δρί­ας στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα, εντάσ­σο­νται και οι αντι­θέ­σεις των αστι­κών τάξε­ων Ελλά­δας-Τουρ­κί­ας. Το τουρ­κι­κό κρά­τος όλο και πιο επι­θε­τι­κά αμφι­σβη­τεί ελλη­νι­κά κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα, πατώ­ντας σε δύο βάρ­κες, τη ΝΑΤΟϊ­κή και τη ρωσι­κή. Οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις, τόσο η σημε­ρι­νή της ΝΔ, όσο κι οι προη­γού­με­νες, εμπλέ­κουν τη χώρα ακό­μη πιο βαθιά στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και τα σχέ­δια περι­κύ­κλω­σης Ρωσί­ας και Κίνας, μετα­τρέ­πουν την Ελλά­δα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κό ορμη­τή­ριο, υπη­ρε­τώ­ντας τη συμ­με­το­χή του ελλη­νι­κού κεφα­λαί­ου στη “ληστεία” σε βάρος των λαών. Η όλο και μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στη ρωσο­NATOϊ­κή σύγκρου­ση στα εδά­φη της Ουκρα­νί­ας απο­τε­λεί προ­μή­νυ­μα δει­νών για το λαό, που ματώ­νει ήδη από τις συνέ­πειες του οικο­νο­μι­κού πολέ­μου ανά­με­σα στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμμαχίες.

Το επι­χεί­ρη­μα των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, ότι μ’ αυτόν τον τρό­πο θωρα­κί­ζε­ται η άμυ­να και τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας είναι σαθρό. Έναν αιώ­να μετά τη Μικρα­σια­τι­κή Εκστρα­τεία και Κατα­στρο­φή, που οδή­γη­σε σε δεκά­δες χιλιά­δες θύμα­τα και εκα­τομ­μύ­ρια ξερι­ζω­μέ­νους και 48 χρό­νια μετά το χου­ντι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα και την τουρ­κι­κή εισβο­λή στην Κύπρο, η αστι­κή προ­πα­γάν­δα που υπο­στη­ρί­ζει ότι η έντα­ξη του καπι­τα­λι­στι­κού κρά­τους στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες δια­σφα­λί­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­τι­κών-λαϊ­κών δυνά­με­ων, πέρα από ανι­στό­ρη­τη, είναι και επι­κίν­δυ­νη. Είτε μέσω “ειρη­νι­κής διευ­θέ­τη­σης”, είτε μέσω πολε­μι­κής σύγκρου­σης, είτε μέσω ενός συν­δυα­σμού των δύο, στό­χος παρα­μέ­νει η μονο­πω­λια­κή συνεκ­με­τάλ­λευ­ση των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών της περιο­χής και η δια­τή­ρη­ση της ΝΑΤΟϊ­κής συνο­χής, εις βάρος των λαών της Ελλά­δας, της Τουρ­κί­ας και των άλλων χωρών της περιοχής.

Σήμε­ρα η υπε­ρά­σπι­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των, της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας, των συνό­ρων, από τη σκο­πιά των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων απο­κτά πραγ­μα­τι­κό νόη­μα, μόνο όταν συμ­βα­δί­ζει με την πάλη:

- Για τερ­μα­τι­σμό της συμ­με­το­χής της χώρας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο που διε­ξά­γε­ται στα εδά­φη της Ουκρανίας.

- Για τη γενι­κό­τε­ρη απε­μπλο­κή της χώρας μας από τα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

- Για να κλεί­σουν οι ξένες στρα­τιω­τι­κές βάσεις στην Ελλάδα.

- Για την απο­δέ­σμευ­ση από αυτούς τους οργα­νι­σμούς, με το λαό στην εξουσία.

Οι εξε­λί­ξεις καθι­στούν εξαι­ρε­τι­κά επί­και­ρο το ιστο­ρι­κό δίδαγ­μα από την πάλη της δεκα­ε­τί­ας του 1940, δηλα­δή ότι η μαζι­κή εργα­τι­κή-λαϊ­κή πάλη μπο­ρεί να ανα­τρέ­ψει και τον αρνη­τι­κό­τε­ρο συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων. Ήταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με καθο­δη­γη­τή και αιμο­δό­τη το ΚΚΕ και τα άλλα απε­λευ­θε­ρω­τι­κά κινή­μα­τα της Ευρώ­πης με πρω­το­πό­ρους τους κομ­μου­νι­στές, αυτά που πρω­το­στά­τη­σαν στην πάλη ενα­ντί­ον της φασι­στι­κής Κατο­χής και υπέρ των εργα­τι­κών-λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Ήταν η σοσια­λι­στι­κή σοβιε­τι­κή εξου­σία και ο ηρω­ι­κός Κόκ­κι­νος Στρα­τός, που με τις τερά­στιες θυσί­ες του σοβιε­τι­κού λαού εξό­ντω­σαν το φασι­σμό-ναζι­σμό. Αυτή η ιστο­ρι­κή αλή­θεια δεν πρό­κει­ται να ξεχα­στεί, όσο και αν η ΕΕ ξοδεύ­ει τερά­στια ποσά στην προ­βο­λή του ανι­στό­ρη­του ιδε­ο­λο­γή­μα­τος της εξί­σω­σης θύτη και θύμα­τος, φασι­σμού και κομ­μου­νι­σμού, όσο και αν τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη γκρε­μί­ζουν τα μνη­μεία της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών, όσο και αν οι εγχώ­ριες αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις “ξεπλέ­νουν” το Τάγ­μα Αζόφ και τις άλλες χρη­μα­το­δο­τού­με­νες από το ΝΑΤΟ νεο­να­ζι­στι­κές και παρα­κρα­τι­κές συμμορίες.

Η ιστο­ρία της δεκα­ε­τί­ας του 1940 διδά­σκει ακό­μα ότι ο αγώ­νας ενά­ντια στην ξένη κατο­χή και το φασι­σμό, μπο­ρεί να είναι απο­φα­σι­στι­κός και νικη­φό­ρος, μόνο όταν συν­δέ­ε­ται με την πάλη για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας. Στη­ριγ­μέ­νος στην ιστο­ρι­κή πεί­ρα ο λαός χρειά­ζε­ται να απο­κτή­σει εμπι­στο­σύ­νη και δύνα­μη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη. Να εμπι­στευ­τεί το ΚΚΕ, για να χαρά­ξει το δικό του δρό­μο για μια κοι­νω­νία που θα είναι αφέ­ντης του πλού­του που παρά­γει, για μια κοι­νω­νία πραγ­μα­τι­κής λαϊ­κής ευη­με­ρί­ας, για τη δική του εξου­σία, το σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό, που απο­τε­λεί προ­ϋ­πό­θε­ση για την ειρή­νη, την αλλη­λεγ­γύη, την αμοι­βαία επω­φε­λή συνερ­γα­σία των λαών σε όλα τα πεδία».

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου